- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Over 10 years ago Edmund Leach (197
Over 10 years ago Edmund Leach (1973:762) predicted that structural
interests would soon become fashionable in archaeology. Today, the
rising interest in structuralist approaches to archaeology shows that his
view of the future was correct (e.g., Hodder, 1982a; Fritz 1978). Setting
itself in opposition to “functionalist“ archaeology, which has concentrated
on topics such as discard behavior, site size, energy expenditure in
tool making, etc., structuralist archaeology tries to understand the ideational
background to archaeological material patterns.
Recent work has done much to establish a methodology for a structuralist
archaeology (Hodder 1982a, 1982b; Wylie 1982). Although its goals
may be different, structuralist archaeology is broadly similar in its methodology
to established functionalist approaches. Both use enthoarchaeological
observations, analogies to modern observed cultures, whether
they be English urban or Austrialian aborigine, to achieve cultural
models in past contexts. Because of its methodological similarity, structuralist
archaeology must address two issues of debate in the general use
of ethnoarchaeology: (1) the utility of using analogy in specific archaeo-
and grounded in the nervous system – imprint themselves
as images on the world, such as the hero, the trickster and
the mother goddess. This account of structure is unsatisfactory
because it essentially denies the existence of difference:
meaning is universal in the strongest sense – a part of human
biology unmediated by time or place. Our actual experience
in the social and physical world counts for nothing.
logical cases to build models of past behavior and to test hypotheses
gained from these models, and (2) the methodology of establishing generalizations,
“laws,” about the correlation of behavior to material culture,
which could be used to establish broad cross-cultural linkages between
ethnoarchaeological observations and past cultures.
Both these concerns are closely intertwined of course, and as Watson
(Gould and Watson 1982:357) notes, the goal of one often incorporates
the use of the other.
The concerns with the use of analogy in the first issue have been recently
addressed by Gould (1980; Gould and Watson 1982). He observes
that there is a very good chance that there is no ethnographic or ethnohistorical
counterpart for the archaeological example. What we see today
is an imperfect picture of the past; primitive cultures are heavily acculturated
and many unique cultures are lost. These problems are further
aggravated by an inability to understand the behavior behind the material
pattern, which often results in attempts to strengthen analogy by increased
number of similarities, which however might share little behavioral
correlation. In this same vein Gould warns that resemblances cannot
account for variability, i.e., contextual variability, which might have direct
impact on the archaeological record, is unseen in formal similarities.
In reference to the second issue, that of establishing general principles
of linkage, Watson (Gould and Watson 1982:358) recently summed up the
declared goals of most archaeologists in linking present to past. The aim
is to gain an understanding of a “principle of generic uniformity for
present and past cultural systems.” These goals have been the concern of
several functionalist theorists. For example, Binford (1978), has concentrated
on a biological concept of adaptation as a potential source for
cross-cultural linkage. Schiffer (1976) as well has proposed cross-cultural
“laws” whose links to other cultures should be based on uniform principles
of deposition.
interests would soon become fashionable in archaeology. Today, the
rising interest in structuralist approaches to archaeology shows that his
view of the future was correct (e.g., Hodder, 1982a; Fritz 1978). Setting
itself in opposition to “functionalist“ archaeology, which has concentrated
on topics such as discard behavior, site size, energy expenditure in
tool making, etc., structuralist archaeology tries to understand the ideational
background to archaeological material patterns.
