Ernest Hemingway The Old Man and th

Ernest Hemingway The Old Man and the Sea
1
The Old Man and the Sea
By Ernest Hemingway
To Charlie Shribner
And
To Max Perkins
He was an old man who fished alone in a skiff in the Gulf Stream and he had gone eighty-four
days now without taking a fish. In the first forty days a boy had been with him. But after forty days
without a fish the boy’s parents had told him that the old man was now definitely and finally salao,
which is the worst form of unlucky, and the boy had gone at their orders in another boat which
caught three good fish the first week. It made the boy sad to see the old man come in each day with
his skiff empty and he always went down to help him carry either the coiled lines or the gaff and
harpoon and the sail that was furled around the mast. The sail was patched with flour sacks and,
furled, it looked like the flag of permanent defeat.
The old man was thin and gaunt with deep wrinkles in the back of his neck. The brown
blotches of the benevolent skin cancer the sun brings from its [9] reflection on the tropic sea were
on his cheeks. The blotches ran well down the sides of his face and his hands had the deep-creased
scars from handling heavy fish on the cords. But none of these scars were fresh. They were as old as
erosions in a fishless desert.
Everything about him was old except his eyes and they were the same color as the sea and were
cheerful and undefeated.
“Santiago,” the boy said to him as they climbed the bank from where the skiff was hauled up. “I
could go with you again. We’ve made some money.”
The old man had taught the boy to fish and the boy loved him.
“No,” the old man said. “You’re with a lucky boat. Stay with them.”
“But remember how you went eighty-seven days without fish and then we caught big ones
every day for three weeks.”
“I remember,” the old man said. “I know you did not leave me because you doubted.”
“It was papa made me leave. I am a boy and I must obey him.”
“I know,” the old man said. “It is quite normal.”
“He hasn’t much faith.”
[10] “No,” the old man said. “But we have. Haven’t we?”
‘Yes,” the boy said. “Can I offer you a beer on the Terrace and then we’ll take the stuff home.”
“Why not?” the old man said. “Between fishermen.”
They sat on the Terrace and many of the fishermen made fun of the old man and he was not
angry. Others, of the older fishermen, looked at him and were sad. But they did not show it and they
spoke politely about the current and the depths they had drifted their lines at and the steady good
weather and of what they had seen. The successful fishermen of that day were already in and had
butchered their marlin out and carried them laid full length across two planks, with two men
Ernest Hemingway The Old Man and the Sea
2
staggering at the end of each plank, to the fish house where they waited for the ice truck to carry
them to the market in Havana. Those who had caught sharks had taken them to the shark factory on
the other side of the cove where they were hoisted on a block and tackle, their livers removed, their
fins cut off and their hides skinned out and their flesh cut into strips for salting.
When the wind was in the east a smell came across the harbour from the shark factory; but
today there [11] was only the faint edge of the odour because the wind had backed into the north
and then dropped off and it was pleasant and sunny on the Terrace.
“Santiago,” the boy said.
“Yes,” the old man said. He was holding his glass and thinking of many years ago.
“Can I go out to get sardines for you for tomorrow?”
“No. Go and play baseball. I can still row and Rogelio will throw the net.”
“I would like to go. If I cannot fish with you. I would like to serve in some way.”
“You bought me a beer,” the old man said. “You are already a man.”
“How old was I when you first took me in a boat?”
“Five and you nearly were killed when I brought the fish in too green and he nearly tore the
boat to pieces. Can you remember?”
“I can remember the tail slapping and banging and the thwart breaking and the noise of the
clubbing. I can remember you throwing me into the bow where the wet coiled lines were and feeling
the whole boat shiver and the noise of you clubbing him like chopping a tree down and the sweet
blood smell all over me.”
[12] “Can you really remember that or did I just tell it to you?”
“I remember everything from when we first went together.”
The old man looked at him with his sun-burned, confident loving eyes.
“If you were my boy I’d take you out and gamble,” he said. “But you are your father’s and your
mother’s and you are in a lucky boat.”
“May I get the sardines? I know where I can get four baits too.”
“I have mine left from today. I put them in salt in the box.”
“Let me get four fresh ones.”
“One,” the old man said. His hope and his confidence had never gone. But now they were
freshening as when the breeze rises.
“Two,” the boy said.
“Two,” the old man agreed. “You didn’t steal them?”
“I would,” the boy said. “But I bought these.”
“Thank you,” the old man said. He was too simple to wonder when he had attained humility.
But he [13] knew he had attained it and he knew it was not disgraceful and it carried no loss of true
pride.
“Tomorrow is going to be a good day with this current,” he said.
“Where are you going?” the boy asked.
“Far out to come in when the wind shifts. I want to be out before it is light.”
“I’ll try to get him to work far out,” the boy said. “Then if you hook something truly big we can
come to your aid.”
“He does not like to work too far out.”
“No,” the boy said. “But I will see something that he cannot see such as a bird working and get
him to come out after dolphin.”
“Are his eyes that bad?”
“He is almost blind.”
“It is strange,” the old man said. “He never went turtle-ing. That is what kills the eyes.”
“But you went turtle-ing for years off the Mosquito Coast and your eyes are good.”
Ernest Hemingway The Old Man and the Sea
3
“I am a strange old man”
“But are you strong enough now for a truly big fish?”
“I think so. And there are many tricks.”
[14] “Let us take the stuff home,” the boy said. “So I can get the cast net and go after the
sardines.”
They picked up the gear from the boat. The old man carried the mast on his shoulder and the
boy carried the wooden boat with the coiled, hard-braided brown lines, the gaff and the harpoon
with its shaft. The box with the baits was under the stern of the skiff along with the club that was
used to subdue the big fish when they were brought alongside. No one would steal from the old
man but it was better to take the sail and the heavy lines home as the dew was bad for them and,
though he was quite sure no local people would steal from him, the old man thought that a gaff and
a harpoon were needless temptations to leave in a boat.
