- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Asbestos claims No way to right a w
Asbestos claims
No way to right a wrong
Oct 24th 2002
From The Economist print edition
Cancerous product, cancerous litigation
1. WHAT should America do about mass torts? The toll from asbestos litigation continues to mount. ABB, a European engineering firm, is the latest company to face ruin because of work done by a subsidiary that was not only legal at the time, but carried out in the interest of safety. And asbestos is only one cause of such litigation. Tobacco, lead paint and pharmaceutical products are all ripe business opportunities for lawyers, who routinely earn 30-50% of settlements.
2. A paper published earlier this year by the Council of Economic Advisers estimates that America's tort system soaks up 1.8% of GDP, or $180 billion a year. And for little purpose: only 20% of the money goes to claimants for economic damages. In a number of mass tort cases, courts have begged Congress to intervene. But politicians hesitate. Reform would reduce payments to a constituency that recycles settlement money into political contributions: the trial lawyers.
3. Certainly, companies must take responsibility for disclosing the known potential hazards of the products they produce, and for shouldering the consequences when they do not. But asbestos does harm in a particularly insidious way. Its horrible cancers and respiratory problems may emerge only long after the statute of limitations has expired, meaning that there may be no redress even for medical costs. This lag has encouraged lawyers to seek huge settlements for people who are not harmed and will never be harmed. The result is not only to wreak havoc upon companies forced to pay the bill, but in effect to limit the compensation for real victims.
4. Two remedies that are being widely discussed for asbestos could be used elsewhere. The more modest is to create a registry of people who might eventually be able to file a tort claim for exposure to a toxic substance, to preserve their right to litigate beyond any normal statute of limitation. Courts in Pennsylvania and Massachusetts have already begun to do this. But it can only be a partial solution. No one would want to be at the end of the line in cases with huge potential financial settlements, because there may be nothing left when their turn comes. The registry also leaves a huge liability hanging over existing businesses.
5. A second idea is to address mass torts by creating a giant administrative compensation system, along the lines of the fund for victims of the September 11th attacks. The fund could compensate for economic damage—lost wages and medical costs—rather than for the more abstract “pain and suffering” that largely feeds the plaintiff bar. But cutting out the plaintiff bar would undoubtedly jeopardise passage through Congress.
Think modest
6. The best approach would be twofold. First, as suggested by Victor Schwartz of the Campaign for Asbestos Justice, limit litigation to where plaintiffs live, or were exposed, or where the defendant has its principal place of business. That would control the rush to tort havens in Mississippi, West Virginia, Texas and Illinois, where verdicts are most irresponsibly open-handed. Defendants complain that, in a handful of jurisdictions, judges allow the introduction of poor scientific evidence and block depositions by plaintiffs, with devastating consequences. Second, end the consolidation of claims that have little to do with one another. In a recent case in West Virginia, more than 8,000 plaintiffs took 250 companies to court. After pre-trial settlements, there were still 5,000 plaintiffs when the trial began. Supreme Court rulings may also help.
7. Solutions exist. But all have one dire weakness: less money for lawyers. Could Congress ever swallow that—even to benefit true victims of corporate carelessness?
No way to right a wrong
Oct 24th 2002
From The Economist print edition
Cancerous product, cancerous litigation
1. WHAT should America do about mass torts? The toll from asbestos litigation continues to mount. ABB, a European engineering firm, is the latest company to face ruin because of work done by a subsidiary that was not only legal at the time, but carried out in the interest of safety. And asbestos is only one cause of such litigation. Tobacco, lead paint and pharmaceutical products are all ripe business opportunities for lawyers, who routinely earn 30-50% of settlements.
2. A paper published earlier this year by the Council of Economic Advisers estimates that America's tort system soaks up 1.8% of GDP, or $180 billion a year. And for little purpose: only 20% of the money goes to claimants for economic damages. In a number of mass tort cases, courts have begged Congress to intervene. But politicians hesitate. Reform would reduce payments to a constituency that recycles settlement money into political contributions: the trial lawyers.
