Wang Shuixin also lightly laughed,

Wang Shuixin also lightly laughed, “Old Hu, to speak the truth, I want to test Little Zhang’s creative ability on the spot today. It seems all his poems in the past were created on the spot. As for the poem’s quality and logic, I’ll reserve my judgment. I don’t believe those good works of his were written on the spot by Little Zhang. It doesn’t agree with reason. Even if it was written on the spot, it couldn’t be done without any stammering, right? And those poems of his had so much logic? And the parallelism was done so well? And since you appreciate this youth so much, I’m testing him this time. So I purposely used my poem to let him follow up. First, it’s to see if he really can compose on the spot, and secondly, to see if Little Zhang really has as much literary skill as people say.”

Hu Fei said, “But to follow up on a classic poem that even entered language textbooks, Little Zhang will…”

Wang Shuixin waved his hand to stop Hu Fei from continuing. He looked at Zhang Ye, “It’s alright, Little Zhang. Take your time to think; there’s no hurry. Hur Hur. At your age, you might not have heard this poem. When you were in high school, the materials for your language class might not have included “Everything”. If you did not catch everything, I can recite it to you again.”

A youth volunteered, “Since you already recited it once, why don’t you let me, Director Wang?”

“Alright, Little Xu, you do it. Hur Hur.” Wang Shuixin was in a good mood. He had been doing administrative work all these years, so for him to once again display his literary works was a rare event. Seeing Zhang Ye remaining silent, and his subordinates looking at him with admiration and respect, Wang Shuixin was very pleased.

The other interviewers and the youth completely ignored Zhang Ye. They knew that it was impossible for Zhang Ye to follow up on the poem. The only reason that they were still in here to interview Zhang Ye was to kiss ass and flatter the Leader. They wanted to see with their own eyes how their Leader defeated Zhang Ye, a newcomer who had been praised for his poetry. Besides, even without the flattering factor, Director Wang did have the absolute ability!

Zhang Ye? A newcomer!

Compared to Director Wang, what was he!?

He wanted to compete with Wang Shuixin in literature and poetry? Wasn’t this do something beyond his ability!?

Director Wang’s “Everything” came about due to his using all his senses to come into maximum contact with the pulse of life. He had used his critical perspective to inspect the interpersonal moral and ethical relations, as well as the sparks that arose when people clashed. He had also subconsciously pondered above love, freedom, joy, suffering, hope and death, which were all common factors of human life. It was one of the best modern poems, and could be said that he had written a poem of such a genre at its peak. Zhang Ye wanted to use the literary insight from “Everything” as a topic to exceed “Everything”? That was impossible!

Well, but it was not that the poem did not have its flaws. If one wanted to pick faults with it, it was probably the reason why it was eventually removed from the language textbooks. The poem was too dark and oppressive. There was no hope in it. This was also why “Everything” was criticized by some people. But the flaws could not obscure the splendor it possessed. This poem was still enjoying a relatively high status in the poetry world. It could be considered a “pessimism” masterpiece.

“Let me recite it, while you listen well.” the youth said to Zhang Ye.

Zhang Ye ignored him, and already had his plans.

The youth frowned. You even turned haughty? Just because you were praised to the skies by people who did not know literature, you already forgot who you were? See, your original form has been revealed! I have no idea why Teacher Hu appreciated you so much. You can only have your way with Big Thunder and those slightly known poets in Beijing. But take a look; once you encounter a real master of literature, you have nothing against them, right?

The youth grunted and cleared his throat, “Everything is fated. Everything is unreal. Everything has no end. Everything has no home to return to.”

Wang Shuixin squinted his eyes as he listened to his poem.

The other interviewers again revealed their reverence. Their mouths moved gently, as if they were tasting the poem, and were also reciting it along with the youth.

The youth carried on, “Every happiness doesn’t come with a smile. Every suffering..”

But suddenly, a scene no one expected happened. Zhang Ye opened his vocal cords and interrupted the youth, who was having a good time reciting, rudely!

Zhang Ye shook his head, “Not every tree has been broken off by the storm; Not every seed cannot find soil to root; Not every true feeling is lost in the deserts of human hearts; Not every dream wishes to be cut off at its wings. No, not everything… is like what you said!”

