หยาดแสงอาทิตย์หยาดหนึ่งตกลงสู่พื้นโ

หยาดแสงอาทิตย์หยาดหนึ่งตกลงสู่พื้นโลก และงอกงามขึ้นเป็นดอกไม้เรืองแสงประกอบด้วยสรรพคุณเยียวยาความป่วยเจ็บ หญิงชรานางหนึ่งชื่อว่า "กอเธล" พบเจอเข้า จึงใช้ดอกไม้นั้นเพื่อคงความเยาว์วัยดุจหญิงสาวของตนเอง โดยวิธีร้องเพลงมนตร์แก่ดอกไม้นั้นว่า "บุปผาเรืองแสงส่อง เปล่งฤทธาของเจ้า ช่วยย้อนวันให้เรา คืนสิ่งที่เคยได้ครอง" นางนำสุ่มมาครอบดอกไม้นั้นเพื่อเก็บไว้ใช้แต่ผู้เดียว

หลายร้อยปีผ่านไป เกิดมีอาณาจักรขึ้นบริเวณนั้น ราชินีอันเป็นที่รักแห่งอาณาจักรดังกล่าวประชวรขณะใกล้ให้ประสูติกาล ทหารและพลเมืองช่วยกันค้นหาวิธีแก้ไข และพบดอกไม้นั้นเข้าโดยบังเอิญ ราชินีทรงได้รับการรักษา และมีประสูติกาลแก่ธิดาพระนามว่า "ราพันเซล" ผู้มีเกศางามดังทอง และบัดนี้ เกศาของพระธิดากลายเป็นแหล่งสรรพคุณวิเศษของดอกไม้นั้นแทน ในคืนนั้น กอเธลลักพาพระธิดาไปซ่อนไว้ในหอคอยสูงกลางป่า แล้วเลี้ยงดูประดุจบุตรในอุทร เพื่อใช้ผมของราพันเซลช่วยให้ตนเองคงความเยาว์วัยต่อไป นางทราบดีว่า ถ้าตัดผมของราพันเซลออก ผมนั้นจะเสื่อมสรรพคุณ และเปลี่ยนจากสีทองเป็นสีน้ำตาลทันที ดังนั้น นางจึงปล่อยให้เกศาของราพันเซลยาวโดยมิได้ตัดเลย และมิให้ราพันเซลออกนอกหอคอยเลย ทั้งนี้ ทุก ๆ ปี ในวันคล้ายวันประสูติราพันเซล พระราชาและราษฎรของพระองค์จะปล่อยโคมลอยนับแสนดวงขึ้นสู่ฟ้า พวกเขาหวังว่าโคมลอยจะนำพาพระธิดาของพวกเขากลับมาอีกครั้ง

ในวันก่อนวันคล้ายวันประสูติปีที่สิบแปดของราพันเซล เธอขอให้กอเธลอนุญาตให้เธอออกไปดูโคมลอยนอกหอคอย แต่กอเธลไม่อนุญาต และให้สาเหตุว่า "โลกภายนอกมีแต่ภยันตรายและความชั่ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หญิงชรานางหนึ่งชื่อว่า "กอเธล" พบเจอเข้า "บุปผาเรืองแสงส่องเปล่งฤทธาของเจ้าช่วยย้อนวันให้เราคืนสิ่งที่เคยได้ครอง" เกิดมีอาณาจักรขึ้นบริเวณนั้น และพบดอกไม้นั้นเข้าโดยบังเอิญราชินีทรงได้รับการรักษาและมีประสูติกาลแก่ธิดาพระนามว่า "ราพันเซล" ผู้มีเกศางามดังทองและบัดนี้ ในคืนนั้น แล้วเลี้ยงดูประดุจบุตรในอุทร นางทราบดีว่าถ้าตัดผมของราพันเซลออกผมนั้นจะเสื่อมสรรพคุณ ดังนั้น และมิให้ราพันเซลออกนอกหอคอยเลยทั้งนี้ทุก ๆ ปีในวันคล้ายวันประสูติราพันเซล แต่กอเธลไม่อนุญาตและให้สาเหตุว่า "โลกภายนอกมี แต่ภยันตรายและความชั่ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หยาดแสงอาทิตย์หยาดหนึ่งตกลงสู่พื้นโลกและงอกงามขึ้นเป็นดอกไม้เรืองแสงประกอบด้วยสรรพคุณเยียวยาความป่วยเจ็บหญิงชรานางหนึ่งชื่อว่า " กอเธล " พบเจอเข้าจึงใช้ดอกไม้นั้นเพื่อคงความเยาว์วัยดุจหญิงสาวของตนเอง" บุปผาเรืองแสงส่องเปล่งฤทธาของเจ้าช่วยย้อนวันให้เราคืนสิ่งที่เคยได้ครอง " นางนำสุ่มมาครอบดอกไม้นั้นเพื่อเก็บไว้ใช้แต่ผู้เดียว

หลายร้อยปีผ่านไปเกิดมีอาณาจักรขึ้นบริเวณนั้นราชินีอันเป็นที่รักแห่งอาณาจักรดังกล่าวประชวรขณะใกล้ให้ประสูติกาลทหารและพลเมืองช่วยกันค้นหาวิธีแก้ไขและพบดอกไม้นั้นเข้าโดยบังเอิญราชินีทรงได้รับการรักษา" ราพันเซล " ผู้มีเกศางามดังทองและบัดนี้เกศาของพระธิดากลายเป็นแหล่งสรรพคุณวิเศษของดอกไม้นั้นแทนในคืนนั้นกอเธลลักพาพระธิดาไปซ่อนไว้ในหอคอยสูงกลางป่าแล้วเลี้ยงดูประดุจบุตรในอุทรนางทราบดีว่าถ้าตัดผมของราพันเซลออกผมนั้นจะเสื่อมสรรพคุณและเปลี่ยนจากสีทองเป็นสีน้ำตาลทันทีดังนั้นนางจึงปล่อยให้เกศาของราพันเซลยาวโดยมิได้ตัดเลยและมิให้ราพันเซลออกนอกหอคอยเลยทั้งนี้ทุกไม่มี .พระราชาและราษฎรของพระองค์จะปล่อยโคมลอยนับแสนดวงขึ้นสู่ฟ้าพวกเขาหวังว่าโคมลอยจะนำพาพระธิดาของพวกเขากลับมาอีกครั้ง

ในวันก่อนวันคล้ายวันประสูติปีที่สิบแปดของราพันเซลเธอขอให้กอเธลอนุญาตให้เธอออกไปดูโคมลอยนอกหอคอยแต่กอเธลไม่อนุญาตและให้สาเหตุว่า " โลกภายนอกมีแต่ภยันตรายและความชั่ว