Following her instruction, I build

Following her instruction, I build an earth fortress for Matsukaze.

Matsukaze did not object, but hid himself inside it.




"Then, should I keep my distance too?"

"No, it's fine. I can only do it once, so watch carefully."




Sylphy and Roxy wear their raincoats as they talk.

We were soaked during Saint Class too.

If it rains, then those are obviously necessary, so we brought some along.




"All set?"

"Okay."

"Got it."




Roxy nods and points to a far away tree.

A huge tree.

Even far away, it's obvious how wide it is.




"I will target that tree over there. I can only do it once, so please watch carefully."

"Okay."




Roxy nods to me and takes a deep breath.




"Phew... Haa..."




Roxy holds up her staff, closes her eyes, and concentrates.

The preparation time is unusually long for her.

Saint Class was right away, but King Class must be different.




"Phew..."




If someone used Magic Power Eyes to observe Roxy, they could probably see the magic gathering.

Roxy stayed like that for a while.

And a little later, suddenly says.




"Then, I'll begin."




I hold my breath.




Roxy sticks her staff on the ground.

Her left hand holding the shaft, her right holding its magic stone.

Then, reciting each line diligently, she begins incantation.




"Oh great water spirit, the son of the lightning emperor who ascended to the skies!! Fulfill my wishes, rain down your ferocious blessings, and show me your strength to this tiny existence! Let your godly hammer strike the anvil, and demonstrate your authority, and devour the earth with water!!"




Something's off.

No, this isn't right.




"Ah, the rain!! Destroy and wash everything away!"




Suddenly dark clouds cover the sky, turning pitch black.

And immediately rain begins to pour down.

Blustery wind blows, and I was soaked instantly.

Electric flashes cover the sky, soon to become lightning.




But this is merely Water Saint Magic [Cumulonimbus].




"Oh great light spirit, help the lightning emperor in the sky!"




Right when I was thinking.

Roxy continues the incantation.




"Had you not seen that stands on the ground! Rising arrogantly against the emperor! As sword of the thunder god, strike him down! Let your power shine, show the wrath of his majesty!"




The clouds shrink with every line.

Those dark clouds tightly gather in a single point.

Squeezed tightly, as if struggling the dark clouds let out flashes of light.

Soon after it reaches the size of a pea...




"[Lightning]!"




A beam of light reaches up to the sky.

Or rather.

From the compressed cloud, the beam strikes the ground.




Lightning strikes.




Bang!




With a slight delay the thunder roars.

From the corner of my eyes, I spy Sylphy covering her ears and wrinkles her face.

I can only watch in awe.




"..."




Lost for words.

Speechless.

Unconsciously my clenched fist trembles.

I swallow my spit.




After the thunder, nothing remains.




The dark clouds covering the sky.

The pouring rain cleansing the earth.

And the lightning bright as day.




And that grand tree off to a distance.




Gone, all gone.

Clear skies.

Only wet ground remains from the rain.

Only charcoal remains from what was once a tree.




"Ha..."




Roxy staggers a step.

Her staff fell, and she fell forward as well.




I rush to catch her.




"Are you alright?"

"It's done. At my magic power, even with my staff I can only do this once... More importantly, [Lightning], did you see it?"

