There was other quarry to size up a

There was other quarry to size up and bring to terms. He had his canvas pouch pockets full of birds, whose inert weight bumped against his stride with the majestic bother of all trophies.
Madison carried three ducks by hand. There was still enough baby in him to want to hold them forever, just as they were, just as he had made them, with their tiny head and neck feathering of green and blue fire, their stripes of white, black and brown, their leathery important jaw. He almost pranced in slow dignity as they retuned down the river to the hidden car. All three of them felt the same feelings.
Mr. Pollock unlocked the car and opened the back door on the left side. The back seat was covered by heavy brown wrapping paper-Mr. Pollock’s contribution to the good sense and economy of the expedition. There they put down their bleeding ducks.
This was about nine o’clock. There were no mysteries left in the day. True, it was turning a little colder, for low gray clouds were unfolding from the east. But everything stood clear and simple, so far just like another day.
“Mad, you take the guns and put them in the car,” said Mr. Pollock “I counted one more duck that we knocked down last time. I’ll take Punch and go back and find him. You wait here.”
Madison hadn’t seen another duck fall. But one thing that was never done was to question the father-aloud anyhow. He took Mr. Pollock’s gun, which was left open at the break, and empty shells. He saw the man and the dog trudge off. He went around the car to the other side and opened the front door. There he hurriedly put the two shotguns on the seat, side by side, making the same angle with their open chambers and barrels, muzzles outward. He shut the door on them with a vague feeling of forgetting something, but it seemed more desirable at the moment to get around to the other side of the car in a hurry, in order to watch Mr. Pollock and Punch as they rattled and cracked through the tall reeds up the river. There were a few pauses, while the father would halt and reconstruct the angles of flight, sight, fire and fall. Then the search would continue. Finally Punch gave out His wheezing bark, at the very instant Madison

