But here and now, my legs wouldn’t

But here and now, my legs wouldn’t move. Shifu was also not urging me. He hand was still there, waiting for me to grab it. I stared at shifu for a moment. My throat hurt and I blurted out: “Shifu…my parents…”

Shifu frowned: “The matters that that happened here, I’ll explain them to you when we go back.”

Looking at shifu’s eyes, I couldn’t help but get chills. The Zihui behind me gently hold my shoulder and said softly: “A Xiang, don’t be afraid, I’m here.”

Shifu’s hand tightened around the whip.

“What identity do you have?” (What rights do you have to be speaking?)

“Shifu.”

It’s the first time I interrupted him. I asked: “My father and mother, did shifu kill them…”

I stared at shifu and didn’t dare to blink. He was silent and didn’t say anything to refute.

“Was it shifu?”

After saying those words, I choked.

“Was it shifu?”

Knowing that his silence meant that he’s admitting, my world collapsed.

“Xiao Xiang Zi,” shifu’s voice was a little numb. “There are a lot of things that you don’t understand. After we go back, I’ll explain them to you. But today, you should not rely on this demon’s embrace. He’s not a good thing. Come here, we’ll go back.”

I shook my head. I just want to grab something and hit him. I didn’t care, pulled the hairpin out of my hair and run to him.

“Shifu liar! Big liar! You go away!”

My hair was loosened and turned into a mess. It pasted on my wet face. I didn’t know how this embarrassed look looked like. The tears blurred my sight. I couldn’t see shifu’s face clearly anymore. Only knew that he stood there transfixed and didn’t move.

The hand on my shoulder tightened. Zihui pulled me into his arms. He patted my back and said: “Shifu doesn’t want to go away. Then we should go first. Nowadays, it’s better if you don’t meet.”