Recent work has done much to establish a methodology for a structuralist
archaeology (Hodder 1982a, 1982b; Wylie 1982). Although its goals
may be different, structuralist archaeology is broadly similar in its methodology
to established functionalist approaches. Both use enthoarchaeological
observations, analogies to modern observed cultures, whether
they be English urban or Austrialian aborigine, to achieve cultural
models in past contexts. Because of its methodological similarity, structuralist
archaeology must address two issues of debate in the general use
of ethnoarchaeology: (1) the utility of using analogy in specific archaeo-
and grounded in the nervous system – imprint themselves
as images on the world, such as the hero, the trickster and
the mother goddess. This account of structure is unsatisfactory
because it essentially denies the existence of difference:
meaning is universal in the strongest sense – a part of human
biology unmediated by time or place. Our actual experience
in the social and physical world counts for nothing.
logical cases to build models of past behavior and to test hypotheses
gained from these models, and (2) the methodology of establishing generalizations,
“laws,” about the correlation of behavior to material culture,
which could be used to establish broad cross-cultural linkages between
ethnoarchaeological observations and past cultures.
Both these concerns are closely intertwined of course, and as Watson
(Gould and Watson 1982:357) notes, the goal of one often incorporates
the use of the other.
The concerns with the use of analogy in the first issue have been recently
addressed by Gould (1980; Gould and Watson 1982). He observes
that there is a very good chance that there is no ethnographic or ethnohistorical
counterpart for the archaeological example. What we see today
is an imperfect picture of the past; primitive cultures are heavily acculturated
and many unique cultures are lost. These problems are further
aggravated by an inability to understand the behavior behind the material
pattern, which often results in attempts to strengthen analogy by increased
number of similarities, which however might share little behavioral
correlation. In this same vein Gould warns that resemblances cannot
account for variability, i.e., contextual variability, which might have direct
impact on the archaeological record, is unseen in formal similarities.
In reference to the second issue, that of establishing general principles
of linkage, Watson (Gould and Watson 1982:358) recently summed up the
declared goals of most archaeologists in linking present to past. The aim
is to gain an understanding of a “principle of generic uniformity for
present and past cultural systems.” These goals have been the concern of
several functionalist theorists. For example, Binford (1978), has concentrated
on a biological concept of adaptation as a potential source for
cross-cultural linkage. Schiffer (1976) as well has proposed cross-cultural
“laws” whose links to other cultures should be based on uniform principles
of deposition.
0/5000
Over 10 years ago Edmund Leach (1973:762) predicted that structural
interests would soon become fashionable in archaeology. Today, the
rising interest in structuralist approaches to archaeology shows that his
view of the future was correct (e.g., Hodder, 1982a; Fritz 1978). Setting
itself in opposition to “functionalist“ archaeology, which has concentrated
on topics such as discard behavior, site size, energy expenditure in
tool making, etc., structuralist archaeology tries to understand the ideational
background to archaeological material patterns.
Recent work has done much to establish a methodology for a structuralist
archaeology (Hodder 1982a, 1982b; Wylie 1982). Although its goals
may be different, structuralist archaeology is broadly similar in its methodology
to established functionalist approaches. Both use enthoarchaeological
observations, analogies to modern observed cultures, whether
they be English urban or Austrialian aborigine, to achieve cultural
models in past contexts. Because of its methodological similarity, structuralist
archaeology must address two issues of debate in the general use
of ethnoarchaeology: (1) the utility of using analogy in specific archaeo-
and grounded in the nervous system – imprint themselves
as images on the world, such as the hero, the trickster and
the mother goddess. This account of structure is unsatisfactory
because it essentially denies the existence of difference:
meaning is universal in the strongest sense – a part of human
biology unmediated by time or place. Our actual experience
in the social and physical world counts for nothing.
logical cases to build models of past behavior and to test hypotheses
gained from these models, and (2) the methodology of establishing generalizations,
“laws,” about the correlation of behavior to material culture,
which could be used to establish broad cross-cultural linkages between
ethnoarchaeological observations and past cultures.
Both these concerns are closely intertwined of course, and as Watson
(Gould and Watson 1982:357) notes, the goal of one often incorporates
the use of the other.
