Criticism and debate[edit]The Seika

Criticism and debate[edit]

The Seikanron debate of 1873. Saigō Takamori insisted that Japan should go to war with Korea.
Motoko Rich of The New York Times observed that the film has opened up a debate, "particularly among Asian-Americans and Japanese," about whether the film and others like it were "racist, naïve, well-intentioned, accurate – or all of the above."[7]

Todd McCarthy, a film critic for the Variety magazine, wrote: "Clearly enamored of the culture it examines while resolutely remaining an outsider's romanticization of it, yarn is disappointingly content to recycle familiar attitudes about the nobility of ancient cultures, Western despoilment of them, liberal historical guilt, the unrestrainable greed of capitalists and the irreducible primacy of Hollywood movie stars."[13]

According to History professor Cathy Schultz, "Many samurai fought Meiji modernization not for altruistic reasons but because it challenged their status as the privileged warrior caste. Meiji reformers proposed the radical idea that all men essentially being equal ... The film also misses the historical reality that lots and lots of Meiji policy advisors were former samurai, who had voluntarily given up their traditional privileges to follow a course they believed would strengthen Japan."[14]

The fictional character of Katsumoto bears a striking resemblance to the historical figure of Saigō Takamori, a hero of the Meiji Restoration and the leader of the ineffective Satsuma Rebellion, who appears in the histories and legends of modern Japan as a hero against the corruption, extravagance, and unprincipled politics of his contemporaries. "Though he had agreed to become a member of the new government," writes the translator and historian Ivan Morris, "it was clear from his writings and statements that he believed the ideals of the civil war were being vitiated. He was opposed to the excessively rapid changes in Japanese society and was particularly disturbed by the shabby treatment of the warrior class." Suspicious of the new bureaucracy, he wanted power to remain in the hands of the samurai class and the Emperor, and it was for this purpose that he had joined the central government. "Edicts like the interdiction against carrying swords and wearing the traditional topknot seemed like a series of gratuitous provocations; and, though Saigō realized that Japan needed an effective standing army to resist pressure from the West, he could not countenance the social implications of the military reforms. For this reason Saigō, although participating in the Ōkubo government, continued to exercise a powerful appeal among disgruntled ex-samurai in Satsuma and elsewhere." Saigō fought for a moral revolution, not a material one, and he described his revolt as a check on the declining morality of a new, Westernizing materialism.[15]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิจารณ์และอภิปราย [แก้ไข]การอภิปราย Seikanron 1873 ไซโงทะกะโมะริยืนยันว่า ญี่ปุ่นควรไปรบกับเกาหลีโมโตโกะ Rich ของ The New York Times สังเกตว่า ฟิล์มได้เปิดการอภิปราย "โดยเฉพาะอย่างยิ่งระหว่างเอเชียอเมริกันและญี่ปุ่น เกี่ยวกับว่าฟิล์มและอื่น ๆ เช่นมันถูก" racist ขำน่า เจตนาดี ถูก ต้อง – หรือของ " [7]ทอดด์ McCarthy วิจารณ์ภาพยนตร์ในนิตยสารต่าง ๆ เขียน: "ชัดเจน enamored ของวัฒนธรรมที่จะตรวจสอบในขณะที่ resolutely คงเหลือ romanticization ของบุคคลภายนอกของมัน เส้นด้ายเป็น disappointingly เนื้อหาเพื่อทัศนคติคุ้นเคยเกี่ยวกับขุนนางของวัฒนธรรมโบราณ despoilment ตะวันตกของพวกเขา เสรีประวัติศาสตร์ผิด unrestrainable ต่อความโลภของนายทุน และ primacy อย่างต่ำดาวภาพยนตร์ฮอลลีวูด" [13]ตามประวัติศาสตราจารย์ Cathy Schultz, "ซามูไรมากสู้ทันสมัยเมจิไม่เหตุผล altruistic แต่เนื่อง จากมันท้าทายสถานะเป็นรบอภิสิทธิ์ การปฏิรูปเมจิเสนอความคิดรุนแรงที่มนุษย์ทุกคนเป็นกำลังเท่า... ภาพยนตร์เรื่องนี้ยังคิดถึงความเป็นจริงทางประวัติศาสตร์ว่า เยอะ ๆ เมจิที่ปรึกษานโยบายถูกซามูไรเก่า ที่มีต่อค่าสิทธิ์การใช้งานดั้งเดิมของพวกเขาตามหลักสูตรที่พวกเขาเชื่อว่า จะเสริมญี่ปุ่น" [14]ตัวละครสมมติของ Katsumoto หมีรูปภาพประวัติศาสตร์ของไซโงทะกะโมะริ พระเอกคางและผู้นำกบฏ Satsuma ผล ที่ปรากฏในประวัติและตำนานของญี่ปุ่นสมัยใหม่เป็นฮีโร่ที่ต่อต้านการทุจริต ความฟุ่มเฟือย และเมือง unprincipled ของ contemporaries ของเขา ที่โดดเด่น "แม้ว่าเขาได้ตกลงที่จะเป็น สมาชิกของรัฐบาลใหม่ เขียนนักแปลและนักประวัติศาสตร์ Ivan มอร์ริส "ได้ชัดเจนจากงานเขียนของเขาเขาเชื่อว่า อุดมคติของสงครามกลางเมืองได้ถูก vitiated เขามีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วมากเกินไปในสังคมญี่ปุ่น และถูกโดยเฉพาะอย่างยิ่งรบกวน โดยรักษา shabby ชั้นนักรบ" สงสัยของอำมาตยาธิปไตยใหม่ เขาต้องการพลังงานยังคงอยู่ในมือของคลาสซามูไรและจักรพรรดิ และก็สำหรับวัตถุประสงค์ที่ได้ร่วมงานกับรัฐบาลกลาง "ขต้องตรวจกับแบกดาบ และสวม topknot ดั้งเดิมเหมือนยั่วยุดี ชุด ก ว่าไซโงรู้ว่า ญี่ปุ่นต้องการประสิทธิภาพกองทัพเพื่อต่อต้านการกดดันจากตะวันตก เขาอาจไม่สนับสนุนสังคมผลกระทบของการปฏิรูปกองทัพ ด้วยเหตุนี้ ไซโง แม้ว่าการเข้าร่วมในรัฐบาล Ōkubo ยังคงอุทธรณ์มีประสิทธิภาพระหว่าง disgruntled อดีตซามูไร Satsuma และอื่น ๆ การออกกำลังกาย" ไซโงสู้การปฏิวัติทางศีลธรรม ไม่วัสดุหนึ่ง และเขาอธิบายกบฏของเขาว่าแต่ศีลธรรมลดลงของความนิยมวิภาษ Westernizing ใหม่ [15]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวิจารณ์และการอภิปราย [ แก้ไข ]

