MILTON! thou shouldst be living at

MILTON! thou shouldst be living at this hour:
England hath need of thee: she is a fen
Of stagnant waters: altar, sword, and pen,
Fireside, the heroic wealth of hall and bower,
Have forfeited their ancient English dower
Of inward happiness. We are selfish men;
O raise us up, return to us again,
And give us manners, virtue, freedom, power!
Thy soul was like a Star, and dwelt apart;
Thou hadst a voice whose sound was like the sea:
Pure as the naked heavens, majestic, free,
So didst thou travel on life's common way,
In cheerful godliness; and yet thy heart
The lowliest duties on herself did lay.[1]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มิลตัน เจ้า shouldst อยู่เวลานี้: อังกฤษ hath ความต้องการของข้า: เธอเป็นการ fen น้ำนิ่ง: บูชา ดาบ และ ปากกาFireside โถงและ bower มายกล้าหาญมีริบ dower อังกฤษโบราณของพวกเขา ความสุขเข้า เราเป็นคนเห็นแก่ตัว O ยกเราขึ้น กลับมาหาเราอีกครั้งและให้เรามารยาท คุณธรรม เสรีภาพ พลังงานสุดจิตเป็นเหมือนดาว และสี่โมงเย็นออกจากกัน เจ้า hadst เสียงเสียงเป็นเหมือนทะเล: บริสุทธิ์เป็นสวรรค์เปลือย มาเจสติก ฟรี พระองค์เดินทางของชีวิตทั่วไป ดังนั้น ทุกข์หรือไม่ในร่าเริงเป็น และยังไม่ ได้สุดใจ ไม่ได้วางหน้าที่ lowliest บนตัวเอง [1]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

MILTON! เจ้าจะมีชีวิตอยู่ในเวลานี้:
อังกฤษทรงความต้องการของเจ้าเธอเป็นบึง
น้ำนิ่งแท่นบูชาดาบและปากกา
Fireside ความมั่งคั่งที่กล้าหาญของห้องโถงและซุ้มไม้
สละสามีภาษาอังกฤษโบราณ
แห่งความสุขภายใน เราเป็นคนที่เห็นแก่ตัว;
O ยกเราขึ้นกลับมาให้เราอีกครั้ง
และให้เรามารยาทคุณธรรมเสรีภาพอำนาจ!
จิตใจของเจ้าจะเป็นเหมือนดาวและอาศัยอยู่ต่างหาก
พระองค์จะทรงเสียงซึ่งเสียงเป็นเหมือนทะเล:
บริสุทธิ์เป็น ชั้นฟ้าทั้งหลายเปลือยกาย Majestic, ฟรี,
ดังนั้นเจ้าเดินทางในวิธีการทั่วไปของชีวิต
ในเคร่งศาสนาร่าเริง; และยังใจของเจ้า
หน้าที่ lowliest ในตัวเองไม่วาง. [1]