The concerns with the use of analogy in the first issue have been recently
addressed by Gould (1980; Gould and Watson 1982). He observes
that there is a very good chance that there is no ethnographic or ethnohistorical
counterpart for the archaeological example. What we see today
is an imperfect picture of the past; primitive cultures are heavily acculturated
and many unique cultures are lost. These problems are further
aggravated by an inability to understand the behavior behind the material
pattern, which often results in attempts to strengthen analogy by increased
number of similarities, which however might share little behavioral
correlation. In this same vein Gould warns that resemblances cannot
account for variability, i.e., contextual variability, which might have direct
impact on the archaeological record, is unseen in formal similarities.
In reference to the second issue, that of establishing general principles
of linkage, Watson (Gould and Watson 1982:358) recently summed up the
declared goals of most archaeologists in linking present to past. The aim
is to gain an understanding of a “principle of generic uniformity for
present and past cultural systems.” These goals have been the concern of
several functionalist theorists. For example, Binford (1978), has concentrated
on a biological concept of adaptation as a potential source for
cross-cultural linkage. Schiffer (1976) as well has proposed cross-cultural
“laws” whose links to other cultures should be based on uniform principles
of deposition.
interests would soon become fashionable in archaeology. Today, the
rising interest in structuralist approaches to archaeology shows that his
view of the future was correct (e.g., Hodder, 1982a; Fritz 1978). Setting
itself in opposition to “functionalist“ archaeology, which has concentrated
on topics such as discard behavior, site size, energy expenditure in
tool making, etc., structuralist archaeology tries to understand the ideational
background to archaeological material patterns.
Recent work has done much to establish a methodology for a structuralist
archaeology (Hodder 1982a, 1982b; Wylie 1982). Although its goals
may be different, structuralist archaeology is broadly similar in its methodology
to established functionalist approaches. Both use enthoarchaeological
observations, analogies to modern observed cultures, whether
they be English urban or Austrialian aborigine, to achieve cultural
models in past contexts. Because of its methodological similarity, structuralist
archaeology must address two issues of debate in the general use
of ethnoarchaeology: (1) the utility of using analogy in specific archaeo-
and grounded in the nervous system – imprint themselves
as images on the world, such as the hero, the trickster and
the mother goddess. This account of structure is unsatisfactory
because it essentially denies the existence of difference:
meaning is universal in the strongest sense – a part of human
biology unmediated by time or place. Our actual experience
in the social and physical world counts for nothing.
logical cases to build models of past behavior and to test hypotheses
gained from these models, and (2) the methodology of establishing generalizations,
“laws,” about the correlation of behavior to material culture,
which could be used to establish broad cross-cultural linkages between
ethnoarchaeological observations and past cultures.
Both these concerns are closely intertwined of course, and as Watson
(Gould and Watson 1982:357) notes, the goal of one often incorporates
the use of the other.
The concerns with the use of analogy in the first issue have been recently
addressed by Gould (1980; Gould and Watson 1982). He observes
that there is a very good chance that there is no ethnographic or ethnohistorical
counterpart for the archaeological example. What we see today
is an imperfect picture of the past; primitive cultures are heavily acculturated
and many unique cultures are lost. These problems are further
aggravated by an inability to understand the behavior behind the material
pattern, which often results in attempts to strengthen analogy by increased
number of similarities, which however might share little behavioral
correlation. In this same vein Gould warns that resemblances cannot
account for variability, i.e., contextual variability, which might have direct
impact on the archaeological record, is unseen in formal similarities.
In reference to the second issue, that of establishing general principles
of linkage, Watson (Gould and Watson 1982:358) recently summed up the
declared goals of most archaeologists in linking present to past. The aim
is to gain an understanding of a “principle of generic uniformity for
present and past cultural systems.” These goals have been the concern of
several functionalist theorists. For example, Binford (1978), has concentrated
on a biological concept of adaptation as a potential source for
cross-cultural linkage. Schiffer (1976) as well has proposed cross-cultural
“laws” whose links to other cultures should be based on uniform principles
of deposition.
การแปล กรุณารอสักครู่..
