OBJECTIVE: Patients with concurrent

OBJECTIVE: Patients with concurrent schizophrenic and mood symptoms are often treated with antipsychotics plus antidepressant or thymoleptic drugs. The authors review the literature on treatment of two overlapping groups of patients: those with schizoaffective disorder and those with schizophrenia and concurrent mood symptoms. METHOD: MEDLINE searches (from 1976 onward) were undertaken to identify treatment studies of both groups, and references in these reports were checked. Selection of studies for review was based on the use of specified diagnostic criteria and of parallel-group, double-blind design (or, where few such studies addressed a particular issue, large open studies). A total of 18 treatment studies of schizoaffective disorder and 15 of schizophrenia with mood symptoms were selected for review. RESULTS: For acute exacerbations of schizoaffective disorder or of schizophrenia with mood symptoms, antipsychotics appeared to be as effective as combination treatments, and there was some evidence for superior efficacy of atypical antipsychotics. There was evidence supporting adjunctive antidepressant treatment for schizophrenic and schizoaffective patients who develop a major depressive syndrome after remission of acute psychosis, but there were mixed results for treatment of subsyndromal depression. There was little evidence to support adjunctive lithium for depressive symptoms and no evidence concerning its use for manic symptoms in patients with schizophrenia. CONCLUSIONS: Empirical data suggest that both groups of patients are best treated by optimizing antipsychotic treatment and that atypical antipsychotics may prove to be most effective. Adjunctive antidepressants may be useful for patients with major depression who are not acutely ill. Careful longitudinal assessment is required to ensure identification of primary mood disorders.

