ndia tries to break cycle of health

ndia tries to break cycle of health-care debt

Most of India’s estimated 1.2 billion people have to pay for medical treatment out of their own pockets. In our continuing series on health financing, Patralekha Chatterjee reports on a scheme that is providing health care to families living below the poverty line.

Over the past year, 28-year-old Parameshwari Arun, a part-time maid in south Delhi, has borrowed the equivalent of US$ 1000 to pay for her six-year-old son’s medical treatment. Despite this expenditure, they still do not know what ails their son or whether he is likely to get better.

“This medical problem, which started innocuously when my son Vigneshwaram came home from school one day complaining of a pain in the leg, has thrown our family finances out of gear,” says Arun. She and her husband, a chauffeur, together earn about US$ 250 a month, barely enough to feed a family of four in Delhi.

Parameshwari Arun borrowed the equivalent of US$ 1000 to pay for her six-year-old son’s medical treatment.WHO/Patralekha ChatterjeeParameshwari Arun borrowed the equivalent of US$ 1000 to pay for her six-year-old son’s medical treatment.
The Aruns are not covered by health insurance, so the unforeseen expenditure on doctors’ fees, tests, medicines and their son’s hospitalization has strained their finances. The couple, which has one other child, live in Dakshinpuri, one of several resettlement colonies established in the late 1970s for rural migrants who previously were forced to squat alongside open drains, river banks and railway tracks in India’s capital.

About 10 kilometres from Dakshinpuri, 40-year-old Sunita Gupta, a shack dweller, flashes her biometric smart card. It is one of her most prized possessions, giving her access to the government-sponsored National Health Insurance Scheme for families living below the poverty line.

The National Health Insurance Scheme was launched by India’s Ministry of Labour and Employment in April 2008. “Recently, I had to have an operation,” says Gupta. “I went to a private clinic. The smart card took care of the hospitalization charges. Now I am back at work. This cashless insurance scheme is a big help.”

Arun and Gupta exemplify the emerging challenges and opportunities in India, where the majority of the estimated population of 1.2 billion – spread across 28 self-governing states and seven territories within the federal republic – does not have access to quality health care.

One of the major reasons that India’s poor incur debt is the cost of health care. “Less than 15% of the population in India today has any kind of health-care cover, be it community insurance, employers’ expenditure, social insurance etc,” noted a July 2009 report by the Federation of Indian Chambers of Commerce and Industry.

“As a percentage of GDP the overall health expenditure in India is low,” says Dr Varatharajan Durairaj from the World Health Organization’s Department of Health Systems Financing. It was estimated to be 4% in 2008, according to the most recent National Health Accounts. Given that the government share of health spending is low, out-of-pocket payments are the dominant source of health financing.

Sunita Gupta has access to the government-sponsored National Health Insurance Scheme. WHO/Patralekha ChatterjeeSunita Gupta has access to the government-sponsored National Health Insurance Scheme.
India’s health-financing system is much more complex than those found in other developing countries. “It does not fit into the definition of a tax-based or an insurance-based system. It is still evolving,” says Durairaj. “The flow of money from communities, philanthropists and households, for example, is not well documented. While the amount and flow of government spending are known to a larger extent, estimates on private spending are based on responses from surveys of households. However, the estimated share of household out-of-pocket expenses in total health spending is one of the highest in the world, with more than US$ 40 billion spent.”

There are centrally funded schemes, but public health care is largely the responsibility of state governments, and financing varies from state to state. “Workers in the organized economic sector in India make up less than 10% of the total workforce,” says Ravi Duggal, a senior trainer and health analyst with the International Budget Partnership, which aims to reduce poverty and improve the quality of governance around the world. “Corporate insurance schemes are insignificant, though in numbers, given India’s size, they may sound huge.”

Additionally, India has several community health insurance schemes promoted by nongovernmental organizations, but Duggal sees these as transitory measures and argues for universal health care.

“The biggest challenge is getting this unregulated and unorganized system under a single umbrella for providing universal access,” says Duggal. “The reining-in process is not going to be easy as many of the schemes’ operators are too accustomed to being unregulated. But the world over, the only solution is organizing the entire health system of a country under a single-payer mechanism that regulates it. All resources are pooled in a single authority, such as the National Health Insurance in Canada or the National Health Service in the United Kingdom. Brazil and Thailand have also moved in this direction.”