Over 10 years ago Edmund Leach (1973:762) predicted that structural
interests would soon become fashionable in archaeology. Today, the
rising interest in structuralist approaches to archaeology shows that his
view of the future was correct (e.g., Hodder, 1982a; Fritz 1978). Setting
itself in opposition to “functionalist“ archaeology, which has concentrated
on topics such as discard behavior, site size, energy expenditure in
tool making, etc., structuralist archaeology tries to understand the ideational
background to archaeological material patterns.
Recent work has done much to establish a methodology for a structuralist
archaeology (Hodder 1982a, 1982b; Wylie 1982). Although its goals
may be different, structuralist archaeology is broadly similar in its methodology
to established functionalist approaches. Both use enthoarchaeological
observations, analogies to modern observed cultures, whether
they be English urban or Austrialian aborigine, to achieve cultural
models in past contexts. Because of its methodological similarity, structuralist
archaeology must address two issues of debate in the general use
of ethnoarchaeology: (1) the utility of using analogy in specific archaeo-
and grounded in the nervous system – imprint themselves
as images on the world, such as the hero, the trickster and
the mother goddess. This account of structure is unsatisfactory
because it essentially denies the existence of difference:
meaning is universal in the strongest sense – a part of human
biology unmediated by time or place. Our actual experience
in the social and physical world counts for nothing.
logical cases to build models of past behavior and to test hypotheses
gained from these models, and (2) the methodology of establishing generalizations,
“laws,” about the correlation of behavior to material culture,
which could be used to establish broad cross-cultural linkages between
ethnoarchaeological observations and past cultures.
Both these concerns are closely intertwined of course, and as Watson
(Gould and Watson 1982:357) notes, the goal of one often incorporates
the use of the other.
The concerns with the use of analogy in the first issue have been recently
addressed by Gould (1980; Gould and Watson 1982). He observes
that there is a very good chance that there is no ethnographic or ethnohistorical
counterpart for the archaeological example. What we see today
is an imperfect picture of the past; primitive cultures are heavily acculturated
and many unique cultures are lost. These problems are further
aggravated by an inability to understand the behavior behind the material
pattern, which often results in attempts to strengthen analogy by increased
number of similarities, which however might share little behavioral
correlation. In this same vein Gould warns that resemblances cannot
account for variability, i.e., contextual variability, which might have direct
impact on the archaeological record, is unseen in formal similarities.
In reference to the second issue, that of establishing general principles
of linkage, Watson (Gould and Watson 1982:358) recently summed up the
declared goals of most archaeologists in linking present to past. The aim
is to gain an understanding of a “principle of generic uniformity for
present and past cultural systems.” These goals have been the concern of
several functionalist theorists. For example, Binford (1978), has concentrated
on a biological concept of adaptation as a potential source for
cross-cultural linkage. Schiffer (1976) as well has proposed cross-cultural
“laws” whose links to other cultures should be based on uniform principles
of deposition.
interests would soon become fashionable in archaeology. Today, the
rising interest in structuralist approaches to archaeology shows that his
view of the future was correct (e.g., Hodder, 1982a; Fritz 1978). Setting
itself in opposition to “functionalist“ archaeology, which has concentrated
on topics such as discard behavior, site size, energy expenditure in
tool making, etc., structuralist archaeology tries to understand the ideational
background to archaeological material patterns.
