My mother always told me that I was

My mother always told me that I was going to be just like the boy who cried wolf. She always said one day I was going to cry and no one would listen. My favorite was crying sick from school. My sister always told me that there would be one day that I cried sick and no one would believe me. I never paid her any attention, for I was a year older and I knew it all at the age of 13. However, I would learn my lesson the hard way.
During my junior high school years, I was never particularly fond of going to school, but at my age who was. I enjoyed staying home and tuning into all my favorites, Jerry Springer, Ricki Lake, and Jenny Jones. Since these show only came on during school hours, I was often “sick” so I could stay home and watch what was to me, must see t.v. I was successful at convincing my mother that I was ill and should stay home most times, but then she begin to catch on to my sickness game. I think it was the fact that I was perfectly healthy by the time she was home from work.
Every morning it was my ritual to convince my mother that I was not feeling well. I would tell her that I was in terrible pain and would most likely be sent home early anyway. I watched her face go narrow it seemed. A face that said “not again Najaah”, or “what is this the third time this week”. I could tell by her faces that this was getting old. Soon she begin to ignore my routine. But I still tried. Although I knew she would make me go to school, it was habit. I would clutch my stomach, leave cracker bits in the toilet posing as vomit, or I’d complain of earaches, toothaches, headaches, and at times whole body aches, just to get out of going to school.
“Najaah, why aren’t you up for school yet,” I heard my mothers voice roar from another room. This was a voice I had never heard in the morning. This voice usually came with broken things, such as curfews and glass. This voice almost made me not want to go through with my d...

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม่มักจะบอกผมว่า ผมกำลังจะเป็นเหมือนเด็กที่ร้องไห้หมาป่า เธอมักจะบอกว่า วันหนึ่งฉันจะร้องไห้ และไม่มีใครจะฟัง ชื่นชอบร้องไห้ป่วยจากโรงเรียน น้องมักบอกผมว่า จะมีวันหนึ่งที่ข้าป่วย และไม่มีใครจะเชื่อผม ผมไม่เคยสนใจเธอใด ๆ สำหรับผมปีเก่า และผมรู้ว่าทั้งหมดที่อายุ 13 อย่างไรก็ตาม ฉันจะเรียนรู้บทเรียนของฉันวิธียาก ในช่วงปีโรงเรียนมัธยมของฉัน ผมไม่เคยไปโรงเรียน แต่อายุของฉันที่รักโดยเฉพาะอย่างยิ่ง บ้าน และปรับเป็นทั้งหมดของฉันรายการโปรด เจอร์รี่สปริง Ricki ทะเลสาบ และเจนนี่โจนส์อินเทอร์เน็ต นับ ดูเท่านั้นมาในช่วงเวลาเรียน ผมมักจะ "ป่วย" เพื่อให้อยู่บ้าน