In India, financing outpatient care for the poor is a key concern. Financial constraints cause many to skip antenatal care or postpone treatment for minor ailments. In response, the Federal Government’s flagship National Rural Health Mission has used conditional cash transfers to give money to households in return for specific actions, such as regular attendance at school and health clinics, and participation in immunization campaigns.

While debate continues on the best model for India’s health-care financing, initiatives such as the National Health Insurance Scheme are getting off the ground. “About 75% of the financing for this scheme is provided by the national government, the remainder by state governments,” says Anil Swarup, the director general of labour welfare in the Federal Ministry of Labour and Employment. “The National Health Insurance Scheme is doing well. In the Garhwa district of Jharkhand state, for instance, there has been 80% enrolment of beneficiaries. The private sector is playing a critical role in the National Health Insurance Scheme. In some places, such as Kerala, it has increased the earnings of government hospitals, and some institutions are using the money to strengthen their infrastructure.”

The scheme aims to protect households living below the poverty line from liabilities arising from hospitalization. Beneficiaries are entitled to up to 30 000 rupees (US$ 640) of cover for most of the diseases that require hospitalization. Coverage extends to five family members, including the head and spouse and up to three dependents. Beneficiaries pay less than US$ 1 to register. The central and state governments then pay the premium to the insurer, which is selected by the state government.

Participating households can choose between public and private hospitals. Every beneficiary family is issued with a biometric smart card that stores members’ fingerprints and photographs. After the insurance company is selected, it must engage both public and private health-care providers based on prescribed criteria. These hospitals are required to install the hardware and software to process smart-card transactions. The scheme provides an incentive to everyone involved.

“There have been three evaluations of the National Health Insurance Scheme to date,” says Swarup. “They were conducted in Kerala, Delhi and one district in Uttar Pradesh. The satisfaction rating was 90% (good to excellent) in Kerala, 86% (good to excellent) in Delhi, while Jaunpur district in Uttar Pradesh showed a 70% satisfaction rating. We are collating the feedback from the field and using it to improve the design of the scheme.”

The National Health Insurance Scheme has distributed more than 15 million smart cards across 26 states, covering more than 55 million people. But as it scales up, it is facing challenges on several fronts.

“We have to build capacity at every level – hospital, bureaucracy, insurance companies – for effective implementation of the scheme,” says Swarup. “Second, there is a need for greater awareness of the scheme among the public. Third, we need to improve quality of services at the hospitals. Until there is a buy-in at every level, it will not be a huge success.”

Arun Nair, a researcher at the Delhi-based National Health Systems Resource Centre, says the information gap between patients and hospitals needs to be addressed. Many patients are not fully aware of their entitlements, and can be exploited in the absence of standard treatment guidelines.

Ish Kain, a National Health Insurance Scheme field coordinator in Gupta’s neighbourhood of Tigri, agrees: “Many patients are semi-literate or illiterate. They are not aware of the full range of benefits under the scheme, nor aware of their rights. Sometimes hospitals take advantage of their ignorance.”

“I did not have to pay for my uterus operation,” says Gupta, “but I was charged for diagnostic tests.” She is not sure whether such tests are paid for under the scheme, and in any case, has not been given any receipts.

Despite these problems, the scheme offers some hope to the poor of India requiring affordable health care. “The National Health Insurance Scheme is the first integrated effort by the central and state governments to provide social health protection to the informal sector,” says Nair. “That is a big step forward.”

However, sustainability is a key question. “The National Health Insurance Scheme will remain as a transitory measure unless its long-term sustainability is assured and it is linked with

