Fourth, there are pronounced differ

Fourth, there are pronounced differences in financial markets. In the industrialized countries, financial markets, institutions and instruments are far more developed than in the developing countries. And there are significant differences in the degree of monetization. Consequently, in developing countries, firms rely more on self-financing than their counterparts in industrialized economies, in part because equity markets are underdeveloped as a source of finance for new investments. Borrowing from informal money markets is common. And debt-equity ratios are, as a rule, higher. In industrialized countries, increasingly, there has been a move away from bank lending towards securitization. These differences are, in important part, attributable to the absence or presence of institutions, as also to the depth of financial markets. However, even the form and availability of financial instruments can make a difference. An important function of financial markets is to transfer and absorb risk. Underdeveloped financial markets in developing countries mean that they are less able to absorb shocks than industrialized economies

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สี่ มีจะออกเสียงแตกต่างในตลาดการเงิน ในประเทศอุตสาหกรรม ตลาดการเงิน สถาบัน และเครื่องมือมีมากขึ้นพัฒนากว่าประเทศกำลังพัฒนาไว้ และมีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในระดับของการ monetization ดังนั้น ในประเทศ บริษัทพึ่งขึ้นเองเงินกว่าคู่ของพวกเขาในประเทศอุตสาหกรรม บางส่วนเนื่องจากตลาดทุนธรรมชาติเป็นแหล่งของเงินการลงทุนใหม่ เงินกู้ยืมจากตลาดเงินเป็นเป็นปกติ และอัตราส่วนหนี้หุ้น เป็น กฎ สูง ในประเทศอุตสาหกรรม มากขึ้น มีแล้วย้ายจากธนาคารให้กู้ยืมต่อกรรมการ ความแตกต่างเหล่านี้อยู่ ส่วนสำคัญ รวมการขาดงานหรือสถานะของสถาบัน ที่ให้ความลึกของตลาดการเงิน อย่างไรก็ตาม แม้แต่แบบฟอร์ม และพร้อมใช้งานของเครื่องมือทางการเงินสามารถสร้างความแตกต่าง ฟังก์ชันสำคัญของตลาดการเงินคือการ โอนย้าย และดูดซับความเสี่ยง ข้างตลาดการเงินในประเทศกำลังพัฒนาหมายความ ว่า จะไม่สามารถดูดซับแรงกระแทกมากกว่าเศรษฐกิจอุตสาหกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประการที่สี่มีความแตกต่างที่เด่นชัดในตลาดการเงิน ในประเทศอุตสาหกรรม, ตลาดการเงินสถาบันและเครื่องมือที่อยู่ห่างไกลที่พัฒนามากขึ้นกว่าในประเทศที่กำลังพัฒนา และมีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในระดับของการสร้างรายได้ ดังนั้นในประเทศกำลังพัฒนา บริษัท อาศัยเพิ่มเติมเกี่ยวกับเงินเองกว่าคู่ของพวกเขาในประเทศอุตสาหกรรมส่วนหนึ่งเป็นเพราะตลาดทุนมีความด้อยพัฒนาเป็นแหล่งที่มาของเงินทุนสำหรับการลงทุนใหม่ การกู้ยืมเงินจากตลาดเงินนอกระบบเป็นเรื่องธรรมดา และอัตราส่วนหนี้เป็นทุนจะเป็นกฎที่สูงขึ้น ในประเทศอุตสาหกรรมเพิ่มมากขึ้นได้มีการย้ายออกไปจากการปล่อยสินเชื่อของธนาคารที่มีต่อการแปลงสินทรัพย์เป็นหลักทรัพย์ ความแตกต่างเหล่านี้เป็นในส่วนที่สำคัญส่วนที่ขาดหรือการแสดงตนของสถ​​าบันยังเป็นที่ระดับความลึกของตลาดการเงิน อย่างไรก็ตามแม้รูปแบบและความพร้อมของเครื่องมือทางการเงินที่สามารถสร้างความแตกต่าง ฟังก์ชั่นที่สำคัญของตลาดการเงินคือการถ่ายโอนความเสี่ยงและการดูดซับ ด้อยพัฒนาตลาดการเงินในประเทศกำลังพัฒนาหมายความว่าพวกเขาจะไม่สามารถดูดซับแรงกระแทกกว่าประเทศอุตสาหกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประการที่สี่ มีออกเสียงความแตกต่างในตลาดการเงิน ในประเทศ สำหรับตลาดการเงิน สถาบัน และไกลขึ้นกว่าเครื่องมือในการพัฒนาประเทศ และมีความแตกต่างกันในระดับของ Ventures ดังนั้นในการพัฒนาประเทศ , บริษัท พึ่งพาเพิ่มเติมเกี่ยวกับการเงินของตนเองกว่าคู่ของพวกเขาในประเทศอุตสาหกรรมส่วนหนึ่งเป็นเพราะตลาดทุนจะพัฒนาเป็นแหล่งที่มาของเงินทุนสำหรับการลงทุนใหม่ การกู้ยืมเงินจากตลาดเงินนอกระบบอยู่ทั่วไป และอัตราส่วนหนี้สินต่อส่วนของเจ้าของจะเป็นกฎที่สูงกว่า ในประเทศอุตสาหกรรม มากขึ้น มีการย้ายออกจากการให้ยืมหลักทรัพย์ที่มีต่อธนาคาร . ความแตกต่างเหล่านี้เป็นสำคัญ ส่วนจากการขาดหรือการปรากฏตัวของสถาบัน ทั้งเพื่อความลึกของตลาดการเงิน อย่างไรก็ตาม แม้ฟอร์มและความพร้อมของเครื่องมือทางการเงินที่สามารถสร้างความแตกต่าง ฟังก์ชันที่สำคัญของตลาดการเงิน คือ การโอนและการดูดซับความเสี่ยง การพัฒนาตลาดการเงินในประเทศกำลังพัฒนา หมายความ ว่า พวกเขาจะสามารถดูดซับแรงกระแทกน้อยกว่าระบบเศรษฐกิจอุตสาหกรรม