AbstractBACKGROUND:This study's mai

Abstract
BACKGROUND:
This study's main purpose was to test the feasibility of employing a non-invasive-stimulated muscle force assessment approach in long-term critically ill patients.
METHODS:
A case series was performed over a 4-year period in the intensive care unit (ICU). Of the 25 patients initially recruited, eight patients required long-time mechanical ventilation for a median of 3.8 weeks (range 2-10 weeks) and were immobilized for 5 weeks (range 2-10 weeks). With a previously tested non-invasive measuring device, we weekly assessed peak torques and rates of force development and relaxation of patients' ankle dorsiflexor contractile responses, induced via peroneal nerve stimulation. Subsequently, we derived each patient's time course of observed progressive weakness and/or recovery.
RESULTS:
During their critical illnesses, seven out of eight patients elicited significant decreases in measured peak torques. In survivors (n = 6) during their recovery periods, torques gradually recovered. In the two patients who died, their strengths decreased continuously until death. The rate of force development data elicited similar trends as peak torque responses, whereas relative relaxation rates differed more widely between individuals.
CONCLUSION:
This approach of non-invasive-stimulated muscle force assessment can be used in long-term critically ill patients and may eventually become a standard in the intensive care unit, e.g. for assessing recovery. This method is easy to employ, reproducible, provides important phenotypic quantification of skeletal muscle contractile function, and can be used for long-term outcomes assessment.
Comment in
Predictive value of stimulated muscle force assessment in critically ill patients. [Acta Anaesthesiol Scand. 2008]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อพื้นหลัง:วัตถุประสงค์หลักของการศึกษานี้คือการ ทดสอบความเป็นไปได้ของการใช้วิธีประเมินกำลังกล้ามเนื้อไม่ใช่รุกรานถูกกระตุ้นในผู้ป่วยที่ป่วยถึงระยะยาววิธีการ:ชุดกรณีที่ดำเนินการระยะเวลา 4 ปีเป็นในหน่วยดูแลเร่งรัด (ฉุกเฉิน) ผู้ป่วยที่ 25 เริ่มพิจารณา ผู้ป่วยแปดต้องระบายนานกลสำหรับค่ามัธยฐาน 3.8 สัปดาห์ (ช่วงสัปดาห์ที่ 2-10) และถูกตรึงในสัปดาห์ที่ 5 (ช่วงสัปดาห์ที่ 2-10) ก่อนหน้านี้ทดสอบไม่รุกรานวัดอุปกรณ์ เราทุกสัปดาห์ประเมิน peak torques และผ่อนคลายของผู้ป่วยข้อเท้า dorsiflexor contractile ตอบ เกิดผ่านการกระตุ้นของเส้นประสาท peroneal และราคาของการพัฒนากองทัพ ในเวลาต่อมา เราได้รับผู้ป่วยของแต่ละหลักสูตรเวลาอ่อนแอก้าวหน้าสังเกตและ/หรือกู้คืนผลลัพธ์:ในระหว่างเจ็บป่วยการสำคัญ ผู้ป่วยนอกเจ็ดแปด elicited ลดลงอย่างมีนัยสำคัญในช่วงวัด torques ในผู้รอดชีวิต (n = 6) ในระหว่างรอบระยะเวลาการกู้คืน torques ค่อย ๆ กู้คืน ในผู้ป่วยสองคนเสียชีวิต จุดแข็งของพวกเขาลดลงอย่างต่อเนื่องจนกว่าจะตาย อัตรากำลังพัฒนาข้อมูล elicited แนวโน้มคล้ายกันเป็นการตอบสนองแรงบิดสูงสุด ขณะพักผ่อนญาติราคาแตกต่างกันอย่างแพร่หลายมากขึ้นระหว่างบุคคลสรุป:วิธีการประเมินกำลังกล้ามเนื้อไม่ใช่รุกรานถูกกระตุ้นนี้สามารถใช้ในผู้ป่วยที่ป่วยถึงระยะยาว และในที่สุดอาจกลาย เป็นมาตรฐานในการเร่งรัดดูแลหน่วย สำหรับประเมินกู้คืน วิธีนี้ใช้ง่าย จำลอง ให้นับสำคัญไทป์ของฟังก์ชัน contractile กล้ามเนื้ออีก และสามารถใช้สำหรับการประเมินผลระยะยาวความคิดเห็นในมูลค่างานของกล้ามเนื้อขาวกระตุ้นให้ประเมินในผู้ป่วยที่ป่วยถึง [คตา Anaesthesiol Scand. 2008]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อภูมิหลัง:
วัตถุประสงค์หลักของการศึกษานี้คือการทดสอบความเป็นไปได้ของพนักงานที่ไม่รุกรานกระตุ้นวิธีการประเมินผลการบังคับกล้ามเนื้อในระยะยาวอย่างยิ่งผู้ป่วยที่ป่วย.
วิธีการ:
ชุดกรณีที่ได้รับการดำเนินการในระยะเวลา 4 ปีในหน่วยดูแลผู้ป่วยหนัก (ไอซียู) ของผู้ป่วยที่ได้รับคัดเลือก 25 แรกแปดผู้ป่วยที่จำเป็นต้องใช้เวลานานใช้เครื่องช่วยหายใจสำหรับค่ามัธยฐานของสัปดาห์ที่ผ่านมา 3.8 (ช่วง 2-10 สัปดาห์) และได้รับการตรึงเป็นเวลา 5 สัปดาห์ที่ผ่านมา (ช่วง 2-10 สัปดาห์) ด้วยอุปกรณ์วัดการทดสอบก่อนหน้านี้ไม่รุกรานเราประเมินรายสัปดาห์แรงบิดสูงสุดและอัตราของการพัฒนาและการผ่อนคลายแรงของการหดตัวที่ข้อเท้ากระดกผู้ป่วยผ่านทาง peroneal เหนี่ยวนำให้เกิดการกระตุ้นเส้นประสาท ต่อจากนั้นเรามาเวลาที่แน่นอนของผู้ป่วยแต่ละคนสังเกตเห็นความอ่อนแอความก้าวหน้าและ / หรือการกู้คืน. ผลในระหว่างการเจ็บป่วยที่สำคัญของพวกเขาเจ็ดในแปดผู้ป่วยออกมาลดลงอย่างมีนัยสำคัญในการวัดแรงบิดสูงสุด ในผู้รอดชีวิต (n = 6) ในช่วงระยะเวลาการกู้คืนของพวกเขาแรงบิดหายค่อยๆ ในสองผู้ป่วยที่เสียชีวิตของพวกเขาลดลงจุดแข็งอย่างต่อเนื่องจนกว่าจะตาย อัตราของข้อมูลการพัฒนาแรงออกมาแนวโน้มที่คล้ายกันการตอบสนองแรงบิดสูงสุดในขณะที่อัตราการผ่อนคลายญาติแตกต่างกันอย่างกว้างขวางมากขึ้นระหว่างบุคคล. สรุป: วิธีการประเมินไม่รุกรานกระตุ้นแรงของกล้ามเนื้อนี้สามารถใช้ในผู้ป่วยในระยะยาวที่ป่วยหนักและอาจจะในที่สุด กลายเป็นมาตรฐานในหน่วยดูแลผู้ป่วยหนักที่การประเมินเช่นการกู้คืน วิธีนี้เป็นวิธีที่ง่ายต่อการจ้างทำซ้ำให้ปริมาณฟีโนไทป์ที่สำคัญของการทำงานของกล้ามเนื้อหดตัวโครงกระดูกและสามารถนำมาใช้สำหรับผลลัพธ์ในระยะยาวการประเมิน. แสดงความคิดเห็นในค่าพยากรณ์ของการประเมินแรงกระตุ้นกล้ามเนื้อในผู้ป่วยที่ป่วยหนัก [Acta Anaesthesiol Scand 2008]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พื้นหลังนามธรรม
:
การศึกษามีวัตถุประสงค์หลักคือเพื่อทดสอบความเป็นไปได้ของการไม่รุกรานวิธีการประเมินแรงกระตุ้นกล้ามเนื้อในผู้ป่วยวิกฤต :

