This later Vedic Age witnessed the

This later Vedic Age witnessed the emergence of towns, both as political centers and commercial centers. Traders evolved from the ranks of the heads of vaishya households, the grhapatis, though the sources also mention younger kshatriyas going in to trading activities. There was a string of towns which ranged from the eastern Punjab settlement of Indraprastha (today's Delhi) to Kasi (widely known as the holy city of Benaras) in the eastern Gangetic Valley. This transition, as I mentioned earlier, is called the second urbanization--however, some scholars have suggested that, instead of thinking of north India going through two separate and unrelated phases, there may have been one long phase which had stronger and weaker moments. Such a theory takes the glory of founding civilization in South Asia away from the Aryans and puts it with general economic and commercial processes which go back to the founding of Harappan culture and its spread beyond the Indus Valley region. Access to greater wealth, in agriculture and trade, meant that the grhapati heads of vaishya families used only a apart of their production for ritual prestations. This gave the householders greater scope for action. During the second urbanization the grhapati, liberated from the heavy press of ritual prestation and the limitations of lineage control, emerged in the literature with more clearly defined economic functions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยุคพระเวทนี้หลังจากเห็นการเกิดขึ้นของเมือง ทั้ง เป็นศูนย์กลางทางการเมืองและศูนย์การค้า ผู้ค้าพัฒนาจากยศของหัวของครัวเรือน vaishya, grhapatis แม้ว่าแหล่งมายังพูดถึงอา kshatriyas ไปในกิจกรรมการซื้อขาย มีสายของเมืองซึ่งอยู่ในช่วงจากการชำระปัญจาบตะวันออกอินดราพราสธา (วันนี้ลี) ไป Kasi (รู้จักกันอย่างกว้างขวางเป็นเมืองศักดิ์สิทธิ์ Benaras) ในหุบเขา Gangetic ตะวันออก ช่วงนี้ ตามที่ผมกล่าวถึงก่อนหน้านี้ เรียกว่าตั้งสอง - อย่างไรก็ตาม นักวิชาการบางคนได้แนะนำว่า แทนความคิดของอินเดียเหนือที่จะผ่าน 2 ขั้นตอนแยกต่างหาก และไม่เกี่ยวข้อง อาจมีระยะยาวหนึ่งซึ่งมีช่วงเวลาที่แข็งแกร่ง และแข็งแกร่ง ทฤษฎีดังกล่าวใช้เกียรติก่อตั้งอารยธรรมในเอเชียใต้จากอาแยนส์ และให้กับทั่วไปเศรษฐกิจ และพาณิชย์กระบวนซึ่งกลับไปก่อตั้ง Harappan วัฒนธรรมและการแพร่กระจายเกินกว่าภูมิภาคสินธุ ถึงความมั่งคั่งมากกว่า ในการเกษตรและการค้า หมายถึง หัว grhapati ของ vaishya ว่า ใช้เฉพาะที่นอกเหนือจากผลิตของพวกเขาสำหรับพิธี prestations นี้ให้ที่ householders ขอบเขตมากขึ้นสำหรับการดำเนินการ ในระหว่างการตั้งสอง grhapati พ้นกดหนักของ prestation พิธีกรรมและข้อจำกัดของคนเชื้อสายควบคุม