3. Certainly, companies must take responsibility for disclosing the known potential hazards of the products they produce, and for shouldering the consequences when they do not. But asbestos does harm in a particularly insidious way. Its horrible cancers and respiratory problems may emerge only long after the statute of limitations has expired, meaning that there may be no redress even for medical costs. This lag has encouraged lawyers to seek huge settlements for people who are not harmed and will never be harmed. The result is not only to wreak havoc upon companies forced to pay the bill, but in effect to limit the compensation for real victims.
4. Two remedies that are being widely discussed for asbestos could be used elsewhere. The more modest is to create a registry of people who might eventually be able to file a tort claim for exposure to a toxic substance, to preserve their right to litigate beyond any normal statute of limitation. Courts in Pennsylvania and Massachusetts have already begun to do this. But it can only be a partial solution. No one would want to be at the end of the line in cases with huge potential financial settlements, because there may be nothing left when their turn comes. The registry also leaves a huge liability hanging over existing businesses.
5. A second idea is to address mass torts by creating a giant administrative compensation system, along the lines of the fund for victims of the September 11th attacks. The fund could compensate for economic damage—lost wages and medical costs—rather than for the more abstract “pain and suffering” that largely feeds the plaintiff bar. But cutting out the plaintiff bar would undoubtedly jeopardise passage through Congress.
Think modest
6. The best approach would be twofold. First, as suggested by Victor Schwartz of the Campaign for Asbestos Justice, limit litigation to where plaintiffs live, or were exposed, or where the defendant has its principal place of business. That would control the rush to tort havens in Mississippi, West Virginia, Texas and Illinois, where verdicts are most irresponsibly open-handed. Defendants complain that, in a handful of jurisdictions, judges allow the introduction of poor scientific evidence and block depositions by plaintiffs, with devastating consequences. Second, end the consolidation of claims that have little to do with one another. In a recent case in West Virginia, more than 8,000 plaintiffs took 250 companies to court. After pre-trial settlements, there were still 5,000 plaintiffs when the trial began. Supreme Court rulings may also help.
7. Solutions exist. But all have one dire weakness: less money for lawyers. Could Congress ever swallow that—even to benefit true victims of corporate carelessness?
0/5000
Asbestos claims No way to right a wrongOct 24th 2002 From The Economist print editionCancerous product, cancerous litigation 1. WHAT should America do about mass torts? The toll from asbestos litigation continues to mount. ABB, a European engineering firm, is the latest company to face ruin because of work done by a subsidiary that was not only legal at the time, but carried out in the interest of safety. And asbestos is only one cause of such litigation. Tobacco, lead paint and pharmaceutical products are all ripe business opportunities for lawyers, who routinely earn 30-50% of settlements.2. A paper published earlier this year by the Council of Economic Advisers estimates that America's tort system soaks up 1.8% of GDP, or $180 billion a year. And for little purpose: only 20% of the money goes to claimants for economic damages. In a number of mass tort cases, courts have begged Congress to intervene. But politicians hesitate. Reform would reduce payments to a constituency that recycles settlement money into political contributions: the trial lawyers.3. Certainly, companies must take responsibility for disclosing the known potential hazards of the products they produce, and for shouldering the consequences when they do not. But asbestos does harm in a particularly insidious way. Its horrible cancers and respiratory problems may emerge only long after the statute of limitations has expired, meaning that there may be no redress even for medical costs. This lag has encouraged lawyers to seek huge settlements for people who are not harmed and will never be harmed. The result is not only to wreak havoc upon companies forced to pay the bill, but in effect to limit the compensation for real victims.4. Two remedies that are being widely discussed for asbestos could be used elsewhere. The more modest is to create a registry of people who might eventually be able to file a tort claim for exposure to a toxic substance, to preserve their right to litigate beyond any normal statute of limitation. Courts in Pennsylvania and Massachusetts have already begun to do this. But it can only be a partial solution. No one would want to be at the end of the line in cases with huge potential financial settlements, because there may be nothing left when their turn comes. The registry also leaves a huge liability hanging over existing businesses.5. A second idea is to address mass torts by creating a giant administrative compensation system, along the lines of the fund for victims of the September 11th attacks. The fund could compensate for economic damage—lost wages and medical costs—rather than for the more abstract “pain and suffering” that largely feeds the plaintiff bar. But cutting out the plaintiff bar would undoubtedly jeopardise passage through Congress.Think modest6. The best approach would be twofold. First, as suggested by Victor Schwartz of the Campaign for Asbestos Justice, limit litigation to where plaintiffs live, or were exposed, or where the defendant has its principal place of business. That would control the rush to tort havens in Mississippi, West Virginia, Texas and Illinois, where verdicts are most irresponsibly open-handed. Defendants complain that, in a handful of jurisdictions, judges allow the introduction of poor scientific evidence and block depositions by plaintiffs, with devastating consequences. Second, end the consolidation of claims that have little to do with one another. In a recent case in West Virginia, more than 8,000 plaintiffs took 250 companies to court. After pre-trial settlements, there were still 5,000 plaintiffs when the trial began. Supreme Court rulings may also help. 7. Solutions exist. But all have one dire weakness: less money for lawyers. Could Congress ever swallow that—even to benefit true victims of corporate carelessness?