Recent work has done much to establish a methodology for a structuralist
archaeology (Hodder 1982a, 1982b; Wylie 1982). Although its goals
may be different, structuralist archaeology is broadly similar in its methodology
to established functionalist approaches. Both use enthoarchaeological
observations, analogies to modern observed cultures, whether
they be English urban or Austrialian aborigine, to achieve cultural
models in past contexts. Because of its methodological similarity, structuralist
archaeology must address two issues of debate in the general use
of ethnoarchaeology: (1) the utility of using analogy in specific archaeo-
and grounded in the nervous system – imprint themselves
as images on the world, such as the hero, the trickster and
the mother goddess. This account of structure is unsatisfactory
because it essentially denies the existence of difference:
meaning is universal in the strongest sense – a part of human
biology unmediated by time or place. Our actual experience
in the social and physical world counts for nothing.
logical cases to build models of past behavior and to test hypotheses
gained from these models, and (2) the methodology of establishing generalizations,
“laws,” about the correlation of behavior to material culture,
which could be used to establish broad cross-cultural linkages between
ethnoarchaeological observations and past cultures.
Both these concerns are closely intertwined of course, and as Watson
(Gould and Watson 1982:357) notes, the goal of one often incorporates
the use of the other.
The concerns with the use of analogy in the first issue have been recently
addressed by Gould (1980; Gould and Watson 1982). He observes
that there is a very good chance that there is no ethnographic or ethnohistorical
counterpart for the archaeological example. What we see today
is an imperfect picture of the past; primitive cultures are heavily acculturated
and many unique cultures are lost. These problems are further
aggravated by an inability to understand the behavior behind the material
pattern, which often results in attempts to strengthen analogy by increased
number of similarities, which however might share little behavioral
correlation. In this same vein Gould warns that resemblances cannot
account for variability, i.e., contextual variability, which might have direct
impact on the archaeological record, is unseen in formal similarities.
In reference to the second issue, that of establishing general principles
of linkage, Watson (Gould and Watson 1982:358) recently summed up the
declared goals of most archaeologists in linking present to past. The aim
is to gain an understanding of a “principle of generic uniformity for
present and past cultural systems.” These goals have been the concern of
several functionalist theorists. For example, Binford (1978), has concentrated
on a biological concept of adaptation as a potential source for
cross-cultural linkage. Schiffer (1976) as well has proposed cross-cultural
“laws” whose links to other cultures should be based on uniform principles
of deposition.
การแปล กรุณารอสักครู่..
กว่า 10 ปีมาแล้ว เอ็ดมันด์ ลีช ( 1973:762 ) คาดการณ์ว่า หัก อีกไม่นานจะกลายเป็นโครงสร้าง
แฟชั่นในโบราณคดี วันนี้
ดอกเบี้ยที่เพิ่มขึ้นในสาเหตุแนวทางโบราณคดีแสดงให้เห็นว่ามุมมองของเขา
ในอนาคตได้ถูกต้อง ( เช่น ฮ็อดเดอร์ 1982a ; ฟริทซ์ , 1978 ) การตั้งค่า
ตัวเองในการต่อสู้กับ " โบราณคดีคติคำนึงประโยชน์ " ซึ่งมีความเข้มข้น
หัวข้อเช่นพฤติกรรมทิ้งขนาดไซต์ พลังงานที่ใช้ในการทำเครื่องมือ
, ฯลฯ โบราณคดีสาเหตุพยายามที่จะเข้าใจพื้นหลังรูปแบบวัสดุ ideational
งานโบราณคดี ล่าสุดได้มากเพื่อสร้างวิธีการที่เป็นสาเหตุ
โบราณคดี ( ฮ็อดเดอร์ 1982a 1982b ; ไวลี , 1982 ) แม้ว่าเป้าหมาย
อาจแตกต่างกัน โบราณคดีสาเหตุคล้ายกันทั่วไปในวิธีการของมัน
เพื่อสร้างคติคำนึงประโยชน์วิธี ใช้ทั้งการสังเกต enthoarchaeological
, ใช้เพื่อสังเกตวัฒนธรรมสมัยใหม่ ไม่ว่าจะเป็นในเมือง หรือ austrialian ภาษาอังกฤษ
แบบชนพื้นเมืองเพื่อให้เกิดวัฒนธรรมในบริบทที่ผ่านมา เพราะของในความเหมือน โบราณคดีสาเหตุ
ต้องอยู่สองประเด็นของการอภิปรายในการใช้งานทั่วไป
ของ ethnoarchaeology :( 1 ) ประโยชน์ของการใช้การเปรียบเทียบในโบราณเฉพาะ
อย่างมั่นคงในระบบประสาท–สำนักพิมพ์ตัวเอง
เป็นภาพบนโลก เช่น ฮีโร่ , Trickster และ
แม่เทพธิดา บัญชีนี้โครงสร้างเป็นที่น่าพอใจ
เพราะมันเป็นหลักที่ปฏิเสธการดำรงอยู่ของความแตกต่าง :
ความหมายเป็นสากลในความรู้สึกที่แข็งแกร่งและเป็นส่วนหนึ่งของวิชาชีววิทยา
unmediated เวลาหรือสถานที่ประสบการณ์จริงของเรา
ในโลกกายภาพและสังคมนับเลย .
