Implicit to the democratic model is

Implicit to the democratic model is the notion that individual expertise in
governance is secondary to a claim to be a representative of a particular stakeholder
group. Although this suggests that governance expertise is mutually exclusive to
representative status – a telling observation about theorists’ beliefs about stakeholder
capabilities – more importantly it highlights the tension between theories of corporate
and non-profit governance. Corporate governance believes in board members
qualifying purely on the basis of expertise in managing and accumulating assets. In
contrast, non-profit governance is built on the notion that those managing an
organisation at the highest level should be on the board because of who they represent
rather than their ability to manage the assets of the organisation. It follows therefore
that the performance of a non-profit will be judged in part on the basis of who is on
their board rather than what they achieve whilst in that role (Abzug and Galaskiewicz,
2001). These broad perspectives are summarised in Table I.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นัยกับรูปแบบประชาธิปไตยเป็นความเชี่ยวชาญแต่ละที่ในกำกับดูแลกิจการเป็นรองเพื่อเรียกร้องให้ ตัวแทนของผู้ใดกลุ่ม ถึงแม้ว่านี้แนะนำว่า ความเชี่ยวชาญในการกำกับดูแลเฉพาะการพนักงานสถานะ – สังเกต telling เกี่ยวกับความเชื่อของ theorists เกี่ยวกับทรรศนะความสามารถ – ที่สำคัญจึงเน้นความตึงเครียดระหว่างทฤษฎีขององค์กรและกำกับดูแลกิจการที่ไม่แสวงหากำไร บริษัทเชื่อว่าในคณะกรรมการคัดเลือกโดยใช้ความเชี่ยวชาญในการจัดการ และสะสมยอดสินทรัพย์เพียงอย่างเดียว ในความคมชัด กำกับดูแลกิจการที่ไม่แสวงหากำไรตั้งอยู่บนแนวคิดที่ผู้จัดการการองค์กรในระดับสูงควรจะอยู่บนกระดาน เพราะแทนที่แทนความสามารถในการจัดการสินทรัพย์ขององค์กร ก็ตามดังนั้นว่า ประสิทธิภาพของแบบไม่หวังผลกำไรจะตัดสินในส่วนหนึ่งตามที่อยู่คณะกรรมการของพวกเขามากกว่าพวกเขาประสบความสำเร็จในขณะที่อยู่ในบทบาทนั้น (Abzug และ Galaskiewicz2001) มี summarised มุมมองสิ่งเหล่านี้ในตารางผม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นัยกับรูปแบบประชาธิปไตยคือความคิดที่ว่าความเชี่ยวชาญของแต่ละบุคคลในการกำกับดูแลเป็นเรื่องรองไปอ้างว่าเป็นตัวแทนของผู้มีส่วนได้เสียโดยเฉพาะอย่างยิ่งกลุ่ม แม้ว่าความเชี่ยวชาญด้านนี้แสดงให้เห็นว่าการกำกับดูแลเป็นพิเศษในการร่วมกันสถานะตัวแทน - บอกสังเกตเกี่ยวกับความเชื่อทฤษฎีเกี่ยวกับผู้มีส่วนได้เสียความสามารถ- ที่สำคัญจะเน้นความตึงเครียดระหว่างทฤษฎีขององค์กรและการกำกับดูแลที่ไม่แสวงหากำไร กำกับดูแลกิจการที่เชื่อมั่นในคณะกรรมการที่มีคุณสมบัติอย่างหมดจดบนพื้นฐานของความเชี่ยวชาญในการจัดการและการสะสมสินทรัพย์ ในทางตรงกันข้ามการกำกับดูแลกิจการที่ไม่แสวงหากำไรที่สร้างขึ้นบนความคิดที่ว่าผู้ที่จัดการองค์กรในระดับสูงสุดควรจะอยู่ในคณะกรรมการเพราะสิ่งที่พวกเขาเป็นตัวแทนมากกว่าความสามารถในการจัดการสินทรัพย์ขององค์กร ดังนั้นมันเป็นไปตามที่ประสิทธิภาพการทำงานของที่ไม่แสวงหากำไรจะได้รับการตัดสินในส่วนที่เกี่ยวกับพื้นฐานของผู้ที่อยู่ในคณะกรรมการของพวกเขามากกว่าสิ่งที่พวกเขาประสบความสำเร็จในขณะที่บทบาทที่(Abzug และ Galaskiewicz, 2001) มุมมองเหล่านี้ในวงกว้างได้สรุปไว้ในตารางที่ I.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความหมายว่าประชาธิปไตยเป็นรูปแบบความคิดที่แต่ละคนถนัดใน
ธรรมาภิบาลจะรอง เรียกร้องให้ เป็น ตัวแทนของกลุ่มผู้มีส่วนได้เสีย
โดยเฉพาะ นี่แสดงให้เห็นว่าความเชี่ยวชาญดูแลเป็นพิเศษร่วมกัน

สถานะตัวแทนและบอกการสังเกตเกี่ยวกับทฤษฎีความเชื่อเรื่อง stakeholder
'ความสามารถ และที่สำคัญมันเน้นความตึงเครียดระหว่างทฤษฎี
และไม่แสวงหาผลกำไรองค์กรปกครอง . ธรรมาภิบาล เชื่อในสมาชิกบอร์ด
รอบคัดเลือกหมดจดบนพื้นฐานของความเชี่ยวชาญในการจัดการและสะสมสินทรัพย์ ใน
คมชัดไม่แสวงหากำไร ) ถูกสร้างขึ้นบนความคิดที่ว่าผู้จัดการ
องค์กรในระดับมากที่สุดควรจะอยู่ในบอร์ดเพราะสิ่งที่พวกเขาเป็นตัวแทน
มากกว่าความสามารถในการจัดการสินทรัพย์ขององค์กร มันคือดังนั้น
ว่า การปฏิบัติงานขององค์กรที่ไม่แสวงผลกำไรจะถูกตัดสินในส่วนที่เกี่ยวกับพื้นฐานของผู้ที่อยู่ในคณะกรรมการ
ของพวกเขามากกว่าสิ่งที่พวกเขาบรรลุในขณะที่ในบทบาท ( แอ็บซัก และ galaskiewicz
, 2001 )มุมมองกว้างเหล่านี้จะสรุปในโต๊ะผม