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีเหมืองหินอื่น ๆ ขนาดค่า และให้เงื่อนไข เขามีกระเป๋ากระเป๋าผ้าใบของเขามีของนก น้ำหนัก inert ชนกับเขาก้าวด้วยรำคาญมาเจสติกของถ้วยรางวัลทั้งหมดเมดิสันทำเป็ดสามด้วยมือ มีการยังเด็กพอเขาต้องเก็บพวกเขาตลอดไป เพียงเป็นพวก เช่นเดียวกับที่เขาได้ทำไว้ มีหัวเล็ก ๆ ของพวกเขา และ feathering คอสีเขียว และสีน้ำเงิน ไฟ ตัวลายสีขาว สีดำ และสีน้ำตาล ขากรรไกรสำคัญของหนังฟอก เขาเกือบจะ pranced ในศักดิ์ศรีช้าพวกเขา retuned แม่น้ำรถซ่อน ทั้งสามรู้สึกว่าความรู้สึกเดียวกันนาย Pollock ปลดล็อครถ และเปิดประตูหลังด้านซ้าย นั่งหลังถูกปกคลุม โดย Pollock นายกระดาษห่อสีน้ำตาลหนักมีส่วนทำให้ความรู้สึกที่ดีและเศรษฐกิจของความรีบเร่ง มีพวกเขาใส่ลงเป็ดของพวกเขามีเลือดออกนี่คือประมาณเก้าโมง ไม่ลึกลับที่เหลือในวันได้ ความจริง ก็เปิดหนาวเล็กน้อย ในสีเทาต่ำเมฆถูกแฉจากตะวันออก แต่ทุกอย่างยืนชัดเจน และเรียบ ง่าย เพื่อให้ห่างไกลเหมือนวันอื่น"บ้า คุณใช้ปืน และใส่ไว้ในรถ กล่าวว่า นาย Pollock "ฉันนับหนึ่งมากกว่าเป็ดที่เราโบว์ลิ่งลงครั้ง ฉันจะใช้หมัด และกลับไป และค้นหาเขา คุณรอที่นี่"เมดิสันไม่ได้เห็นเป็ดอื่นอยู่ แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่เคยมีทำเป็นคำถามพ่อเสียงเลย เขาเอาปืนนาย Pollock ที่เหลือเปิดแบ่ง และเปลือกหอยที่ว่างเปล่า เขาเห็นชายคนนั้นและหมาราธางปิด เขาไปทั่วรถด้านอื่น ๆ และเปิดประตูหน้า มีเขารีบวาง shotguns สองนั่ง เคียงข้าง ทำมุมเดียวกันกับการเปิดห้อง และถัง muzzles ขาออก เขาปิดประตูนั้น ด้วยความรู้สึกที่คลุมเครือของบางสิ่งบางอย่าง แต่ดูเหมือนต้องการมากขึ้นในขณะนี้ทั่วไปในด้านอื่น ๆ ของรถรีบเร่ง การดูนาย Pollock และชกพวกเขา rattled และแตกผ่าน reeds สูงเจ้าพระยา มีกี่หยุดชั่วคราว ใน ขณะที่พ่อจะหยุด และสร้างมุมบิน เห็น ไฟตก แล้ว จะทำการค้นหา สุดท้าย เจาะให้เห่า wheezing ที่เมดิสันมากทันที

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีเหมืองหินอื่น ๆ ขนาดขึ้นและนำไปสู่ข้อตกลง เขามีกระเป๋ากระเป๋าผ้าใบของเขาเต็มไปด้วยนกที่มีน้ำหนักเฉื่อยชนกับกางเกงของเขากับคู่บารมีรำคาญของถ้วยรางวัลทั้งหมด.
เมดิสันดำเนินการสามเป็ดด้วยมือ ยังคงมีทารกเพียงพอในการให้เขาต้องการที่จะถือพวกเขาตลอดไปเช่นเดียวกับพวกเขาเช่นเดียวกับที่เขาเคยทำให้พวกเขามีหัวเล็ก ๆ ของพวกเขาและลำคอขนของไฟสีเขียวและสีฟ้าลายเส้นของพวกเขาในสีขาว, สีดำและสีน้ำตาลเหนียวของพวกเขา ขากรรไกรที่สำคัญ เขา pranced เกือบศักดิ์ศรีช้าขณะที่พวกเขา retuned ลงแม่น้ำไปยังรถที่ซ่อน ทั้งหมดสามของพวกเขารู้สึกความรู้สึกเดียวกัน.
นาย Pollock ปลดล็อครถและเปิดประตูหลังด้านซ้าย เบาะหลังถูกปกคลุมด้วยห่อกระดาษสีน้ำตาลหนักนาย ผลงานของพอลล็อคกับความรู้สึกที่ดีและเศรษฐกิจของการเดินทาง ที่นั่นพวกเขาใส่ลงเป็ดเลือดออกของพวกเขา.
นี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับ 09:00 มีความลึกลับไม่เหลือในวันที่มี ทรูมันก็เปลี่ยนที่หนาวเย็นเล็ก ๆ น้อย ๆ สำหรับเมฆสีเทาต่ำถูกแฉจากทางทิศตะวันออก แต่ทุกอย่างยืนง่ายและชัดเจนเพื่อให้ห่างไกลเช่นเดียวกับวันอื่น.
"บ้าคุณใช้ปืนและใส่ไว้ในรถ" นายพอลล็อค "ผมนับเป็ดอีกหนึ่งที่เราล้มลงจากครั้งที่แล้วกล่าวว่า ฉันจะใช้หมัดและกลับไปหาเขา คุณรอที่นี่.
