A field experiment was conducted at

A field experiment was conducted at Agrinio, West Greece, to compare the impacts of organic vs. conventional farming practices on yield, N nutrition and greenhouse gas emissions in common bean (Phaseolus
vulgaris cv. ‘contender’). In both farming systems, irrigation water containing 0.5 or 10 mM NaCl was
used. The conventionally treated plots were fertilized with an inorganic fertilizer, whereas the organically treated plots received organic compost. Conventional farming resulted in significantly higher fresh
weight of green bean pods than organic farming (5.50 kg m−2
vs. 3.67 kg m−2
, respectively). However, the
cropping system had no impact on dry pod biomass, because the dry matter content of the organically
produced bean pods was higher than that of pods originating from conventional farming (9.88% vs. 7.20%,
respectively). The presence of 10 mM NaCl in the irrigation water restricted significantly the total plant
biomass and fresh pod yield (−22.8%), without any interaction with the farming system. The decrease in
fresh pod yield by organic farming was due to a shortage in soil mineral N (NO3
−
and NH4
+
) at the early
growth stage, which reduced the tissue N levels. Organic farming increased significantly the number or
root nodules at the stage of early pod filling in comparison with conventional farming. However, at both
systems the total soil N increased appreciably at this developmental stage, although no N was supplied
to the crop, thereby pointing to intensive symbiotic N2-fixation by bean. Organic farming resulted in
significantly lower N2O emissions than conventional farming in terms of the overall Global Warming
Potential of the treatments (363 kg ha
−1
vs. 455 kg ha
−1
, respectively). However, the N2O emission intensities did not differ significantly between organic and conventional systems, highlighting the importance
of maximizing yield within organic systems in order to reduce their environmental impac

