「Light come forth, Small Illuminati

「Light come forth, Small Illumination, Light」

In the air above Lindsey’s head appeared a small light. With a firm step on the stairs we begin to descend underground.
The stairs drew in a gradual spiral angle, just how far is this thing going to go? While continuing forward it felt as if we were walking closer to the bowels of hell, such foolish uneasiness sprang up.
After descending the long flight of stairs, there was a wide stonework passage way.
Pointing straight ahead, what lay ahead was so dark nothing could be seen. There was a damp moist smell that caused an indescribably eerie mood.

「Som-, something, it feels bad, a ghost might even appear.」
「What are you saying Elsie!? Surely, gh- ghosts won’t come out~degozaru! ……Right？」

Yae overreacts to what Elsie muttered quietly. I don’t really care but can you girls please stop pulling on my coat … it’s making it hard to walk…

Lindsey walks voluntarily ahead through the passage. You’ve got some guts.
The light from Lindsey ahead lights the passage. Next we follow and gradually advance through the next passage that gradually rises and comes out into a large hall.

「What is this…?」

Drawn on the furthest wall ahead, there seemed to be characters or something. Approximately 4 meters high and 10 meters in length, there seemed to be continuous lines of writing.
As I drew nearer, rather than characters they seemed closer to pictographs. Something in the range of Inca or Aztec writing.

「Lindsey…can you read what’s written here?」
「No… not at all. Ancient magic language…doesn’t seem to be this.」

Lindsey while answering my question doesn’t look at me, but stares at the wall absentmindedly.
This certainly classifies as a historical relic. Even an amateur like me can understand that. But, if you were to ask me if this was treasure, I would honestly say that it was something else. “Search” would have still shown this as a result.
Oh that’s right, I should at least take a picture. I setup the smartphone, pushed the picture button on the camera app and a brilliant flash of light appeared.

「U!? What was that!?」

The sudden flash of light startled Yae and the others. Showing them that it was alright by showing them my smartphone, they breathed a sigh of relief. The girls are gradually becoming accustomed to my eccentric behavior. Oh wait, I shouldn’t say things like eccentric behavior about myself.
I took pictures of all the paintings but why is something like this in a place like this?

「Hey, wait! Everyone come over here for a moment!」

Elsie suddenly raises her voice. On the right side of the hall she was pointing to a certain part of the wall.

「Someone buried something here」

In the wall, there was a brownish transparent diamond stone just in our line of vision that was imbedded. It was approximately 2-centimeters in diameter. A jewel, it seemed to be slightly dirty.

「This is… a demon stone. This is the earth attribute demon stone. If you pour in some magic something might happen.」
「Something… like a trap?」
「I can’t say it isn’t something like that… but something like this wouldn’t be a trap normally it’s unthinkable」

I can nod at Lindsey’s explanation but… what is it, this unease? Because there is a switch I want to push it. With that feeling it might not be a trap… I might just be over thinking it.

「Well then Touya, apply some magic.」
「What me!?」

With Elsie’s nonchalant comment, I spun around and looked. Even though it might be a trap!?

「I mean Touya is the only one with the earth attribute right?」

Muu, if I remember correctly, Lindsey has fire and water, and light, Elsie has non-attribute, Yae doesn’t have any attribute. And I have all attributes. Oh well, it can’t be helped……

「Why is everyone so far away?」
「「「Well, just in case」」」

Everyone takes a distance from me, trying to laugh it away while staring intently. After sighing once, I apply magic to the demon stone.

Zuzuzuzuzu……the sounds of the ground that had begun to move, all the walls in front of me became sand and opened a hole. It was a pretty flashy door opening.

「What is this?」

The walls disappear and we look inside. There seemed to be an object covered with dust and sand in the center of the room.
What would be something appropriate to say…? The first image I saw was an insect. A cricket. It looked close to that… From the almond shaped body, that looked like it could fly, sprouted 6 long slender legs. Several had already been broken.
It was approximately the size of a light car. Imagine a dead cricket with its arms and legs missing.
But, the form was machine-like, with a simple streamlined structure, rather than a living thing.