การแปล กรุณารอสักครู่..
Asbestos claims
No way to right a wrong
Oct 24th 2002
From The Economist print edition
Cancerous product, cancerous litigation
1. WHAT should America do about mass torts? The toll from asbestos litigation continues to mount. ABB, a European engineering firm, is the latest company to face ruin because of work done by a subsidiary that was not only legal at the time, but carried out in the interest of safety. And asbestos is only one cause of such litigation. Tobacco, lead paint and pharmaceutical products are all ripe business opportunities for lawyers, who routinely earn 30-50% of settlements.
2. A paper published earlier this year by the Council of Economic Advisers estimates that America's tort system soaks up 1.8% of GDP, or $180 billion a year. And for little purpose: only 20% of the money goes to claimants for economic damages. In a number of mass tort cases, courts have begged Congress to intervene. But politicians hesitate. Reform would reduce payments to a constituency that recycles settlement money into political contributions: the trial lawyers.
3. Certainly, companies must take responsibility for disclosing the known potential hazards of the products they produce, and for shouldering the consequences when they do not. But asbestos does harm in a particularly insidious way. Its horrible cancers and respiratory problems may emerge only long after the statute of limitations has expired, meaning that there may be no redress even for medical costs. This lag has encouraged lawyers to seek huge settlements for people who are not harmed and will never be harmed. The result is not only to wreak havoc upon companies forced to pay the bill, but in effect to limit the compensation for real victims.
4. Two remedies that are being widely discussed for asbestos could be used elsewhere. The more modest is to create a registry of people who might eventually be able to file a tort claim for exposure to a toxic substance, to preserve their right to litigate beyond any normal statute of limitation. Courts in Pennsylvania and Massachusetts have already begun to do this. But it can only be a partial solution. No one would want to be at the end of the line in cases with huge potential financial settlements, because there may be nothing left when their turn comes. The registry also leaves a huge liability hanging over existing businesses.
5. A second idea is to address mass torts by creating a giant administrative compensation system, along the lines of the fund for victims of the September 11th attacks. The fund could compensate for economic damage—lost wages and medical costs—rather than for the more abstract “pain and suffering” that largely feeds the plaintiff bar. But cutting out the plaintiff bar would undoubtedly jeopardise passage through Congress.
Think modest
6. The best approach would be twofold. First, as suggested by Victor Schwartz of the Campaign for Asbestos Justice, limit litigation to where plaintiffs live, or were exposed, or where the defendant has its principal place of business. That would control the rush to tort havens in Mississippi, West Virginia, Texas and Illinois, where verdicts are most irresponsibly open-handed. Defendants complain that, in a handful of jurisdictions, judges allow the introduction of poor scientific evidence and block depositions by plaintiffs, with devastating consequences. Second, end the consolidation of claims that have little to do with one another. In a recent case in West Virginia, more than 8,000 plaintiffs took 250 companies to court. After pre-trial settlements, there were still 5,000 plaintiffs when the trial began. Supreme Court rulings may also help.
7. Solutions exist. But all have one dire weakness: less money for lawyers. Could Congress ever swallow that—even to benefit true victims of corporate carelessness?