They walked up the road together to the old man’s shack and went in through its open door.
The old man leaned the mast with its wrapped sail against the wall and the boy put the box and the
other gear beside it. The mast was nearly as long as the one room of the shack. The shack was made
of the tough budshields of the royal palm which are called guano and in it there was a bed, a table,
one chair, and a place on the dirt floor to cook with charcoal. On the brown walls of the flattened,
overlapping leaves of the sturdy fibered [15] guano there was a picture in color of the Sacred Heart
of Jesus and another of the Virgin of Cobre. These were relics of his wife. Once there had been a
tinted photograph of his wife on the wall but he had taken it down because it made him too lonely
to see it and it was on the shelf in the corner under his clean shirt.
“What do you have to eat?” the boy asked.
“A pot of yellow rice with fish. Do you want some?”
“No. I will eat at home. Do you want me to make the fire?”
“No. I will make it later on. Or I may eat the rice cold.”
“May I take the cast net?”
“Of course.”
There was no cast net and the boy remembered when they had sold it. But they went through
this fiction every day. There was no pot of yellow rice and fish and the boy knew this too.
“Eighty-five is a lucky number,” the old man said. “How would you like to see me bring one in
that dressed out over a thousand pounds?”
“I’ll get the cast net and go for sardines. Will you sit in the sun in the doorway?”
[16] “Yes. I have yesterday’s paper and I will read the baseball.”
The boy did not know whether yesterday’s paper was a fiction too. But the old man brought it
out from under the bed.
“Perico gave it to me at the bodega,” he explained. “I’ll be back when I have the sardines. I’ll
keep yours and mine together on ice and we can share them in the morning. When I come back you
can tell me about the baseball.”
“The Yankees cannot lose.”
“But I fear the Indians of Cleveland.”
“Have faith in the Yankees my son. Think of the great DiMaggio.”
“I fear both the Tigers of Detroit and the Indians of Cleveland.”
“Be careful or you will fear even the Reds of Cincinnati and the White Sax of Chicago.”
“You study it and tell me when I come back.”
“Do you think we should buy a terminal of the lottery with an eighty-five? Tomorrow is the
eighty-fifth day.”
“We can do that,” the boy said. “But what about the eighty-seven of your great record?”
[17] “It could not happen twice. Do you think you can find an eighty-five?”
Ernest Hemingway The Old Man and the Sea
4
“I can order one.
“One sheet. That’s two dollars and a half. Who can we borrow that from?”
“That’s easy. I can always borrow two dollars and a half.”
“I think perhaps I can too. But I try not to borrow. First you borrow. Then you beg.”
“Keep warm old man,” the boy said. “Remember we are in September.”