「What is that thing? Is some kind of image?」

Elsie looked at it from various angles. Looking closely at it, looking inside the head there was what looked like a transparent baseball sized red object.
With dust and sand on the surface, the mysterious object was half transparent… was it glass? It can’t really see through the gloom……n?

「Lindsey…How much longer can you maintain the light magic?」
「Eh? I’m certainly not very good with light magic but… I can keep it going for about 2 hours.」

Puffing her cheeks in protest, cocks her head and looks at the light ball that’s suspended in the air.

「Huh? The light seems to be getting weaker it seems…」
「It’s not “it seems.” It’s certainly weakened. This is……」
「Touya-dono!」

Glancing back at Yae who shouted, in the head of the cricket, the red ball began to shine. The cricket’s body begins to vibrate a little.

「Touya-san! It’s absorbing the light magic!」

That’s the reason the light magic was weakening! The ball quickly begins to shine and the cricket’s body begins to move. Could it be… this thing, it’s alive!? The magic is being absorbed and it’s starting to move!?

Kiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin!
Kiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin!
Kiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin!

「Ugh…this is…!」

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

「Light come forth, Small Illumination, Light」In the air above Lindsey’s head appeared a small light. With a firm step on the stairs we begin to descend underground.The stairs drew in a gradual spiral angle, just how far is this thing going to go? While continuing forward it felt as if we were walking closer to the bowels of hell, such foolish uneasiness sprang up.After descending the long flight of stairs, there was a wide stonework passage way.Pointing straight ahead, what lay ahead was so dark nothing could be seen. There was a damp moist smell that caused an indescribably eerie mood.「Som-, something, it feels bad, a ghost might even appear.」「What are you saying Elsie!? Surely, gh- ghosts won’t come out~degozaru! ……Right？」Yae overreacts to what Elsie muttered quietly. I don’t really care but can you girls please stop pulling on my coat … it’s making it hard to walk…Lindsey walks voluntarily ahead through the passage. You’ve got some guts.The light from Lindsey ahead lights the passage. Next we follow and gradually advance through the next passage that gradually rises and comes out into a large hall.「What is this…?」Drawn on the furthest wall ahead, there seemed to be characters or something. Approximately 4 meters high and 10 meters in length, there seemed to be continuous lines of writing.As I drew nearer, rather than characters they seemed closer to pictographs. Something in the range of Inca or Aztec writing.「Lindsey…can you read what’s written here?」「No… not at all. Ancient magic language…doesn’t seem to be this.」Lindsey while answering my question doesn’t look at me, but stares at the wall absentmindedly.This certainly classifies as a historical relic. Even an amateur like me can understand that. But, if you were to ask me if this was treasure, I would honestly say that it was something else. “Search” would have still shown this as a result.Oh that’s right, I should at least take a picture. I setup the smartphone, pushed the picture button on the camera app and a brilliant flash of light appeared.「U!? What was that!?」The sudden flash of light startled Yae and the others. Showing them that it was alright by showing them my smartphone, they breathed a sigh of relief. The girls are gradually becoming accustomed to my eccentric behavior. Oh wait, I shouldn’t say things like eccentric behavior about myself.I took pictures of all the paintings but why is something like this in a place like this?「Hey, wait! Everyone come over here for a moment!」Elsie suddenly raises her voice. On the right side of the hall she was pointing to a certain part of the wall.「Someone buried something here」In the wall, there was a brownish transparent diamond stone just in our line of vision that was imbedded. It was approximately 2-centimeters in diameter. A jewel, it seemed to be slightly dirty.「This is… a demon stone. This is the earth attribute demon stone. If you pour in some magic something might happen.」「Something… like a trap?」「I can’t say it isn’t something like that… but something like this wouldn’t be a trap normally it’s unthinkable」I can nod at Lindsey’s explanation but… what is it, this unease? Because there is a switch I want to push it. With that feeling it might not be a trap… I might just be over thinking it.「Well then Touya, apply some magic.」「What me!?」With Elsie’s nonchalant comment, I spun around and looked. Even though it might be a trap!?「I mean Touya is the only one with the earth attribute right?」Muu, if I remember correctly, Lindsey has fire and water, and light, Elsie has non-attribute, Yae doesn’t have any attribute. And I have all attributes. Oh well, it can’t be helped……「Why is everyone so far away?」「「「Well, just in case」」」Everyone takes a distance from me, trying to laugh it away while staring intently. After sighing once, I apply magic to the demon stone.Zuzuzuzuzu……the sounds of the ground that had begun to move, all the walls in front of me became sand and opened a hole. It was a pretty flashy door opening.「What is this?」The walls disappear and we look inside. There seemed to be an object covered with dust and sand in the center of the room.What would be something appropriate to say…? The first image I saw was an insect. A cricket. It looked close to that… From the almond shaped body, that looked like it could fly, sprouted 6 long slender legs. Several had already been broken.It was approximately the size of a light car. Imagine a dead cricket with its arms and legs missing.But, the form was machine-like, with a simple streamlined structure, rather than a living thing.「What is that thing? Is some kind of image?」Elsie looked at it from various angles. Looking closely at it, looking inside the head there was what looked like a transparent baseball sized red object.With dust and sand on the surface, the mysterious object was half transparent… was it glass? It can’t really see through the gloom……n?「Lindsey…How much longer can you maintain the light magic?」「Eh? I’m certainly not very good with light magic but… I can keep it going for about 2 hours.」Puffing her cheeks in protest, cocks her head and looks at the light ball that’s suspended in the air.「Huh? The light seems to be getting weaker it seems…」「It’s not “it seems.” It’s certainly weakened. This is……」「Touya-dono!」Glancing back at Yae who shouted, in the head of the cricket, the red ball began to shine. The cricket’s body begins to vibrate a little.「Touya-san! It’s absorbing the light magic!」นั่นคือเหตุผลที่วิเศษแสงถูกลดลง ลูกอย่างรวดเร็วเริ่มส่อง และร่างกายของคริกเก็ตเริ่มย้าย มันอาจเป็น...สิ่งนี้ จะมีชีวิตอยู่ มหัศจรรย์เป็นการดูดซึม และเป็นการเริ่มต้นการย้ายKiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinKiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinKiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin「Ugh...เป็น. .. 」