วิธีการระยะยาว กรณีชุดแสดงระยะเวลา 4 ปีในหอผู้ป่วยวิกฤต ( ICU ) ของผู้ป่วยเริ่มเข้า 25 , ผู้ป่วยที่ต้องการเป็นเวลานานกลอากาศมัธยฐานของ 3สัปดาห์ที่ 8 ( ช่วง 2 สัปดาห์ ) และถูกตรึงอยู่ 5 สัปดาห์ ( ช่วง 2 สัปดาห์ ) ด้วยก่อนหน้านี้ทดสอบอุปกรณ์วัดแรงบิดสูงสุดรายสัปดาห์ไม่รุกราน เราประเมินอัตรากำลังพัฒนาและการผ่อนคลายของผู้ป่วยที่ข้อเท้า dorsiflexor การกระตุ้นเส้นประสาท peroneal ชักนำผ่าน . ต่อมาเราได้แน่นอนเวลาคนไข้สังเกตจุดอ่อน ก้าวหน้าและ / หรือการกู้คืน ผล :

ระหว่างโรคร้ายของพวกเขาเจ็ดแปดผู้ป่วยโดยใช้อย่างมีนัยสำคัญลดลงในวัดแรงบิดสูงสุด ในผู้รอดชีวิต ( n = 6 ) ในช่วงระยะเวลาการกู้คืนของพวกเขา แรงบิด ค่อยๆ ฟื้นตัว ในผู้ป่วยสองรายที่เสียชีวิต จุดแข็งของพวกเขาลดลงอย่างต่อเนื่องจนกว่าจะตายอัตรากำลังพัฒนาโดยใช้ข้อมูลแนวโน้มเช่นเดียวกับแรงบิดสูงสุดตอบสนอง ในขณะที่อัตราการพักผ่อนญาติกันอย่างกว้างขวางมากขึ้นระหว่างประชาชน . . . . . .

นี้สรุปวิธีการไม่รุกรานกระตุ้นกล้ามเนื้อบังคับประเมินสามารถใช้ในผู้ป่วยวิกฤตระยะยาวและในที่สุดอาจกลายเป็นมาตรฐานในหน่วยดูแลเข้ม เช่น ประเมินการฟื้นตัววิธีนี้เป็นวิธีที่ง่ายที่จะจ้าง ซึ่งมีปริมาณคุณสมบัติสำคัญของกล้ามเนื้อลายหดตัวฟังก์ชัน และสามารถใช้สำหรับการประเมินระยะยาว

ความคิดเห็นในค่าพยากรณ์ของการกระตุ้นกล้ามเนื้อบังคับผู้ป่วยวิกฤต . [ ข้อมูล anaesthesiol scand . 2008 ]