8. Watch the Patient’s Body and Fac

8. Watch the Patient’s Body and Face
Much of what is conveyed between a physician and patient
in a clinical encounter occurs through nonverbal communication.
For both physician and patient, images of body language
and facial expressions will likely be remembered longer after
the encounter than any memory of spoken words.
It is also important to recognize that the patient-physician
encounter involves a two-way exchange of nonverbal information.
Patients’ facial expressions are often good indicators
of sadness, worry, or anxiety. The physician who responds
with appropriate concern to these nonverbal cues will likely
impact the patient’s illness to a greater degree than the physician
wanting to strictly convey factual information. At the
very least, the attentive physician will have a more satisfied
patient.
Conversely, the physician’s body language and facial
expression also speak volumes to the patient. The physician
who hurriedly enters the examination room several minutes
late, takes furious notes, and turns away while the patient is
talking, almost certainly conveys impatience and minimal
interest in the patient. Over several such encounters, the patient
may interpret such nonverbal behavior as a message that his
or her visit is unimportant, despite any spoken assurances to
the contrary. Thus, it is imperative that the physician be aware
of his or her own implicit messages, as well as recognizing the
nonverbal cues of the patient.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

8. ดูหน้าและผิวกายของผู้ป่วยมากอะไรคือถ่ายทอดระหว่างแพทย์และผู้ป่วยพบทางคลินิกเกิดขึ้นผ่านอวัจนภาษาทั้งแพทย์และผู้ป่วย ภาพของภาษากายและใบหน้าที่มีแนวโน้มจะจำอีกต่อไปหลังจากพบกว่าหน่วยความจำคำพูดมีความสำคัญว่าแพทย์ผู้ป่วยพบเกี่ยวข้องกับการแลกเปลี่ยนข้อมูลนภาษาสองรู้สึกบนใบหน้าของผู้ป่วยมักมีตัวชี้วัดที่ดีความเศร้า กังวล หรือความวิตกกังวล แพทย์ผู้ตอบด้วยความกังวลเหล่านี้สัญลักษณ์กริยาเหมาะสมจะมีแนวโน้มส่งผลกระทบต่อการเจ็บป่วยของผู้ป่วยในระดับที่สูงกว่าแพทย์ต้องการถ่ายทอดข้อเท็จจริงอย่างเคร่งครัด ที่มากน้อย แพทย์เอาใจใส่จะมีความพึงพอใจมากขึ้นผู้ป่วยในทางกลับกัน ภาษากายและใบหน้าแพทย์นิพจน์ยังพูดปริมาณผู้ป่วย แพทย์ใครรีบเข้าห้องสอบหลายนาทีสาย จดโกรธ และขจัดในขณะเป็นผู้ป่วยพูดคุย การถ่ายทอดเกือบแน่นอนความอดทน และน้อยที่สุดสนใจในผู้ป่วย ผ่านหลายดังกล่าวพบ ผู้ป่วยอาจตีความพฤติกรรมกริยาดังกล่าวเป็นข้อความที่เขาหรือเยี่ยมชมของเธอสำคัญ แม้ มีการรับรองใด ๆ พูดไปตรงกันข้าม ดังนั้น มันเป็นความจำเป็นที่แพทย์ระวังของ ตนเองโดยนัยข้อความ รวมทั้งตระหนักถึงความสัญลักษณ์นภาษาของผู้ป่วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

