Jerri Nielsen was trying to escape

Jerri Nielsen was trying to escape monsters in her personal life when she volunteered to work at a South Pole research station in 1998. What she ended up with, in 11 Antarctic months, was a near-death experience, international celebrity status and a new outlook on life.

Dramatic as it was, the experience didn't solve Nielsen's personal problems. (This is, after all, a true story. Fiction might have ended differently.) But it did give the former emergency-room doctor the perspective that comes to those who have taken a long, hard look into the abyss.

Ice Bound is a family story. Or rather the story of one family being torn apart by emotional abuse and infidelity, while another pulls together to deal with a serious illness in its ranks.

It's also a cancer survivor's story, with all the medical minutiae and soul-searching that suggests.

Most of all, though, Ice Bound is the story of ordinary people doing extraordinary things under some of the most difficult conditions on the planet.

Nielsen first came to the world's attention in the summer of 1999, when she performed a biopsy on herself (using ice as her only anesthetic) and discovered that she was suffering from an aggressive form of breast cancer.

The situation was certainly dramatic. Nielsen was the only doctor within 600 miles, trapped on the ice in the middle of the polar winter with little in the way of advanced medical supplies. Her sole link with the outside world came through e-mail, and that worked only when a communication satellite passed over the Pole.

Despite Nielsen's request that publicity be avoided, her employer, a subcontractor to the National Science Foundation, was overwhelmed by media interest in the "South Pole doctor." Although NSF didn't release her name, reporters quickly filled in the blanks from information that was released.

Nielsen's family and friends were soon fielding a barrage of interview requests back in the United States. Her ex-husband, with whom she had gone through a bitter divorce, told reporters that Nielsen was a bad mother who had abandoned her children and was probably making up the whole thing to get attention.

Meanwhile, at the bottom of the world, Nielsen's odds didn't look particularly good. Under the best of circumstances, women with her type and stage of breast cancer have a 50/50 chance of survival. And the Amundsen-Scott South Pole Station hardly provided the best of circumstances.

In temperatures cold enough to coagulate jet fuel, 41 people were living and working in perpetual exterior darkness under a polar dome designed to house a staff of 17. As the medic, it was Nielsen's job to keep the scientists and on-site construction crew healthy until fresh personnel and supplies would arrive with the coming of the Antarctic spring.

As Nielsen's cancer progressed, though, the doctor increasingly became the patient. Because it was too cold at that point to land an airplane at the Pole, the NSF arranged to have cancer-fighting drugs and other medical supplies airdropped.

To a large degree, Nielsen treated herself after that, while continuing to care for other "Polies" with injuries. She did, though, have plenty of help administering her weekly chemotherapy sessions.

Following directions from a stateside oncologist, a welder and a maintenance man on the base learned to administer the IVs. A heavy-equipment mechanic mixed the potentially deadly drugs and monitored the IV drips. Others at the station videotaped the sessions and worked to keep the communications lines open so doctors 9,000 miles away could give advice if something went wrong.

By the time an Air National Guard LC-130 made the coldest-ever landing at the Pole, with temperatures hovering around 60 degrees below zero, on Oct. 16, Nielsen had to be carried to the plane. Once she was in America, the NSF slipped her past waiting reporters and she was taken directly to Indiana University Hospital. There she had a lumpectomy (later, she was forced to have a full mastectomy) and more chemotherapy.

Behind her on the Pole, she left the closest friends she had ever made, a group she rightly calls modern-day heroes.

Unfortunately, Ice Bound, Nielsen's account of the ordeal, has a rushed and almost amateur quality to it. It reads in places like it's the product of a vanity publisher.

The good doctor isn't always a sympathetic character, either, leaving her old life in shambles and heading to the Pole while her father was seemingly on his deathbed. Even now, more than 15 months after Nielsen's emergency evacuation from the Pole, she hasn't been able to arrange a reunion with her three teenage children.