และดูสิ่งที่เป็นฉัน ดูทีวี ประสบความสำเร็จในเชื่อแม่ของฉันที่ฉันเป็นคนไม่ดี และควรอยู่บ้านหลายครั้ง แต่เธอเริ่มจับบนกับเกมของฉันเจ็บป่วย ได้ ผมคิดว่า มันเป็นความจริงที่ว่าผมมีสุขภาพดี โดยเวลาที่เธอ ทำงานบ้าน ทุกเช้ามันเป็นพิธีกรรมของฉันจะโน้มน้าวให้แม่ของฉันว่า ฉันไม่รู้สึกดี ฉันจะบอกเธอว่า ฉันกลัวความเจ็บปวด และจะมักส่งบ้านก่อนอยู่ดี ฉันดูเธอหน้าแคบไปเหมือน ใบหน้าที่กล่าวว่า "อีกไม่ Najaah" หรือ "สิ่งนี้คือเวลาสามสัปดาห์นี้" ฉันสามารถบอก ด้วยใบหน้าของเธอนี้ได้รับเก่า เร็ว ๆ นี้ เธอเริ่มที่จะละเลยกิจวัตรประจำวันของฉัน แต่ยังคงพยายาม แม้ว่าฉันรู้ว่า เธอจะให้ฉันไปโรงเรียน ก็นิสัย ฉันจะคลัทช์ของฉันท้อง ปล่อยบิตแครกเกอร์ในห้องน้ำเป็นอาเจียน หรือฉันจะบ่น ของ earaches, toothaches ปวดหัว ปวด เมื่อยร่างกายเวลา เพิ่งจะได้รับจากการไปโรงเรียน " Najaah ทำไมคุณสำหรับโรงเรียนยัง, " ผมได้ยินเสียงคุณแม่ของฉันเสียงคำรามจากห้องอื่น นี้เป็นเสียงผมไม่เคยได้ยินในตอนเช้า เสียงนี้มักจะมาพร้อมกับสิ่งที่เสียหาย เช่นปิดประตูและกระจก เสียงนี้เกือบทำให้ผมไม่ต้องไปผ่านกับ d ของฉัน...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม่ของฉันมักจะบอกฉันว่าฉันเป็นไปได้เช่นเดียวกับเด็กผู้ชายที่ร้องไห้หมาป่า เธอมักจะกล่าวว่าวันหนึ่งผมจะร้องไห้และไม่มีใครจะฟัง โปรดของฉันร้องไห้ป่วยจากโรงเรียน น้องสาวของฉันบอกฉันเสมอว่าจะมีวันหนึ่งที่ผมร้องไห้ป่วยและไม่มีใครจะเชื่อฉัน ฉันไม่เคยจ่ายเงินให้เธอให้ความสนใจใด ๆ เลยเพราะเราเป็นปีเก่าและฉันรู้ว่ามันทั้งหมดที่อายุ 13 แต่ผมจะเรียนรู้บทเรียนของฉันวิธีที่ยาก.
ในช่วงปีที่โรงเรียนมัธยมของฉันฉันก็ไม่เคยรักโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่จะไป โรงเรียน แต่เมื่ออายุของฉันที่เป็น ผมมีความสุขอยู่บ้านและการปรับแต่งในทุกรายการโปรดของฉัน, เจอร์รีสปริงเกอร์, Ricki ทะเลสาบและเจนนี่โจนส์ เพราะสิ่งเหล่านี้แสดงเฉพาะมาในช่วงเวลาที่โรงเรียนผมก็มักจะ "ป่วย" ดังนั้นฉันสามารถอยู่บ้านและดูสิ่งที่กำลังจะฉันต้องดูทีวีผมก็ประสบความสำเร็จในการโน้มน้าวใจแม่ของฉันว่าฉันเป็นคนไม่ดีและควรอยู่บ้านครั้งมากที่สุด แต่ จากนั้นเธอก็เริ่มที่จะจับในเกมเจ็บป่วยของฉัน ฉันคิดว่ามันเป็นความจริงที่ว่าผมมีสุขภาพสมบูรณ์ตามเวลาที่เธอเป็นบ้านจากการทำงาน.
ทุกเช้ามันเป็นพิธีกรรมของฉันที่จะโน้มน้าวให้แม่ของฉันว่าฉันไม่ได้รู้สึกดี ผมจะบอกเธอว่าฉันอยู่ในความเจ็บปวดสาหัสและส่วนใหญ่จะถูกส่งกลับบ้านในช่วงต้นอยู่แล้ว ผมเฝ้าดูใบหน้าของเธอไปทำการก็ลำบาก ใบหน้าที่กล่าวว่า "ไม่ได้อีกครั้ง Najaah" หรือ "สิ่งนี้เป็นครั้งที่สามในสัปดาห์นี้" ผมบอกได้เลยโดยเธอใบหน้าที่ว่านี้ได้รับเก่า ไม่ช้าเธอก็เริ่มที่จะไม่สนใจประจำวันของฉัน แต่ผมก็ยังพยายาม ถึงแม้ว่าผมจะรู้ว่าเธอจะทำให้ฉันไปโรงเรียนมันเป็นนิสัย ฉันจะคว้าท้องของฉันออกจากบิตข้าวเกรียบในห้องน้ำวางตัวเป็นอาเจียนหรือฉันบ่นของ earaches, ปวดฟัน, ปวดหัว, และเวลาที่ปวดเมื่อยตามร่างกายเพียงเพื่อให้ได้ออกจากการไปโรงเรียน.
