Social ResponsibilityAs the scope o

Social Responsibility
As the scope of marketing has expanded from its traditional concern for profit based businesses to social marketing, there has been much concern expressed in the literature over marketing's social responsibility (Alberts and Jennings 1999; Kyj and Reilly 1988; Laczniak, Lusch and Murphy 1979). This concern has taken a number of forms: from articles describing market functions and ethics (Brenkert 1998; Krueger 1998; Nwachukwu, et al. 1997) to articles prescribing how and why marketers and marketing educators should be responsible (Bartels 1967; Patterson 1966; Sirgy 1999; Smith 1988), or to describing the benefits to be obtained through ethical behavior (Goch 1999; Hunt, Wood, and Chonko 1989; Singhapakdi, et al 1995). While some have included the concept of social responsibility within the scope of marketing, others have expressed a concern for whether it is properly a domain of marketing (Laczniak 1979; Levy and Kotler 1979) and whether, in fact, it is encompassed within the scope of marketing. To determine if social responsibility is part of marketing, it must first be defined.
There is no agreement on the definition of the term "Social Responsibility" since it depends on the usage situation and on the backgrounds of the people involved. One way of dealing with the concept is to group all usage situations into three domains or aspects. The three domains are:
1. The Social Contract
2. Personal Responsibility
3. Responsibility of Leadership

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความรับผิดชอบต่อสังคมเป็นขอบเขตของการตลาดมีการขยายตัวจากความกังวลแบบดั้งเดิมสำหรับธุรกิจตามกำไรเพื่อการตลาดทางสังคมมีข้อกังวลใจมากที่แสดงออกในวรรณคดีกว่าความรับผิดชอบต่อสังคมการตลาด (ที่ Alberts และเจนนิงส์ 1999; kyj และ Reilly 1988; laczniak, lusch และ เมอร์ฟี่ 1979) ความกังวลนี้ได้ดำเนินการหลายรูปแบบ:จากบทความที่อธิบายถึงฟังก์ชั่นการตลาดและจริยธรรม (brenkert 1998; ครูเกอร์ 1998;. Nwachukwu, et al, 1997) ไปยังบทความที่กำหนดได้อย่างไรและทำไมนักการตลาดและนักการศึกษาด้านการตลาดควรจะรับผิดชอบ (Bartels 1967; แพตเตอร์สัน 1966; sirgy 1999; smith 1988) หรือ อธิบายผลประโยชน์ที่จะได้รับผ่านทางจริยธรรม (กอช 1999; ล่าไม้และ chonko 1989; singhapakdi, et al, 1995)ขณะที่บางคนได้รวมแนวคิดของความรับผิดชอบต่อสังคมอยู่ในขอบเขตของการตลาดอื่น ๆ ได้แสดงความกังวลสำหรับไม่ว่าจะเป็นโดเมนอย่างถูกต้องของการตลาด (laczniak 1979; จัดเก็บและ Kotler 1979) และไม่ว่าในความเป็นจริงมันเป็นที่รวมอยู่ในขอบเขต ของการตลาด เพื่อตรวจสอบว่ารับผิดชอบต่อสังคมเป็นส่วนหนึ่งของการตลาดจะต้องแรกถูกกำหนดไว้.