“The month when the great fish come,” the old man said. “Anyone can be a fisherman in
May.”
“I go now for the sardines,” the boy said.
When the boy came

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เออร์เนสต์เฮมิงเวย์เฒ่าและทะเล1คนและทะเลโดยเออร์เนสต์เฮมิงเวย์การชาร์ลี Shribnerและการระบุวันสูงสุดเขาเป็นคนเก่าที่ล้วง skiff ในกระแสอ่าวคนเดียว และเขาก็หายไป 80 4วันตอนนี้ ไม่ต้องการปลา ในสี่สิบวันแรก เด็กได้รับกับเขา แต่หลัง จากสี่สิบวันไม่มี ผู้ปกครองของเด็กชายได้บอกได้เขาว่าคนนี้แน่นอน และสุดท้าย salaoซึ่งเป็นรูปแบบที่เลวร้ายที่สุดของไป และเด็กก็หายไปที่ใบสั่งซื้ออีกเรือซึ่งจับปลาสามดีสัปดาห์แรก มันเศร้าที่เห็นคนมาในแต่ละวันมีเด็กskiff ของเขาว่างเปล่าและเขาจะไปลงเขามีเส้นคอยล์หรือ gaff และฉมวกและเซลที่ถูก furled สถานเสา เซลถูกปรับปรุง ด้วยแป้งกระสอบ และfurled มันดูเหมือนธงถาวรพ่ายแพ้คนถูกอนต์กับริ้วรอยลึก และบางด้านหลังของคอของเขา สีน้ำตาลblotches มะเร็งกลายผิวดวงอาทิตย์มาจากการสะท้อน [9] ทะเลทรอปิกมีบนแก้มของเขา Blotches วิ่งลงด้านข้างของใบหน้าของเขา และมือของเขามีลึกผ้าเป็นรอยย่นรอยแผลเป็นจากปลาหนักในสายการจัดการ แต่รอยแผลเป็นเหล่านี้ไม่มีจืด พวกเขาเป็นเก่าerosions ในทะเลทราย fishlessทุกอย่างเกี่ยวกับเขาเดิมยกเว้นตา และพวกเขาถูกทะเลสีเดียวกัน และมีร่าเริง และ undefeated"Santiago เด็กกล่าวว่า เขาเป็นพวกเขาปีนธนาคารจากที่ skiff ที่ถูกลากขึ้น "ฉันสามารถไปกับคุณอีกครั้ง เราได้ทำเงินบาง"คนเก่ามาสอนเด็กปลา และเด็กรักเขา"ไม่ เฒ่ากล่าวว่า "คุณกำลังเรือโชคดี อยู่กับพวกเขา""แต่ จำวิธีคุณไปเอ้เจ็ดวันไม่ มีปลาแล้ว เราจับใหญ่ทุกวันในสัปดาห์ที่สาม"ชายชรากล่าวว่า "ข้าพเจ้าจำได้ "ฉันรู้ว่า คุณไม่ได้ปล่อยฉัน เพราะคุณ doubted""ได้ทำให้ฉันออกจากปาป้า ผมเป็นเด็ก และต้องฟังเขา"ชายชรากล่าวว่า "ฉันรู้ "ได้ค่อนข้างปกติ""เขาไม่เชื่อมาก"[10] "ไม่ เฒ่ากล่าวว่า "แต่เรามี ไม่เรา"ใช่, "เด็กกล่าวว่า "สามารถฉันให้คุณเบียร์บนระเบียงแล้ว เราจะนำสิ่งบ้าน""ทำไมไม่" ชายกล่าวว่า "ระหว่างชาวประมงด้วย"พวกเขานั่งบนระเบียงและชาวประมงที่ทำสนุกของคนมากมาย และท่านก็ไม่ได้โกรธ คน ชาวประมงเก่า มองเขา และก็เศร้า แต่พวกเขาไม่ได้แสดงและพวกเขาพูดสุภาพเกี่ยวกับปัจจุบัน และความลึกจะมีลอยเส้นของพวกเขาที่ดีมั่นคงสภาพอากาศ และสิ่งที่พวกเขาได้เห็น ชาวประมงประสบความสำเร็จของวันนั้นได้แล้วใน และมีbutchered มาร์ลินของพวกเขาออก และทำให้วางแบบยาวสองลับแล มีชายสองคน เออร์เนสต์เฮมิงเวย์เฒ่าและทะเล2ส่ายในตอนท้ายของแต่ละแผ่น บ้านปลาที่พวกเขารอรถบรรทุกน้ำแข็งเพื่อดำเนินการพวกเขาไปยังตลาดในฮาวานา ผู้ที่มาจับปลาฉลามได้นำพวกเขาโรงงานปลาฉลามบนด้านอื่น ๆ ของโคที่จะถูก hoisted บนการบล็อกและต่อสู้ livers การลบ การตัดครีบ และซ่อนตัวแม้ออก และเนื้อของพวกเขาตัดเป็นแถบมารีซอลทิงเมื่อลมทิศตะวันออก กลิ่นมาข้ามท่าเรือจากโรงงานปลาฉลาม แต่วันนี้มี [11] ถูกเฉพาะขอบของกลิ่นลมเนื่องจากลมมีสำรองในภาคเหนือแล้ว หลุดออก และก็สบาย และแดดบนระเบียง"Santiago เด็กกล่าวว่า"ใช่ ชายกล่าวว่า เขาถูกจับแก้วของเขา และความคิดของหลายปีที่ผ่านมา"สามารถไปออกรับปลาในวันพรุ่งนี้หรือไม่"หมายเลข" ไป และเล่นเบสบอล ฉันสามารถยังแถว และโรเจรีโอจะโยนสุทธิ""อยากไป ถ้าฉันไม่สามารถปลากับคุณ อยากจะให้บริการในบางวิธีการ"ชายชรากล่าวว่า "คุณซื้อผมเบียร์ "ท่านเป็นมนุษย์""อายุฉันถูกเมื่อคุณแรกเอาฉันในเรือหรือไม่""ห้าและเกือบถูกฆ่าตายเมื่อผมนำปลาในเกินไปสีเขียวและเขาเกือบฉีกเรือเป็นชิ้น คุณสามารถจำได้หรือไม่""ฉันสามารถจำ slapping หาง และพวก และแบ่ง thwart และเสียงของการกลางคืน สามารถจำคุณทิ้งฉันเป็นธนูที่มีใบม้วนเปียกและความรู้สึกศิวะทั้งเรือและเสียงของคุณกลางเขาโป๊ต้นไม้ลงและหวานเลือดกลิ่นทั่วฉัน"[12] "คุณสามารถจริง ๆ จำที่ หรือผมเพียงบอกว่า คุณ""ผมจำได้ว่า ตั้งแต่เมื่อเราต้องไปด้วยกัน"คนมองที่เขา ด้วยตารักซันเขียน มั่นใจ"ถ้า คุณมีเด็กของฉันฉันจะนำคุณออก และทำการ เขากล่าวว่า "แต่คุณพ่อของคุณ และของคุณมารดาและคุณอยู่ในเรือโชคดี""อาจได้รับปลา ฉันรู้ที่ฉันสามารถได้รับเหยื่อ 4 เกินไป""ฉันมีฉันเหลือจากวันนี้ ผมใส่ให้เกลือในกล่อง""ผมรับคนสี่สด"หนึ่ง"คนพูด ความหวังของเขาและความเชื่อมั่นของเขาก็ไม่เคยไป แต่ตอนนี้ พวกเขามากเป็นเมื่อสายลมมา"สอง เด็กกล่าวว่า"สอง เฒ่าตกลง "คุณไม่ได้ขโมยพวกเขา"เด็กกล่าวว่า "ฉัน "แต่ฉันซื้อเหล่านี้""ขอบคุณ เฒ่ากล่าว เขาได้ง่ายเกินไปที่จะสงสัยว่า เมื่อเขาได้บรรลุบทแต่เขา [13] รู้เขาได้บรรลุ และเขารู้ไม่อับอาย และดำเนินการของจริงไม่สูญเสียความภาคภูมิใจ"พรุ่งนี้จะเป็นวันที่ดีกับปัจจุบันนี้ เขากล่าวว่า"คุณจะไปไหน" ถามเด็ก"เกินไปเข้ามาเมื่อลมกะ อยากจะออกก่อนที่จะเบา"เด็กกล่าวว่า "ฉันจะพยายามให้เขาไปทำงานไกลออก "แล้ว ถ้าคุณเกี่ยวอะไรใหญ่อย่างแท้จริงที่เราสามารถมาช่วยคุณ""ไม่ชอบการทำงานไกลจากกัน""ไม่ เด็กกล่าวว่า "แต่จะดูสิ่งที่เขาไม่เห็นเช่นนกทำงาน และได้รับเขาจะออกมาหลังจากปลาโลมา""เป็นตาที่เลว""เขาเป็นเกือบตาบอด""ก็แปลก เฒ่ากล่าว "ไม่เคยเขาเต่า-ไอเอ็นจี ที่อยู่อะไรฆ่าตา""แต่คุณก็กำลังเต่าปีฝั่งยุง และตาดี" เออร์เนสต์เฮมิงเวย์เฒ่าและทะเล3"ฉันคนเก่าแปลก"" แต่คุณมีความแข็งแรงขณะนี้เพียงพอสำหรับปลาขนาดใหญ่อย่างแท้จริง? ""ฉันคิดอย่างนั้น และมีเทคนิคมากมาย"[14] "ให้เราใช้สิ่งหน้าแรก กล่าวว่า เด็ก "เพื่อได้หล่อสุทธิ และไปหลังจากปลา"พวกเขาเลือกขึ้นเกียร์จากเรือ คนทำเสาที่บนไหล่เขาและเด็กทำเรือไม้บรรทัดสีน้ำตาลม้วน ถักยาก gaff ที่ และฉมวกมีของเพลา กล่องกับเหยื่อถูกภายใต้ของ skiff กับคลับที่ใช้ในการปราบปลาใหญ่เมื่อพวกเขาถูกนำควบคู่ไปกับการ ไม่มีใครจะขโมยจากเก่าคนแต่ก็ดีกว่าการเซลและบรรทัดหนักบ้านเป็นเดอะดิวไม่ดีสำหรับพวกเขา และเขาเองก็ค่อนข้างแน่ใจว่า ไม่มีคนท้องถิ่นจะขโมยจากเขา คนนึกเป็น gaff และฉมวกเทมป์เทชันส์รวดเร็วไปในเรือได้พวกเขาเดินขึ้นอยู่กันการชฟรอนท์ของคนเก่า และไปในผ่านประตูเปิดคนพิงเสากับเซลของมันตัดกับผนัง และเด็กผู้ชายใส่กล่องและอื่น ๆ เกียร์อยู่ด้านข้าง เสาเกือบยาวเป็นห้องหนึ่งของชฟรอนท์ได้ ชฟรอนท์ที่ทำของ budshields ยากรอยัลปาล์มที่เรียกว่า guano และ ในนั้น มีเตียง ตารางเก้าอี้หนึ่ง และสถานที่บนพื้นดินการปรุงอาหาร ด้วยถ่าน บนผนังสีน้ำตาลของที่ล...ใบไม้ guano ทน fibered [15] มีการทับซ้อนเป็นภาพสีของหฤทัยพระเยซูและอื่นของเวอร์จิน Cobre เป็นของภรรยา เมื่อได้มีการภาพถ่ายสีของภรรยาบนผนัง แต่เขาก็มาลง เพราะมันทำให้เขาโดดเดี่ยวเกินไปดูมันและมันก็อยู่บนชั้นในภายใต้เสื้อของเขาสะอาด"อะไรมีกินไหม" ถามเด็ก"หม้อข้าวเหลืองกับปลา คุณต้องบางหรือไม่""หมายเลขฉันจะกินที่บ้าน คุณต้องการฉันเพื่อให้ไฟ""หมายเลขที่เราจะกำหนดมันในภายหลัง หรือผมจะกินข้าวเย็น""ฉันจะหล่อสุทธิ""แน่นอน"มีไม่หล่อสุทธิ และเด็กจำเมื่อพวกเขาได้ขายมัน แต่พวกเขาได้นิยายที่นี้ทุกวัน มีหม้อไม่มีข้าวสีเหลือง และปลาและเด็กดีเกินไป"แปดสิบห้าเป็นเลขโชคดี คนกล่าว "คุณต้องการดูฉันนำหนึ่งในที่สวมใส่ออกกว่าพันปอนด์หรือ""ฉันจะได้หล่อสุทธิ และไปสำหรับปลา จะคุณนั่งอาบแดดในประตู"[16] "ใช่ มีกระดาษของเมื่อวานนี้ และจะอ่านเบสบอล"เด็กไม่ได้ไม่ทราบว่า กระดาษของเมื่อวานนี้เป็นนิยายเกินไป แต่คนนำมาออกอย่างนอน"Perico ให้ฉันที่ bodega เขาอธิบาย "จะกลับเมื่อมีปลา ฉันจะให้คุณและเหมืองกันบนน้ำแข็ง และเราสามารถใช้พวกเขาในตอนเช้า เมื่อฉันกลับมาคุณสามารถบอกเกี่ยวกับเบสบอล""Yankees ไม่สูญเสีย""แต่ฉันกลัวอินเดียคลีฟแลนด์""ประสาท Yankees ในลูก คิดว่า DiMaggio ดี""ฉันกลัวเสือดีทรอยต์และอินเดียคลีฟแลนด์""ระวัง หรือคุณจะกลัวแม้กระทั่งสีแดงของซินซินนาติและแซ็กซ์ชิคาโกไวท์""คุณเรียน และบอกฉันเมื่อฉันกลับมา""คุณคิดว่า เราควรซื้อเทอร์มินัลของลอตเตอรี่กับแปดสิบห้า วันพรุ่งนี้เป็นการวันห้าเอ้"เด็กกล่าวว่า "เราทำที่ "แต่สิ่งที่เกี่ยวกับเซเว่นเอ้ของระเบียนของคุณดี"[17] "มันอาจไม่เกิดขึ้นสองครั้ง คุณคิดว่า คุณสามารถค้นหาแปดสิบห้าหรือไม่" เออร์เนสต์เฮมิงเวย์เฒ่าและทะเล4"ผมสามารถสั่งซื้อ"หนึ่งแผ่น นั่นคือสองดอลลาร์และครึ่ง ที่สามารถเรายืมจากที่""ทำไม่ยาก ฉันสามารถจะยืมสองดอลลาร์และครึ่ง""ผมคิดว่า บางทีฉันสามารถเกินไป แต่พยายามไม่ให้ยืม ครั้งแรกที่คุณยืม แล้ว คุณขอ"เด็กกล่าวว่า "ให้คนอบอุ่น "จำเราได้ในเดือนกันยายนนี้""เดือนเมื่อมหาราชปลามา เฒ่ากล่าว "ทุกคนเป็นชาวประมงในอาจ"เด็กกล่าวว่า "ฉันไปตอนนี้ปลาเมื่อเด็กมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เออร์เนสเฮมมิงชายชราและทะเล
1
ชายชราและทะเลโดย Ernest Hemingway เพื่อชาร์ลี Shribner และเพื่อ Perkins แม็กซ์เขาเป็นชายชราคนหนึ่งที่ตกปลาคนเดียวในเรือกรรเชียงเล็กๆ ในกระแสกัลฟ์และเขาได้ไปอายุแปดสิบสี่วันตอนนี้ไม่มีการเลี้ยงปลา ในสี่สิบวันแรกที่เด็กผู้ชายคนหนึ่งเคยอยู่กับเขา แต่หลังจากที่สี่สิบวันโดยไม่ต้องเป็นปลาพ่อแม่ของเด็กได้บอกเขาว่าคนเก่าตอนนี้แน่นอนและในที่สุดก็เสลาซึ่งเป็นรูปแบบที่เลวร้ายที่สุดของโชคร้ายและเด็กได้ไปที่คำสั่งของพวกเขาในเรือลำที่อื่นจับสามปลาที่ดีแรกสัปดาห์ มันทำให้เด็กเศร้าที่เห็นชายชรามาในแต่ละวันด้วยเรือกรรเชียงเล็ก ๆ ของเขาว่างเปล่าและเขามักจะลงไปเพื่อช่วยให้เขาดำเนินการอย่างใดอย่างหนึ่งเส้นขดหรือฉมวกและฉมวกและแล่นเรือที่ถูกม้วนรอบเสา เรือปะกับกระสอบแป้งและม้วนมันดูเหมือนธงของความพ่ายแพ้อย่างถาวร. ชายชราเป็นบางและผอมแห้งมีริ้วรอยลึกในด้านหลังของลำคอของเขา สีน้ำตาลเป็นจ้ำ ๆ ของโรคมะเร็งผิวหนังใจดีดวงอาทิตย์จากนำมัน [9] สะท้อนในทะเลเขตร้อนอยู่บนแก้มของเขา จ้ำ ๆ วิ่งกันลงด้านข้างของใบหน้าของเขาและมือของเขามีรอยพับลึกรอยแผลเป็นจากการใช้งานหนักในปลาสาย แต่ไม่มีรอยแผลเป็นเหล่านี้มีความสดใหม่ พวกเขาเป็นเช่นเดิมเป็นerosions ในทะเลทราย fishless. ทุกอย่างเกี่ยวกับเขาคือเก่ายกเว้นดวงตาของเขาและพวกเขาก็สีเดียวกับทะเลและมีความร่าเริงและพ่ายแพ้. "ซานติอาโก" เด็กพูดกับเขาขณะที่พวกเขาปีนขึ้นไปธนาคารจากที่ เรือกรรเชียงเล็ก ๆ ที่ถูกลากขึ้น "ฉันจะไปกับคุณอีกครั้ง เราได้ทำให้เงิน. "ชายชราได้สอนเด็กไปตกปลาและเด็กรักเขา." ไม่ "ชายชรากล่าวว่า "คุณกับเรือโชคดี อยู่กับพวกเขา. "" แต่จำไว้ว่าคุณไป 87 วันโดยไม่ต้องปลาและแล้วเราก็จับคนใหญ่ทุกวันเป็นเวลาสามสัปดาห์. "" ผมจำได้ว่า "ชายชรากล่าวว่า "ฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ทิ้งฉันเพราะคุณสงสัย." "มันเป็นพ่อทำให้ผมออก ฉันเป็นเด็กและฉันต้องเชื่อฟังเขา. "" ฉันรู้ "ชายชรากล่าวว่า "มันเป็นเรื่องปกติมาก." "เขามีความเชื่อที่ไม่มาก." [10] "ไม่" ชายชรากล่าวว่า "แต่เรามี มีไม่ได้เรา? "ใช่" เด็กกล่าวว่า "ฉันจะให้คุณเบียร์บนเทอเรซและจากนั้นเราจะพาสิ่งที่บ้าน." "ทำไมไม่?" ชายชรากล่าวว่า "ระหว่างชาวประมง." พวกเขานั่งอยู่บนระเบียงและส่วนมากของชาวประมงที่ทำสนุกของชายชราและเขาก็ไม่ได้โกรธ อื่น ๆ ของชาวประมงเก่ามองไปที่เขาและมีความเศร้า แต่พวกเขาไม่ได้แสดงมันและพวกเขาได้พูดคุยอย่างสุภาพเกี่ยวกับปัจจุบันและความลึกที่พวกเขาได้ลอยสายของพวกเขาที่มั่นคงและดีสภาพอากาศและสิ่งที่พวกเขาได้เห็น ชาวประมงที่ประสบความสำเร็จในวันนี้ที่มีอยู่แล้วในและเชือดมาร์ลินของพวกเขาออกมาและพาพวกเขาวางยาวเต็มรูปแบบทั่วทั้งสองแผ่นมีชายสองคนErnest Hemingway ชายชราและทะเล2 ส่ายตอนท้ายของแต่ละกระดานเพื่อบ้านปลาที่ พวกเขารอคอยสำหรับรถบรรทุกน้ำแข็งที่จะดำเนินการให้พวกเขาไปยังตลาดในฮาวานา บรรดาผู้ที่ได้ฉลามจับได้นำพวกเขาไปยังโรงงานปลาฉลามในด้านอื่น ๆ ของอ่าวที่พวกเขาถูกยกขึ้นบนบล็อกและแก้ไขปัญหาตับของพวกเขาออกของพวกเขาครีบตัดและหนังของพวกเขาถลกหนังออกมาและเนื้อของพวกเขาตัดเป็นเส้นสำหรับเกลือ. เมื่อลมอยู่ในทิศตะวันออกกลิ่นมาข้ามท่าเรือจากโรงงานปลาฉลามนั้น แต่วันนี้มี [11] เป็นเพียงขอบลมของกลิ่นเพราะลมได้รับการสนับสนุนเข้ามาทางทิศเหนือแล้วลดลงปิดและมันก็เป็นที่น่าพอใจและมีแดดบนระเบียง. "ซานติอาโก" เด็กกล่าวว่า. "ใช่" เก่า ชายคนหนึ่งกล่าวว่า เขากำลังถือแก้วของเขาและคิดว่าหลายปีที่ผ่านมา. "ผมสามารถออกไปรับปลาซาร์ดีสำหรับคุณสำหรับวันพรุ่งนี้?" "ฉบับที่ ไปเล่นเบสบอล ฉันยังคงสามารถแถวและ Rogelio จะโยนสุทธิ. "" ผมอยากที่จะไป ถ้าฉันไม่สามารถตกปลากับคุณ ผมอยากที่จะให้บริการในบางวิธี. "" คุณซื้อฉันเบียร์ "ชายชรากล่าวว่า "คุณเป็นคนที่มีอยู่แล้ว." "อายุเท่าไหร่ผมเมื่อคุณเอาฉันในเรือ?" "ห้าและคุณเกือบถูกฆ่าตายเมื่อผมนำปลาในสีเขียวเกินไปและเขาเกือบจะฉีกเรือเป็นชิ้น ๆ คุณสามารถจำได้ไหม? "" ผมจำได้หางตบและการต่อสู้และป้องกันการทำลายและเสียงของคลับ ผมจำได้คุณโยนฉันเป็นโบว์ที่สายขดเปียกอยู่และความรู้สึกสั่นเรือทั้งหมดและเสียงของคุณถูกคอเขาเหมือนตัดต้นไม้ลงและหวานกลิ่นเลือดทั่วฉัน. "[12]" คุณสามารถจริงๆ จำไว้ว่าหรือไม่ผมก็แค่บอกให้คุณ? "" ผมจำได้ทุกอย่างตั้งแต่ตอนแรกที่เราไปด้วยกัน. "ชายชรามองไปที่เขาด้วยดวงอาทิตย์เผาเขาตาความรักความมั่นใจ." ถ้าคุณเป็นเด็กของฉันฉันใช้เวลา คุณออกมาและเล่นการพนัน "เขากล่าว "แต่คุณเป็นของคุณพ่อและคุณแม่และคุณอยู่ในเรือโชคดี." "ผมอาจจะได้รับปลาซาร์ดีนหรือไม่? ฉันรู้ว่าที่ฉันสามารถได้รับสี่เหยื่อเกินไป. "" ผมมีเหมืองที่เหลือจากวันนี้ ผมใส่ไว้ในเกลือในกล่อง. "" ให้ฉันได้รับสี่คนที่สด. "" หนึ่ง "ชายชรากล่าวว่า ความหวังและความเชื่อมั่นของเขาไม่เคยหายไป แต่ตอนนี้พวกเขากำลังทำให้ใหม่เมื่อสายลมที่เพิ่มขึ้น. "สอง" เด็กกล่าวว่า. "สอง" ชายชราที่ตกลงกันไว้ "คุณไม่ได้ขโมยพวกเขา?" "ฉันจะ" เด็กกล่าวว่า "แต่ฉันซื้อเหล่านี้." "ขอบคุณ" ชายชรากล่าวว่า เขาเป็นคนที่เรียบง่ายเกินไปที่จะสงสัยว่าเมื่อเขาได้บรรลุความอ่อนน้อมถ่อมตน. แต่เขา [13] รู้ว่าเขาได้บรรลุมันและเขารู้ว่ามันไม่ได้น่าอายและจะดำเนินการสูญเสียของจริงไม่มีความภาคภูมิใจ. "พรุ่งนี้จะเป็นวันที่ดีด้วยในปัจจุบันนี้ "เขากล่าว." คุณจะไปไหน? "เด็กชายถาม." ไกลออกไปมาในเมื่อการเปลี่ยนแปลงลม ฉันต้องการที่จะออกมาก่อนที่จะเป็นไฟ. "" ฉันจะพยายามที่จะรับเขาไปทำงานไกลออก "เด็กกล่าวว่า "แล้วถ้าคุณขอบางสิ่งบางอย่างที่ยิ่งใหญ่อย่างแท้จริงเราสามารถมาให้ความช่วยเหลือของคุณ." "เขาไม่ได้ต้องการที่จะทำงานมากเกินไปที่จะออก." "ไม่มี" เด็กกล่าวว่า "แต่ผมจะเห็นบางสิ่งบางอย่างที่เขาไม่สามารถมองเห็นได้เช่นการทำงานที่นกและได้รับเขาที่จะออกมาหลังจากปลาโลมา." ว่า "ดวงตาของเขาที่ไม่ดี?" "เขาเป็นคนตาบอดเกือบ." "มันเป็นเรื่องแปลก" ชายชรากล่าวว่า . "เขาไม่เคยไปเต่าไอเอ็นจี นั่นคือสิ่งที่ฆ่าตา. "" แต่คุณไปเต่าไอเอ็นจีปีที่ผ่านมาชายฝั่งยุงและดวงตาของคุณจะดี. "Ernest Hemingway ชายชราและทะเล3" ฉันเป็นชายชราแปลก "" แต่คุณมีความแข็งแรง พอตอนนี้สำหรับปลาใหญ่อย่างแท้จริง? "" ผมคิดอย่างนั้น และมีเทคนิคหลาย. "[14]" ให้เรานำกลับบ้านสิ่งที่ "เด็กกล่าวว่า "ดังนั้นผมจึงจะได้รับสุทธิหล่อและไปหลังจากที่ปลาซาร์ดีน." พวกเขาหยิบขึ้นมาเกียร์จากเรือ ชายชราดำเนินเสาบนไหล่ของเขาและเด็กถือเรือไม้กับขดยากถักเส้นสีน้ำตาล, ฉมวกและฉมวกกับเพลาของ กล่องที่มีเหยื่อที่อยู่ภายใต้ท้ายเรือกรรเชียงเล็ก ๆ พร้อมกับสโมสรที่ใช้ในการปราบปลาใหญ่เมื่อพวกเขาถูกนำตัวไปพร้อมกับ ไม่มีใครจะขโมยจากเดิมคนแต่ก็ยังดีกว่าที่จะใช้เรือและเส้นหนักที่บ้านเป็นน้ำค้างไม่เป็นผลดีสำหรับพวกเขาและแม้ว่าเขาจะค่อนข้างแน่ใจว่าคนในท้องถิ่นจะไม่ขโมยจากเขาคนเก่าคิดว่าฉมวกและฉมวกถูกล่อลวงไม่มีความจำเป็นที่จะออกในเรือ. พวกเขาเดินขึ้นไปบนถนนร่วมกันเพื่อกระท่อมของชายชราและเดินผ่านประตูเปิด. ชายชราพิงเสากับการแล่นเรือห่อของกับผนังและเด็กใส่กล่อง และอุปกรณ์อื่นๆ ข้าง เสาเกือบตราบเท่าที่ห้องหนึ่งของกระท่อม กระท่อมที่ถูกสร้างขึ้นของ budshields ยากของพระราชปาล์มซึ่งเรียกว่าค้างคาวและในนั้นมีเตียง, โต๊ะ, เก้าอี้, และสถานที่บนพื้นดินในการปรุงอาหารด้วยถ่าน บนผนังสีน้ำตาลของบี้ที่ทับซ้อนกันใบของ fibered ทนทาน [15] ค้างคาวมีภาพสีอันศักดิ์สิทธิ์ของพระเยซูและอีกคนหนึ่งของพระแม่แห่งCobre เหล่านี้เป็นพระธาตุของภรรยาของเขา เมื่อได้มีการถ่ายภาพสีของภรรยาของเขาบนผนังแต่เขาได้รับมันลงเพราะมันทำให้เขาเหงาเกินไปที่จะเห็นมันและมันก็อยู่บนหิ้งในมุมภายใต้เสื้อสะอาดของเขา. "คุณมีอะไรที่จะกิน? "เด็กถาม." หม้อข้าวสีเหลืองที่มีปลา คุณต้องการหรือไม่? "" ฉบับที่ ผมจะกินที่บ้าน คุณต้องการให้ฉันเพื่อให้เกิดไฟไหม้ได้หรือไม่ "" ฉบับที่ ฉันจะทำให้ได้ในภายหลัง หรือฉันจะได้กินข้าวเย็น. "" ผมอาจจะใช้สุทธิหล่อ? "" แน่นอน. "มีสุทธิไม่หล่อถูกและเด็กจำได้ว่าเมื่อพวกเขาได้ขายมัน แต่พวกเขาเดินผ่านนิยายนี้ทุกวัน มีหม้อข้าวสีเหลืองและปลาไม่ได้และเด็กรู้ว่าเรื่องนี้มากเกินไป. "แปดสิบห้าเป็นเลขนำโชค" ชายชรากล่าวว่า "วิธีที่คุณต้องการที่จะเห็นฉันนำหนึ่งในที่สวมใส่ออกไปหนึ่งพันปอนด์?" "ฉันจะได้รับสุทธิหล่อและไปสำหรับปลาซาร์ดีน คุณจะนั่งอยู่ในดวงอาทิตย์ในทางเข้าประตูได้หรือไม่ "[16]" ใช่ ฉันมีกระดาษเมื่อวานนี้และฉันจะอ่านเบสบอล. "เด็กไม่รู้ว่ากระดาษของเมื่อวานนี้เป็นนิยายเกินไป แต่ชายชราคนหนึ่งนำมันออกมาจากใต้เตียง. "Perico มอบมันให้กับเราได้ที่ร้านขายของชำ" เขาอธิบาย "ฉันจะกลับมาเมื่อฉันมีปลาซาร์ดีน