"Yes, Sensei."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามคำสั่งของเธอ ฉันสร้างป้อมปราการโลกสำหรับมัตสึคาเสะ มัตสึคาเสะได้วัตถุ แต่ซ่อนตัวเองไว้ภายใน "แล้ว ฉันควรเก็บระยะทางของฉันเกินไป" "ไม่มี ได้ดี ฉันสามารถมาเฉพาะ ทำครั้งเดียว เพื่อให้ ดูอย่างระมัดระวัง" Sylphy และ Roxy สวมเสื้อกันฝนของพวกเขาพวกเขาพูดคุย เราได้ soaked ระหว่างเซนต์ชั้นเกินไป ถ้าฝนตก แล้วผู้จำเป็นต้องชัด ดังนั้นเรานำบางส่วนไป "การ" "ดี" "ถูกต้อง" Roxy nods และจุดไกลต้นไม้ ต้นไม้ขนาดใหญ่ ไกลออกไป ได้ชัดเจนกว้างเป็น "ฉันจะเป้าหมายที่ต้นไม้โน่น ฉันสามารถมาเฉพาะ ทำครั้งเดียว ดังนั้น กรุณาตรวจสอบอย่างระมัดระวัง" "ดี" Roxy nods เพื่อฉัน และเวลาหายใจลึก ๆ "ทัศนียภาพ... ฮา..." Roxy มีค่าชอบ ปิดเธอดวงตา และมุ่งเน้น เวลาเตรียมสอบยาวผิดปกติสำหรับเธอ เรียนเซนต์ได้ทันที แต่ระดับกษัตริย์ต้องแตกต่าง "ทัศนียภาพ..." ถ้าคนใช้ตาอำนาจวิเศษสังเกต Roxy พวกเขาคงได้เห็นมหัศจรรย์ที่รวบรวม Roxy อยู่เช่นนั้นในขณะ และน้อยในภายหลัง ก็กล่าวว่า "แล้ว ฉันจะเริ่มต้น" ฉันเก็บลมหายใจของฉัน Roxy sticks พนักงานของเธอบนพื้นดิน มือซ้ายของเธอถือก้าน สิทธิ์ของเธอถือเป็นหินวิเศษ แล้ว เธออ่านแต่ละบรรทัดหมั่น เริ่มต้นปลุกเสก "โอ้ น้ำวิญญาณ บุตรของจักรพรรดิฟ้าผ่าที่แถมยังไปฟากฟ้า!! ตอบสนองความปรารถนาของฉัน ฝนลงพรชายฉกรรจ์ของคุณ และแสดงกำลังของการดำรงอยู่นี้เล็ก ๆ ให้พระเจ้าค้อนตีทั่ง แสดงให้เห็นถึงอำนาจของคุณ และกินดินน้ำ!!" สิ่งของออก ไม่ นี้ไม่เหมาะสม "อา ฝน!! ทำลาย และล้างทุกอย่างไป" เค้าก็ปกคลุมท้องฟ้า เปิดสนามสีดำ และทันทีที่ฝนเริ่มเทลง พัดลม blustery และผม soaked ทันที ไฟแฟลชครอบคลุมฟ้า เร็ว ๆ นี้จะกลายเป็น ฟ้าผ่า แต่นี้เป็นเพียงน้ำเซนต์เมจิก [Cumulonimbus] "โอ้ ดีแสงวิญญาณ ช่วยจักรพรรดิฟ้าผ่าในฟากฟ้า! " ขวาเมื่อผมคิด Roxy ยังคงปลุกเสก "คุณไม่เห็นที่ยืนบนพื้นดิน เพิ่มขึ้น arrogantly กับจักรพรรดิ เป็นดาบของพระเจ้าฟ้าร้อง ตีเขาลง ให้อำนาจของคุณส่องแสง แสดงการลงโทษของพระ" เมฆหดทุกบรรทัด เค้าเหล่านั้นรวบรวมในจุดเดียวคับ คั้นคับ ว่าดิ้นรนเค้าให้ออกของแสงแฟลช เร็ว ๆ นี้ หลังจากนั้นถึงขนาดของถั่ว... "[ฟ้าผ่า]" ถึงแสงไฟขึ้นท้องฟ้า หรือค่อนข้าง จากเมฆบีบอัด คานนัดดิน ฟ้าผ่าลง บาง มีเล็กน้อยเลื่อน roars ฟ้าร้อง จากมุมของตาของฉัน ฉันสะกด Sylphy ครอบคลุมเธอหู และ wrinkles ใบหน้าของเธอ ฉันสามารถดูเกรงขามเท่านั้น "..." สูญเสียคำ พูด รับฉันกัดกำปั้น trembles ฉันกลืนแบ่งของฉัน หลังจากฟ้าร้อง ไม่มีอะไรอยู่ เมฆดำครอบคลุมท้องฟ้า ฝนเททำความสะอาดโลก ฟ้าผ่าและสว่างเป็นวัน และต้นไม้ที่แกรนด์ออกไปไกล หายไป หายไปทั้งหมด ฟ้าใส เหลือพื้นเปียกจากฝน เฉพาะถ่านที่เหลือจากอะไรเคยต้นไม้ "ฮา..." Roxy staggers ขั้นตอน ชอบตก และล้มไปข้างหน้าเช่น ผมรีบจับเธอ "เป็นคุณครับ" "จะทำ ที่กำลังวิเศษ แม้จะ มีพนักงานของฉัน ฉันจะเพียงทำครั้งเดียว... ที่สำคัญ, [ฟ้าผ่า], คุณไม่เห็นมันหรือไม่" "ใช่ อาจารย์"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทำตามคำสั่งของเธอที่ฉันสร้างป้อมปราการแผ่นดิน Matsukaze. Matsukaze ไม่ได้คัดค้าน แต่ซ่อนตัวอยู่ในนั้น. "จากนั้นฉันควรรักษาระยะห่างของฉันเกินไป?" "ไม่มีก็ปรับ. ผมสามารถทำมันอีกครั้งเพื่อให้ดูอย่างระมัดระวัง . " Sylphy