once I’d forged these two documents

once I’d forged these two documents, I knew that I was damned. These
were forgeries. Up until now I had prevaricated, been economical with
the truth, refused to separate out numbers which others could have
easily found, and made outrageous claims for funding from London. If
I had to stand in front of a jury, I’d have confessed to false accounting
and probably obtaining property by deception. But now I’d added a
new crime to this catalogue. I couldn’t say that anyone else was responsible.
I couldn’t pass it off as a white lie, needed at the time. I had
physically cut out somebody’s signature, glued it to a piece of paper,
taken it to my flat, faxed it back to myself, and now I was going to hand
it to Rachel Yong to pass on to the auditors. (Leeson with Whitley,
1997: 238–9)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อผมได้ปลอมแปลงเอกสารเหล่านี้สอง ฉันรู้ว่า ฉันตาย เหล่านี้ถูก forgeries จนถึงขณะนี้ ผมมี prevaricated การประหยัดด้วยความจริง ปฏิเสธที่จะแยกออกตัวเลขที่ผู้อื่นไม่พบได้ง่าย ๆ และทำร้องอุกอาจสำหรับเงินทุนจากลอนดอน ถ้าฉันจะยืนอยู่หน้าคณะกรรมการ ฉันจะได้สารภาพการบัญชีเท็จและอาจได้รับทรัพย์สิน โดยหลอกลวง แต่ตอนนี้ ฉันได้เพิ่มการอาชญากรรมใหม่แคตาล็อกนี้ ผมไม่สามารถบอกได้ว่า ใครรับผิดชอบฉันไม่สามารถผ่านมันปิดเป็นโกหกขาว จำเป็นในเวลา ผมร่างกายตัดลายเซ็นของคน ติดกาวให้กระดาษดำเนินการแบนของฉัน แฟกซ์มันกลับ ไปด้วยตนเอง และตอน นี้ผมกำลังจะถึงมือให้ราเชลหยงกับผู (Leeson กับ Whitleyปี 2540:238 – 9)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครั้งหนึ่งผมปลอมทั้งสองเอกสาร, ฉันรู้ว่าฉันได้รับการสาปแช่ง เหล่านี้
เป็นของปลอม จนถึงตอนนี้ฉันได้ prevaricated เคยประหยัดกับ
ความจริงที่ปฏิเสธที่จะแยกออกจากตัวเลขที่คนอื่น ๆ จะได้
พบได้ง่ายและทำให้เรียกร้องอุกอาจสำหรับการระดมทุนจากลอนดอน ถ้า
ผมต้องยืนอยู่ในด้านหน้าของคณะลูกขุนให้ฉันได้สารภาพกับบัญชีเท็จ
และอาจจะได้รับทรัพย์สินโดยการหลอกลวง แต่ตอนนี้ฉันต้องการเพิ่ม
อาชญากรรมใหม่ในรายการนี้ ฉันไม่สามารถพูดได้ว่าคนอื่นเป็นผู้รับผิดชอบ.
ฉันไม่สามารถผ่านมันออกมาเป็นเรื่องโกหกสีขาวที่จำเป็นในเวลานั้น ผมได้
ตัดร่างกายออกลายเซ็นของคนติดกาวไปยังชิ้นส่วนของกระดาษ
เอามันไปฉันแบนแฟกซ์มันกลับไปที่ตัวเองและตอนนี้ฉันกำลังจะมอบ
มันให้กับราเชลยงจะส่งไปยังผู้สอบบัญชี (Leeson กับ Whitley,
1997: 238-9)