No way to right a wrong
Oct 24th 2002
From The Economist print edition
Cancerous product, cancerous litigation
1. WHAT should America do about mass torts? The toll from asbestos litigation continues to mount. ABB, a European engineering firm, is the latest company to face ruin because of work done by a subsidiary that was not only legal at the time, but carried out in the interest of safety. And asbestos is only one cause of such litigation. Tobacco, lead paint and pharmaceutical products are all ripe business opportunities for lawyers, who routinely earn 30-50% of settlements.
2. A paper published earlier this year by the Council of Economic Advisers estimates that America's tort system soaks up 1.8% of GDP, or $180 billion a year. And for little purpose: only 20% of the money goes to claimants for economic damages. In a number of mass tort cases, courts have begged Congress to intervene. But politicians hesitate. Reform would reduce payments to a constituency that recycles settlement money into political contributions: the trial lawyers.
3. Certainly, companies must take responsibility for disclosing the known potential hazards of the products they produce, and for shouldering the consequences when they do not. But asbestos does harm in a particularly insidious way. Its horrible cancers and respiratory problems may emerge only long after the statute of limitations has expired, meaning that there may be no redress even for medical costs. This lag has encouraged lawyers to seek huge settlements for people who are not harmed and will never be harmed. The result is not only to wreak havoc upon companies forced to pay the bill, but in effect to limit the compensation for real victims.
4. Two remedies that are being widely discussed for asbestos could be used elsewhere. The more modest is to create a registry of people who might eventually be able to file a tort claim for exposure to a toxic substance, to preserve their right to litigate beyond any normal statute of limitation. Courts in Pennsylvania and Massachusetts have already begun to do this. But it can only be a partial solution. No one would want to be at the end of the line in cases with huge potential financial settlements, because there may be nothing left when their turn comes. The registry also leaves a huge liability hanging over existing businesses.
5. A second idea is to address mass torts by creating a giant administrative compensation system, along the lines of the fund for victims of the September 11th attacks. The fund could compensate for economic damage—lost wages and medical costs—rather than for the more abstract “pain and suffering” that largely feeds the plaintiff bar. But cutting out the plaintiff bar would undoubtedly jeopardise passage through Congress.
Think modest
6. The best approach would be twofold. First, as suggested by Victor Schwartz of the Campaign for Asbestos Justice, limit litigation to where plaintiffs live, or were exposed, or where the defendant has its principal place of business. That would control the rush to tort havens in Mississippi, West Virginia, Texas and Illinois, where verdicts are most irresponsibly open-handed. Defendants complain that, in a handful of jurisdictions, judges allow the introduction of poor scientific evidence and block depositions by plaintiffs, with devastating consequences. Second, end the consolidation of claims that have little to do with one another. In a recent case in West Virginia, more than 8,000 plaintiffs took 250 companies to court. After pre-trial settlements, there were still 5,000 plaintiffs when the trial began. Supreme Court rulings may also help.
7. Solutions exist. But all have one dire weakness: less money for lawyers. Could Congress ever swallow that—even to benefit true victims of corporate carelessness?
การแปล กรุณารอสักครู่..
แร่ใยหินเรียกร้อง
ไม่มีทางถูกผิด
จากนักเศรษฐศาสตร์ 24 ต.ค. 2545 ฉบับพิมพ์
มะเร็งผลิตภัณฑ์มะเร็งคดี
1 อเมริกาควรจะทำอย่างไรกับคดีละเมิดมวลชน โทรจากใยหิน คดียังคงติด ABB , เป็น บริษัท วิศวกรรมยุโรปเป็น บริษัท ใหม่ล่าสุด หน้าพังเพราะงานทำโดย บริษัท ที่ไม่เพียง แต่กฎหมายในเวลาแต่ทำในความสนใจของความปลอดภัย กับใยหินเป็นเพียงสาเหตุหนึ่ง เช่น คดีได้ ยาสูบ , ผลิตภัณฑ์สีและเภสัชกรรมนำสุกหมดแล้ว โอกาสทางธุรกิจสำหรับนักกฎหมายที่ตรวจได้ 30-50% ของการชำระหนี้ .