มีข้อตกลงเกี่ยวกับความหมายของคำว่า "ความรับผิดชอบต่อสังคม" ไม่เป็นเพราะมันขึ้นอยู่กับสถานการณ์การใช้งานและภูมิหลังของผู้คนที่เกี่ยวข้อง วิธีหนึ่งในการจัดการกับความคิดคือการจัดกลุ่มสถานการณ์การใช้งานทั้งหมดออกเป็นสามโดเมนหรือแง่มุม สามโดเมนคือ:
1 สัญญาทางสังคม
2 ความรับผิดชอบส่วนบุคคล
3 ความรับผิดชอบของการเป็นผู้นำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สังคม
เป็นขอบเขตของการตลาดได้ขยายจากความกังวลของดั้งเดิมสำหรับกำไรจากธุรกิจการตลาดเพื่อสังคม มีความกังวลมากแสดงในวรรณคดีมากกว่าตลาดของสังคม (Alberts และ Jennings 1999 Kyj และ Reilly 1988 Laczniak, Lusch และเมอร์ฟี่ 1979) ความกังวลนี้ได้นำแบบฟอร์มต่าง ๆ: จากบทความที่อธิบายการตลาดและจริยธรรม (Brenkert 1998 Krueger 1998 Nwachukwu, et al. 1997) การกำหนดวิธีการ และเหตุผลนักการตลาดและนักการศึกษาทางการตลาดควรจะรับผิดชอบ (Bartels 1967 บทความ Patterson 1966 Sirgy 1999 สมิธ 1988), หรือ การอธิบายผลประโยชน์ที่ได้รับผ่านทางจริยธรรม (Goch 1999 ล่า ไม้ และ Chonko 1989 Singhapakdi, et al 1995) ในขณะที่บางส่วนได้รวมแนวคิดของสังคมภายในขอบเขตของการตลาด อื่น ๆ ได้แสดงความกังวลในไม่ว่าจะเป็นอย่างโดเมนของการตลาด (Laczniak 1979 อัตราและ Kotler 1979) และว่า ในความเป็นจริง มันจะผ่านภายในขอบเขตของการตลาด กำหนดถ้าสังคมเป็นส่วนหนึ่งของการตลาด มันต้องก่อนกำหนด
มีไม่มีข้อตกลงในคำนิยามของคำว่า "สังคม" เนื่องจากมันขึ้นอยู่กับสถานการณ์การใช้งาน และพื้นหลังของคนที่เกี่ยวข้อง วิธีหนึ่งจัดการกับแนวความคิดคือการ จัดกลุ่มทั้งหมดใช้สถานการณ์เป็น 3 โดเมนหรือด้าน มีโดเมนสาม:
1 สัญญาประชาคม
2 ความรับผิดชอบส่วนบุคคล
3 ความรับผิดชอบของผู้นำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความรับผิดชอบต่อสังคม
ตามขอบเขตของการทำตลาดได้ขยายตัวจากความกังวลตามแบบดั้งเดิมของพื้นที่สำหรับธุรกิจมีกำไรซึ่งใช้ในการทำการตลาด ผลิตภัณฑ์ ทางด้านสังคมได้มีความกังวลมากนักแสดงออกในทางวรรณคดีในความรับผิดชอบต่อสังคมของการตลาด( alberts และเจนนิงส์ 1999 kyj และ Reilly ' s 1988 laczniak lusch และ Murphy ' s 1979 ) ในเรื่องนี้มีการนำหมายเลขหนึ่งของรูปแบบจากข้ออธิบายถึงจริยธรรมและการตลาด( brenkert 1998 krueger 1998 nwachukwu et al . 1997 )ไปยังบทความเกี่ยวกับวิธีการและเหตุผลนักการศึกษาและนักการตลาดควรรับผิดชอบ( bartels 1967 แพตเตอร์สัน 1966 sirgy 1999 สมิธ 1988 )หรือเพื่ออธิบายถึงสิทธิประโยชน์ที่จะได้รับจากพฤติกรรมที่ถูกต้องตามจริยธรรม( goch 1999 ล่าไม้และ chonko 1989 singhapakdi et al 1995 )ในขณะที่บางส่วนได้คิดรวมถึงแนวความคิดของความรับผิดชอบต่อสังคมอยู่ในขอบเขตของการตลาดอื่นๆได้แสดงความกังวลที่สำหรับไม่ว่าจะเป็นโดเมนที่ถูกต้องของการตลาด( laczniak 1979 จัดเก็บ ภาษี และ kotler 1979 )และไม่ว่าจะอยู่ในความเป็นจริงแล้วมันถูกโอบล้อมอยู่ ภายใน ขอบเขตของการทำตลาด ในการตรวจสอบว่าความรับผิดชอบต่อสังคมเป็นส่วนหนึ่งของการตลาดนั้นจะต้องมีการกำหนดเป็นครั้งแรก.
ไม่มีข้อตกลงในคำนิยามของคำว่า"ความรับผิดชอบต่อสังคม"นับตั้งแต่มันขึ้นอยู่กับสถานการณ์ด้านการใช้งานและบนพื้นหลังของผู้คนที่เกี่ยวข้องกับ วิธีหนึ่งในการจัดการพร้อมด้วยแนวความคิดที่จะไปยังกลุ่มสถานการณ์การใช้งานทั้งหมดเข้าสู่สามด้านหรือโดเมน สามโดเมนที่ได้รับ:
1 สัญญาทางสังคมที่
2 ความรับผิดชอบส่วนตัว
3 ความรับผิดชอบของความเป็นผู้นำ