On the other hand, some economists

On the other hand, some economists describe
catastrophic risks, including those related to agricultural crops, as uninsurable and
unsustainable in the long run as the transfer of losses from affected groups to the community
at large is not feasible at an affordable premium (e.g. Spaulding et al., 2003). Associated costs
of providing insurance outweigh the gains from risk spreading. Although practical
experiences and the empirical evidence are currently too limited to jump to a final conclusion
concerning such schemes, insurance as a mitigation strategy has not been very successful
based on standard commercial criteria throughout the world (Akter et al., 2009). Especially in
developing countries where the poorest parts of the population often find themselves in a
downward spiral of recurrent damages due to natural calamities, premiums for disaster
insurance schemes fail to earn enough revenues to cover payouts as well as administrative
implementation costs (e.g. Anderson 2001; Gurenko and Mahul 2004).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บนมืออื่น ๆ นักเศรษฐศาสตร์บางคนอธิบาย ความเสี่ยงที่รุนแรง รวมทั้งผู้ที่เกี่ยวข้องกับพืชเกษตร เป็น uninsurable และ ไม่เป็นการโอนย้ายขาดจากกลุ่มที่ได้รับผลกระทบจากชุมชนในระยะยาว ใหญ่ที่ไม่ได้เป็นไปได้ที่การพรีเมี่ยมราคาไม่แพง (เช่นสเปาล์ et al. 2003) ค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้อง ให้ประกันเกินดุลกำไรจากการกระจายความเสี่ยง แม้ว่าที่จริง ประสบการณ์และหลักฐานเชิงประจักษ์อยู่จำกัดมากเกินไปเพื่อข้ามไปยังข้อสรุปสุดท้าย เกี่ยวกับแผนการดังกล่าว การประกันภัยเป็นกลยุทธ์การลดไม่ได้ประสบความสำเร็จมาก ตามเกณฑ์มาตรฐานเชิงพาณิชย์ทั่วโลก (Akter et al. 2009) โดยเฉพาะใน ประเทศกำลังพัฒนาที่ส่วนที่ยากจนที่สุดของประชากรมักจะพบตัวเองในการ เกลียวลดลงของความเสียหายเกิดขึ้นเนื่องจากภัยพิบัติทางธรรมชาติ ของที่ระลึกสำหรับภัยพิบัติ แผนประกันภัยที่ล้มเหลวจะได้รับรายได้เพียงพอสำหรับการจ่ายเงินเช่นดูแล ต้นทุนการดำเนินงาน (เช่นแอนเดอร์สัน 2001 Gurenko และ Mahul 2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บนมืออื่น ๆ ที่นักเศรษฐศาสตร์บางคนอธิบาย
ความเสี่ยงภัยพิบัติรวมทั้งผู้ที่เกี่ยวข้องกับพืชผลทางการเกษตรเช่นประกันภัยและ
ไม่ยั่งยืนในระยะยาวการโอนของการสูญเสียจากกลุ่มที่ได้รับผลกระทบไปยังชุมชน
ที่มีขนาดใหญ่ไม่เป็นไปได้ที่พรีเมี่ยมราคาไม่แพง (เช่นเปล้าดิ้งและ al., 2003) ค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้อง
ในการให้ประกันเกินดุลกำไรจากความเสี่ยงการแพร่กระจาย แม้ว่าในทางปฏิบัติ
ประสบการณ์และหลักฐานเชิงประจักษ์กำลัง จำกัด เกินไปที่จะข้ามไปยังข้อสรุปสุดท้าย
เกี่ยวกับแผนการดังกล่าวประกันเป็นกลยุทธ์การบรรเทาผลกระทบยังไม่ประสบความสำเร็จมาก
ขึ้นอยู่กับเกณฑ์มาตรฐานทางการค้าทั่วโลก (Akter et al., 2009) โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน
ประเทศกำลังพัฒนาที่ยากจนที่สุดของประชากรมักจะพบว่าตัวเองอยู่ใน
เกลียวลงของความเสียหายที่เกิดขึ้นอีกเนื่องจากภัยพิบัติทางธรรมชาติ, พรีเมี่ยมสำหรับภัยพิบัติ
ระบบประกันล้มเหลวที่จะได้รับรายได้เพียงพอที่จะครอบคลุมการจ่ายเงินรางวัลเช่นเดียวกับการบริหาร
ค่าใช้จ่ายในการดำเนินงาน (เช่นแอนเดอ 2001 Gurenko และ Mahul 2004)