2 กระดาษที่ตีพิมพ์ปีก่อนหน้านี้ โดยสภาที่ปรึกษาทางเศรษฐกิจประมาณการว่า การละเมิดระบบอเมริกา soaks ขึ้น 1.8% ของจีดีพี หรือ $ 180 พันล้านปี .และเพื่อจุดประสงค์เพียงเล็กน้อยเพียง 20% ของเงินที่เข้าประเทศสำหรับความเสียหายทางเศรษฐกิจ ในหลายกรณีการละเมิดมวลศาลได้ขอให้รัฐสภาเพื่อแทรกแซง แต่นักการเมืองที่ลังเล การปฏิรูปจะลดเงินไปเลือกตั้งที่รีไซเคิลนิคมเงินบริจาคทางการเมือง : ทนายความคดี .
3 แน่นอนบริษัท จะต้องรับผิดชอบสำหรับการเปิดเผยที่รู้จักอันตรายจากของผลิตภัณฑ์ที่พวกเขาผลิตและรับผลกระทบเมื่อพวกเขาไม่ได้ แต่ใยหินไม่อันตรายในทางโดยเฉพาะอย่างยิ่งร้ายกาจ มะเร็งร้ายและปัญหาทางเดินหายใจอาจเกิดนานหลังจากคดีจะหมดอายุความ แต่ความหมายนั้น อาจจะไม่มีการชดเชยสำหรับค่าใช้จ่ายทางการแพทย์ความล่าช้านี้ได้ให้ทนายความที่จะแสวงหาการตั้งถิ่นฐานขนาดใหญ่สำหรับคนที่จะไม่ได้รับอันตราย และจะไม่มีวันทำร้าย ผลที่ได้คือไม่เพียง แต่จะสร้างความหายนะ เมื่อ บริษัท ถูกบังคับให้จ่าย แต่ผลที่จะ จำกัด การชดเชยเหยื่อจริง .
4 สองวิธีแก้ที่ถูกกล่าวถึงอย่างกว้างขวางสำหรับใยหินสามารถนำไปใช้ที่อื่นเจียมเนื้อเจียมตัวมากขึ้นคือการสร้างรีจิสทรีของผู้ที่อาจจะสามารถใช้แฟ้มการเรียกร้องสำหรับการเปิดรับสารเป็นพิษ รักษาสิทธิที่จะฟ้องร้องเกินใด ๆระเบียบปกติของข้อจำกัด ศาลใน Pennsylvania และแมสซาชูเซตได้เริ่มทำ แต่ก็สามารถแก้ปัญหาได้บางส่วนไม่มีใครต้องการจะอยู่ที่จุดสิ้นสุดของบรรทัด ในรายที่มีการตั้งถิ่นฐานทางการเงินที่มีศักยภาพมาก เพราะอาจจะไม่มีอะไรเหลือ เมื่อโอกาสมาถึง ทะเบียนใบใหญ่ที่แขวนอยู่เหนือความรับผิดทางธุรกิจที่มีอยู่ .
5 แนวคิดที่สองคือการจัดการปัญหาคดีละเมิดมวลชน โดยการสร้างระบบการปกครองยักษ์ตามสายของกองทุนเพื่อเหยื่อของ 11 กันยายนโจมตี กองทุนสามารถชดเชยความเสียหายทางเศรษฐกิจเสียค่าจ้างและค่าใช้จ่ายทางการแพทย์มากกว่าความเจ็บปวดที่เป็นนามธรรมมากขึ้น " ความทุกข์ " ที่ส่วนใหญ่ตัวโจทก์ บาร์ แต่ตัดออกโจทก์บาร์ไม่ต้องสงสัยจะเป็นอันตรายต่อผ่านรัฐสภา ว่าเจียมเนื้อเจียมตัว
6 วิธีที่ดีที่สุดจะเป็นสองเท่า ครั้งแรกตามที่แนะนำโดย Victor Schwartz ของแคมเปญสำหรับใยหินยุติธรรม จำกัด คดีที่โจทก์อยู่ หรือ ถูกเปิดเผย หรือที่จำเลยมีสถานที่หลักของธุรกิจ ที่จะควบคุมรัชการ เมืองในมิสซิสซิปปี้ , เวสต์เวอร์จิเนีย , เท็กซัสและรัฐอิลลินอยส์ ตัดสินส่วนใหญ่ลอยๆเปิดมือ เลยบ่นว่า ในกำมือของเงื่อนไขผู้พิพากษาอนุญาตให้นำหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ที่ยากจนและบล็อกโดยโจทก์ Depositions ที่มีผลทำลายล้าง วินาที สิ้นสุดการอ้างว่า ไม่มีอย่างอื่น ในคดีล่าสุดที่เวสต์ เวอจิเนีย มากกว่า 8000 โจทก์เอา 250 บริษัท ศาล หลังจากก่อนการชำระหนี้ยังคงมี 5000 โจทก์ เมื่อคดีเริ่มศาลฎีกาชี้ขาดอาจช่วยได้
7 โซลูชั่นอยู่ แต่ทุกตัวมีจุดอ่อนร้ายแรง : เงินน้อยลงสำหรับทนายความ อาจรัฐสภาเคยกลืนแม้แต่ประโยชน์เหยื่อที่แท้จริงของความประมาทขององค์กร ?