Hu Fei gasped. Th

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัง shuixin ยังเบาๆ หัวเราะ " แก่หู พูดความจริง ฉันต้องการทดสอบความสามารถสร้างสรรค์น้อยจาง บนจุดในวันนี้ ดูเหมือนว่าบทกวีของเขาในอดีตที่ถูกสร้างขึ้นในจุดที่ สำหรับคุณภาพของบทกวีและตรรกะ ฉันจะไม่ตัดสินฉัน ผมไม่เชื่อว่าผลงานเหล่านั้นที่ดีของเขาถูกเขียนในจุดเล็ก ๆจาง มันไม่เห็นด้วยกับเหตุผล ถ้ามันถูกเขียนไว้บนจุด มันไม่สามารถทำได้โดยไม่ต้องมีคุณ ใช่มั้ย ? และบทกวีของเขาเป็นตรรกะมาก และความสำเร็จงั้นเหรอ ? และตั้งแต่ที่คุณชื่นชมเยาวชนนี้มาก ฉันทดสอบเขาในครั้งนี้ ผมจงใจใช้บทกวีของฉันเพื่อให้เขาติดตาม ตอนแรก ก็เพื่อดูว่าเขาสามารถเขียนบนจุด และประการที่สอง ดูว่าน้อยจางก็เป็นทักษะวรรณกรรมเท่าที่คนอื่นพูด "หูเฟยกล่าว " แต่จะติดตามคลาสสิกบทกวีที่ใส่หนังสือเรียนภาษา น้อยจาง . . . "วัง shuixin โบกมือของเขาที่จะหยุดหูเฟยจากต่อ . เค้ามองจางเย " ไม่เป็นไร น้อยจาง เอาเวลาไปคิด ไม่ต้องรีบ hur hur . ที่อายุของคุณคุณอาจจะไม่เคยได้ยินกลอนบทนี้ เมื่อเธออยู่ในโรงเรียนมัธยม , วัสดุสำหรับการเรียนภาษาของคุณอาจไม่ได้รวม " ทุกอย่าง " ถ้าคุณไม่ได้จับทุกอย่าง ฉันสามารถพูดกับคุณอีก "เยาวชนอาสา " ตั้งแต่ที่คุณได้อ่านมันอีกครั้ง ทำไมคุณไม่ปล่อยให้ฉัน ผู้กำกับหวัง ? "" เอาล่ะๆ ซู คุณทำมัน เฮอร์เฮอร์ " วัง shuixin กำลังอารมณ์ดี เขาได้ทำงานด้านธุรการทั้งหมดในปีนี้ เพื่อให้เขาอีกครั้งแสดงผลงานประพันธ์ของเขาเป็นเหตุการณ์ที่หายาก เห็นจาง ท่านยังคงเงียบ และลูกน้องมองเขาด้วยความชื่นชมและเคารพ วัง shuixin ก็ยินดีผู้สัมภาษณ์ และเยาวชนไม่สนใจจาง " พวกเขารู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ จาง ท่านติดตามเรื่องบทกวี เหตุผลเดียวที่พวกเขายังต้องมาสัมภาษณ์จางเยเป็นจูบตูดและประจบหัวหน้า พวกเขาอยากจะเห็นกับตาตนเองว่าเป็นผู้นำของพวกเขาเอาชนะ จาง เย นทางที่ได้รับการยกย่องสำหรับบทกวีของเขา นอกจากนี้ แม้ไม่มีปัจจัยการยกยอ ผู้กำกับหวังมีความสามารถแน่นอน !จาง " ใหม่ !เมื่อเทียบกับผู้กำกับหวัง สิ่งที่เขา ! ?