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ndia พยายามตัดวงจรหนี้ดูแลสุขภาพส่วนใหญ่ของอินเดียประมาณ 1.2 พันล้านคนต้องจ่ายค่ารักษาพยาบาลจากเงินในกระเป๋าของตนเอง ในชุดของเราอย่างต่อเนื่องบนสุขภาพทางการเงิน Patralekha Chatterjee รายงานในแผนที่ให้การดูแลสุขภาพครอบครัวที่อาศัยอยู่ต่ำกว่าเส้นความยากจนปีผ่านมา อรุณ Parameshwari อายุ 28 ปี แม่บ้านชั่วคราวในเดลลีตอนใต้ มียืมมาเทียบเท่าของสหรัฐอเมริกา $ 1000 เพื่อจ่ายค่ารักษาพยาบาลของลูกชายอายุ 6 ปี แม้ มีรายจ่ายนี้ พวกเขายังไม่ทราบอะไร ails บุตรของพวกเขาหรือว่าเขามีแนวโน้มที่ดีขึ้น"แพทย์ปัญหานี้ ซึ่งเริ่มต้น innocuously เมื่อลูกมา Vigneshwaram ที่บ้านจากโรงเรียนวันหนึ่งบ่นปวดขา เป็นได้โยนเงินของครอบครัวจากเกียร์ กล่าวว่า อรุณ เธอและสามีของเธอ คนขับรถ ได้รับเกี่ยวกับสหรัฐอเมริกา $ 250 ต่อเดือน กันแทบไม่เพียงพอที่จะเลี้ยงครอบครัวของ 4 ลีอรุณ Parameshwari ยืมมาเทียบเท่าของสหรัฐอเมริกา $ 1000 เพื่อจ่ายค่ารักษาพยาบาลของลูกชายอายุ 6 ปี ที่ / อรุณ ChatterjeeParameshwari Patralekha ยืมมาเทียบเท่าของสหรัฐอเมริกา $ 1000 เพื่อจ่ายค่ารักษาพยาบาลของลูกชายอายุ 6 ปีAruns การครอบคลุม โดยการประกันสุขภาพ ดังนั้นรายจ่ายที่ไม่คาดฝันในค่าธรรมเนียมของแพทย์ ทดสอบ ยา และโรงพยาบาลลูกของตนได้ย้ำเงินของพวกเขา คู่ ซึ่งมีเด็กอื่น ๆ อาศัยอยู่ใน Dakshinpuri หนึ่งในอาณานิคมตั้งถิ่นฐานใหม่หลายที่ก่อตั้งขึ้นในปลายทศวรรษที่ 1970 ในทะเลซึ่งก่อนหน้านี้ ถูกบังคับให้ squat เปิดท่อระบายน้ำ ฝั่งแม่น้ำ และรถไฟแทร็คในเมืองหลวงของอินเดียประมาณ 10 กิโลเมตรจาก Dakshinpuri กุปตา Sunita อายุ 40 ปี เป็นชฟรอนท์ dweller กระพริบเธอตรวจสอบทางชีวภาพสมาร์ทการ์ด เป็นหนึ่งในทรัพย์สิน prized สูงสุดของเธอ ให้เธอเข้ารัฐบาลแห่งชาติประกันสุขภาพโครงร่างสำหรับครอบครัวที่อาศัยอยู่ต่ำกว่าเส้นความยากจนแผนประกันสุขภาพแห่งชาติได้เปิดตัวอินเดียของกระทรวงแรงงานและจ้างงานในเดือน 2008 เมษายน "เมื่อเร็ว ๆ นี้ ผมจะมีการดำเนินการ กล่าวว่า กุปตา "ผมไปคลินิกส่วนตัว สมาร์ทการ์ดค่ะค่าธรรมเนียม ๑๐๐๐ ตอนนี้ผมกลับมาทำงาน แผนประกันภัยนี้ cashless เป็นช่วยใหญ่"อรุณและกุปตา exemplify ความท้าทายและโอกาสในประเทศอินเดีย ซึ่งส่วนใหญ่ที่ประชากรประมาณ 1.2 