However, few authors have tried to

However, few authors have tried to create a holistic framework
for defining destinations. One of the first was Lew (1987), who
divided studies on tourism attractions into three general groups
based on the following perspectives: ideographic, organisational,
and cognitive. Saraniemi and Kyl€anen (2011) also identified three
conventional views of the tourism destination: economic
geography-oriented, marketing- and management-oriented, and
customer-oriented. They also proposed an alternative cultural
approach. Pearce (2014) used five sets of concepts found in tourism
literature to describe destinations: industrial districts, clusters,
networks, systems, and social constructs. He identified the key elements
of each concept and synthesised them to create a new
integrative framework for destinations consisting of a geographical
dimension, a mode of production, and a dynamic dimension
(Pearce, 2014).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างไรก็ตาม ไม่กี่ผู้เขียนได้พยายามสร้างกรอบการทำงานแบบองค์รวมสำหรับการกำหนดจุดหมายปลายทาง ครั้งแรกเป็นเกณฑ์ (1987), หนึ่งในหลาย ๆ ที่ศึกษาเกี่ยวกับสถานที่ท่องเที่ยวการท่องเที่ยวเป็นสามกลุ่มทั่วไปแบ่งออกเป็นอิงจากมุมมองต่อไปนี้: อักษรภาพ องค์กรและองค์ความรู้ Saraniemi และ Kyl€ anen (2011) ยังระบุสามมุมมองทั่วไปปลายทางการท่องเที่ยว: เศรษฐกิจเชิงภูมิศาสตร์ การตลาด และการจัดการเชิง และมุ่งเน้นลูกค้า พวกเขายังได้เสนอทางเลือกทางวัฒนธรรมแนวทางการ เพียร์ซ (2014) ใช้ห้าชุดของแนวคิดในการท่องเที่ยวเอกสารประกอบการอธิบายจุดหมายปลายทาง: เขตอุตสาหกรรม กลุ่มเครือข่าย ระบบ และโครงสร้างทางสังคม เขาระบุองค์ประกอบสำคัญของแต่ละแนวคิด และ synthesised เพื่อสร้างใหม่บูรณาการกรอบสำหรับปลายทางที่ประกอบด้วยในทางภูมิศาสตร์มิติ โหมดของการผลิต และมิติแบบไดนามิก(เพียร์ซ 2014)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่ผู้เขียนไม่กี่ได้พยายามที่จะสร้างกรอบการทำงานแบบองค์รวม
สำหรับการกำหนดสถานที่ท่องเที่ยว หนึ่งในครั้งแรกเป็นลิว (1987) ซึ่ง
แบ่งการศึกษาเกี่ยวกับสถานที่ท่องเที่ยวเป็นสามกลุ่มทั่วไป
ขึ้นอยู่กับมุมมองต่อไปนี้: ideographic องค์กร
และองค์ความรู้ Saraniemi และ Kyl € Anen (2011) นอกจากนี้ยังระบุสาม
มุมมองการชุมนุมของปลายทางท่องเที่ยว: เศรษฐกิจ
ภูมิศาสตร์ที่มุ่งเน้นการตลาดและการจัดการที่มุ่งเน้นและ
มุ่งเน้นลูกค้า พวกเขายังเสนอวัฒนธรรมทางเลือก
วิธีการ เพียร์ซ (2014) ที่ใช้ในห้าชุดของแนวคิดที่พบในการท่องเที่ยว
วรรณกรรมเพื่ออธิบายสถานที่ท่องเที่ยว: ย่านอุตสาหกรรม, กลุ่ม
เครือข่ายระบบและโครงสร้างทางสังคม เขาระบุองค์ประกอบที่สำคัญ
ของแต่ละแนวคิดและการสังเคราะห์ให้พวกเขาสร้างใหม่
กรอบแบบบูรณาการสำหรับปลายทางประกอบด้วยทางภูมิศาสตร์
มิติโหมดของการผลิตและมิติแบบไดนามิก
(เพียร์ซ 2014)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อย่างไรก็ตาม ไม่กี่ ผู้เขียนได้พยายามสร้างกรอบแบบองค์รวมสำหรับการกำหนดจุดหมายปลายทาง คนแรกคือลูว์ ( 1987 ) ที่ได้แบ่งการศึกษาออกเป็นสามกลุ่มทั่วไปสถานที่ท่องเที่ยวการท่องเที่ยวขึ้นอยู่กับมุมมองที่ต่อไปนี้ : ดิโอะกแรฟองค์กร , ,และ ด้านสติปัญญา saraniemi Kyl และด้าน anen ( 2011 ) ยังระบุสามมุมมองทั่วไปของปลายทางการท่องเที่ยว : เศรษฐกิจภูมิศาสตร์เชิงการตลาดและการจัดการที่มุ่งเน้นและมุ่งเน้นที่ลูกค้า พวกเขายังเสนอทางเลือกทางวัฒนธรรมวิธีการ เพียร์ซ ( 2014 ) ใช้ห้าชุดของแนวคิดที่พบในการท่องเที่ยววรรณกรรมเพื่ออธิบายสถานที่ : เขตอุตสาหกรรม , กลุ่ม ,เครือข่าย , ระบบ , สังคมและโครงสร้าง . เขาระบุองค์ประกอบสําคัญของแต่ละแนวคิดและสังเคราะห์เพื่อสร้างใหม่กรอบบูรณาการสำหรับสถานที่ประกอบด้วยทางภูมิศาสตร์มิติ , โหมดของการผลิต และมิติแบบไดนามิก( เพียร์ซ ปี 2014 )