และร็อกสวมใส่เสื้อกันฝนของพวกเขาขณะที่พวกเขาพูดคุย. เราถูกแช่ในช่วงชั้นเซนต์เกินไป. ถ้าฝนตกแล้วเหล่านี้จะเห็นได้ชัดว่ามีความจำเป็นเพื่อให้เรานำบางอย่างไปพร้อม. "ชุดทั้งหมด?" "โอเค." "Got it." พยักหน้าร็อกและชี้ไปยังต้นไม้ที่อยู่ห่างไกล. ต้นไม้ใหญ่. แม้ห่างไกลก็เห็นได้ชัดว่ามันเป็นกว้าง. "ฉันจะกำหนดเป้าหมายต้นไม้ที่มีมากกว่า. ฉันสามารถทำมันอีกครั้งดังนั้นโปรดดูอย่างระมัดระวัง." "โอเค " ร็อกพยักหน้าให้ฉันและใช้เวลาหายใจเข้าลึก ๆ . "ว้า ... Haa ... " ร็อกชูพนักงานของเธอปิดตาของเธอและมุ่ง. เวลาเตรียมตัวเป็นนานผิดปกติสำหรับเธอ. เซนต์ชั้นที่ถูกต้องออกไป แต่ ชั้นพระมหากษัตริย์จะต้องแตกต่างกัน. "ว้า ... " ถ้ามีคนใช้เวทมนตร์ตาพาวเวอร์ที่จะสังเกตร็อกที่พวกเขาอาจจะได้เห็นการชุมนุมมายากล. ร็อกอยู่เช่นนั้นในขณะที่. และเล็ก ๆ น้อย ๆ ต่อมาก็บอกว่า. "แล้วฉัน จะเริ่มต้น. " ฉันกลั้นลมหายใจของฉัน. ร็อกไม้พนักงานของเธออยู่บนพื้นดิน. ซ้ายมือของเธอถือเพลาขวาของเธอถือหินวิเศษของมัน. แล้วท่องแต่ละบรรทัดอย่างขยันขันแข็งเธอเริ่มคาถา. "โอ้จิตวิญญาณน้ำที่ดี บุตรชายของจักรพรรดิฟ้าผ่าที่เสด็จขึ้นสู่ท้องฟ้า !! ตอบสนองความปรารถนาของฉันโปรยปรายลงมาพรดุร้ายของคุณและแสดงให้ฉันความแข็งแรงของคุณเพื่อการดำรงอยู่เล็ก ๆ นี้! ให้ค้อนบริสุทธิ์ของทั่งตีและแสดงให้เห็นถึงอำนาจของคุณและกินแผ่นดินที่มีน้ำ !! " ออกบางสิ่งบางอย่าง. ไม่มีนี้ไม่ถูกต้อง. "อาฝน !! ทำลายล้างทุกอย่างออกไป! " ทันใดนั้นเมฆมืดครอบคลุมท้องฟ้าหันดำมืด. และฝนทันทีเริ่มที่จะเทลง. ลมพัดพัดและฉันถูกแช่ทันที. กะพริบไฟฟ้าครอบคลุมท้องฟ้าจะกลายเป็นฟ้าผ่า. แต่นี่เป็น เพียงน้ำเซนต์แมจิก [Cumulonimbus]. "โอ้จิตใจที่อ่อนดีช่วยจักรพรรดิฟ้าผ่าในท้องฟ้า!" ขวาเมื่อฉันคิด. ร็อกยังคงคาถา. "มีคุณไม่เคยเห็นที่ยืนอยู่บนพื้นดิน! Rising เต๊ะกับจักรพรรดิ! ดาบของพระเจ้าฟ้าร้องตีเขาลง! ให้ความเงางามอำนาจของคุณแสดงความโกรธเกรี้ยวของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว " เมฆหดกับทุกบรรทัด. บรรดาเมฆมืดแน่นรวมกันในจุดเดียว. บีบแน่นเช่นถ้าดิ้นรนเมฆมืดให้ออกกะพริบของแสง. ไม่นานหลังจากนั้นมันจะมาถึง ขนาดของกฟภ ... "[สายฟ้า]!" ลำแสงถึงขึ้นไปบนท้องฟ้า. หรือมากกว่า. จากเมฆบีบอัดคานกระแทกพื้น. ฟ้าผ่าตาย. ปัง! ด้วยความล่าช้าเล็กน้อยฟ้าร้องคำรามจากมุมของตาของฉันที่ฉันสอดแนม Sylphy ครอบคลุมหูของเธอและริ้วรอยใบหน้าของเธอ. ฉันเท่านั้นที่สามารถดูในความหวาดกลัว. "... " ลืมคำ. Speechless. โดยไม่รู้ตัวกำปั้นของฉันสั่น. ผมกลืนน้ำลายของฉัน. หลังจากฟ้าร้อง ไม่มีอะไรที่ยังคงอยู่. เมฆมืดครอบคลุมท้องฟ้า. ฝนเททำความสะอาดโลก. และฟ้าผ่าสดใสเป็นวัน. และว่าต้นไม้ที่ยิ่งใหญ่ออกไปเป็นระยะทาง. ไป, หายไปทั้งหมด. ท้องฟ้า. เฉพาะพื้นดินเปียกจากฝนที่ยังคงอยู่ถ่านเท่านั้นที่ยังคงอยู่จากสิ่งที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นต้นไม้. "ฮะ ... " ร็อกเดินโซเซขั้นตอน. พนักงานของเธอลดลงและเธอลดลงไปข้างหน้าได้เป็นอย่างดี. ผมรีบจับเธอ. "คุณไม่เป็นไร?" "มันทำ ที่อำนาจวิเศษของฉันแม้จะมีพนักงานของฉันฉันสามารถทำเช่นนี้ครั้งเดียว ... ที่สำคัญ [สายฟ้า], คุณเห็นมันได้หรือไม่ " "ใช่อาจารย์."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คำแนะนำต่อไปนี้ของเธอ , ฉันสร้างโลกป้อมมัตซึคาเซ .