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

「แสงออกมาสว่างขนาดเล็กแสง」ในอากาศเหนือศีรษะของลินด์เซปรากฏแสงขนาดเล็ก ด้วยขั้นตอนที่ บริษัท บนบันไดเราจะเริ่มต้นที่จะลงใต้ดิน. บันไดเข้ามาอยู่ในมุมเกลียวค่อยๆไกลแค่ไหนคือสิ่งนี้จะไป? ขณะที่ยังคงไปข้างหน้ามันให้ความรู้สึกเหมือนกับว่าเรากำลังเดินอยู่ใกล้ชิดกับท้องของนรก, ความไม่สบายใจที่โง่เขลาเช่นผุดขึ้น. หลังจากลงเที่ยวบินที่ยาวนานของบันไดมีวิธีทางหินกว้าง. ชี้ตรงไปข้างหน้าสิ่งที่รออยู่ข้างหน้าเป็นอะไรมืดมาก อาจจะเห็น มีกลิ่นอับชื้นชื้นที่ก่อให้เกิดอารมณ์ที่น่าขนลุกอย่างคลุมเครือเป็น. 「 Som- บางสิ่งบางอย่างมันให้ความรู้สึกที่ไม่ดีผีก็อาจจะปรากฏ. 」「สิ่งที่คุณจะบอกว่าเอลซี!? แท้จริง gh- ผีจะไม่ออกมา degozaru ~! ...... ใช่ไหม? 」แย้overreacts กับสิ่งที่เอลซีพึมพำอย่างเงียบ ๆ ฉันไม่สนใจจริงๆ แต่คุณสาว ๆ ได้โปรดหยุดดึงเสื้อของฉัน ... มันทำให้มันยากที่จะเดิน ... Lindsey เดินไปข้างหน้าด้วยความสมัครใจผ่านทาง คุณได้มีความกล้าบาง. แสงจากลินด์เซข้างหน้าไฟทางเดิน ต่อไปเราจะปฏิบัติตามและค่อยๆล่วงหน้าผ่านทางต่อไปที่ค่อยๆเพิ่มขึ้นและออกมาเป็นห้องโถงขนาดใหญ่. 「นี้คืออะไร ... ? 」วาดบนผนังไกลไปข้างหน้าดูเหมือนจะมีตัวอักษรหรือบางสิ่งบางอย่าง ประมาณ 4 เมตรและสูง 10 เมตรยาวดูเหมือนจะมีสายต่อเนื่องของการเขียน. ขณะที่ผมเข้ามาใกล้มากกว่าตัวละครดูเหมือนว่าพวกเขาใกล้ชิดกับแผนภูมิ สิ่งที่อยู่ในช่วงของอินคาหรือเขียนแอซเท็ก. 「ลินด์เซ ... คุณสามารถอ่านสิ่งที่เขียนนี่? 」「ไม่มี... ไม่ได้ทั้งหมด ภาษาเวทมนตร์โบราณ ... ดูเหมือนจะไม่เป็นแบบนี้. 'ลินด์เซขณะที่ตอบคำถามของฉันไม่ได้มองมาที่ฉันแต่จ้องมองที่ผนังใจลอย. นี้อย่างแน่นอนจัดประเภทเป็นที่ระลึกทางประวัติศาสตร์ แม้จะเป็นมือสมัครเล่นอย่างผมสามารถเข้าใจว่า แต่ถ้าคุณจะถามผมว่านี้คือสมบัติผมจะบอกว่ามันเป็นอย่างอื่น "ค้นหา" จะยังคงแสดงให้เห็นนี้เป็นผล. โอ้ที่เหมาะสมผมอย่างน้อยควรถ่ายภาพ ผมติดตั้งมาร์ทโฟนผลักปุ่มภาพใน app กล้องและแฟลชที่ยอดเยี่ยมของแสงที่ปรากฏ. 