FOREWORD I’ve always dreamed of ra

 FOREWORD
 
I’ve always dreamed of raising fish at home. I remember that when* *I was little, I liked to hang around gawking at the fat, round, silver and gold fish that flapped their frail tails and fins inside the glass jars an old China Joe lined up on a board along with empty jerry cans of kerosene in a narrow blind alley off Yawarat Road, even though I couldn’t afford to buy a single fish to call my own.
Much time went by, many things happened in my life, yet I never gave up that wee dream of mine until I came by my first aquarium, by which time I was almost forty. I bought lots of silver, gold and other wise won­drous fishes of sundry species and in rapture watched them cavorting through the phosphorescent flailing arms of the seaweed.
I was especially thrilled when a small she-fish with a dark-red tail laid a blanketing of eggs on the water, but then what a shock it was to find most of them had been nibbled off by fish of other species within the span of a single night! I kept a watchful eye on the remain ing eggs until they hatch ed into fingerlings the spitting image of their mum, which reminded me of one of Dad’s riddles when I was a child. Dad asked, ‘What is it that looks like a giant but is smaller than a giant?’ We lucubrated till our brains went numb, but nothing doing. In the end Dad came up with the answer: ‘The child of a giant, of course!’
The sad thing was, how frail and weak the fingerlings were! From the very first day they started to flesh out up until now, I’ve got only one left and I’m not sure it’ll still be around tomorrow. But one thing I’ve learned from the fish fray is that life is no easy matter and keeping alive even in a cramped aquarium is a lot harder.
These days, whenever I look back at what’s happened in the various stations of my life, I find that on too many occasions I’ve erred unforgivably, on too many I’ve let things be and done nothing constructive, and there are too many occasions still that bear no thinking about.
No, life is no easy matter nor does it always balance, and keeping alive in the world is a lot harder. Yet, I can only hope you’ll understand and feel for the many lives caught cavorting in "Time in a bottle."
 Praphatsorn Seiwikun
* *

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

 คำนำผมเคยฝันเสมอของการเลี้ยงปลาที่บ้าน ผมจำได้ว่าเมื่อ * * * * * * * * ผมเล็ก ๆ น้อย ๆ ผมชอบไปไหนมาไหน gawking ที่อ้วนกลมสีเงินและสีทองปลาที่กระพือหางอ่อนแอของพวกเขาและครีบภายในขวดแก้วเก่าจีนโจเรียงรายอยู่บนกระดานพร้อมกับที่ว่างเปล่า jerry กระป๋องน้ำมันก๊าดในซอยตันแคบปิดถนนเยาวราชแม้ว่าฉันไม่สามารถจะซื้อปลาเดียวที่จะเรียกตัวเองมากเวลาผ่านไปหลายสิ่งหลายอย่างที่เกิดขึ้นในชีวิตของฉัน แต่ฉันไม่เคยยอมแพ้ความฝันของกระจ้อยร่อย เหมืองจนกระทั่งผมมาโดยพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำครั้งแรกของฉันโดยที่ช่วงเวลาที่ผมอยู่เกือบสี่สิบ ฉันซื้อจำนวนมากของเงินทองและอื่น ๆ ที่ปลามหัศจรรย์ที่ชาญฉลาดของสปีชีส์ต่าง ๆ และปีติเฝ้าดูพวกเขา cavorting ผ่านเรืองแสง flailing แขนของสาหร่ายผมตื่นเต้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอปลาขนาดเล็กที่มีหางสีดำสีแดงห่อหุ้มวางของ ไข่ในน้ำ แต่แล้วสิ่งที่ช็อตมันก็จะพบว่าส่วนใหญ่ของพวกเขาได้รับการ nibbled ปิดโดยปลาสายพันธุ์อื่น ๆ ในช่วงคืนเดียว! ฉันเก็บตาตื่นตัวในไข่ยังคงไอเอ็นจีจนกว่าพวกเขาจะฟักเป็นลูกปลา ed ภาพคายของแม่ซึ่งทำให้ผมนึกถึงหนึ่งในปริศนาของพ่อตอนที่ผมยังเป็นเด็กของพวกเขา พ่อถามว่า 'มันคืออะไรที่ดูเหมือนว่ายักษ์ใหญ่ แต่มีขนาดเล็กกว่าขนาดยักษ์? เรา lucubrated จนสมองของเราก็งง แต่ไม่มีอะไรทำ ในที่สุดพ่อขึ้นมาด้วยคำตอบ: 'ลูกของยักษ์แน่นอน!' สิ่งที่น่าเศร้าก็คือวิธีการที่อ่อนแอและอ่อนแอลูกปลาได้! จากวันแรกที่พวกเขาเริ่มที่จะเนื้อออกจนถึงขณะนี้ฉันมีเพียงหนึ่งทางด้านซ้ายและผมไม่แน่ใจว่ามันจะยังคงอยู่ที่ประมาณวันพรุ่งนี้ แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันได้เรียนรู้จากการต่อสู้ปลาเป็นว่าชีวิตไม่มีเรื่องง่ายและทำให้มีชีวิตอยู่แม้จะอยู่ในพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำแคบเป็นจำนวนมากยากที่วันนี้ทุกครั้งที่ผมมองย้อนกลับไปที่สิ่งที่เกิดขึ้นในสถานีต่าง ๆ ในชีวิตของฉันฉัน พบว่าในโอกาสมากเกินไปผมเคยผิดพลาด unforgivably ที่มากเกินไปผมเคยปล่อยให้สิ่งที่เป็นและทำอะไรที่สร้างสรรค์และมีโอกาสมากเกินไปยังคงที่แบกความคิดเกี่ยวกับการไม่มีไม่มีชีวิตเป็นเรื่องง่ายหรือไม่ก็เสมอ ความสมดุลและทำให้มีชีวิตอยู่ในโลกนี้ยากมาก แต่ผมได้ แต่หวังว่าคุณจะเข้าใจและความรู้สึกสำหรับหลายชีวิตติด cavorting ใน "เวลาในขวด."  ประภัสสร Seiwikun * * * * * * * *
 