ฉันจะให้คุณและเหมืองร่วมกันบนน้ำแข็งและเราสามารถแบ่งปันให้ในตอนเช้า เมื่อฉันกลับมาที่คุณสามารถบอกฉันเกี่ยวกับเบสบอล. "" แยงกี้ไม่สามารถสูญเสีย. "" แต่ฉันกลัวอินเดียนแดงของคลีฟแลนด์. "" มีความเชื่อมั่นในแยงกี้ลูกชายของฉัน คิดว่าดิมักจิโอดี. "" ฉันกลัวทั้งเสือดีทรอยต์และอินเดียของคลีฟแลนด์. "" โปรดใช้ความระมัดระวังหรือคุณจะกลัวแม้กระทั่งสีแดงซินซินและแซ็กโซโฟนสีขาวชิคาโก. "" คุณศึกษามันและบอกฉันเมื่อ ฉันกลับมา. "" คุณคิดว่าเราควรจะซื้อขั้วจับสลากที่มีแปดสิบห้า? พรุ่งนี้เป็นวันที่ 85. "" เราสามารถทำอย่างนั้น "เด็กกล่าวว่า "แต่สิ่งที่เกี่ยวกับของ 87 บันทึกที่ดีของคุณ?" [17] "มันไม่ได้เป็นครั้งที่สองที่อาจเกิดขึ้น คุณคิดว่าคุณสามารถหาแปดสิบห้า? "เออร์เนสเฮมมิงชายชราและทะเล4" ฉันสามารถสั่งซื้อ. "หนึ่งแผ่น นั่นคือสองดอลลาร์และครึ่งหนึ่ง ผู้ที่เราสามารถยืมที่มาจากไหน? "" นั่นเป็นเรื่องง่าย ฉันมักจะสามารถยืมสองดอลลาร์และครึ่งหนึ่ง. "" ผมคิดว่าบางทีฉันสามารถทำได้ แต่ผมพยายามที่จะไม่ยืม ครั้งแรกที่คุณยืม แล้วคุณจะขอ. "" ให้คนที่อบอุ่นเก่า "เด็กกล่าวว่า "จำไว้ว่าเราอยู่ในเดือนกันยายน." "เดือนเมื่อปลาที่ดีมา" ชายชรากล่าวว่า "ทุกคนสามารถเป็นชาวประมงในเดือนพฤษภาคม." "ฉันไปตอนนี้สำหรับปลาซาร์ดีนที่" เด็กกล่าวว่า. เมื่อเด็กมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เออร์เนสต์ เฮมิงเวย์ ชายชราและทะเล
1
คนแก่และทะเลโดย Ernest Hemingway



shribner ชาร์ลีและแม็กซ์ เพอร์กิ้นส์
เขาคือชายชราที่ตกปลาคนเดียวในเรือในอ่าวสตรีมและเขาได้ไป 84
วันแล้วโดยไม่ต้องใช้ปลา ในสี่สิบวันแรกเด็กที่ได้รับกับเขา แต่หลังจากสี่สิบวัน
ไม่มีปลาของเด็กที่พ่อแม่เคยบอกเขาว่าชายชราคนนั้นตอนนี้แน่นอน และสุดท้าย เสลา
, ซึ่งเป็นรูปแบบที่เลวร้ายที่สุดของโชคร้ายและเด็กที่ได้ไปที่คำสั่งของพวกเขาในเรือลำอื่นซึ่ง
จับสามดีปลาสัปดาห์แรก มันทำให้เด็กเสียใจที่เห็นชายชราที่เข้ามาในแต่ละวัน
เรือที่ว่างเปล่าของเขาและเขาก็ลงไปช่วยเขาแบกทั้งขดสายหรือสถานที่และ
ฉมวกใบเรือที่ furled รอบเสากระโดง ใบเรือถูก patched กับแป้งกระสอบและ
furled เหมือนกับธงของความพ่ายแพ้ที่ถาวร
คนแก่ผอมและซูบผอมกับริ้วรอยลึกในคอของเขา โดย blotches สีน้ำตาล
ใจดีของโรคมะเร็งผิวหนังจากดวงอาทิตย์มา [ 9 ] ภาพสะท้อนในเขตร้อนทะเลเป็น
บนแก้มของเขาโดย blotches วิ่งดีลงด้านข้างของใบหน้าของเขาและมือของเขาได้ลึกรอยย่น
แผลเป็นจากการจัดการปลาหนักบนสายไฟ แต่ไม่มีแผลเป็นเหล่านี้สด พวกเขาอายุเท่า
5 ในทะเลทราย fishless .
ทุกอย่างที่เกี่ยวกับเค้า แก่ ยกเว้นตาของเขา และเป็นสีเดียวกับทะเล และถูก

" ร่าเริงและพ่ายแพ้ ซานติเอโก้" เด็กชายพูดกับเขาขณะที่พวกเขาปีนธนาคารจากที่เรือถูกลากขึ้นมา " ฉัน
ไปกับเธอได้อีก เราทำเงิน "
คนแก่สอนเด็กตกปลา และเด็กชายรักเขา .
" ไม่มี " ชายชรากล่าว " คุณกับเรือที่โชคดี อยู่กับพวกเขา . "
" แต่จำได้ว่าคุณไปแปดสิบเจ็ดวันโดยไม่มีปลาแล้วเราจับได้ตัวใหญ่ทุกวันเป็นเวลา 3 อาทิตย์

"" ผมจำได้ " ชายชรากล่าว " ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้ทิ้งฉัน เพราะคุณสงสัย "
" ป๊ะป๋าให้ฉันออกไป ฉันเป็นผู้ชาย และผมต้องเชื่อฟังมัน . "
" ฉันรู้ " ชายชรากล่าว " มันค่อนข้างปกติ . "
" เขาไม่ศรัทธามาก . "
[ 10 ] " ไม่มี " ชายชรากล่าว " แต่เรามี เราไม่ได้ ? "
" , " บอยกล่าว " ผมจะให้คุณเบียร์บนระเบียงแล้วเราจะเอาของบ้าน "