「 U !? อะไรคือสิ่งที่ !? 」แฟลชฉับพลันของแสงตกใจแย้และคนอื่นๆ แสดงว่าพวกเขาก็ไม่เป็นไรด้วยการแสดงมาร์ทโฟนของพวกเขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก สาว ๆ จะค่อยๆกลายเป็นที่คุ้นเคยกับพฤติกรรมประหลาดของฉัน โอ้รอฉันไม่ควรจะพูดว่าสิ่งที่ชอบพฤติกรรมที่ผิดปกติเกี่ยวกับตัวเอง. ผมเอาภาพของภาพวาดทั้งหมด แต่ทำไมบางสิ่งบางอย่างเช่นนี้ในสถานที่เช่นนี้หรือไม่「เฮ้รอ! ทุกคนมาที่นี่สักครู่! 」เอลซีอย่างกระทันหันทำให้เกิดเสียงของเธอ ทางด้านขวาของห้องโถงที่เธอชี้ไปที่บางส่วนของผนัง. 「คนที่ถูกฝังอยู่ที่นี่บางสิ่งบางอย่าง」ในผนังที่มีความโปร่งใสเพชรสีน้ำตาลหินในสายของเรามีวิสัยทัศน์ที่ถูกฝัง มันเป็นประมาณ 2 เซนติเมตรเส้นผ่าศูนย์กลาง อัญมณีก็ดูเหมือนจะสกปรกเล็กน้อย. 「นี้คือ ... หินปีศาจ นี่คือแผ่นดินแอตทริบิวต์ปีศาจหิน ถ้าคุณเทลงในบางสิ่งที่วิเศษที่อาจเกิดขึ้น. 」「บางสิ่งบางอย่าง... เหมือนดัก? 」「ฉันไม่สามารถพูดมันไม่ได้เป็นสิ่งที่ต้องการที่... แต่บางสิ่งบางอย่างเช่นนี้จะไม่เป็นกับดักปกติก็คิดไม่ถึง」ฉันสามารถพยักหน้าที่คำอธิบายของ Lindsey แต่ ... มันเป็นสิ่งที่ไม่สบายใจนี้หรือไม่? เนื่องจากมีสวิทช์คือผมต้องการที่จะผลักดัน ด้วยความรู้สึกว่ามันอาจจะไม่เป็นกับดัก ... ฉันก็อาจจะคิดว่ามันมากกว่า. 「ดีแล้วโทยะใช้เวทมนตร์. 」「สิ่งที่ฉัน!? 」กับเอลซีไม่ไยดีความคิดเห็นของผมหมุนตัวไปรอบๆ และมอง แม้ว่ามันอาจจะเป็นกับดัก !? 「ผมหมายถึงโทยะเป็นหนึ่งเดียวกับโลกแอตทริบิวต์ใช่ไหม? 」Muu ถ้าผมจำไม่ผิด Lindsey มีไฟและน้ำและไฟเอลซีที่ไม่ได้มีแอตทริบิวต์แย้ไม่ มีแอตทริบิวต์ใด ๆ และฉันมีคุณลักษณะทั้งหมด โอ้ดีก็ช่วยไม่ได้ ...... 「ทำไมทุกคนจะอยู่ห่างไกล? 