เกิดในวรรณคดีกับฟังก์ชั่นทางเศรษฐกิจมากขึ้นอย่างชัดเจน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นี้ในภายหลังเวทอายุร่วมเป็นสักขีพยานการเกิดขึ้นของเมืองทั้งเป็นศูนย์กลางทางการเมืองและศูนย์กลางการค้า ผู้ค้าวิวัฒนาการมาจากการจัดอันดับของหัวของครัวเรือน Vaishya, grhapatis แม้ว่ายังกล่าวถึงแหล่งที่มา kshatriyas อายุน้อยไปในกิจกรรมการซื้อขาย มีสายของเมืองซึ่งตั้งแต่การตั้งถิ่นฐานอยู่ทางทิศตะวันออกของรัฐปัญจาบเป็น Indraprastha (นิวเดลีวันนี้) เพื่อสังกะสี (ที่รู้จักกันอย่างกว้างขวางว่าเป็นเมืองศักดิ์สิทธิ์ของ Benaras) ในภาคตะวันออกของ Gangetic หุบเขา การเปลี่ยนแปลงนี้ที่ผมกล่าวถึงก่อนหน้านี้เรียกว่ารูปแบบที่สอง - แต่นักวิชาการบางคนเสนอว่าแทนที่จะคิดตอนเหนือของอินเดียจะผ่านสองขั้นตอนแยกต่างหากและไม่เกี่ยวข้องอาจมีระยะเวลานานหนึ่งซึ่งมีช่วงเวลาที่แข็งแกร่งและอ่อนแอ . ทฤษฎีดังกล่าวจะใช้เวลาความรุ่งเรืองของอารยธรรมก่อตั้งในเอเชียใต้ห่างจาก Aryans และทำให้มันมีกระบวนการทางเศรษฐกิจและการค้าโดยทั่วไปที่จะกลับไปที่ตั้งของ Harappan วัฒนธรรมและการแพร่กระจายเกินภูมิภาคลุ่มแม่น้ำสินธุ การเข้าถึงความมั่งคั่งมากขึ้นในด้านการเกษตรและการค้าหมายความว่าหัว grhapati ของครอบครัว Vaishya ใช้เพียงส่วนหนึ่งของการผลิตของพวกเขาสำหรับ Prestations พิธีกรรม เรื่องนี้ทำให้กรมขอบเขตมากขึ้นสำหรับการดำเนินการ ในช่วงที่สองกลายเป็นเมือง grhapati ที่ปลดปล่อยจากการกดหนักของพิธีกรรม Prestation และข้อ จำกัด ของการควบคุมเชื้อสายโผล่ออกมาในวรรณคดีที่มีการกำหนดไว้อย่างชัดเจนมากขึ้นฟังก์ชั่นทางเศรษฐกิจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทีหลังเวทอายุเห็นการเกิดขึ้นของเมือง เป็นทั้งศูนย์ทางการเมืองและศูนย์การค้า ผู้ค้า มีวิวัฒนาการจากการจัดอันดับของหัวหน้าครัวเรือน และ grhapatis ชโลมใจ ถึงแม้ว่าแหล่งที่มายังพูดถึงน้องกษัตริย์ไปในกิจกรรมการซื้อขายมีสตริงของเมืองซึ่งอยู่ระหว่างเขตปัญจาบชุมชน indraprastha ของวันนี้ ( อินเดีย ) กาสี ( ที่รู้จักกันแพร่หลายเป็นเมืองศักดิ์สิทธิ์ของ benaras ) ในหุบเขาตะวันออกกานเจติก . การเปลี่ยนแปลงนี้ที่ผมกล่าวถึงก่อนหน้านี้ เรียกว่าเป็นเมืองที่สอง อย่างไรก็ตาม นักวิชาการบางคนมีความเห็นว่า แทนที่จะคิดของภาคเหนืออินเดียจะผ่านสองขั้นตอนที่แยกต่างหากและไม่เกี่ยวข้องกับอาจจะมีระยะหนึ่งยาวที่แข็งแกร่งและอ่อนแอในช่วงเวลา . เช่นทฤษฎีการใช้ความรุ่งเรืองของอารยธรรมในภูมิภาคเอเชียใต้ห่างจากอารยันและใส่มันกับทั่วไปทางเศรษฐกิจและการพาณิชย์กระบวนการซึ่งกลับสร้างวัฒนธรรมและกระจาย Harappan นอกเหนือเขตหุบเขาสินธุ . การเข้าถึงความมั่งคั่งมากขึ้นในการเกษตรและการค้าหมายถึงว่า grhapati หัวชโลมใจครอบครัวใช้เพียงส่วนหนึ่งของการผลิตของพวกเขาสำหรับ prestations พิธีกรรม นี้ให้ศึกษาขอบเขตมากขึ้นสำหรับการกระทำ ระหว่างช่วงที่สองของเมืองที่ grhapati , ปลดปล่อยจากกดหนัก ลักษณะของพิธีกรรม และข้อจำกัดของการควบคุมเชื้อสาย , เกิดในวรรณคดีกับชัดเจนกว่าเศรษฐกิจ การทำงาน