8. ดูร่างกายของผู้ป่วยและใบหน้า
มากในสิ่งที่เป็นสื่อระหว่างแพทย์และผู้ป่วย
ในการเผชิญหน้าทางคลินิกที่เกิดขึ้นผ่านการสื่อสารอวัจนภาษา.
ทั้งแพทย์และผู้ป่วย, ภาพของภาษากาย
และการแสดงออกทางสีหน้ามีแนวโน้มที่จะได้รับการจดจำอีกต่อไปหลังจาก
การเผชิญหน้ากว่าใด ๆ ความทรงจำของคำพูด.
ยังเป็นสิ่งสำคัญที่จะรับรู้ว่าผู้ป่วยแพทย์
เผชิญหน้าเกี่ยวข้องกับการแลกเปลี่ยนแบบสองทางของข้อมูลอวัจนภาษา.
การแสดงออกทางสีหน้าของผู้ป่วยมักจะมีตัวชี้วัดที่ดี
ของความโศกเศร้ากังวลหรือความวิตกกังวล แพทย์ที่ตอบสนอง
ด้วยความกังวลที่เหมาะสมในการชี้นำอวัจนภาษาเหล่านี้มีแนวโน้มที่จะ
ส่งผลกระทบต่อการเจ็บป่วยของผู้ป่วยในระดับที่สูงกว่าแพทย์
ที่ต้องการที่จะนำเสนอข้อมูลที่เป็นข้อเท็จจริงอย่างเคร่งครัด ที่
อย่างน้อยที่สุดแพทย์ใส่ใจจะมีความพึงพอใจ
ของผู้ป่วย.
ตรงกันข้ามภาษากายของแพทย์และใบหน้า
แสดงออกยังพูดวอลุ่มให้กับผู้ป่วย แพทย์
ที่รีบเข้าห้องสอบเวลาหลายนาที
ปลายจดบันทึกโกรธและหันออกไปในขณะที่ผู้ป่วยจะ
พูดเกือบจะแน่นอนบ่งบอกถึงความอดทนและน้อยที่สุด
ความสนใจในผู้ป่วย ในช่วงหลายเผชิญหน้าดังกล่าวผู้ป่วย
อาจตีความพฤติกรรมอวัจนภาษาเช่นข้อความว่าเขา
เยี่ยมชมหรือเธอมีความสำคัญแม้จะมีการรับรองพูดใด ๆ ที่
ขัด ดังนั้นจึงมีความจำเป็นที่แพทย์จะตระหนักถึง
ข้อความนัยของเขาหรือเธอเองเช่นเดียวกับการตระหนักถึง
ตัวชี้นำอวัจนภาษาของผู้ป่วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

8 . ดูร่างกายของผู้ป่วยและใบหน้ามากของสิ่งที่สื่อความหมาย ระหว่างแพทย์ และผู้ป่วยในการเผชิญหน้าทางคลินิกที่เกิดขึ้นผ่านการสื่อสารอวัจนภาษา .ทั้งแพทย์และคนไข้ ภาพของตัวภาษาและการแสดงออกทางสีหน้าอาจจะถูกจดจำอีกต่อไป หลังจากพบกว่าหน่วยความจำใด ๆของคำที่เราพูดนอกจากนี้ยังเป็นสิ่งสำคัญที่จะยอมรับว่าผู้ป่วยแพทย์พบเกี่ยวข้องกับการแลกเปลี่ยนสองทางของข้อมูลโดยใช้ .ผู้ป่วยทางสีหน้ามักจะบ่งชี้ที่ดีเศร้า กังวล หรือวิตก หมอที่ตอบสนองกับปัญหาที่เหมาะสม ภาษากายเหล่านี้อาจจะผลกระทบของผู้ป่วยเจ็บป่วยมากขึ้นกว่าหมอต้องการอย่างเคร่งครัดถ่ายทอดข้อเท็จจริง ที่อย่างน้อยหมอใส่ใจจะพอใจมากขึ้นคนไข้ในทางกลับกัน ภาษากายของแพทย์และใบหน้าการแสดงออกยังพูดวอลุ่มให้กับผู้ป่วย หมอที่รีบเข้าห้องสอบ หลายนาทีสาย ใช้บันทึกย่อโกรธมาก และเปลี่ยนไปในขณะที่ผู้ป่วยพูดเกือบจะแน่นอนบ่งบอกถึงความร้อนรน และน้อยที่สุดความสนใจในผู้ป่วย กว่าหลายเช่นที่พบผู้ป่วยอาจจะตีความพฤติกรรมแบบ เช่น ข้อความว่าหรือเยี่ยมชมเธอไม่สำคัญ แม้ใด ๆประกันถึงพูดทางตรงกันข้าม ดังนั้นจึงจำเป็นที่แพทย์ต้องทราบข้อความของเขา หรือเธอเองโดยปริยาย รวมทั้งตระหนักถึงซึ่งตัวของผู้ป่วย