」「「「ดีเพียงในกรณีที่」」」ทุกคนจะใช้เวลาห่างจากฉันพยายามที่จะหัวเราะออกไปในขณะที่จ้องมองอย่างตั้งใจ หลังจากถอนหายใจครั้งเดียวที่ผมใช้เวทมนตร์หินปีศาจ. Zuzuzuzuzu ...... เสียงของพื้นดินที่ได้เริ่มที่จะย้ายผนังทั้งหมดในด้านหน้าของฉันกลายเป็นทรายและเปิดหลุม มันเป็นประตูเปิดฉูดฉาดสวย. 「สิ่งนี้คืออะไร? 」ผนังหายไปและเราดูภายใน ดูเหมือนจะมีวัตถุที่ปกคลุมไปด้วยฝุ่นและทรายในใจกลางของห้อง. สิ่งที่จะเป็นสิ่งที่เหมาะสมที่จะบอกว่า ... ? ภาพแรกที่ผมเห็นก็คือแมลง จิ้งหรีด มันดูใกล้เคียงกับที่ ... จากร่างอัลมอนด์ที่ดูเหมือนมันจะบินงอก 6 ขายาวเรียว หลายคนที่ได้รับเสียแล้ว. มันเป็นประมาณขนาดของรถแสง ลองนึกภาพคริกเก็ตที่ตายแล้วที่มีแขนและขาที่ขาดหายไป. แต่รูปแบบเป็นเครื่องเหมือนที่มีโครงสร้างที่เรียบง่ายคล่องตัวมากกว่าสิ่งมีชีวิต. 「อะไรเป็นสิ่งที่? เป็นชนิดของภาพบางอย่าง? 」เอลซีมองมันจากมุมต่างๆ มองอย่างใกล้ชิดที่มันมองภายในหัวมีสิ่งที่ดูเหมือนเบสบอลโปร่งใสขนาดวัตถุสีแดง. ด้วยฝุ่นและทรายบนพื้นผิววัตถุลึกลับโปร่งใสเป็นครึ่งหนึ่ง ... มันเป็นแก้ว? มันไม่สามารถจริงๆเห็นผ่านความเศร้าโศก ...... n? 「ลินด์เซ ... วิธีนานคุณสามารถรักษาความมหัศจรรย์แสง? 」「ใช่มั้ย? ฉันไม่แน่นอนที่ดีมากกับความมหัศจรรย์แสง แต่ ... ฉันจะให้มันไปประมาณ 2 ชั่วโมง. 'Puffing แก้มของเธอในการประท้วง, cocks หัวของเธอและมองไปที่ลูกบอลแสงที่ลอยอยู่ในอากาศ. 「หือ? แสงที่ดูเหมือนว่าจะได้รับการปรับตัวลดลงดูเหมือนว่า ... 」「มันไม่ได้"ดูเหมือนว่า." มันลดลงอย่างแน่นอน นี่คือ ...... 」「โทยะ-Dono! 」วินาศภัยกลับมาแย้ที่ตะโกนในหัวของคริกเก็ตที่ลูกบอลสีแดงเริ่มที่จะส่องแสง ร่างกายของคริกเก็ตเริ่มที่จะสั่นสะเทือนน้อยก. 「โทยะซัง! มันดูดซับแสงวิเศษ! 」นั่นเป็นเหตุผลที่วิเศษแสงได้อ่อนตัวลง! ลูกได้อย่างรวดเร็วเริ่มต้นที่จะส่องแสงและร่างกายของคริกเก็ตเริ่มต้นที่จะย้าย มันอาจจะเป็น ... สิ่งนี้มันยังมีชีวิตอยู่ !? ความมหัศจรรย์ที่จะถูกดูดซึมและก็เริ่มที่จะ คือ…!"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