ตรรกะกรณีสร้างรูปแบบของพฤติกรรมที่ผ่านมาและเพื่อทดสอบสมมติฐาน
ที่ได้จากแบบจำลองเหล่านี้และ ( 2 ) วิธีการสร้างมาจากการ
" กฎหมาย " เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของพฤติกรรมกับวัฒนธรรมวัสดุ
ซึ่งสามารถใช้เพื่อสร้าง ความเชื่อมโยงระหว่าง
กว้างข้ามวัฒนธรรมethnoarchaeological สังเกตและวัฒนธรรมในอดีต
ทั้งความกังวลเหล่านี้เป็นพันอย่างใกล้ชิดแน่นอน ขณะที่ วัตสัน
( โกลด์วัตสัน 1982:357 ) หมายเหตุ เป้าหมายหนึ่งมักประกอบด้วย
ใช้ของอื่น ๆที่เกี่ยวข้องกับการใช้อุปมาอุปไมยในประเด็นแรกเพิ่ง
addressed โดย กูลด์ ( 1980 ; กูลวัตสัน 1982 ) เขาสังเกต
มันเป็นโอกาสที่ดีมากที่ไม่มีชาติพันธุ์หรือ ethnohistorical
คู่เช่นโบราณคดี สิ่งที่เราเห็นวันนี้
เป็นภาพที่ไม่สมบูรณ์ของอดีต วัฒนธรรมดั้งเดิมอยู่มาก acculturated
และวัฒนธรรมที่เป็นเอกลักษณ์มากจะหายไป ปัญหาเหล่านี้ต่อไป
aggravated โดยการไม่สามารถเข้าใจพฤติกรรมหลังลายวัสดุ
,ซึ่งมักจะส่งผลในความพยายามที่จะเสริมสร้างคล้ายคลึง โดยเพิ่มขึ้น
จำนวนที่คล้ายคลึงกันซึ่ง แต่อาจแบ่งความสัมพันธ์พฤติกรรม
น้อย ในหลอดเลือดดำเดียวกัน Gould เตือนคล้ายคลึงไม่สามารถ
บัญชีสำหรับความแปรปรวน เช่น บริบทความแปรปรวน ซึ่งอาจมีผลกระทบโดยตรง
ในบันทึกโบราณคดี เป็น unseen ในความคล้ายคลึงกันอย่างเป็นทางการ
เพื่ออ้างอิงในประเด็นที่สอง ,ที่สร้างหลักการทั่วไป
ของการเชื่อมโยง วัตสัน ( โกลด์วัตสัน 1982:358 ) เมื่อเร็ว ๆนี้สรุปขึ้น
ประกาศเป้าหมายของนักโบราณคดีที่สุดในการเชื่อมโยงปัจจุบันกับอดีต จุดมุ่งหมาย
คือการได้รับความเข้าใจใน " หลักการของความสอดคล้องทั่วไป
ปัจจุบันและระบบทางวัฒนธรรมในอดีต " เป้าหมายเหล่านี้มีปัญหา