"เมดิสันไม่เคยเห็นการล่มสลายเป็ดอีก แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่เคยทำก็คือการตั้งคำถามกับพ่อดัง ๆ แต่อย่างใด เขาเอาปืนนายพอลล็อคซึ่งถูกเปิดทิ้งไว้ที่แตกและเปลือกหอยที่ว่างเปล่า เขาเห็นชายคนนั้นและสุนัขย่ำออก เขาเดินไปรอบ ๆ รถไปด้านอื่น ๆ และเปิดประตูหน้าบ้าน ที่นั่นเขาได้รีบใส่ทั้งสองปืนบนที่นั่งเคียงข้างทำให้มุมเดียวกันกับห้องของพวกเขาและเปิดบาร์เรลขลุมออกไปด้านนอก เขาปิดประตูที่พวกเขาด้วยความรู้สึกที่คลุมเครือของการลืมอะไรบางอย่าง แต่ดูเหมือนว่ามันจะเป็นที่น่าพอใจมากขึ้นในขณะนี้ที่จะได้รับรอบด้านอื่น ๆ ของรถรีบร้อนเพื่อที่จะดูนายพอลล็อคและหมัดที่พวกเขาสั่นและแตก ผ่านกกสูงขึ้นไปตามแม่น้ำ มีไม่กี่หยุดในขณะที่พ่อจะหยุดและสร้างมุมของเที่ยวบินสายตาไฟและฤดูใบไม้ร่วงได้ แล้วการค้นหาจะดำเนินต่อไป สุดท้ายหมัดให้ออกเปลือกหายใจของเขาทันทีที่เมดิสันมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีหินอื่น ๆขนาดและนำข้อตกลง เขามีผ้าใบกระเป๋าของเขาเต็มกระเป๋าของนกที่มีน้ำหนักกระแทกกับก๊าซเฉื่อยก้าวย่างของเขากับรบกวนคู่บารมีของถ้วยรางวัล
เมดิสันอุ้มเป็ดสามมือ ยังคงมีเด็กพอเขาอยากเก็บไว้ตลอดไป เช่นเดียวกับพวกเขา เช่นเดียวกับที่เขาได้ทำมัน มีหัวเล็กและลำคอเพื่อนําขนสีเขียวและสีฟ้าไฟของลายเส้น สีขาว สีดำ และสีน้ำตาล กราม ที่สำคัญเหนียว เขาเกือบจะ pranced ในศักดิ์ศรีช้าตามที่พวกเขาส่งคืนลงแม่น้ำที่ซ่อนอยู่ในรถ ทั้งหมดสามของพวกเขารู้สึก ความรู้สึกเดียวกัน .
คุณ Pollock ปลดล็อครถและเปิดประตูหลังด้านซ้าย เบาะหลังถูกปกคลุมด้วยห่อ paper-mr. หนาสีน้ำตาลพอลล็อกสร้างความรู้สึกที่ดีและเศรษฐกิจของการเดินทาง มีพวกเขาวางเป็ด เลือดของพวกเขา .
นี่คือประมาณเก้าโมง ไม่มีความลึกลับที่เหลือในแต่ละวัน จริง มันเปลี่ยนเป็นเย็นมากขึ้น เพราะเมฆสีเทาต่ำถูกแฉจากตะวันออก แต่ทุกอย่างก็ง่าย และชัดเจน จนเหมือนวันอื่น .
" บ้า นายเอาปืนไว้ในรถ" กล่าวว่า นายพอลล็อก " ผมนับอีก เป็ดที่เราล้มลงครั้งสุดท้าย ผมจะใช้หมัด และกลับไปหาเขา คุณรอที่นี่นะ "
เมดิสันไม่ได้เห็นอีก เป็ดตก แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่เคยทำ ไปถามพ่อดังๆ แต่อย่างใด เขาพาคุณพอลล็อกปืนซึ่งถูกเปิดทิ้งไว้ที่แตกและเปลือกหอยที่ว่างเปล่า เขาเห็นชายและสุนัขย่ำไปเขาเดินอ้อมรถอีกด้านและเปิดประตูด้านหน้า เขารีบวางสองปืนบนที่นั่งข้างทำมุมเดียวกันกับช่องเปิดของพวกเขาและถังสะพายสินค้าขาออก เขาปิดประตูให้กับความรู้สึกที่คลุมเครือของการลืมบางสิ่งบางอย่าง แต่ดูเหมือนที่พึงประสงค์มากขึ้นในขณะนี้ที่จะได้รับรอบ ๆไปอีกฝั่งของรถ รีบเพื่อที่จะดูคุณ Pollock และหมัดที่พวกเขาออกไปและแตกผ่านพงหญ้าขึ้นสูงแม่น้ำ มีไม่กี่ประโยค ในขณะที่พ่อจะหยุดและสร้างมุมของเครื่องบิน สายตา และ ไฟ ตก แล้วการค้นหายังคงดำเนินต่อไป ในที่สุดก็ออกหมัดให้เขาหอบเปลือกที่เมดิสัน
มากทันที