มัตซึคาเซไม่ได้วัตถุ แต่ซ่อนตัวอยู่ภายในนั้น




" แล้วฉันควรจะรักษาระยะห่างของฉันเกินไป ?

" ไม่ ไม่เป็นไร ฉันสามารถทำมันอีกครั้ง ดังนั้น ระวังให้ดี "




ซิลฟี่และ Roxy ใส่เสื้อกันฝนของพวกเขาที่พวกเขาคุยกัน

เราแช่ในอรหังด้วย

ถ้าฝนตกมันก็จะเห็นได้ชัดที่จำเป็นงั้นเราเอาด้วย




" ตั้ง " ?

" โอเคค่ะ "

" แล้ว "




Roxy พยักหน้าและจุด กับต้นไม้ไกลๆ

ต้นไม้ขนาดใหญ่

แม้ห่างไกล มันเห็นได้ชัดว่ากว้างเป็น " ผมจะ




เป้าหมายต้นไม้นั้น ฉันสามารถทำมันอีกครั้ง ดังนั้น โปรดระวังให้ดี . . . "

" โอเค "




Roxy พยักหน้าให้ฉันและใช้เวลาหายใจลึก ๆ




" เฮ้อ . . . . . . . อา. . . . . . . . "




Roxy ถือขึ้นพนักงานของเธอ ดวงตาปิดลงและ สมาธิ

เตรียมเวลานานผิดปกติของเธอ

เซนต์ชั้นทันที แต่ชั้นกษัตริย์จะต้องแตกต่างกัน




" เฮ้อ . . . . . . . "




ถ้าใครใช้พลังสายตาสังเกต Roxy , พวกเขาอาจจะเห็นการรวบรวมมายากล

ว้าวๆอยู่แบบนั้นสักพัก

และสักพักก็กล่าวว่า




" แล้วฉันก็เริ่ม "




ฉันถือลมหายใจของฉัน




Roxy แท่งพนักงานของเธอบนพื้นดิน

จากมือของเธอถือเพลา เธอถือหินวิเศษของ

แล้วท่องแต่ละบรรทัดอย่างขะมักเขม้น เธอเริ่มคาถา




" โอ้ดีน้ำวิญญาณ บุตรชายของสายฟ้าจักรพรรดิที่ขึ้นไปบนฟากฟ้า ! ! เติมเต็มความปรารถนาของฉัน ฝน คำอวยพร ดุร้าย และแสดงให้เห็นความแข็งแกร่งของคุณมีชีวิตเล็ก ๆนี้ให้ค้อนตีทั่งพระเจ้าของคุณ และแสดงให้เห็นถึงอำนาจและกลืนโลกกับน้ำ ! ! ! "




บางอย่างหายไป

ไม่ มันไม่ถูกต้อง




" อ๊ะ ฝน ! และทำลายล้างทุกอย่างไป ! "




อยู่ๆ เมฆดำปกคลุมท้องฟ้า เปลี่ยนสีดำ

และทันทีที่ฝนเริ่มเทลงไป

ซึ่งมีลมพัดแรงลมพัด ผมแช่ได้ทันที

กะพริบไฟฟ้าครอบคลุมท้องฟ้า อีกไม่นานจะกลายเป็นสายฟ้า แต่นี้เป็นเพียง




น้ำเซนต์เมจิก [ พายุ ]




" โอ้ดีแสงวิญญาณช่วยสายฟ้าจักรพรรดิในท้องฟ้า !




ตอนที่ฉันกำลังคิด

ว้าวๆยังคงเป็นคาถา




" ได้ คุณ ไม่ เห็น ที่ยืนบนพื้น เพิ่มขึ้นเต๊ะกับจักรพรรดิ เป็นดาบของฟ้าร้องพระเจ้า ตีเขา !ให้พลังของคุณท้า , แสดงความโกรธของฝ่าบาท !




เมฆหดด้วยทุกบรรทัด

ที่เมฆดำแน่น มารวมตัวกันในจุดเดียว

บีบแน่นราวกับดิ้นรนเมฆมืดมากระพริบไฟ

หลังจากที่มาถึงขนาดของถั่ว . . . . . . .




" [ ฟ้าผ่า ] ! "




แสงถึงขึ้นในท้องฟ้า

หรือมากกว่า

จากอัดเมฆคานฟาดพื้น




ฟ้าผ่า .




ปัง !




ที่มีความล่าช้าเล็กน้อย ฟ้าร้องคำราม

จากมุมของตาของฉันฉันสอดแนมซิลฟี่ปิดหูของเธอ และริ้วรอยบนใบหน้าของเธอ

ผมดูได้แต่กลัว




" . . . . . . . "




พูดไม่ถูก

พูดไม่ออก

โดยไม่รู้ตัวของฉันมุฐิสั่นสะท้าน

ผมกลืนน้ำลายของฉัน




หลังฟ้าร้อง ไม่มีอะไรคงอยู่




เมฆมืดปกคลุมท้องฟ้า

โลกล้างหน้าเทฝน

และฟ้าผ่าสว่าง




และแกรนด์ต้นไม้ออกไปไกล




หายไป , หายไป

ฟ้าสดใส

แค่พื้นดินยังเปียกจากฝนที่ตกลงมา ถ่านเท่านั้น

เหลือจากสิ่งที่เคยเป็นต้น




" ฮา . . . . . . . "




Roxy โรคสมองมีขั้นตอน

พนักงานของเธอลดลงและเธอล้มไปข้างหน้าได้เป็นอย่างดี




ผมรีบจับเธอ




" เป็นยังไงบ้าง ? "

" มันทำ ที่ อำนาจเวทมนตร์ แม้แต่กับพนักงานของฉันฉันสามารถทำได้แค่เพียงสักครั้ง . . . . . . . ที่สำคัญ [ ฟ้าผ่า ] , คุณเห็นมัน ?


" ค่ะ อาจารย์ "