ล้านแพร่กระจายไปทั่วอเมริกา 28 ควบคุมตนเองและเขต 7 ภายในสาธารณรัฐสหพันธ์ – ได้ถึงคุณภาพสุขภาพเกิดขึ้นหนึ่งในเหตุผลหลักที่ว่า ของอินเดียคนยากจนใช้หนี้เป็นค่าใช้จ่ายของการดูแลสุขภาพ "น้อยกว่า 15% ของประชากรในประเทศอินเดียปัจจุบันมีสุขภาพปกคลุม ไม่ว่าจะเป็นชุมชนประกัน นายจ้างค่าใช้จ่าย ประกันสังคมฯลฯ, " บันทึกรายงาน 2009 กรกฎาคม โดยสหพันธ์ของอินเดียหอการค้าและอุตสาหกรรม"เปอร์เซ็นต์ของ GDP รายจ่ายสุขภาพรวมในอินเดียเป็นต่ำ กล่าวว่า ดร. Varatharajan Durairaj จากขององค์การอนามัยโลกแผนกของสุขภาพระบบการเงิน มันมีประมาณ 4% ในปี 2008 ตามบัญชีสุขภาพแห่งชาติล่าสุด ที่ร่วมรัฐบาลใช้จ่ายสุขภาพอยู่ในระดับต่ำ ชำระเงิน out-of-pocket เป็นแหล่งที่มาหลักของสุขภาพทางการเงินกุปตา Sunita ถึงประกันสุขภาพแผนแห่งชาติที่รัฐบาลได้ ที่กุปตา ChatterjeeSunita Patralekha มีราคาถึงประกันสุขภาพแผนแห่งชาติที่รัฐบาลระบบการเงินเพื่อสุขภาพของอินเดียมีความซับซ้อนมากขึ้นกว่าที่พบในประเทศกำลังพัฒนาอื่น ๆ "มันไม่พอดีในนิยามของภาษีโดยใช้ระบบการประกันภัยตาม มันจะยังคงพัฒนา กล่าวว่า Durairaj "กระแสเงินจากชุมชน philanthropists และ ครอบครัว เช่น คือไม่จัดดี ในขณะที่ยอดเงินและขั้นตอนของการใช้จ่ายของรัฐบาลทราบว่าขอบเขตขนาดใหญ่ ประเมินค่าใช้จ่ายส่วนตัวขึ้นอยู่กับการตอบสนองจากการสำรวจครัวเรือน อย่างไรก็ตาม ร่วมกันประเมินค่าใช้จ่าย out-of-pocket ครัวเรือนในการใช้จ่ายด้านสุขภาพรวมเป็นหนึ่งในสูงสุดในโลก มีมากกว่า 40 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ ใช้ "มีแผนสนับสนุนจากส่วนกลาง แต่ดูแลสาธารณสุขเป็นส่วนใหญ่รับผิดชอบของรัฐบาลรัฐ และเงินจากรัฐที่แตกต่างกันไป "แรงงานในภาคเศรษฐกิจการจัดในอินเดียทำให้ค่าน้อยกว่า 10% ของพนักงานทั้งหมด กล่าวว่า Duggal รวี พี่เลี้ยงอาวุโส และนักวิเคราะห์สุขภาพกับหุ้นส่วนของงบประมาณที่ นานาชาติซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อลดความยากจน และพัฒนาคุณภาพของการกำกับดูแลกิจการทั่วโลก "แผนประกันของบริษัทเป็นสำคัญ แม้ว่าตัวเลข อินเดียกำหนดขนาด ที่พวกเขาอาจเสียงใหญ่."นอกจากนี้ อินเดียมีแผนประกันสุขภาพชุมชนหลายโดยองค์กรเอกชน แต่ Duggal เห็นเหล่านี้เป็นอนิยมมาตรการ และจนสำหรับดูแลสุขภาพสากล"ความท้าทายที่ใหญ่ที่สุดในการเดินทางระบบนี้รีด และ unorganized ภายใต้ร่มเดียวให้เข้าสากล กล่าวว่า Duggal "Reining ในกระบวนไม่กำลังจะกลายเป็นตัวดำเนินการของแผนงานมากมายเกินไปคุ้นเคยกับการรีด แต่ทั่วโลก ทางออกเดียวที่จัดระบบสุขภาพทั้งหมดของประเทศภายใต้กลไกเดียวชำระที่กำหนดนั้น ทรัพยากรทั้งหมดทางถูกพูลในประเทศที่เดียว เช่นการประกันสุขภาพแห่งชาติในประเทศแคนาดาหรือบริการสุขภาพแห่งชาติในสหราชอาณาจักร ประเทศบราซิลและประเทศไทยจะยังเคลื่อนไปในทิศทางนี้"ในอินเดีย เงินดูแลรักษายากจนเป็นเรื่องสำคัญ ข้อจำกัดทางการเงินทำให้เกิดหลายข้ามดูแลครรภ์ หรือเลื่อนการรักษาสำหรับอาการเล็กน้อย ตอบ เรือธงของรัฐบาลแห่งชาติชนบทสุขภาพภารกิจมีใช้โอนเงินแบบมีเงื่อนไขให้เงินกับครอบครัวกลับมาเพื่อดำเนินการเฉพาะ เช่นเข้างานปกติที่โรงเรียน และคลินิกสุขภาพ และการมีส่วนร่วมในการส่งเสริมการรับวัคซีนขณะอภิปรายต่อแบบดีที่สุดสำหรับของอินเดียสุขภาพทางการเงิน แผนงานเช่นแผนงานประกันสุขภาพแห่งชาติจะได้รับจากพื้นดิน "ประมาณ 75% ของการจัดหาเงินสำหรับแผนงานนี้ไว้ โดยรัฐบาลแห่งชาติ ส่วนเหลือ โดยรัฐบาลรัฐ กล่าวว่า อนิล Swarup ผู้อำนวยการทั่วไปของสวัสดิการแรงงานของภาครัฐกระทรวงแรงงานและจ้างงาน "แผนประกันสุขภาพแห่งชาติจะทำดี ในการ Garhwa อำเภอของรัฐ Jharkhand เช่น มีแล้วเล่าเรียน 80% ของผู้รับผลประโยชน์ ภาคเอกชนกำลังเล่นบทบาทสำคัญในแผนประกันสุขภาพแห่งชาติ ในบางสถาน เช่นเกรละ มันได้เพิ่มขึ้นรายได้ของโรงพยาบาลรัฐบาล และบางสถาบันใช้เงินเพื่อการเสริมสร้างโครงสร้างพื้นฐานของพวกเขา"โครงร่างมีวัตถุประสงค์เพื่อปกป้องบ้านเรือนที่อาศัยอยู่ต่ำกว่าเส้นความยากจนจากหนี้สินที่เกิดจากการรักษาในโรงพยาบาล ผู้รับผลประโยชน์จะได้รับการ 30 000 รูปี (สหรัฐอเมริกา $ 640) ปกสำหรับส่วนใหญ่ของโรคที่ต้องรักษาในโรงพยาบาล ความครอบคลุมขยาย ไปห้า ครอบครัว รวมทั้งหัวและคู่สมรส และ ถึงผู้อยู่ในอุปการะที่สาม ผู้รับผลประโยชน์ค่าจ้างน้อยกว่าสหรัฐฯ $ 1 เพื่อลงทะเบียน รัฐบาลกลาง และรัฐจ่ายค่าจ้างพิเศษให้ภัย ถูกเลือก โดยรัฐบาลของรัฐแล้วครัวเรือนที่เข้าร่วมสามารถเลือกได้ระหว่างโรงพยาบาลรัฐ และเอกชน ทุกครอบครัวผู้รับผลประโยชน์ออก ด้วยสมาร์ทการ์ดตรวจสอบทางชีวภาพที่เก็บลายนิ้วมือและรูปถ่ายของสมาชิก หลังจากเลือกบริษัทประกันภัย มันต้องมีส่วนร่วมทั้งผู้ให้บริการสาธารณะ และส่วนตัวดูแลสุขภาพตามเกณฑ์ที่กำหนด โรงพยาบาลเหล่านี้จะต้องติดตั้งฮาร์ดแวร์และซอฟต์แวร์เพื่อการประมวลผลธุรกรรมบัตรสมาร์ท แผนงานการให้เพื่อจูงใจให้ทุกคนที่เกี่ยวข้อง"มีการประเมินแผนงานประกันสุขภาพแห่งชาติวัน สาม" กล่าวว่า Swarup "พวกเขาได้ดำเนินการในเกรละ นิวเดลี และอำเภอหนึ่งในรัฐอุตตรประเทศ การประเมินความพึงพอใจอยู่ 90% (ดีเยี่ยม) ในเกรละ 86% (ดีเยี่ยม) เดลลี ขณะที่อำเภอ Jaunpur ในรัฐอุตตรประเทศแสดงให้เห็นว่าการประเมินความพึงพอใจ 70% เราเป็นมา collating ผลป้อนกลับจากฟิลด์ และใช้เพื่อปรับปรุงการออกแบบโครงร่าง"แผนประกันสุขภาพแห่งชาติได้กระจายกว่า 15 ล้านสมาร์ทการ์ด 26 ประเทศอเมริกา ครอบคลุมกว่า 55 ล้านคน แต่เป็นเรื่องปรับขนาดขึ้น มันจะหันความท้าทายในหลายแผน"เราต้องสร้างกำลังในทุกระดับโรงพยาบาล ข้าราชการ บริษัทประกันภัยสำหรับผลการดำเนินงานของโครงร่าง กล่าวว่า Swarup "สอง ได้รับการรับรู้ของโครงร่างในหมู่ประชาชนต้อง ที่สาม เราจำเป็นต้องปรับปรุงคุณภาพของบริการโรงพยาบาล จนกว่าจะมีการซื้อในทุกระดับ มันจะไม่ได้ความสำเร็จอย่างมาก"Nair อรุณ นักวิจัยเดลีตามชาติสุขภาพระบบทรัพยากรศูนย์ กล่าวว่า ช่องว่างของข้อมูลระหว่างผู้ป่วยและโรงพยาบาลต้องได้รับการ ผู้ป่วยไม่ตระหนักของให้สิทธิ์ของพวกเขา และสามารถนำไปของแนวทางการรักษามาตรฐานตกลงที่อิชโบ Kain ผู้ประสานงานฟิลด์แผนประกันสุขภาพแห่งชาติในพื้นที่ใกล้เคียงของกุปตาของ Tigri : "ผู้ป่วยได้กึ่ง literate หรือ illiterate พวกเขาไม่ทราบถึงผลประโยชน์ภาย ใต้โครง ร่าง ไม่ทราบสิทธิของตน บางครั้งโรงพยาบาลเอาเปรียบไม่รู้ของพวกเขา""ฉันไม่มีจะจ่ายสำหรับการดำเนินงานมดลูกของฉัน กล่าวว่า กุปตา "แต่ฉันคิดวินิจฉัยทดสอบ" เธอไม่ได้แน่ว่าทดสอบดังกล่าวจะชำระภายใต้โครงร่าง และ ไม่ได้รับใบเสร็จรับเงินใด ๆแม้ปัญหาเหล่านี้ ให้ความหวังบางอย่างยากจนของอินเดียต้องดูแลสุขภาพราคาไม่แพง "แผนประกันสุขภาพแห่งชาติจะพยายามรวมแรก โดยใจกลางและรัฐบาลรัฐให้คุ้มครองสุขภาพสังคมภาคไม่เป็นทางการ กล่าวว่า Nair "ที่เป็นขั้นตอนใหญ่ไปข้างหน้า"อย่างไรก็ตาม ความยั่งยืนเป็นคำถามสำคัญ "แผนประกันสุขภาพแห่งชาติจะยังคงเป็นวัดอนิยมยกเว้นเพราะความยั่งยืนระยะยาว และเชื่อมโยงกับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