But taken as a whole, Ice Bound is a worthwhile read. The details of life at the fringes of human development are fascinating, and the stages of anger, depression and anguish Nielsen passes through ring true, even to a reader who hasn't faced a terminal illness or been estranged from loved ones.

At one point, Nielsen writes that Antarctica is a "blank slate on which you could write your soul." In Ice Bound, Nielsen bares her soul -- warts, frostbite and all.

Dramatic as it was, the experience didn't solve Nielsen's personal problems. (This is, after all, a true story. Fiction might have ended differently.) But it did give the former emergency-room doctor the perspective that comes to those who have taken a long, hard look into the abyss.

Ice Bound is a family story. Or rather the story of one family being torn apart by emotional abuse and infidelity, while another pulls together to deal with a serious illness in its ranks.

It's also a cancer survivor's story, with all the medical minutiae and soul-searching that suggests.

Most of all, though, Ice Bound is the story of ordinary people doing extraordinary things under some of the most difficult conditions on the planet.

Nielsen first came to the world's attention in the summer of 1999, when she performed a biopsy on herself (using ice as her only anesthetic) and discovered that she was suffering from an aggressive form of breast cancer.

The situation was certainly dramatic. Nielsen was the only doctor within 600 miles, trapped on the ice in the middle of the polar winter with little in the way of advanced medical supplies. Her sole link with the outside world came through e-mail, and that worked only when a communication satellite passed over the Pole.

Despite Nielsen's request that publicity be avoided, her employer, a subcontractor to the National Science Foundation, was overwhelmed by media interest in the "South Pole doctor." Although NSF didn't release her name, reporters quickly filled in the blanks from information that was released.

Nielsen's family and friends were soon fielding a barrage of interview requests back in the United States. Her ex-husband, with whom she had gone through a bitter divorce, told reporters that Nielsen was a bad mother who had abandoned her children and was probably making up the whole thing to get attention.

Meanwhile, at the bottom of the world, Nielsen's odds didn't look particularly good. Under the best of circumstances, women with her type and stage of breast cancer have a 50/50 chance of survival. And the Amundsen-Scott South Pole Station hardly provided the best of circumstances.

In temperatures cold enough to coagulate jet fuel, 41 people were living and working in perpetual exterior darkness under a polar dome designed to house a staff of 17. As the medic, it was Nielsen's job to keep the scientists and on-site construction crew healthy until fresh personnel and supplies would arrive with the coming of the Antarctic spring.

As Nielsen's cancer progressed, though, the doctor increasingly became the patient. Because it was too cold at that point to land an airplane at the Pole, the NSF arranged to have cancer-fighting drugs and other medical supplies airdropped.

To a large degree, Nielsen treated herself after that, while continuing to care for other "Polies" with injuries. She did, though, have plenty of help administering her weekly chemotherapy sessions.

Following directions from a stateside oncologist, a welder and a maintenance man on the base learned to administer the IVs. A heavy-equipment mechanic mixed the potentially deadly drugs and monitored the IV drips. Others at the station videotaped the sessions and worked to keep the communications lines open so doctors 9,000 miles away could give advice if something went wrong.

By the time an Air National Guard LC-130 made the coldest-ever landing at the Pole, with temperatures hovering around 60 degrees below zero, on Oct. 16, Nielsen had to be carried to the plane. Once she was in America, the NSF slipped her past waiting reporters and she was taken directly to Indiana University Hospital. There she had a lumpectomy (later, she was forced to have a full mastectomy) and more chemotherapy.

Behind her on the Pole, she left the closest friends she had ever made, a group she rightly calls modern-day heroes.

Unfortunately, Ice Bound, Nielsen's account of the ordeal, has a rushed and almost amateur quality to it. It reads in places like it's the product of a vanity publisher.

The good doctor isn't always a sympathetic character, either, leaving her old life in shambles and heading to the Pole while her father was seemingly on his deathbed. Even now, more than 15 months after Nielsen's emergency evacuation from the Pole, she hasn't been able to arrange a reunion with her three teenage children.

