Crop coefficient, water requirement

Crop coefficient, water requirements, yield and water use efficiency of
sugarcane growth in Brazil

A correct evaluation of water losses as evapotranspiration (ET) by crops is important for allocating
irrigation water and improving water use efficiency. Field experiments were conducted throughout
2009/2010 (second ratoon) and 2010/2011 (third ratoon) in a sugarcane field of a commercial distillery
located on the coastal area of Paraiba state, Brazil. The main objective of this study was to determine
crop coefficient, water requirements and water use efficiency (WUE) of sugarcane grown in a tropical
climate. The experimental design was by randomized block design with four irrigation treatments and
three replications using two center pivots. Crop evapotranspiration (ET) was determined by field soil
water balance and reference evapotranspiration (ETo) was obtained based on Penman–Monteith method
(FAO/56), using data of air temperature, relative humidity, wind speed and solar radiation from Data
Collection Platform, located next to the experimental site. The experimental area was cultivated with
irrigation applied weekly by a center pivot system in addition to rainfall. The irrigation scheduling was
based on four irrigation levels (T1 = 25%, T2 = 50%, T3 = 75% and T4 = 100% of ETo). Results showed that ET
and WUE are strongly influenced by soil water availability. When averaged across two years, productivity
increased according to increases in water level. Sugarcane ET ranged from 2.7 (rain-fed condition) to
4.2 mm day−1 (100% ETo irrigation treatment)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตัดสัมประสิทธิ์ ความต้องการน้ำ ผลผลิต และประสิทธิภาพใช้น้ำเจริญเติบโตของอ้อยในบราซิลประเมินต้องสูญเสียน้ำเป็น evapotranspiration (ET) โดยพืชเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการปันส่วนน้ำชลประทานและปรับปรุงน้ำใช้อย่างมีประสิทธิภาพ ได้ดำเนินการทดลองฟิลด์ตลอด2009/2010 (ratoon สอง) 2010/2554 (ratoon สาม) ในเขตอ้อยของโรงกลั่นสุพาณิชย์ตั้งอยู่บริเวณชายฝั่งรัฐ Paraiba บราซิล วัตถุประสงค์หลักของการศึกษานี้คือการ กำหนดตัดสัมประสิทธิ์ ความต้องการน้ำ และน้ำใช้ประสิทธิภาพ (WUE) ของอ้อยที่ปลูกในเขตร้อนเป็นสภาพภูมิอากาศ มีการออกแบบการทดลอง โดยออกแบบ randomized บล็อกสี่รักษาชลประทาน และระยะที่สามใช้ pivots ศูนย์สอง Evapotranspiration พืช (ET) ถูกกำหนด โดยฟิลด์ดินน้ำ evapotranspiration ดุลและอ้างอิง (ร้านเบ) กล่าวตามวิธี Penman – รีมอนทีท(FAO/56), ใช้ข้อมูลอุณหภูมิอากาศ ความชื้นสัมพัทธ์ ความเร็วลม และแสงอาทิตย์รังสีจากข้อมูลคอลเลกชันแพลตฟอร์ม อยู่ไซต์ทดลอง พื้นที่ทดลองถูกปลูกด้วยชลประทานใช้ระบบศูนย์สาระสำคัญนอกจากปริมาณน้ำฝนรายสัปดาห์ การชลประทานวางแผนถูกตาม 4 ชลประทานระดับ (T1 = 25%, T2 = 50%, T3 = 75% และ T4 = 100% ของร้านเบ) ผลลัพธ์ที่แสดงให้เห็นว่าที่ร้อยเอ็ดและ WUE มีอิทธิพลอย่างยิ่ง โดยดินน้ำพร้อม เมื่อ averaged ข้ามสองปี ผลผลิตเพิ่มขึ้นตามการเพิ่มขึ้นของระดับน้ำ อ้อย ET มา 2.7 ฝนเลี้ยงข้อ) เพื่อday−1 4.2 มม. (100% ร้านเบชลประทานรักษา)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ค่าสัมประสิทธิ์พืชที่ต้องการน้ำผลผลิตและประสิทธิภาพการใช้น้ำของการเจริญเติบโตของอ้อยในบราซิลการประเมินผลที่ถูกต้องของการสูญเสียน้ำเป็นคายระเหย(ET) โดยพืชที่มีความสำคัญในการจัดสรรน้ำชลประทานและการปรับปรุงประสิทธิภาพการใช้น้ำ การทดลองภาคสนามได้ดำเนินการตลอด2009/2010 (อ้อยตอวินาที) และ 2010/2011 (อ้อยตอที่สาม) ในสนามอ้อยของโรงกลั่นในเชิงพาณิชย์ที่ตั้งอยู่บนพื้นที่ชายฝั่งทะเลของรัฐParaiba บราซิล วัตถุประสงค์หลักของการศึกษาครั้งนี้เพื่อตรวจสอบค่าสัมประสิทธิ์พืชต้องการน้ำและประสิทธิภาพการใช้น้ำ (WUE) อ้อยที่ปลูกในเขตร้อนสภาพภูมิอากาศ การออกแบบการทดลองโดยการออกแบบบล็อกสุ่มสี่ชลประทานและการรักษาที่สามซ้ำใช้สอง pivots ศูนย์ การคายระเหยพืช (ET) ถูกกำหนดโดยเขตดินสมดุลของน้ำและการคายระเหยอ้างอิง(ร.ส.พ. ) ที่ได้รับขึ้นอยู่กับวิธีการที่นักเขียน-Monteith (FAO / 56) โดยใช้ข้อมูลของอุณหภูมิอากาศความชื้นสัมพัทธ์ความเร็วลมและพลังงานแสงอาทิตย์จากข้อมูลแพลตฟอร์มการเก็บตั้งอยู่ถัดจากเว็บไซต์ทดลอง พื้นที่ทดลองปลูกการชลประทานใช้รายสัปดาห์โดยระบบเดือยศูนย์นอกเหนือไปจากสายฝน ตั้งเวลาการชลประทานได้ขึ้นอยู่กับสี่ระดับชลประทาน (T1 = 25%, T2 = 50%, T3 = 75% และ T4 = 100% ของ ร.ส.พ. ) ผลการศึกษาพบว่า ET และ WUE ได้รับอิทธิพลอย่างมากจากดินมีน้ำ เมื่อเฉลี่ยในสองปีที่ผ่านมาการผลิตที่เพิ่มขึ้นตามการเพิ่มขึ้นของระดับน้ำ อ้อย ET ตั้งแต่ 2.7 (สภาพฝนที่เลี้ยง) เพื่อ4.2 มมวันที่ 1 (100% Eto รักษาชลประทาน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ค่าความต้องการน้ำของพืช , ผลผลิต และประสิทธิภาพการใช้น้ำของอ้อยในบราซิล