ทฤษฎีคติคำนึงประโยชน์หลาย ตัวอย่างเช่น บินเฟิร์ด ( 1978 )มีความเข้มข้นในแนวคิดของการปรับตัวทางชีวภาพ
เป็นแหล่งที่มีศักยภาพสำหรับการเชื่อมโยงข้ามวัฒนธรรม ชิฟเฟอร์ ( 1976 ) รวมทั้งมีการนำเสนอวัฒนธรรม
" กฎหมาย " ที่เชื่อมโยงกับวัฒนธรรมอื่น ๆ ควรยึดหลักของเครื่องแบบ
ฝาก
แฟชั่นในโบราณคดี วันนี้
ดอกเบี้ยที่เพิ่มขึ้นในสาเหตุแนวทางโบราณคดีแสดงให้เห็นว่ามุมมองของเขา
ในอนาคตได้ถูกต้อง ( เช่น ฮ็อดเดอร์ 1982a ; ฟริทซ์ , 1978 ) การตั้งค่า
ตัวเองในการต่อสู้กับ " โบราณคดีคติคำนึงประโยชน์ " ซึ่งมีความเข้มข้น
หัวข้อเช่นพฤติกรรมทิ้งขนาดไซต์ พลังงานที่ใช้ในการทำเครื่องมือ
, ฯลฯ โบราณคดีสาเหตุพยายามที่จะเข้าใจพื้นหลังรูปแบบวัสดุ ideational
งานโบราณคดี ล่าสุดได้มากเพื่อสร้างวิธีการที่เป็นสาเหตุ
โบราณคดี ( ฮ็อดเดอร์ 1982a 1982b ; ไวลี , 1982 ) แม้ว่าเป้าหมาย
อาจแตกต่างกัน โบราณคดีสาเหตุคล้ายกันทั่วไปในวิธีการของมัน
เพื่อสร้างคติคำนึงประโยชน์วิธี ใช้ทั้งการสังเกต enthoarchaeological
, ใช้เพื่อสังเกตวัฒนธรรมสมัยใหม่ ไม่ว่าจะเป็นในเมือง หรือ austrialian ภาษาอังกฤษ
แบบชนพื้นเมืองเพื่อให้เกิดวัฒนธรรมในบริบทที่ผ่านมา เพราะของในความเหมือน โบราณคดีสาเหตุ
ต้องอยู่สองประเด็นของการอภิปรายในการใช้งานทั่วไป
ของ ethnoarchaeology :( 1 ) ประโยชน์ของการใช้การเปรียบเทียบในโบราณเฉพาะ
อย่างมั่นคงในระบบประสาท–สำนักพิมพ์ตัวเอง
เป็นภาพบนโลก เช่น ฮีโร่ , Trickster และ
แม่เทพธิดา บัญชีนี้โครงสร้างเป็นที่น่าพอใจ
เพราะมันเป็นหลักที่ปฏิเสธการดำรงอยู่ของความแตกต่าง :
ความหมายเป็นสากลในความรู้สึกที่แข็งแกร่งและเป็นส่วนหนึ่งของวิชาชีววิทยา
unmediated เวลาหรือสถานที่ประสบการณ์จริงของเรา
ในโลกกายภาพและสังคมนับเลย .