「แสงออกมา รัศมี ขนาดเล็ก เบา 」

ในอากาศเหนือหัวของ ลินด์เซย์ ปรากฏน้อยแสง ด้วยขั้นตอน บริษัท บนบันได เราเริ่มลงใต้ดิน
บันไดวาดในมุมเกลียวค่อยๆไกลแค่ไหนสิ่งนี้ไป ? ในขณะที่ต่อเนื่องไปข้างหน้า มันรู้สึกเหมือนเราเดินใกล้ปากทางนรก ช่างโง่เขลาความไม่สบายใจผุดขึ้น .
หลังจากลงเครื่องบินที่ยาวของบันได มีกว้าง stonework ทางผ่าน .
ชี้ตรงไปข้างหน้า สิ่งที่วางข้างหน้ามืดดังนั้นไม่มีอะไรที่ไม่สามารถมองเห็นได้ มีชื้นชุ่มชื้นกลิ่นที่เกิดจากอารมณ์อย่างคลุมเครือน่ากลัว

「ส้ม - บางอย่าง มันรู้สึกไม่ดี ผีอาจจะปรากฏขึ้น 」
「พูดอะไรเอลซี่ ! ? แน่นอน , GH - ผีไม่ออก ~ degozaru ! 」

. . . . . . ใช่มั้ย ?แย้ overreacts กับสิ่งที่เอลซี่พึมพำเบาๆ ฉันไม่สนหรอก แต่นายหญิงกรุณาหยุดการดึงที่เสื้อของฉัน . . . . . . . ทำให้ยากที่จะเดิน . . . . . . .

Lindsey เดินสมัครใจล่วงหน้าผ่านทาง คุณต้องมีความกล้า
แสงจากลินด์เซย์ข้างหน้าไฟทางเดิน ต่อไปเราติดตามและค่อย ๆเลื่อนหน้าทางที่ค่อยๆลุกขึ้นและออกมาเป็นห้องโถงขนาดใหญ่ .

「นี่อะไร . . . ? 」

วาดบนผนังมากที่สุดเลย มันเหมือน มีตัวละคร หรืออะไรสักอย่าง ประมาณ 4 เมตร สูง 10 เมตรในความยาว มีดูเหมือนจะเป็นเส้นอย่างต่อเนื่องของการเขียน .
ผมเข้าไปใกล้ มากกว่าตัวละครที่พวกเขาดูใกล้ชิดกับรูปวาด บางอย่างในช่วงของอินคา หรือเขียน「ลินด์เซย์ Aztec .