I kept nodding. His chest turned wet from my tears and snot. This time I didn’t know if shifu has come to stop me or not. However, I didn’t hear him grit his teeth form anger.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แต่ที่นี่ และเดี๋ยว นี้ จะไม่ย้ายขาของฉัน ชิถูกยังไม่กระตุ้นให้ฉัน มือเขายังมี รอฉันคว้า ผมจ้องไปที่ชิครู่ คอเจ็บ และฉันโพล่งออกมา: "ชิ...พ่อ..."ชิ frowned: "เรื่องที่ที่เกิดขึ้นที่นี่ ฉันจะอธิบายให้คุณเมื่อเราย้อนกลับไป"มองที่ตาของชิ ฉันไม่สามารถช่วย แต่รับหนาวสั่น Zihui ข้างหลังกดไหล่ของฉัน และพูดเบา ๆ: "เป็นเซียง ไม่กลัว ฉันอยู่ที่นี่"มือของชิรัดกุมกว่านี้รอบแส้"ตัวอะไรมีไหม" (สิทธิใดมีจะพูดไหม)"ชิ"เป็นครั้งแรกที่ขัดจังหวะเขา ถาม: "พ่อและแม่ของฉัน ไม่ชิฆ่าพวกเขา..."ผมจ้องไปที่ชิ และไม่กล้ากะพริบ เขาอยู่เงียบ และไม่พูดอะไรโต้"มาชิ"หลังจากการพูดคำเหล่านั้น ฉันทำ"มาชิ"โลกของฉันรู้ว่า ความเงียบของเขาหมายถึง ว่า เขาเป็น admitting ยุบ"เซียวเซียงจื่อ เสียงของชิ numb เล็กน้อยได้ "มีจำนวนมากของสิ่งที่คุณไม่เข้าใจ หลังจากเรากลับไป ฉันจะอธิบายให้คุณ แต่วันนี้ คุณไม่ควรใช้ในอ้อมกอดของปีศาจนี้ เขาไม่ใช่สิ่งดี มาที่นี่ เราจะกลับไป "ผมจับหัวของฉัน ฉันเพียงต้อง การคว้าสิ่งตีเขานั้น ฉันไม่ ดูแล ดึงกิ๊บจากผม และทำงานกับเขา"ชิโกหก บิ๊กโกหก คุณไป"ผมหลวม และเป็นระเบียบ มันวางบนใบหน้าของฉันเปียก ผมไม่ทราบว่าลักษณะนี้อายเหมือน น้ำตาที่เบลอตาของฉัน ฉันไม่สามารถเห็นหน้าของชิชัดเจนอีกต่อไป เพียง รู้ว่า เขายืนมี transfixed และไม่ได้ย้ายมือบนไหล่ของฉันทำให้รัดกุม Zihui ดึงฉันเข้าไปในแขนของเขา Patted หลังของฉัน และกล่าวว่า: "ชิไม่ต้องการไป แล้ว เราควรไปครั้งแรก ในปัจจุบัน ได้ดีกว่าถ้าคุณไม่พบ"ฉันเก็บ nodding หน้าอกของเขาเปิดจากน้ำตาของฉันและขี้เปียก เวลานี้ฉันไม่ทราบว่าถ้าชิมาหยุดฉัน หรือไม่ อย่างไรก็ตาม ฉันไม่ได้ยินเขาโงนเงนความโกรธของเขาฟันแบบฟอร์ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่ที่นี่และตอนนี้ขาของฉันจะไม่ย้าย Shifu ก็ยังไม่ได้เรียกร้องให้ฉัน เขามือยังคงมีรอสำหรับผมที่จะคว้ามัน ผมจ้องที่ Shifu สักครู่ ลำคอของฉันและฉันเจ็บโพล่งออก: "Shifu ... พ่อแม่ของฉัน ... " Shifu ขมวดคิ้ว ". เรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่ที่ผมจะอธิบายให้คุณเมื่อเรากลับไป" มองไปที่ตา Shifu ผมไม่สามารถช่วย แต่ รับหนาว Zihui อยู่ข้างหลังผมเบา ๆ ถือไหล่ของฉันและพูดเบา ๆ ". ให้เซียง, ไม่ต้องกลัวฉันอยู่ที่นี่" มือของ Shifu รัดกุมรอบแส้. (สิทธิทำสิ่งที่คุณต้อง "สิ่งที่คุณไม่ได้มีตัวตน?" ได้รับการพูด?) "Shifu." มันเป็นครั้งแรกที่ผมขัดจังหวะเขา ผมถามว่า "พ่อและแม่ของฉันไม่ Shifu ฆ่าพวกเขา ... " ผมจ้องที่ Shifu และไม่กล้าที่จะกระพริบตา เขาเป็นคนเงียบและไม่ได้พูดอะไรที่จะลบล้าง. "มันเป็น Shifu?" หลังจากกล่าวคำเหล่านั้นผมสำลัก. "มันเป็น Shifu?" รู้ว่าความเงียบของเขาหมายความว่าเขายอมรับว่าโลกของฉันทรุดตัวลง. "เสี่ยวเซียง Zi, "เสียงของ Shifu เป็นชาเล็ก ๆ น้อย ๆ "มีหลายสิ่งที่คุณไม่เข้าใจคือ หลังจากที่เรากลับไปฉันจะอธิบายให้คุณ แต่วันนี้คุณไม่ควรพึ่งพาอ้อมกอดของปีศาจนี้ เขาไม่ได้เป็นสิ่งที่ดี มาที่นี่เราจะกลับไป. "ผมสั่นหัวของฉัน ผมแค่อยากจะคว้าบางสิ่งบางอย่างและตีเขา ผมไม่ได้ดูแลดึงกิ๊บออกจากผมและเรียกให้เขา. "โกหก Shifu! โกหกบิ๊ก! คุณไปให้พ้น! "ผมของฉันได้รับการคลายและกลายเป็นระเบียบ มันวางบนใบหน้าเปียกของฉัน ผมไม่ทราบวิธีการดูอายนี้ดูเหมือน น้ำตาเบลอสายตาของเรา ฉันไม่สามารถเห็นใบหน้า Shifu อย่างชัดเจนอีกต่อไป เท่านั้นที่รู้ว่าเขายืนตรึงมีและไม่ได้ย้าย. มือบนไหล่ของฉันแน่น Zihui ดึงฉันเข้าไปในอ้อมแขนของเขา เขาตบหลังของฉันและกล่าวว่า "Shifu ไม่ต้องการที่จะหายไป แล้วเราควรจะไปครั้งแรก ปัจจุบันเป็นเรื่องที่ดีกว่าถ้าคุณไม่ตอบสนอง. "ผมเก็บไว้พยักหน้า หน้าอกของเขาหันเปียกจากน้ำตาของฉันและน้ำมูก เวลานี้ผมไม่ทราบว่า Shifu ได้มาหยุดฉันหรือไม่ แต่ฉันไม่ได้ยินเขาขบโกรธรูปแบบฟันของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่ ที่นี่ ตอนนี้ขาผมไม่ขยับ อาจารย์ยังไม่ได้ให้ฉัน เขามือก็มี รอฉันไปคว้ามัน ฉันมองไปที่อาจารย์หน่อย ฉันเจ็บคอฉันพูดโพล่งออกไปว่า " ท่านอาจารย์ . . . . . . . พ่อแม่ของฉัน . . . . . . . "

อาจารย์ขมวดคิ้ว " เรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่ ผมจะอธิบายให้ลูกฟัง เมื่อเรากลับมา "

มองอาจารย์ดวงตา ผมไม่สามารถช่วย แต่รู้สึกขนลุกการ zihui ข้างหลังผมค่อย ๆจับไหล่ฉันแล้วพูดเบาๆ " เซียง ไม่ต้องกลัว ข้าอยู่ที่นี่ . . . "

อาจารย์มือกระชับรอบแส้

" ตัวคุณมีอะไรบ้าง " คุณมีสิทธิอะไรจะพูด ?

" อาจารย์ "

มันเป็นครั้งแรกที่ฉันมาขัดจังหวะเขา ฉันถาม : " พ่อและแม่อาจารย์ฆ่าพวกเขา . . . . . . . "

ฉันมองไปที่อาจารย์ และไม่กล้ากระพริบตา