In clinical settings, many psychotic patients receive schizoaffective diagnoses and are treated with combinations of antipsychotic, thymoleptic, and/or antidepressant drugs. For example, 19% of 6,000 surveyed inpatients in New York State psychiatric hospitals were diagnosed as schizoaffective, and most of these were being treated with such drug combinations (W. Tucker, personal communication, March 1997). However, empirical data provide relatively little guidance in selecting treatment for these patients. One problem for both clinicians and researchers is that current diagnostic categories for these patients are neither highly reliable nor predictive of response to treatment. In this article we briefly discuss relevant diagnostic issues and then review available treatment studies, with an emphasis on controlled trials.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์: ผู้ป่วยที่มีอาการจิตเภทและอารมณ์พร้อมกันได้รับการรักษามักจะมีโรคทางจิตเวชบวกยากล่อมประสาทหรือยาเสพติด thymoleptic ผู้เขียนทบทวนวรรณกรรมเกี่ยวกับการรักษาของทั้งสองกลุ่มที่ทับซ้อนกันของผู้ป่วย: ผู้ที่มีความผิดปกติ Schizoaffective และผู้ที่มีอาการจิตเภทและอาการอารมณ์พร้อมกัน วิธีการ: การค้นหา MEDLINE (จาก 1976 เป็นต้นไป) กำลังดำเนินการเพื่อระบุการศึกษาการรักษาทั้งสองกลุ่มและการอ้างอิงในรายงานเหล่านี้ได้รับการตรวจสอบ ตัวเลือกของการศึกษาเพื่อการตรวจสอบอยู่บนพื้นฐานของการใช้เกณฑ์การวินิจฉัยที่ระบุไว้และของกลุ่มขนานออกแบบ double-blind (หรือที่ไม่กี่ศึกษาดังกล่าวที่เป็นปัญหาโดยเฉพาะอย่างยิ่งการศึกษาเปิดขนาดใหญ่) ทั้งหมด 18 การศึกษาการรักษาความผิดปกติของ Schizoaffective และ 15 ของโรคจิตเภทมีอาการอารมณ์ได้รับการคัดเลือกเพื่อการตรวจสอบ ผลการศึกษา: สำหรับกำเริบเฉียบพลันของโรคก้ำกึ่งระหว่างจิตเภทหรือของโรคจิตเภทมีอาการอารมณ์, โรคทางจิตเวชที่ดูเหมือนจะเป็นที่มีประสิทธิภาพการรักษารวมกันและมีหลักฐานบางอย่างสำหรับประสิทธิภาพที่เหนือกว่าของผิดปกติทางจิตเวช มีหลักฐานสนับสนุนการรักษาเป็นยากล่อมประสาทเสริมสำหรับผู้ป่วยจิตเภทและก้ำกึ่งระหว่างจิตเภทที่พัฒนากลุ่มอาการของโรคซึมเศร้าหลังจากการให้อภัยของโรคจิตเฉียบพลัน แต่มีผลการผสมสำหรับการรักษาภาวะซึมเศร้า subsyndromal มีหลักฐานเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ให้การสนับสนุนลิเธียมเสริมสำหรับอาการซึมเศร้าและไม่มีหลักฐานที่เกี่ยวข้องกับการใช้งานสำหรับอาการคลั่งไคล้ในผู้ป่วยที่มีอาการจิตเภท สรุปข้อมูลเชิงประจักษ์ชี้ให้เห็นว่าทั้งสองกลุ่มของผู้ป่วยที่ได้รับการปฏิบัติที่ดีที่สุดโดยการเพิ่มประสิทธิภาพการรักษาโรคจิตและที่ผิดปกติทางจิตเวชอาจพิสูจน์ให้เป็นที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด ซึมเศร้า adjunctive อาจเป็นประโยชน์สำหรับผู้ป่วยที่มีโรคซึมเศร้าที่ไม่ได้ป่วยอย่างรุนแรง ประเมินแนวยาวจะต้องระมัดระวังเพื่อให้แน่ใจว่าการระบุความผิดปกติของอารมณ์หลัก. ในการตั้งค่าทางคลินิกผู้ป่วยโรคจิตจำนวนมากได้รับการวินิจฉัยโรคจิตเภทและได้รับการรักษาด้วยการรวมกันของยารักษาโรคจิต, thymoleptic และ / หรือยาเสพติดยากล่อมประสาท ยกตัวอย่างเช่น 19% ของผู้ป่วยใน 6,000 สำรวจในรัฐนิวยอร์กโรงพยาบาลจิตเวชที่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคจิตและส่วนใหญ่ของเหล่านี้ได้รับการรักษาด้วยการผสมยาเสพติดดังกล่าว (ดับบลิวทักเกอร์, การสื่อสารส่วนบุคคลมีนาคม 1997) อย่างไรก็ตามข้อมูลเชิงประจักษ์ให้คำแนะนำค่อนข้างน้อยในการเลือกการรักษาสำหรับผู้ป่วยเหล่านี้ ปัญหาหนึ่งสำหรับแพทย์และนักวิจัยทั้งสองคือประเภทวินิจฉัยปัจจุบันสำหรับผู้ป่วยเหล่านี้จะไม่น่าเชื่อถือสูงหรือการคาดการณ์ของการตอบสนองต่อการรักษา ในบทความนี้เราสั้นหารือเกี่ยวกับประเด็นการวินิจฉัยที่เกี่ยวข้องและจากนั้นตรวจสอบการศึกษาการรักษาที่มีอยู่โดยเน้นการควบคุมการทดลอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตถุประสงค์ : ผู้ป่วยที่มีอาการจิตเภท อารมณ์ร่วมและมักจะรักษาด้วยยาต้านโรคจิตพลัส โรคซึมเศร้า หรือ thymoleptic ยา ผู้เขียนทบทวนวรรณกรรมเกี่ยวกับการรักษาสองกลุ่มผู้ป่วยซ้อน : ผู้ที่มีโรค schizoaffective และผู้ที่มีอาการโรคจิตเภทและอารมณ์พร้อมกัน วิธีการ :เมดไลน์การค้นหา ( จาก 1976 เป็นต้นไป ) มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการ ศึกษาของทั้ง 2 กลุ่ม และการอ้างอิงในรายงานเหล่านี้ถูกตรวจสอบ การเลือกศึกษาเพื่อทบทวนบนพื้นฐานของการใช้เกณฑ์วินิจฉัยที่ระบุและกลุ่มคู่ขนาน แบบ double-blind ( หรือ ซึ่งการศึกษาดังกล่าวไม่ addressed เฉพาะปัญหาการศึกษาเปิดขนาดใหญ่ )ทั้งหมด 18 การศึกษา schizoaffective ความผิดปกติและ 15 ของโรคจิตเภท อาการ อารมณ์ สุ่มตรวจสอบ ผลลัพธ์ : สำหรับผู้ป่วยเฉียบพลันของโรค หรือผู้ป่วยที่มีอาการ schizoaffective อารมณ์โรคจิตปรากฏจะเป็นที่มีประสิทธิภาพการรักษารวมกัน และมีหลักฐานสำหรับประสิทธิภาพที่เหนือกว่าของผิดปกติโรคจิต .มีหลักฐานสนับสนุนเป็นวิธีการรักษาและผู้ป่วยจิตเภท schizoaffective antidepressant ที่พัฒนาโรคซึมเศร้าโรคหลังจากปลดโรคจิตเฉียบพลันได้ แต่ก็มีผสมการรักษาอาการซึมเศร้า subsyndromal .มีหลักฐานเพียงเล็กน้อยที่จะสนับสนุนเป็นวิธีลิเธียมสำหรับอาการของโรคซึมเศร้า และไม่มีหลักฐานเกี่ยวกับการใช้สำหรับอาการคลั่งไคล้ในผู้ป่วยจิตเภท สรุปข้อมูลเชิงประจักษ์ว่าทั้งกลุ่มผู้ป่วยที่ได้รับการรักษาโดยยาต้านโรคจิตที่สุดและผิดปกติโรคจิตอาจพิสูจน์ให้มีประสิทธิภาพมากที่สุดผู้ช่วย antidepressants อาจจะมีประโยชน์สำหรับผู้ป่วยโรคซึมเศร้าที่ไม่ป่วยอย่างรุนแรง . การประเมินระยะยาวจะต้องระมัดระวังเพื่อให้แน่ใจว่ารหัสของความผิดปกติของอารมณ์หลัก

ในการตั้งค่าทางคลินิก คนไข้หลายคนได้รับ schizoaffective วินิจฉัยและได้รับการรักษาด้วยการรวมกันของ . thymoleptic , และ / หรือ ยากล่อมประสาท ยาคลายเครียด . ตัวอย่างเช่น 19 % 6000 สำรวจผู้ป่วยในโรงพยาบาลจิตเวชในรัฐนิวยอร์กได้รับ schizoaffective และส่วนใหญ่ของเหล่านี้ ได้รับการรักษาด้วยยาสูตรผสมดังกล่าว ( W . Tucker ส่วนบุคคล , การสื่อสาร , มีนาคม 2540 ) อย่างไรก็ตาม ข้อมูลเชิงประจักษ์ให้คำแนะนำค่อนข้างน้อยในการเลือกการรักษาสำหรับผู้ป่วยเหล่านี้ปัญหาหนึ่งที่ทั้งแพทย์และนักวิจัยที่ประเภทการวินิจฉัยในปัจจุบัน ผู้ป่วยเหล่านี้จะไม่ถือสูงและทำนายการตอบสนองการรักษา ในบทความนี้เราสั้นหารือเกี่ยวกับปัญหาการวินิจฉัยที่เกี่ยวข้องและศึกษาทบทวนการรักษาพร้อมใช้งาน โดยเน้นการทดลองควบคุม