ไม่มีทางถูกผิด
จากนักเศรษฐศาสตร์ 24 ต.ค. 2545 ฉบับพิมพ์
มะเร็งผลิตภัณฑ์มะเร็งคดี
1 อเมริกาควรจะทำอย่างไรกับคดีละเมิดมวลชน โทรจากใยหิน คดียังคงติด ABB , เป็น บริษัท วิศวกรรมยุโรปเป็น บริษัท ใหม่ล่าสุด หน้าพังเพราะงานทำโดย บริษัท ที่ไม่เพียง แต่กฎหมายในเวลาแต่ทำในความสนใจของความปลอดภัย กับใยหินเป็นเพียงสาเหตุหนึ่ง เช่น คดีได้ ยาสูบ , ผลิตภัณฑ์สีและเภสัชกรรมนำสุกหมดแล้ว โอกาสทางธุรกิจสำหรับนักกฎหมายที่ตรวจได้ 30-50% ของการชำระหนี้ .
2 กระดาษที่ตีพิมพ์ปีก่อนหน้านี้ โดยสภาที่ปรึกษาทางเศรษฐกิจประมาณการว่า การละเมิดระบบอเมริกา soaks ขึ้น 1.8% ของจีดีพี หรือ $ 180 พันล้านปี .และเพื่อจุดประสงค์เพียงเล็กน้อยเพียง 20% ของเงินที่เข้าประเทศสำหรับความเสียหายทางเศรษฐกิจ ในหลายกรณีการละเมิดมวลศาลได้ขอให้รัฐสภาเพื่อแทรกแซง แต่นักการเมืองที่ลังเล การปฏิรูปจะลดเงินไปเลือกตั้งที่รีไซเคิลนิคมเงินบริจาคทางการเมือง : ทนายความคดี .
3 แน่นอนบริษัท จะต้องรับผิดชอบสำหรับการเปิดเผยที่รู้จักอันตรายจากของผลิตภัณฑ์ที่พวกเขาผลิตและรับผลกระทบเมื่อพวกเขาไม่ได้ แต่ใยหินไม่อันตรายในทางโดยเฉพาะอย่างยิ่งร้ายกาจ มะเร็งร้ายและปัญหาทางเดินหายใจอาจเกิดนานหลังจากคดีจะหมดอายุความ แต่ความหมายนั้น อาจจะไม่มีการชดเชยสำหรับค่าใช้จ่ายทางการแพทย์ความล่าช้านี้ได้ให้ทนายความที่จะแสวงหาการตั้งถิ่นฐานขนาดใหญ่สำหรับคนที่จะไม่ได้รับอันตราย และจะไม่มีวันทำร้าย ผลที่ได้คือไม่เพียง แต่จะสร้างความหายนะ เมื่อ บริษัท ถูกบังคับให้จ่าย แต่ผลที่จะ จำกัด การชดเชยเหยื่อจริง .