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทดลองฟิลด์ถูกดำเนินการใน Agrinio ประเทศกรีซตะวันตก การเปรียบเทียบผลกระทบของอินทรีย์เปรียบเทียบกับการทำฟาร์มทั่วไปปฏิบัติกับผลตอบแทน N โภชนาการ และการปล่อยก๊าซเรือนกระจกกันถั่วเขียว (เขียวvulgaris พันธุ์ 'บ้านหลังที่สอง') ในระบบทั้งสองทำการเกษตร มีน้ำชลประทานประกอบด้วย NaCl 10 มม.หรือ 0.5ใช้ โครงการบำบัดดีถูกปฏิสนธิกับปุ๋ยอนินทรีย์การ ในขณะที่ผืน organically บำบัดได้รับปุ๋ยอินทรีย์ ทำการเกษตรแบบดั้งเดิมให้สดอย่างมีนัยสำคัญน้ำหนักของฝักถั่วเขียวกว่าอินทรีย์เกษตร (5.50 กิโลกรัม m−2เทียบกับ m−2 กก. 3.67ตามลำดับ) อย่างไรก็ตาม การระบบการปลูกพืชมีผลกระทบไม่ฝักแห้งชีวมวล เนื่องจากแห้งสำคัญเนื้อหาของการ organicallyฝักถั่วผลิตสูงกว่าของฝักที่เกิดจากการทำนาแบบดั้งเดิม (9.88% เทียบกับ 7.20%ตามลำดับ) ของ 10 มม. NaCl ในน้ำชลประทานจำกัดโรงงานรวมอย่างมีนัยสำคัญชีวมวลและฝักสดผลผลิต (−22.8%), ไม่มีการโต้ตอบกับระบบทำฟาร์ม ลดลงในผลผลิตฝักสด โดยอินทรีย์เกิดขาดแคลนในแร่ดิน N (NO3−และ NH4+) ในช่วงระยะเจริญเติบโต ซึ่งลดระดับเนื้อเยื่อ N เกษตรอินทรีย์เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญจำนวน หรือราก nodules ในขั้นตอนของต้นฝักบรรจุเมื่อเปรียบเทียบกับทั่วไปเกษตร อย่างไรก็ตาม ที่ทั้งสองระบบดินรวม N เพิ่มขึ้น appreciably ในขั้นตอนพัฒนา แม้ว่า N ไม่ให้มาการตัด จึงชี้ไปที่คอร์ symbiotic N2-เบี โดยถั่ว เกษตรอินทรีย์ส่งผลให้อย่างมีนัยสำคัญลดปล่อย N2O กว่านาทั่วไปในการรวมโลกร้อนศักยภาพของการรักษา (363 กกฮา−1เทียบกับ 455 กกฮา−1ตามลำดับ) อย่างไรก็ตาม ปลดปล่อยก๊าซมลพิษ N2O ได้ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างระบบอินทรีย์ และทั่วไป เน้นความสำคัญของการเพิ่มผลผลิตในระบบเกษตรอินทรีย์เพื่อลด impac นักสิ่งแวดล้อม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การทดลองสนามได้ดำเนินการที่อ่างทองตะวันตกกรีซเพื่อเปรียบเทียบผลกระทบจากอินทรีย์กับการเลี้ยงแบบเดิมที่มีต่อผลผลิตและคุณค่าทางโภชนาการ n และปล่อยก๊าซเรือนกระจกในถั่วแขก (Phaseolus
vulgaris พันธุ์. 'คู่แข่ง') ทั้งในระบบการทำฟาร์มน้ำชลประทานที่มี 0.5 หรือ 10
มิลลิโซเดียมคลอไรด์ถูกนำมาใช้ แปลงได้รับการรักษาตามอัตภาพได้รับการปฏิสนธิกับปุ๋ยอนินทรีในขณะที่แปลงได้รับการรักษาที่ได้รับอินทรีย์ปุ๋ยหมักอินทรีย์ การเกษตรแบบเดิมส่งผลให้ในความสดใหม่ที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญน้ำหนักของฝักถั่วเขียวกว่าการทำเกษตรอินทรีย์ (5.50 กก. ม. ที่ 2 เมื่อเทียบกับ 3.67 กิโลกรัมต่อตารางเมตร-2 ตามลำดับ) อย่างไรก็ตามระบบการปลูกไม่มีผลกระทบต่อชีวมวลฝักแห้งเพราะเนื้อหาแห้งของอินทรีย์ที่ผลิตถั่วฝักสูงกว่าฝักที่เกิดจากการทำการเกษตรแบบเดิม(9.88% เทียบกับ 7.20% ตามลำดับ) การปรากฏตัวของ 10 มิลลิโซเดียมคลอไรด์ในน้ำชลประทาน จำกัด อย่างมีนัยสำคัญจากพืชรวมชีวมวลและผลผลิตฝักสด(-22.8%) โดยไม่มีการโต้ตอบกับระบบการเลี้ยงใด ๆ การลดลงของผลผลิตฝักสดโดยการทำเกษตรอินทรีย์เป็นผลมาจากปัญหาการขาดแคลนแร่ดิน N (NO3 - และ NH4 +) ในช่วงต้นระยะการเจริญเติบโตที่ลดลงของเนื้อเยื่อระดับN ไม่ การทำเกษตรอินทรีย์เพิ่มขึ้นอย่างมากจำนวนหรือก้อนรากในขั้นตอนของการบรรจุฝักต้นในการเปรียบเทียบกับการทำการเกษตรแบบเดิม อย่างไรก็ตามทั้งระบบยังไม่มีดินรวมเพิ่มขึ้นประเมินในขั้นตอนการพัฒนานี้แม้ว่าจะไม่ได้ไม่มีที่ให้มาเพื่อการเพาะปลูกจึงชี้ไปที่เข้มข้นทางชีวภาพN2-ตรึงจากถั่ว การทำเกษตรอินทรีย์ในผลอย่างมีนัยสำคัญลดการปล่อยก๊าซ N2O กว่าการเลี้ยงแบบเดิมในแง่ของภาวะโลกร้อนโดยรวมที่มีศักยภาพของการรักษา(363 กิโลกรัมต่อเฮกตาร์-1 เทียบกับ 455 กิโลกรัมต่อเฮกตาร์-1 ตามลำดับ) อย่างไรก็ตามความเข้มการปล่อย N2O ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างระบบอินทรีย์และไฮไลท์สำคัญของการเพิ่มผลผลิตในระบบอินทรีย์เพื่อลดIMPAC สิ่งแวดล้อม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทำการทดลองใน Agrinio , เวสต์กรีซ เพื่อเปรียบเทียบผลกระทบของการเลี้ยงแบบอินทรีย์กับการปฏิบัติต่อผลผลิต , คุณค่าทางโภชนาการ และการปล่อยก๊าซเรือนกระจกเหมือนกัน ถั่ว ( phaseolus
vulgaris cv . ' คู่แข่ง ' ) ทั้งในระบบเกษตรชลประทานน้ำที่มี 0.5 หรือ 10 mM NaCl เป็น
ใช้ . การรักษาโดยทั่วไปส่วนแปลงผสมกับปุ๋ยอนินทรีย์ส่วนการได้รับอินทรีย์แปลงปุ๋ยหมักอินทรีย์ การทำฟาร์มทั่วไปให้สูงกว่าถั่วฝักสีเขียวสด
หนักกว่าเกษตรอินทรีย์ ( 5.50 กิโลกรัม m − 2
vs 3.67 กก. m − 2
, ตามลำดับ ) อย่างไรก็ตาม การปลูกพืชระบบ
ไม่กระทบต่อฝักแห้ง เพราะมีวัตถุแห้งอินทรีย์
ผลิตถั่วฝักสูงกว่าฝักที่มาจากการเลี้ยงแบบเดิม ( 9.88 % และ 7.20 %
2 ) การปรากฏตัวของ NaCl 10 มม. น้ำชลประทาน จำกัด มีโรงงานรวม
ชีวมวลและผลผลิตฝักสด ( − 22.8 % ) ไม่มีปฏิสัมพันธ์กับการ ลดลงใน
ผลผลิตฝักสดโดยการทำเกษตรอินทรีย์ เนื่องจากการขาดแคลนในดินแร่ ( − 3

และ โรงงานนำ

) ที่ระยะการเจริญเติบโตแรก
ซึ่งลดลงเนื้อเยื่อ n ระดับ เกษตรอินทรีย์เพิ่มขึ้นจํานวนหรือ
สร้างปมในขั้นตอนของฝักแรกบรรจุในการเปรียบเทียบกับการเลี้ยงแบบดั้งเดิม อย่างไรก็ตาม ทั้งในระบบดิน
ไนโตรเจนเพิ่มขึ้นได้ในเวทีครั้งนี้ ถึงแม้ว่าไม่มี N ถูกจัด
กับพืชจึงชี้ให้เข้มข้นชนิด N2 การตรึงด้วยถั่ว เกษตรอินทรีย์มีผลในการลดการปล่อยก๊าซ N2O
กว่าปกติทำนาในแง่ของภาพรวมภาวะโลกร้อน
ที่มีศักยภาพของการรักษา ( 363 กิโลกรัม ฮา

กับ− 1 − 1 455 กิโลกรัม ฮ่า

) ) อย่างไรก็ตาม การเข้ม N2O ไม่ได้แตกต่างระหว่างระบบอินทรีย์และระบบปกติเน้นความสำคัญของการเพิ่มผลผลิต
ภายในระบบอินทรีย์เพื่อลด IMPAC สิ่งแวดล้อมของพวกเขา