"Najaah ทำไมศศภอ ' t คุณขึ้นสำหรับโรงเรียนยัง "ผมได้ยินเสียงคำรามเสียงของมารดาจากอีกห้องหนึ่ง นี่คือเสียงของฉันไม่เคยได้ยินในตอนเช้า เสียงนี้มักจะมาพร้อมกับสิ่งที่ขาดเช่น curfews และแก้ว เสียงนี้เกือบจะทำให้ฉันไม่ต้องการที่จะผ่านไปพร้อมกับฉัน D ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม่บอกผมเสมอว่า ผมจะเป็นเหมือนเด็กเลี้ยงแกะ . เธอพูดอยู่เสมอว่า วันนึง ฉันกำลังจะร้องไห้ แต่ไม่มีใครฟัง ที่ชื่นชอบของฉันร้องไห้ป่วยจากโรงเรียน น้องสาวของฉันบอกฉันเสมอว่า จะมีสักวัน ที่ฉันร้องไห้ ป่วย และ ไม่มีใครเชื่อผมเลย ฉันไม่เคยจ่ายเงินความสนใจใด ๆ สำหรับผมเป็นปีเก่า และผมรู้ว่ามันทั้งหมดเมื่ออายุ 13 อย่างไรก็ตาม ผมจะเรียนรู้บทเรียนวิธีที่ยากตอน ม.ต้น ปี ไม่เคยถูกรักโดยเฉพาะอย่างยิ่งการไปโรงเรียน แต่ที่อายุของฉันที่เป็น ผมชอบอยู่บ้าน และการปรับแต่งในรายการโปรดทั้งหมดของฉัน Jerry Springer , Ricki ทะเลสาบ และเจนนี่โจนส์ ตั้งแต่เหล่านี้แสดงมาในระหว่างชั่วโมงเรียน ฉันมักจะ " ป่วย " ดังนั้นฉันสามารถอยู่บ้านและดูสิ่งที่ฉันต้องเห็นทีวี ผมประสบความสำเร็จในการทำให้แม่ผมป่วยและต้องอยู่บ้านส่วนใหญ่เวลา แต่แล้วเธอก็เริ่มไปจับบนกับเกมการเจ็บป่วยของฉัน ฉันคิดว่ามันคือความจริงที่ว่าฉันถูกสมบูรณ์ตามเวลาที่เธอกลับมาจากที่ทำงานทุกๆ เช้า มันคือพิธีกรรมที่จะโน้มน้าวแม่ของฉันที่ฉัน รู้สึกไม่ค่อยสบาย ผมจะบอกเธอว่าผมอยู่ในความเจ็บปวดสาหัส และส่วนใหญ่จะถูกส่งกลับบ้านก่อนอยู่ดี ฉันมองหน้าเธอไปแคบมากกว่า สีหน้าที่บอกว่า " ไม่ได้อีกแล้ว najaah " หรือ " นี่เป็นครั้งที่สามในสัปดาห์นี้ " ฉันสามารถบอกได้จากใบหน้าของเธอที่กำลังจะแก่ ไม่นานเธอเริ่มที่จะไม่สนใจรูทีนของฉัน แต่ฉันก็พยายามแล้ว ถึงแม้ว่าฉันจะรู้ว่าเธอจะให้ฉันไปโรงเรียน มันเป็นนิสัย ผมจะหนีบท้องทิ้งข้าวเกรียบบิตในห้องน้ำวางตัวเป็นอาเจียน หรือผมจะบ่นของอาการปวดฟันอาการปวดหู ปวดศีรษะ , และเวลาทั้งหมด ปวดเมื่อยตามร่างกาย ก็จะออกมาจากการไปโรงเรียน" najaah ทำไมนายไม่ไปโรงเรียนนะ " ฉันได้ยินเสียงแม่ฉันแผดเสียงจากห้องอื่น นี่เป็นเสียงที่ฉันไม่เคยได้ยินในตอนเช้า เสียงนี้มักจะมาด้วยเรื่องเสีย เช่น curfews และแก้ว เสียงนี้ทำให้ฉันเกือบจะผ่าน . . . ของฉัน