HemoglobinNormally, hemoglobin cont

Hemoglobin
Normally, hemoglobin contributes less to the appearance of
seafood than myoglobin because it is lost easily during handling
and storage, while myoglobin is retained in the intracellular
structure. The amount of hemoglobin present also affects to
a greater extent the color appearance of light red and dark red
muscles of red-meat fish flesh (Wang and Amiro 1979). For example,
in yellowfin tuna Neothunnus macropterus, hemoglobin
concentrations ranged from 12 to 50 mg% in light red muscle
and 50 to 380 mg% in dark red muscle (Livingston and Brown
1981). The amount of residual hemoglobin in fish muscle is obviously
influenced by the bleeding efficacy at the time of catch.
Method of catch also affects the residual hemoglobin in the fish
muscle. For example, the percent of total heme as hemoglobin
in the meat of yellowfin caught by bait boat and purse seine was
24% and 32%, respectively (Barrett et al. 1965).
The green meat of raw or frozen broadbill swordfish (Xiphias
gladus) is believed to be due to the combination of hemoglobin
with hydrogen sulfide generated from the fairly extensive decomposition
of the meat (Amano and Tomiya 1953).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฮีโมโกลปกติ ฮีโมโกลบินช่วยน้อยกับลักษณะของอาหารทะเลกว่า myoglobin เนื่องจากมีการสูญหายได้ในระหว่างการจัดการและการจัด เก็บ ขณะ myoglobin ถูกเก็บไว้ในที่ภายในเซลล์โครงสร้าง ปริมาณของฮีโมโกลบินที่ปัจจุบันยังมีผลต่อการมีขอบเขตมากขึ้นลักษณะสีแดงและมืดสีแดงกล้ามเนื้อเนื้อปลาเนื้อแดง (วังและ Amiro 1979) ตัวอย่างเช่นในปลาทูน่าครีบเหลือง Neothunnus macropterus ฮีโมโกลบินความเข้มข้นจนถึง 12% 50 มก.ในกล้ามเนื้อสีแดงอ่อนและ mg 50 ถึง 380% ในกล้ามเนื้อสีแดงเข้ม (ลิฟวิงสตันและน้ำตาล1981) . จำนวนเลือดที่ตกค้างในกล้ามเนื้อปลาจะเห็นได้ชัดอิทธิพลประสิทธิภาพมีเลือดออกขณะทำการจับวิธีการจับยังมีผลต่อเลือดตกค้างในปลากล้ามเนื้อ ตัวอย่างเช่น เปอร์เซ็นต์ของ heme รวมเป็นฮีโมโกลบินในเนื้อของทูน่าที่จับเหยื่อโดย เรือและ purse seine เป็น24% และ 32% ตามลำดับ (บาร์เร็ตต์ et al. 1965)เนื้อเขียวของดิบ หรือแช่แข็งปากกว้างปลากระโทงดาบ (Xiphiasgladus) เชื่อว่าเกิดจากการรวมกันของฮีโมโกลบินด้วยไฮโดรเจนซัลไฟด์จากการสลายตัวค่อนข้างกว้างขวางเนื้อ (อมาโนและ Tomiya 1953)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เฮโมโกลบิน
ปกติฮีโมโกลก่อน้อยกว่าในการปรากฏตัวของ
อาหารทะเลกว่า myoglobin เพราะมันจะหายไปได้อย่างง่ายดายในระหว่างการจัดการ
และการเก็บรักษาในขณะที่ myoglobin จะถูกเก็บไว้ในเซลล์
โครงสร้าง ปริมาณของฮีโมโกลในปัจจุบันยังมีผลต่อการ
แสดงความคิดเห็นมากลักษณะสีของแสงสีแดงและสีแดงเข้ม
กล้ามเนื้อของเนื้อปลาเนื้อแดง (วังและ Amiro 1979) ยกตัวอย่างเช่น
ในปลาทูน่าเหลือง macropterus Neothunnus, ฮีโมโกล
ความเข้มข้นอยู่ในช่วง 12-50 mg% ในกล้ามเนื้อแสงสีแดง
และ 50-380 mg% ในกล้ามเนื้อสีแดงเข้ม (ลิฟวิงสตันสีน้ำตาลและ
1981) ปริมาณของฮีโมโกลตกค้างในกล้ามเนื้อปลาจะเห็นได้ชัด
ได้รับอิทธิพลจากการรับรู้ความสามารถมีเลือดออกในช่วงเวลาของการจับ.
วิธีการจับยังมีผลต่อเม็ดเลือดแดงตกค้างในปลา
กล้ามเนื้อ ยกตัวอย่างเช่นเปอร์เซ็นต์ของ heme รวมเฮโมโกลบิน
ในเนื้อเหลืองจับโดยเรือเหยื่อและกระเป๋า Seine เป็น
24% และ 32% ตามลำดับ (บาร์เร็ตต์ et al. 1965).
เนื้อสีเขียวดิบหรือแช่แข็งนากปากกว้าง (Xiphias
gladus ) ที่เชื่อว่าจะเกิดจากการรวมกันของฮีโมโกล
กับไฮโดรเจนซัลไฟด์ที่เกิดจากการสลายตัวค่อนข้างกว้างขวาง
ของเนื้อ (อามาโนะและ Tomiya 1953)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฮีโมโกลบินโดยปกติฮีโมโกลบินก่อน้อย ลักษณะของอาหารทะเลมากกว่าเพราะมันจะหายได้อย่างง่ายดายในไลโพโปรตีนการจัดการและ กระเป๋า ขณะที่ไลโพโปรตีน เก็บไว้ในเซลล์โครงสร้าง ปริมาณของฮีโมโกลบินยังมีผลต่อปัจจุบันขอบเขตสี มากกว่า ลักษณะของแสง สีแดง และแดงเข้มกล้ามเนื้อแดง เนื้อปลา เนื้อ ( วังและ amiro 1979 ) ตัวอย่างเช่นในปลาทูน่าครีบเหลือง neothunnus macropterus ฮีโมโกลบินความเข้มข้นอยู่ระหว่าง 12 ถึง 50 มิลลิกรัม % ในสีแดงอ่อน กล้ามเนื้อและ 50 380 มิลลิกรัมเปอร์เซ็นต์ ในกล้ามเนื้อ ( ลิฟวิงสตันและสีน้ำตาลแดงเข้ม1981 ) ปริมาณตกค้างของฮีโมโกลบินในกล้ามเนื้อปลาชัดอิทธิพลจากเลือดในเวลาจับวิธีการจับยังมีผลต่อเลือดที่ตกค้างในปลากล้ามเนื้อ ตัวอย่าง ร้อยละของฮีโมโกลบินทั้งหมดนี่เป็นในเนื้อเหลืองถูกจับโดยเรืออวนล้อมจับเหยื่อ คือ24 และ 32 ตามลำดับ ( Barrett et al . 1965 )เนื้อเขียวดิบ หรือแช่แข็งปากกว้างนาก ( ซีเฟียสgladus ) เชื่อว่าเกิดจากการรวมกันของฮีโมโกลบินกับ ไฮโดรเจน ซัลไฟด์ที่เกิดจากการย่อยสลาย ค่อนข้างกว้างขวางในเนื้อ ( อามาโนะ และ Tomiya 1953 )