NDIA พยายามที่จะทำลายวงจรของหนี้การดูแลสุขภาพส่วนใหญ่ของอินเดียประมาณ1.2 พันล้านคนที่ต้องจ่ายสำหรับการรักษาพยาบาลออกจากกระเป๋าของตัวเอง ในซีรีส์ต่อเนื่องของเราในการจัดหาเงินสุขภาพ Patralekha Chatterjee รายงานเกี่ยวกับโครงการที่จะให้การดูแลสุขภาพเพื่อครอบครัวที่อาศัยอยู่ใต้เส้นความยากจนได้. กว่าปีที่ผ่านมา 28 ปี Parameshwari อรุณแม่บ้าน part-time ในภาคใต้นิวเดลีมี ยืมเทียบเท่า US $ 1000 จ่ายในการรักษาพยาบาลลูกชายหกปีของเธอ แม้จะมีค่าใช้จ่ายนี้พวกเขายังคงไม่ทราบว่าสิ่ง ails ลูกชายของพวกเขาหรือไม่ว่าเขาจะมีโอกาสที่จะได้รับดีกว่า. "ปัญหาทางการแพทย์นี้ซึ่งเริ่ม innocuously เมื่อลูกชายของฉัน Vigneshwaram กลับมาจากโรงเรียนวันหนึ่งบ่นเจ็บที่ขาได้โยน ครอบครัวของเราการเงินจากเกียร์ "อรุณกล่าวว่า เธอและสามีของเธอคนขับรถร่วมจะได้รับประมาณ US $ 250 ต่อเดือนแทบจะไม่เพียงพอที่จะเลี้ยงครอบครัวของสี่ในนิวเดลี. Parameshwari อรุณยืมเทียบเท่า US $ 1,000 ที่จะจ่ายสำหรับการรักษาพยาบาลลูกชายหกปีของเธอ WHO / Patralekha ChatterjeeParameshwari อรุณยืมเทียบเท่า US $ 1,000 ที่จะจ่ายสำหรับการรักษาพยาบาลลูกชายหกปีของเธอ. Aruns จะไม่ครอบคลุมโดยการประกันสุขภาพเพื่อให้ค่าใช้จ่ายที่ไม่คาดฝันเกี่ยวกับค่าธรรมเนียมแพทย์การทดสอบยาและโรงพยาบาลลูกชายของพวกเขา ได้เครียดการเงินของพวกเขา ทั้งคู่ซึ่งมีเด็กอีกคนหนึ่งอาศัยอยู่ใน Dakshinpuri หนึ่งของอาณานิคมตั้งถิ่นฐานใหม่หลายก่อตั้งขึ้นในปี 1970 สำหรับแรงงานข้ามชาติในชนบทที่ก่อนหน้านี้ถูกบังคับให้หมอบข้างท่อระบายน้ำเปิดฝั่งแม่น้ำและรางรถไฟในเมืองหลวงของอินเดีย. ประมาณ 10 กิโลเมตรจาก Dakshinpuri 40 ปีสุนิตาแคนด์ที่อยู่อาศัยในกระท่อม, กะพริบมาร์ทการ์ดของเธอไบโอเมตริกซ์ มันเป็นหนึ่งในทรัพย์สินที่มีค่าที่สุดของเธอให้เข้าถึงของเธอในการสนับสนุนจากรัฐบาลโครงการประกันสุขภาพแห่งชาติสำหรับครอบครัวที่อาศัยอยู่ใต้เส้นความยากจน. โครงการประกันสุขภาพแห่งชาติได้รับการเปิดตัวโดยอินเดียกระทรวงแรงงานและการจ้างงานในเดือนเมษายนปี 2008 "เมื่อเร็ว ๆ นี้ ฉันจะต้องมีการดำเนินการ "แคนด์กล่าวว่า "ฉันไปคลินิกเอกชน บัตรสมาร์ทดูแลค่าใช้จ่ายรักษาในโรงพยาบาล ตอนนี้ผมกลับมาทำงาน นี้โครงการประกันเงินสดจะช่วยใหญ่ ". อรุณและ Gupta เป็นตัวอย่างความท้าทายที่เกิดขึ้นใหม่และโอกาสในประเทศอินเดียที่ส่วนใหญ่ของประชากรประมาณ 1.2 พันล้าน - แผ่กระจายไปทั่ว 28 รัฐปกครองตนเองเจ็ดดินแดนที่อยู่ในสหพันธ์สาธารณรัฐ - ไม่ได้ มีการเข้าถึงการดูแลสุขภาพที่มีคุณภาพ. หนึ่งในเหตุผลสำคัญที่ก่อให้เกิดหนี้ที่ไม่ดีของอินเดียเป็นค่าใช้จ่ายของการดูแลสุขภาพ "น้อยกว่า 15% ของประชากรในประเทศอินเดียในวันนี้มีชนิดของฝาครอบด้านการดูแลสุขภาพใด ๆ ไม่ว่าจะเป็นประกันกับชุมชนของค่าใช้จ่ายของนายจ้าง ฯลฯ ประกันสังคม" กล่าวกรกฏาคม 2009 รายงานโดยสภาหอการค้าอินเดียพาณิชย์และอุตสาหกรรม"ในขณะที่ร้อยละของ GDP ค่าใช้จ่ายสุขภาพโดยรวมในประเทศอินเดียอยู่ในระดับต่ำ" ดร Varatharajan Durairaj จากองค์การอนามัยโลกกรมอนามัยกล่าวว่าระบบการเงิน