4 สองวิธีแก้ที่ถูกกล่าวถึงอย่างกว้างขวางสำหรับใยหินสามารถนำไปใช้ที่อื่นเจียมเนื้อเจียมตัวมากขึ้นคือการสร้างรีจิสทรีของผู้ที่อาจจะสามารถใช้แฟ้มการเรียกร้องสำหรับการเปิดรับสารเป็นพิษ รักษาสิทธิที่จะฟ้องร้องเกินใด ๆระเบียบปกติของข้อจำกัด ศาลใน Pennsylvania และแมสซาชูเซตได้เริ่มทำ แต่ก็สามารถแก้ปัญหาได้บางส่วนไม่มีใครต้องการจะอยู่ที่จุดสิ้นสุดของบรรทัด ในรายที่มีการตั้งถิ่นฐานทางการเงินที่มีศักยภาพมาก เพราะอาจจะไม่มีอะไรเหลือ เมื่อโอกาสมาถึง ทะเบียนใบใหญ่ที่แขวนอยู่เหนือความรับผิดทางธุรกิจที่มีอยู่ .
5 แนวคิดที่สองคือการจัดการปัญหาคดีละเมิดมวลชน โดยการสร้างระบบการปกครองยักษ์ตามสายของกองทุนเพื่อเหยื่อของ 11 กันยายนโจมตี กองทุนสามารถชดเชยความเสียหายทางเศรษฐกิจเสียค่าจ้างและค่าใช้จ่ายทางการแพทย์มากกว่าความเจ็บปวดที่เป็นนามธรรมมากขึ้น " ความทุกข์ " ที่ส่วนใหญ่ตัวโจทก์ บาร์ แต่ตัดออกโจทก์บาร์ไม่ต้องสงสัยจะเป็นอันตรายต่อผ่านรัฐสภา ว่าเจียมเนื้อเจียมตัว
6 วิธีที่ดีที่สุดจะเป็นสองเท่า ครั้งแรกตามที่แนะนำโดย Victor Schwartz ของแคมเปญสำหรับใยหินยุติธรรม จำกัด คดีที่โจทก์อยู่ หรือ ถูกเปิดเผย หรือที่จำเลยมีสถานที่หลักของธุรกิจ ที่จะควบคุมรัชการ เมืองในมิสซิสซิปปี้ , เวสต์เวอร์จิเนีย , เท็กซัสและรัฐอิลลินอยส์ ตัดสินส่วนใหญ่ลอยๆเปิดมือ เลยบ่นว่า ในกำมือของเงื่อนไขผู้พิพากษาอนุญาตให้นำหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ที่ยากจนและบล็อกโดยโจทก์ Depositions ที่มีผลทำลายล้าง วินาที สิ้นสุดการอ้างว่า ไม่มีอย่างอื่น ในคดีล่าสุดที่เวสต์ เวอจิเนีย มากกว่า 8000 โจทก์เอา 250 บริษัท ศาล หลังจากก่อนการชำระหนี้ยังคงมี 5000 โจทก์ เมื่อคดีเริ่มศาลฎีกาชี้ขาดอาจช่วยได้
7 โซลูชั่นอยู่ แต่ทุกตัวมีจุดอ่อนร้ายแรง : เงินน้อยลงสำหรับทนายความ อาจรัฐสภาเคยกลืนแม้แต่ประโยชน์เหยื่อที่แท้จริงของความประมาทขององค์กร ?
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- Tree fall gaps have been identified as i
- The ethics of cloning refers to a variet
- Having you as a friend is going to be a
- ข้าวเหนียว
- Valves, door openers, portable floor san
- Religious place...
- เมื่อกินเหล้าจะส่งเสียงดังรบกวนผู้อื่น
- ฉันอาบน้ำ
- นิษาชล ราชนิกูล
- Language Exchange RequestsI live in Kamp
- Purpose tests
- Volume unit
- วันนี้ฉันไปสัมภาษณ์งานครั้งที่ 1มา เหลือ
- It was a sauropod dinosaur bone which is
- น้ำอัดลม
- Niice are you freaky ??
- ห้องเครื่อง
- น้ำบูดู
- ถ้าคุณกล้า
- ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
- The owner of the vehicle age, how much
- 1.10 Willingness to learnResponds constr
- Going home in christmas because i am mus
- According to an industry-sponsored study