seikanron อภิปรายของ 1405 . ไลโอพลัวเรอดอน ยืนยันว่าญี่ปุ่นควรทำสงครามกับเกาหลีใต้
โมโตโกะรวยของนิวยอร์กไทม์สสังเกตว่าภาพยนตร์เรื่องนี้ได้เปิดการอภิปราย " โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเอเชียอเมริกันและญี่ปุ่น " ประมาณว่า ฟิล์มและคนอื่น ๆชอบมัน " เหยียดผิว นา ไตได้ แต่อาจมีถูกต้อง ) หรือทั้งหมด ข้างต้น . " [ 7 ]

ท็อดด์ McCarthy ,เป็นนักวิจารณ์ภาพยนตร์สำหรับความหลากหลายของนิตยสาร , wrote : " ชัดเจนที่ตรึงตาตรึงใจของวัฒนธรรมมันตรวจสอบในขณะที่ resolutely ที่เหลือของคนนอก romanticization มันเนื้อหารีไซเคิลเส้นด้าย Disappointingly ทัศนคติที่คุ้นเคยเกี่ยวกับขุนนางของวัฒนธรรมโบราณ despoilment ตะวันตกของพวกเขา ความผิดในอดีต เสรีนิยมความโลภ unrestrainable นายทุนและเอกลดของดารา Hollywood " [ 13 ]

ตามประวัติศาสตร์ศาสตราจารย์ Cathy Schultz " มากมายซามูไรต่อสู้เมจิความทันสมัยไม่เหตุผลเสียสละ แต่เป็นเพราะมันท้าทายสถานะเป็นวรรณะนักรบพิเศษ เมจิปฏิรูปเสนอความเชื่อว่าผู้ชายเป็นหลัก เท่า . . . . . . .ภาพยนตร์ประวัติศาสตร์ที่ยังขาดหายไปในความเป็นจริงมากของนโยบายเมจิที่ปรึกษาอดีตซามูไรที่สมัครใจรับสิทธิพิเศษแบบดั้งเดิมของพวกเขาที่จะปฏิบัติตามหลักสูตรที่พวกเขาเชื่อว่าจะทำให้ญี่ปุ่น " [ 14 ]

ตัวละครของหมีเหมือนชี้นำตื่นตาตื่นใจกับประวัติศาสตร์ของไลโอพลัวเรอดอน ,ฮีโร่ของการฟื้นฟูเมจิ และผู้นำของกบฏซัทสึมะไม่ได้ผลที่ปรากฏในประวัติศาสตร์และตำนานของญี่ปุ่นสมัยใหม่เป็นวีรบุรุษต่อต้านการทุจริต ความฟุ้งเฟ้อ และไม่มีจริยธรรมการเมืองของโคตรของเขา” แม้ว่าเขาจะได้ตกลงที่จะกลายเป็นสมาชิกของรัฐบาลใหม่ " เขียน แปล และนักประวัติศาสตร์แวนมอร์ริส