ตรรกะกรณีสร้างรูปแบบของพฤติกรรมที่ผ่านมาและเพื่อทดสอบสมมติฐาน
ที่ได้จากแบบจำลองเหล่านี้และ ( 2 ) วิธีการสร้างมาจากการ
" กฎหมาย " เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของพฤติกรรมกับวัฒนธรรมวัสดุ
ซึ่งสามารถใช้เพื่อสร้าง ความเชื่อมโยงระหว่าง
กว้างข้ามวัฒนธรรมethnoarchaeological สังเกตและวัฒนธรรมในอดีต
ทั้งความกังวลเหล่านี้เป็นพันอย่างใกล้ชิดแน่นอน ขณะที่ วัตสัน
( โกลด์วัตสัน 1982:357 ) หมายเหตุ เป้าหมายหนึ่งมักประกอบด้วย
ใช้ของอื่น ๆที่เกี่ยวข้องกับการใช้อุปมาอุปไมยในประเด็นแรกเพิ่ง
addressed โดย กูลด์ ( 1980 ; กูลวัตสัน 1982 ) เขาสังเกต
มันเป็นโอกาสที่ดีมากที่ไม่มีชาติพันธุ์หรือ ethnohistorical
คู่เช่นโบราณคดี สิ่งที่เราเห็นวันนี้
เป็นภาพที่ไม่สมบูรณ์ของอดีต วัฒนธรรมดั้งเดิมอยู่มาก acculturated
และวัฒนธรรมที่เป็นเอกลักษณ์มากจะหายไป ปัญหาเหล่านี้ต่อไป
aggravated โดยการไม่สามารถเข้าใจพฤติกรรมหลังลายวัสดุ
,ซึ่งมักจะส่งผลในความพยายามที่จะเสริมสร้างคล้ายคลึง โดยเพิ่มขึ้น
จำนวนที่คล้ายคลึงกันซึ่ง แต่อาจแบ่งความสัมพันธ์พฤติกรรม
น้อย ในหลอดเลือดดำเดียวกัน Gould เตือนคล้ายคลึงไม่สามารถ
บัญชีสำหรับความแปรปรวน เช่น บริบทความแปรปรวน ซึ่งอาจมีผลกระทบโดยตรง
ในบันทึกโบราณคดี เป็น unseen ในความคล้ายคลึงกันอย่างเป็นทางการ
เพื่ออ้างอิงในประเด็นที่สอง ,ที่สร้างหลักการทั่วไป
ของการเชื่อมโยง วัตสัน ( โกลด์วัตสัน 1982:358 ) เมื่อเร็ว ๆนี้สรุปขึ้น
ประกาศเป้าหมายของนักโบราณคดีที่สุดในการเชื่อมโยงปัจจุบันกับอดีต จุดมุ่งหมาย
คือการได้รับความเข้าใจใน " หลักการของความสอดคล้องทั่วไป
ปัจจุบันและระบบทางวัฒนธรรมในอดีต " เป้าหมายเหล่านี้มีปัญหา
ทฤษฎีคติคำนึงประโยชน์หลาย ตัวอย่างเช่น บินเฟิร์ด ( 1978 )มีความเข้มข้นในแนวคิดของการปรับตัวทางชีวภาพ
เป็นแหล่งที่มีศักยภาพสำหรับการเชื่อมโยงข้ามวัฒนธรรม ชิฟเฟอร์ ( 1976 ) รวมทั้งมีการนำเสนอวัฒนธรรม
" กฎหมาย " ที่เชื่อมโยงกับวัฒนธรรมอื่น ๆ ควรยึดหลักของเครื่องแบบ
ฝาก
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- According to the Weather forecast
- มันเป็นตจดเริ่มต้นของเรื่องราว
- Could you please delete ส circled in red
- Customer have informed affect with stren
- ใบเช่า – หนังสือ
- sincere
- Because of the close examination.
- The strong man is the one who is able to
- i'm bored and sleepy
- so after your work today were are u goin
- ทำประตูทางเข้าใหม่
- If you want to know about me more
- You send naked pictures?
- at lest one full day is recommended
- เปิดประตูก้าวสู่วัยทีน
- เปลี่ยนวะนนัดสัมภาษณ์
- Bacteria express siderophore receptor pr
- どんどん
- The 38th street is not suggested donatio
- Bacteria express siderophore receptor pr
- Comsumable Assembly
- พรุ่งนี้ให้ฉันไปไหม
- ก็ กิน
- Hi, girl!!