. . . . . . . คุณสามารถอ่านสิ่งที่เขียนที่นี่ 」
「ไม่ . . . ไม่เลยเวทมนตร์โบราณภาษา . . . . . . . ไม่น่าจะเป็นแบบนี้ 」

ลินด์เซย์ ขณะที่ตอบคำถามไม่ได้มองผม แต่มองที่กำแพงเหม่อลอย .
นี้อย่างแน่นอนจัดว่าเป็นพระธาตุทางประวัติศาสตร์ แม้แต่มือสมัครเล่นอย่างผมจะเข้าใจ แต่ถ้าคุณถามผม ถ้านี้เป็นสมบัติที่ผมจะพูดได้ว่ามันเป็นอย่างอื่น " ค้นหา " จะยังคงแสดงนี้เป็นผล
โอ้ ใช่แล้ว ฉันควรจะถ่ายรูป ผมติดตั้งมาร์ทโฟน , ผลักปุ่มรูปภาพบน app กล้อง และแฟลชที่ยอดเยี่ยมของแสงที่ปรากฏ 「 U

! นั่นอะไรน่ะ ! ? 」

อยู่ๆ แสงแฟลช ตกใจ แย้ และคนอื่นๆ แสดงพวกเขาว่าไม่เป็นไร โดยแสดงมาร์ทโฟนของฉัน เขาถอนใจโล่งอกผู้หญิงจะค่อยๆกลายเป็นคุ้นเคยกับพฤติกรรมแปลกประหลาดของฉัน โอ้ เดี๋ยวก่อน ฉันไม่ควรพูดแบบนี้ผิดปกติพฤติกรรมตัวเอง .
ฉันถ่ายภาพจากภาพวาดทั้งหมด แต่ทำไมเป็นแบบนี้ ในสถานที่แบบนี้ ?

「เฮ้ เดี๋ยวก่อน ! ทุกคนมาตรงนี้หน่อย ! 」

เอลซี่ก็เพิ่มเสียงของเธอ . บนด้านขวาของห้องโถง เธอชี้ไปยังบางส่วนของผนัง

「บางคนฝังบางอย่างที่นี่」

ในผนัง มีหินเพชรใสน้ำตาลในบรรทัดของเราของวิสัยทัศน์ที่ถูกฝัง . มันคือประมาณ 2-centimeters เส้นผ่านศูนย์กลาง อัญมณี มันดูเหมือนจะสกปรกเล็กน้อย

「นี่ . . . . . . . ปีศาจหิน นี่คือโลกของปีศาจหิน ถ้าคุณรินในเรื่องเวทมนตร์บางอย่างอาจเกิดขึ้น 」
「บางอย่าง . . . . . . . เหมือนเป็นกับดัก 」
「ฉันไม่สามารถพูดว่า มันไม่ได้เป็นแบบนี้ . . . . . แต่เรื่องแบบนี้ไม่ควรกับดักปกติเป็นไปไม่ได้」

ผมก็พยักหน้ากับ Lindsey อธิบาย แต่ . . . . . . . มันคืออะไร มันไม่ง่าย ? เนื่องจากมีการเปลี่ยนฉันต้องการที่จะผลักดันมัน ด้วยความรู้สึกว่า มันอาจเป็นกับดัก . . . . . . . ผมอาจจะคิดมากนะ

「งั้นโทยะ ใช้เวทย์มนต์ 」
「อะไรฉัน ? 」

กับเอลซี่ก็ไม่ไยดีแสดงความคิดเห็นผมหมุนไปรอบ ๆและดู แม้ว่ามันอาจเป็นกับดัก ?

「หมายถึงโทยะ เป็นหนึ่งเดียวกับโลกคุณลักษณะใช่ไหม ? 」

หมู ถ้าผมจำไม่ผิด ลินด์ซีย์ มีน้ำ ไฟ แสงสว่าง เอลซี่ไม่ คุณลักษณะ แย้ไม่ได้มีคุณลักษณะ และฉันมีคุณลักษณะ โอ้ งั้นก็ช่วยไม่ได้ . . . . . . .