มันเป็นที่คาดว่าจะเป็น 4% ในปี 2008 ตามที่ล่าสุดบัญชีสุขภาพแห่งชาติ ระบุว่ารัฐบาลร่วมกันของการใช้จ่ายด้านสุขภาพอยู่ในระดับต่ำการชำระเงินออกจากกระเป๋าเป็นแหล่งที่มาของเงินทุนที่โดดเด่นสุขภาพ. สุนิตาแคนด์มีการเข้าถึงการสนับสนุนจากรัฐบาลโครงการประกันสุขภาพแห่งชาติ WHO / Patralekha ChatterjeeSunita แคนด์มีการเข้าถึงการสนับสนุนจากรัฐบาลโครงการประกันสุขภาพแห่งชาติ. ของอินเดียระบบเงินสุขภาพซับซ้อนมากขึ้นกว่าที่พบในประเทศกำลังพัฒนาอื่น ๆ "มันไม่พอดีกับความหมายของภาษีหรือระบบประกันตามที่ มันยังคงพัฒนา "Durairaj กล่าวว่า "การไหลของเงินจากชุมชนมนุษยชาติและครัวเรือนตัวอย่างเช่นไม่ได้เอกสารที่ดี ในขณะที่จำนวนเงินและการไหลของใช้จ่ายของรัฐบาลเป็นที่รู้จักกันในระดับที่มีขนาดใหญ่กว่าประมาณการในการใช้จ่ายภาคเอกชนจะขึ้นอยู่กับการตอบสนองจากการสำรวจของผู้ประกอบการ อย่างไรก็ตามส่วนแบ่งประมาณของใช้ในครัวเรือนค่าใช้จ่ายออกจากกระเป๋าในการใช้จ่ายสุขภาพโดยรวมเป็นหนึ่งในที่สูงที่สุดในโลกที่มีมากขึ้นกว่า US $ 40000000000 ใช้เวลา. "มีรูปแบบที่ได้รับการสนับสนุนจากส่วนกลางมีแต่การดูแลสุขภาพของประชาชนเป็นส่วนใหญ่รับผิดชอบ รัฐบาลของรัฐและการจัดหาเงินทุนที่แตกต่างจากรัฐเพื่อให้รัฐ "แรงงานในภาคเศรษฐกิจที่จัดในประเทศอินเดียทำขึ้นน้อยกว่า 10% ของแรงงานทั้งหมด" ราวี Duggal, ผู้ฝึกสอนระดับสูงและนักวิเคราะห์สุขภาพที่มีความร่วมมือกับงบประมาณระหว่างประเทศซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อลดความยากจนและปรับปรุงคุณภาพของการกำกับดูแลรอบกล่าวว่า โลก "ระบบประกันของ บริษัท ที่มีนัยสำคัญ แต่ในจำนวนที่กำหนดขนาดของอินเดียที่พวกเขาอาจจะมาก." นอกจากนี้อินเดียมีชุมชนของระบบประกันสุขภาพหลายส่งเสริมโดยองค์กรพัฒนาเอกชน แต่ Duggal เห็นมาตรการเหล่านี้ชั่วคราวเป็นและระบุว่าสำหรับการดูแลสุขภาพถ้วนหน้า. " ความท้าทายที่ใหญ่ที่สุดคือการได้รับนี้ระบบระเบียบและไม่มีการรวบรวมภายใต้ร่มเดียวสำหรับการให้บริการการเข้าถึงสากล "Duggal กล่าวว่า "กระบวนการ reining ในไม่ได้ไปได้ง่ายเป็นจำนวนมากของผู้ประกอบการโครงการ 'จะคุ้นเคยเกินไปที่จะเป็นระเบียบ แต่ทั่วโลกทางออกเดียวที่จะจัดระบบสุขภาพทั้งของประเทศภายใต้กลไกการชำระเงินเดียวที่ควบคุมมัน ทรัพยากรทั้งหมดจะถูกรวบรวมในอำนาจเดียวเช่นประกันสุขภาพแห่งชาติในแคนาดาหรือบริการสุขภาพแห่งชาติในสหราชอาณาจักร ประเทศบราซิลและประเทศไทยยังได้ย้ายไปในทิศทางนี้. "ในประเทศอินเดีย, การจัดหาเงินทุนในการดูแลผู้ป่วยนอกสำหรับคนยากจนเป็นความกังวลที่สำคัญ ทำให้เกิดข้อ จำกัด ทางการเงินจำนวนมากที่จะข้ามไปฝากครรภ์หรือเลื่อนการรักษาโรคภัยไข้เจ็บเล็กน้อย ในการตอบสนองธงรัฐบาลชนบทสุขภาพแห่งชาติภารกิจได้ใช้การโอนเงินสดตามเงื่อนไขเพื่อให้เงินกับผู้ประกอบการในการตอบแทนสำหรับการกระทำที่เฉพาะเจาะจงเช่นการเข้าร่วมประชุมตามปกติที่โรงเรียนและคลินิกตรวจสุขภาพและการมีส่วนร่วมในแคมเปญการสร้างภูมิคุ้มกัน. ในขณะที่การอภิปรายอย่างต่อเนื่องในรูปแบบที่ดีที่สุด สำหรับการจัดหาเ