Background and objectives: The aim

Background and objectives: The aim of this study was to test the effects of individual schema therapy (ST)
for patients with chronic depression.
Methods: Using a multiple-baseline single case series design, patients with chronic major depressive
disorder (N ¼ 25) first entered a 6e24 weeks baseline phase; this phase functioned as a no-treatment
control condition. Then, patients started a 12 week exploration phase during which symptoms and
underlying schemas were explored; this phase functioned as an attention control condition. Next, patients
received up to 65 sessions of individual ST. The Beck Depression Inventory II (BDI-II) and the Quick
Inventory of Depressive Symptomatology (QIDS) were the primary outcome measures. The BDI-II was
assessed once a week during all phases of the study resulting in 100 repeated assessments per participant
on average. Mixed regression analysis was used to contrast change in symptoms during the
intervention with change in symptoms during the baseline and exploration control phases.
Results: When compared to the no-treatment control period, the intervention had a significant, large
effect on depressive symptoms (Cohen's d BDI-II ¼ 1.30; Cohen's d QIDS ¼ 1.22). Effects on secondary
continuous outcomes were moderate to large.
Limitations: The small sample size and lack of a control group.
Conclusions: These findings provide evidence that ST might be an effective treatment for patients with
chronic depression

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พื้นหลังและเป้าหมาย: จุดมุ่งหมายของการศึกษานี้คือการ ทดสอบผลกระทบของแต่ละแผนการรักษา (ST)สำหรับผู้ป่วยที่มีภาวะซึมเศร้าเรื้อรังวิธีการ: ใช้แบบพื้นฐานหลายเดี่ยวชุดกรณี ผู้ป่วยเรื้อรังซึมเศร้าที่สำคัญโรค (N ¼ 25) ก่อน ป้อนขั้นตอนพื้นฐานสัปดาห์ 6e24 ทำขั้นตอนนี้เป็นการไม่รักษาควบคุมเงื่อนไข แล้ว ผู้ป่วยเริ่มต้นขั้นตอนการสำรวจ 12 สัปดาห์ระหว่างที่อาการ และแบบแผนพื้นฐานได้สำรวจ ระยะนี้ทำหน้าที่เป็นเงื่อนไขควบคุมความสนใจ ถัดไป ผู้ป่วยได้รับ 65 ครั้งของเซนต์แต่ละ ซึมเศร้าเบ็คสต็อก II (BDI-II) และความรวดเร็วสินค้าคงคลังของซึมเศร้า Symptomatology (QIDS) เป็นมาตรการหลักผล BDI-II ถูกประเมินสัปดาห์ละครั้งตลอดระยะเวลาของการศึกษาในการประเมินซ้ำ 100 ต่อคนโดยเฉลี่ย วิเคราะห์การถดถอยแบบผสมใช้ในการเปลี่ยนแปลงความคมชัดในอาการในระหว่างการการแทรกแซง มีการเปลี่ยนแปลงอาการในระหว่างขั้นตอนการควบคุมพื้นฐานและสำรวจผล: เมื่อเปรียบเทียบกับรอบระยะเวลาควบคุมไม่รักษา การแทรกแซงได้ที่สำคัญ ใหญ่ผลกระทบต่ออาการซึมเศร้า (ของโคเฮน d BDI-II ¼ 1.30 ของโคเฮน d QIDS ¼ 1.22) ผลรองต่อเนื่องผลปานกลางถึงขนาดใหญ่ได้ข้อจำกัด: ขนาดตัวอย่างเล็กกับขาดของกลุ่มควบคุมสรุป: ผลการวิจัยเหล่านี้แสดงหลักฐานที่เซนต์อาจรักษาที่มีประสิทธิภาพสำหรับผู้ป่วยที่มีภาวะซึมเศร้าเรื้อรัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเป็นมาและวัตถุประสงค์จุดมุ่งหมายของการศึกษาครั้งนี้เพื่อทดสอบผลกระทบของการรักษาด้วยคีมาของแต่ละบุคคล (ST) เดอะ
สำหรับผู้ป่วยที่มีภาวะซึมเศร้าเรื้อรัง.
วิธีการ: การใช้การออกแบบชุดหลายพื้นฐานกรณีเดียวผู้ป่วยที่มีโรคเรื้อรังซึมเศร้า
ผิดปกติ (N ¼ 25) ครั้งแรกที่เข้ามา 6e24 สัปดาห์ที่ผ่านขั้นตอนพื้นฐาน; ขั้นตอนนี้ทำหน้าที่เป็นไม่มีการรักษา
สภาพการควบคุม จากนั้นผู้ป่วยเริ่มมีการสำรวจ 12 สัปดาห์ในระหว่างที่มีอาการและ
สกีมาอ้างอิงได้สำรวจ; ขั้นตอนนี้ทำหน้าที่เป็นสภาพที่ควบคุมความสนใจ ถัดไปผู้ป่วย
ที่ได้รับถึง 65 ครั้งแต่ละ ST เบ็คสินค้าคงคลังภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งที่สอง (BDI-II) และด่วน
สินค้าคงคลังของซึมเศร้าอาการ (QIDS) เป็นมาตรการผลหลัก ดัชนีค่าระวางเรือ-II ได้รับการ
ประเมินสัปดาห์ละครั้งในระหว่างการทุกขั้นตอนของการศึกษาที่เกิดขึ้นใน 100 การประเมินซ้ำต่อผู้เข้าร่วม
โดยเฉลี่ย การวิเคราะห์การถดถอยผสมถูกนำมาใช้เพื่อความคมชัดการเปลี่ยนแปลงในอาการในช่วง
การแทรกแซงกับการเปลี่ยนแปลงในอาการในช่วงพื้นฐานและการควบคุมการสำรวจขั้นตอน.
ผล: เมื่อเทียบกับช่วงเวลาการควบคุมไม่มีการรักษาแทรกแซงมีอย่างมีนัยสำคัญที่มีขนาดใหญ่
มีผลกับอาการซึมเศร้า (โคเฮน D-II BDI ¼ 1.30; D โคเฮน QIDS ¼ 1.22) ผลต่อรอง
ผลอย่างต่อเนื่องอยู่ในระดับปานกลางถึงใหญ่.
ข้อ จำกัด : ขนาดกลุ่มตัวอย่างขนาดเล็กและการขาดการกลุ่มควบคุม.
สรุปผลการวิจัย: การค้นพบนี้แสดงหลักฐานว่า ST อาจจะมีการรักษาที่มีประสิทธิภาพสำหรับผู้ป่วยที่มี
ภาวะซึมเศร้าเรื้อรัง