การประเมินที่ถูกต้องของน้ำจากการระเหย ( ET ) โดยพืชสำคัญ สำหรับ การจัดสรรน้ำ และปรับปรุง
ประสิทธิภาพการใช้น้ำ การทดลองตลอด
2009 / 2010 ( ตอ 2 ) และ 2010 / 2011 ( ทั้งสาม ) ในนามของน้ำอ้อยพาณิชย์
ตั้งอยู่ในพื้นที่ชายฝั่งทะเลของรัฐพาไรบา ประเทศบราซิล วัตถุประสงค์หลักของการศึกษานี้คือ เพื่อศึกษา
ค่าสัมประสิทธิ์พืชต้องการน้ำและประสิทธิภาพการใช้น้ำ ( WUE ) ของอ้อยที่ปลูกในสภาพภูมิอากาศเขตร้อน

ทดลองโดยใช้แผนการทดลองแบบสุ่มในบล็อคสี่ ชลประทานวิทยา และ
3 ซ้ำโดยใช้สองศูนย์ pivots . พืชระเหย ( ET ) ถูกกำหนดจากฟิลด์สมดุลน้ำและดิน
อ้างอิงค่า ( เอโต้ ) ได้บนพื้นฐานของ Penman –มอนทีทวิธี
( FAO / 56 ) โดยใช้ข้อมูลอุณหภูมิ ความชื้นสัมพัทธ์อากาศ ความเร็วลม และรังสีจากข้อมูล
คอลเลกชันแพลตฟอร์มตั้งอยู่ถัดจากไซต์ทดลอง พื้นที่ทดลองปลูกกับ
ชลประทานรายสัปดาห์ โดยศูนย์การประยุกต์ระบบนอกจากปริมาณน้ําฝน ชลประทาน
ตามตารางเป็นสี่ระดับชลประทาน ( T1 T2 = = 25% , 50% , 75% และ T4 T3 = = 100% ของเอโต้ ) พบว่ามีค่า
ร้อยเอ็ด และมีอิทธิพลอย่างมากจากดินและน้ำเมื่อเฉลี่ยใน 2 ปี ผลผลิตเพิ่มขึ้นตามการเพิ่ม
ระดับน้ำ อ้อยและอยู่ระหว่าง 2.7 ( ฝนป้อนเงื่อนไข )
4.2 มม. วัน− 1 ( 100% โต้ชลประทานรักษา )