เขาต้องการที่จะแข่งขันกับวัง shuixin ในวรรณคดีและบทกวี ? ไม่ทำอะไรเกินความสามารถของเขา ?" ผู้กำกับหวังทุกอย่าง " มาเกี่ยวกับเนื่องจากเขาใช้ความรู้สึกของเขาทั้งหมดที่จะเข้าไปสัมผัสกับชีพจรสูงสุดของชีวิต เขาใช้มุมมองที่สำคัญของเขาในการตรวจสอบบุคคล คุณธรรม จริยธรรม และความสัมพันธ์ รวมทั้งประกายไฟที่เกิดขึ้นเมื่อคนปะทะกัน เขายังมีจิตใต้สำนึกคิดเหนือความรัก , อิสรภาพ , ความสุข , ทุกข์ , ความหวังและความตาย ซึ่งปัจจัยทั้งหมดของชีวิตของมนุษย์ มันเป็นหนึ่งในบทกวีที่ทันสมัยที่สุด และอาจกล่าวได้ว่าเขาได้เขียนบทกวีเช่นประเภทที่จุดสูงสุดของมัน จาง ท่านต้องการใช้ข้อมูลเชิงลึกจากวรรณกรรม " ทุกอย่าง " เป็นหัวข้อที่เกิน " ทุกอย่าง " นั่นเป็นไปไม่ได้ !อืม แต่มันก็ไม่ใช่กลอนที่ไม่ได้มีข้อเสียของมัน ถ้าใครอยากรับความผิดกับมัน มันก็น่าจะเป็นเหตุผลว่าทำไมมันในที่สุดออกจากภาษารา กลอนมันมืดเกินไปและกดขี่ ไม่มีความหวังเลย นี้ยังทำให้ " ทุกอย่าง " ถูกวิพากษ์วิจารณ์โดยบางคน แต่ก็ไม่อาจปิดบังความงดงามมันสิง กลอนนี้ยังคงเพลิดเพลินกับสถานะที่ค่อนข้างสูงในโลกบทกวี มันอาจจะถือว่าเป็น " อคติ " เป็นผลงานชิ้นเอก" ให้ฉันพูดมัน ในขณะที่คุณฟัง . " ชายหนุ่มกล่าวกับจาง "จาง ท่านไม่สนใจเขา และก็มีแผนการของเขาชายหนุ่มขมวดคิ้ว . คุณจะกลายเป็นหยิ่ง ? เพียงเพราะคุณมีความชื่นชมกับท้องฟ้าโดยคนที่ไม่รู้หนังสือ คุณก็ลืมว่าคุณเป็นใคร ? ดูในรูปแบบเดิมของคุณได้ถูกเปิดเผย ! ฉันไม่รู้ว่าทำไมครูโฮ ชื่นชมคุณมาก คุณมีวิธีการของคุณกับสายฟ้าขนาดใหญ่และเล็กน้อยเหล่านั้นรู้จักกวีในปักกิ่ง แต่ดู เมื่อคุณพบหลักที่แท้จริงของวรรณกรรม เธอไม่มีอะไรกับเขา ใช่ไหม ?ชายหนุ่มถอนหายใจ และล้างคอของเขา " ทุกอย่างถูกกำหนดโดยโชคชะตา ทุกอย่างลวงตา ทุกอย่าง ไม่มีสิ้นสุด ทุกอย่างไม่มีบ้านให้กลับ .วัง shuixin squinted ดวงตาของเขาขณะที่เขาฟังบทกวีของเขาสัมภาษณ์อีก เผยเคารพของพวกเขา ปากขยับเบาๆ ราวกับว่าพวกเขาชิม บทกวี และยังท่องพร้อมกับเยาวชนเยาวชนดำเนินการ " ทุกความสุขไม่ได้มาพร้อมกับรอยยิ้ม ทุกทุกข์ . . . . . . . "แต่อยู่ๆก็มีฉากที่ไม่มีใครคาดคิดก็เกิดขึ้น จางเยเปิดเส้นเสียงของเขาขัดจังหวะ และเยาวชน ซึ่งมีเวลาท่องอย่างหยาบคาย , !จางเยส่ายหัว " ไม่ทุกต้นได้ถูกแบ่งออกโดยพายุ ไม่ทุกเมล็ดจะพบดินที่ราก ไม่ใช่ทุกความรู้สึกจะหายไปในทะเลทรายของจิตใจมนุษย์ ไม่ใช่ทุกความฝันความปรารถนาจะตัดที่ปีกของมัน ไม่ ไม่ everyt