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คำนำรึเปล่า

ทำไมฉันฝันเสมอของการเลี้ยงปลาที่บ้าน ผมจำได้ว่าเมื่อ * ไหม * ฉันเป็นเด็ก ฉันชอบที่จะแขวนรอบทำอะไรรอบไขมัน , เงินและทองเป็นปลาที่หางและครีบแบบบอบบางภายในขวดแก้วเก่าจีนโจเรียงรายขึ้นบนกระดานพร้อมกระป๋อง Jerry ที่ว่างเปล่าของน้ำมันก๊าดในตรอกแคบๆ ปิดถนนเยาวราช ตาบอด ,แม้ว่าผมจะไม่สามารถจะซื้อตัวเดียวโทรหาเอง .
เวลาผ่านไป หลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นในชีวิตของฉัน แต่ฉันก็ไม่เคยยอมแพ้ความฝันเล็กๆของฉันจนกว่าฉันจะมาพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำครั้งแรกของผม เวลาที่ผมเกือบจะสี่สิบ ฉันซื้อจำนวนมากของเงินทองและปัญญาจะอง drous ของนานาชนิดและปลาในความปีติมองดูรื่นเริงผ่านเรืองแสงแขนเหล็กของสาหร่าย
ฉันยิ่งตื่นเต้นเมื่อเธอปลาขนาดเล็กกับหางแดงเข้มวางปิดของไข่ในน้ำ แต่แล้วสิ่งที่น่าตกใจคือ พบว่าส่วนใหญ่ของพวกเขาได้ แทะออกโดยปลาชนิดอื่น ภายในคืนเดียว !ฉันเก็บตาตื่นตัวในไอเอ็นจีไข่จนกว่าพวกเขาจะฟักอยู่เอ็ดในลูกปลาเหมือนแม่ของเขา ซึ่งทำให้ผมนึกถึงหนึ่งในปริศนาของพ่อเมื่อตอนเป็นเด็ก พ่อถามว่า ' มีอะไรที่เหมือนยักษ์แต่เล็กกว่ายักษ์ ? เราก็ lucubrated จนสมองมึนงง แต่ไม่มีอะไรทำ ในที่สุดพ่อขึ้นมาด้วยตอบ : ' เด็กของยักษ์ แน่นอน ! '
สิ่งที่เศร้าคือว่าบอบบางและอ่อนแอลูกปลา ! ตั้งแต่วันแรกที่พวกเขาเริ่มที่จะเนื้อออกจนถึงตอนนี้ ฉันได้มีเพียงหนึ่งซ้ายและฉันไม่แน่ใจว่ามันจะยังคงเป็นรอบพรุ่งนี้ แต่สิ่งหนึ่งที่ผมได้เรียนรู้จากปลาต่อสู้คือ ชีวิตไม่ใช่เรื่องง่าย และการมีชีวิตอยู่ในตู้ปลาแคบเป็นหนักมาก
วันเหล่านี้เมื่อฉันมองกลับไปที่สถานีต่าง ๆสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตของฉัน ผมพบว่า ในโอกาสที่มากเกินไป ฉันจึง unforgivably บนมากเกินไปฉันได้ให้สิ่งที่เป็นและไม่ได้ทำอะไรที่สร้างสรรค์ และมีโอกาสมากเกินไปยังหมีนั่นไม่คิดถึง
ไม่ ชีวิตไม่ใช่เรื่องง่ายๆ หรือไม่ มันเสมอ ความสมดุล และการมีชีวิตอยู่ในโลกนี้เป็นหนักมาก ยังฉันได้แต่หวังว่าคุณจะเข้าใจและรู้สึกชีวิตมากมายจับ cavorting ในรึเปล่า " เวลาในขวดแก้ว "

* ไหม * praphatsorn seiwikun