But taken as a whole, Ice Bound is a worthwhile read. The details of life at the fringes of human development are fascinating, and the stages of anger, depression and anguish Nielsen passes through ring true, even to a reader who hasn't faced a terminal illness or been estranged from loved ones.

At one point, Nielsen writes that Antarctica is a "blank slate on which you could write your soul." In Ice Bound, Nielsen bares her soul -- warts, frostbite and all.

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

นีล Jerri พยายามหนีมอนสเตอร์ในชีวิตส่วนตัวของเธอเมื่อเธอ volunteered ทำงานที่สถานีวิจัยขั้วโลกใต้ในปี 1998 อะไรเธอสิ้นสุด ด้วย ในแอนตาร์กติก 11 เดือน มีประสบการณ์ใกล้ตาย เซเลบริตี้อินเตอร์เนชั่นแนลสถานะ และ outlook ใหม่ในชีวิตละครก็ ประสบการณ์ไม่ได้แก้ปัญหาของนีล (อยู่ หลังจากทั้งหมด เรื่องจริง นิยายอาจสิ้นสุดแตกต่างกัน) แต่มันไม่ได้ให้หมอห้องฉุกเฉินเดิมมุมมองที่มาที่ได้ดูยาว หนักลงไปน้ำแข็งผูกเป็นเรื่องราวครอบครัว หรือเป็น เรื่องราวของครอบครัวเป็นหนึ่งขาดกัน โดยละเมิดทางอารมณ์และความไม่ซื่อสัตย์ ขณะดึงอื่นเพื่อจัดการกับการเจ็บป่วยร้ายแรงในยศของนอกจากนี้ยังมีเรื่องราวของผู้รอดชีวิตมะเร็ง minutiae แพทย์และ soul-searching ที่แนะนำสุดทั้งหมด แม้ น้ำแข็งผูกเป็นเรื่องราวของคนธรรมดาที่ทำกิจกรรมพิเศษภายใต้บางเงื่อนไขยากที่สุดในโลกนีลมาความสนใจของโลกในฤดูร้อนของปี 1999 เมื่อเธอทำการตรวจชิ้นเนื้อในตัวเอง (ใช้น้ำแข็งเป็นยาชาเฉพาะของเธอ) และพบว่า เธอถูกทรมานจากแบบที่ก้าวร้าวของมะเร็งเต้านมก่อนสถานการณ์ได้อย่างแน่นอน นีลถูกแพทย์เฉพาะภายใน 600 ไมล์ ติดอยู่บนน้ำแข็งในช่วงกลางฤดูหนาวขั้วโลกน้อยทางเวชภัณฑ์ขั้นสูงด้วย มาของเธอแต่เพียงผู้เดียวในการเชื่อมโยงกับโลกภายนอกผ่านทางอีเมล และที่ทำงานเฉพาะ เมื่อดาวเทียมสื่อสารส่งผ่านเสาแม้ มีคำขอของนีลว่า ประชาสัมพันธ์หลีกเลี่ยง นายจ้าง ผู้รับเหมาย่อยมูลนิธิวิทยาศาสตร์แห่งชาติ ถูกจม โดยสนใจสื่อใน "ขั้วโลกใต้หมอ" แม้ว่า NSF ไม่ปล่อยเธอ ผู้สื่อข่าวได้อย่างรวดเร็วกรอกในช่องว่างจากข้อมูลที่ออกครอบครัวและเพื่อนของนีลก็เร็ว fielding เขื่อนกั้นน้ำคำขอสัมภาษณ์ในสหรัฐอเมริกา อดีตสามี ซึ่งเธอก็หายไปผ่านหย่าขม บอกนักข่าวว่า นีลถูกแม่ดีมีลูกที่ถูกทอดทิ้ง และไม่อาจสร้างสิ่งทั้งหมดจะได้รับความสนใจในขณะเดียวกัน ที่ด้านล่างของโลก ราคาของนีลไม่ได้ดูดีโดยเฉพาะอย่างยิ่งการ ภายใต้ส่วนของสถานการณ์ ผู้หญิงกับชนิดและระยะของมะเร็งเต้านมของเธอได้มีโอกาสอยู่รอดแบบ และสถานีขั้วโลกใต้อะมุนด์เซนสก็อตไม่จัดส่วนของสถานการณ์ในอุณหภูมิเย็นพอ ให้จับตัวเป็นเชื้อเพลิงไอพ่น 41 คนได้อยู่อาศัยและทำงานในที่มืดภายนอกถาวรภายใต้โดมขั้วที่ออกแบบมาเพื่อบ้านหน้าที่ 17 เป็นเสนารักษ์ มันเป็นงานของนีลเพื่อสุขภาพนักวิทยาศาสตร์และลูกเรือสิ่งก่อสร้างจนกระทั่งพนักงานสด และอุปกรณ์จะมาถึงกับการมาของฤดูใบไม้ผลิที่แอนตาร์กติกเป็นมะเร็งของนีลหน้าไปเพียงใด แม้ว่า หมอกลายเป็น ผู้ป่วยมากขึ้น เพราะมันหนาวเกินไปณจุดนั้นสู่เครื่องบินที่เสา