「ทำไมทุกคนเพื่อให้ห่างไกล ? 」
「「「ในกรณีนี้」」」

ทุกคนใช้เวลาห่างจากฉัน พยายามที่จะหัวเราะไปในขณะที่จ้องอย่างตั้งใจ หลังจากถอนหายใจครั้งหนึ่ง ข้าใช้เวทมนตร์ปีศาจหิน zuzuzuzuzu

. . . . . . เสียงของพื้นดินที่ได้เริ่มย้ายผนังทั้งหมดต่อหน้าผม กลายเป็นทรายและเปิดหลุม มันเป็นประตูเปิดสวยเปรี้ยว

「นี่คืออะไร ? 」

ผนังหายไป และเราดูภายในมีดูเหมือนจะเป็นวัตถุที่ปกคลุมด้วยฝุ่นและทรายตรงกลางห้อง
อะไรจะเป็นอะไรที่เหมาะสมกับพูดว่า . . . . . . . ? ภาพแรกที่ผมเห็นคือแมลง เป็นจิ้งหรีด มันดูใกล้เคียงกับ . . . . . . . จากอัลมอนด์ที่มีรูปร่างร่างกายที่ดูเหมือนมันบินได้ , sprouted 6 ขาเรียวยาว . หลายได้รับการหัก .
มันเป็นประมาณขนาดของรถไฟลองจิ้งหรีดตายด้วยแขนและขาหายไป .
แต่รูปอยู่เครื่อง เช่น มีโครงสร้างง่ายคล่องตัวมากกว่าสิ่งมีชีวิต

「สิ่งนั้นคืออะไร ? มีบางชนิดของภาพ ? 」

เอลซี่ดูจากหลาย ๆมุม มองอย่างใกล้ชิดที่ มองเข้าไปในหัวมีอะไรเหมือนเบสบอลโปร่งใสขนาดวัตถุสีแดง
กับฝุ่นและทรายบนพื้นผิววัตถุลึกลับเป็นกึ่งโปร่งใส . . . . . . . เป็นแก้ว มันไม่สามารถมองเห็นผ่านความมืด . . . . . . . ที่อยู่

「ลินด์ซี่ . . . . . . . นานแค่ไหนที่คุณสามารถรักษาแสงวิเศษ 」
「เอ๊ะ ? แน่นอน ผมไม่เก่งเรื่องเวทมนตร์แสง แต่ . . . . . . . ผมจะเก็บไว้ไปประมาณ 2 ชั่วโมง 」

พองแก้มของเธอในการประท้วง ไก่หัวของเธอและมองไปที่ลูกบอลแสงที่แขวนลอยในอากาศ

「หือ ?แสงที่ดูเหมือนจะแข็งแกร่งเหมือน . . . . . . . 」
「ไม่ใช่ " ดูเหมือน " มันแน่นอนมาก นี่ . . . . . . . 」
「โทยะโดะ ! 」

ผาดกลับมาแย้ที่ตะโกนในหัวของจิ้งหรีด ลูกบอลสีแดงเริ่มส่องแสง ร่างกายของจิ้งหรีดเริ่มสั่นเล็กน้อย

「โทยะซัง ! มันดูดซับเวทมนตร์แสง ! 」

ว่าแสงลึกลับลง !บอลได้อย่างรวดเร็วเริ่มต้นที่จะส่องแสงและร่างกายของจิ้งหรีดเริ่มที่จะย้าย มันอาจจะ . . . . . . . สิ่งนี้ มันยังมีชีวิตอยู่ ! ? เวทมนตร์จะถูกดูดซึม และมันเริ่มขยับ ?

kiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin !
kiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin !
kiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin !

「อ่า . . . . . . . . . . . . . . ! 」