NSF ที่จัดเพื่อต่อสู้โรคมะเร็งยาและเวชภัณฑ์อื่น ๆ airdroppedTo a large degree, Nielsen treated herself after that, while continuing to care for other "Polies" with injuries. She did, though, have plenty of help administering her weekly chemotherapy sessions.Following directions from a stateside oncologist, a welder and a maintenance man on the base learned to administer the IVs. A heavy-equipment mechanic mixed the potentially deadly drugs and monitored the IV drips. Others at the station videotaped the sessions and worked to keep the communications lines open so doctors 9,000 miles away could give advice if something went wrong.By the time an Air National Guard LC-130 made the coldest-ever landing at the Pole, with temperatures hovering around 60 degrees below zero, on Oct. 16, Nielsen had to be carried to the plane. Once she was in America, the NSF slipped her past waiting reporters and she was taken directly to Indiana University Hospital. There she had a lumpectomy (later, she was forced to have a full mastectomy) and more chemotherapy.Behind her on the Pole, she left the closest friends she had ever made, a group she rightly calls modern-day heroes.Unfortunately, Ice Bound, Nielsen's account of the ordeal, has a rushed and almost amateur quality to it. It reads in places like it's the product of a vanity publisher.The good doctor isn't always a sympathetic character, either, leaving her old life in shambles and heading to the Pole while her father was seemingly on his deathbed. Even now, more than 15 months after Nielsen's emergency evacuation from the Pole, she hasn't been able to arrange a reunion with her three teenage children.But taken as a whole, Ice Bound is a worthwhile read. The details of life at the fringes of human development are fascinating, and the stages of anger, depression and anguish Nielsen passes through ring true, even to a reader who hasn't faced a terminal illness or been estranged from loved ones.At one point, Nielsen writes that Antarctica is a "blank slate on which you could write your soul." In Ice Bound, Nielsen bares her soul -- warts, frostbite and all.

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

Jerri นีลเซ่นได้พยายามที่จะหลบหนีมอนสเตอร์ในชีวิตส่วนตัวของเธอเมื่อเธออาสาไปทำงานที่สถานีวิจัยขั้วโลกใต้ในปี 1998 เธอจบลงด้วยใน 11 เดือนแอนตาร์กติกเป็นประสบการณ์ใกล้ตายสถานะที่มีชื่อเสียงระดับนานาชาติและมุมมองใหม่ ในชีวิต. ละครที่มันเป็นประสบการณ์ที่ไม่ได้แก้ปัญหาส่วนตัวของนีลเส็น (นี่คือหลังจากทั้งหมดเป็นเรื่องจริง. นิยายอาจจะสิ้นสุดวันที่แตกต่างกัน.) แต่มันก็ให้อดีตแพทย์ฉุกเฉินห้องมุมมองที่มาพร้อมกับผู้ที่ได้นำมาเป็นระยะเวลานานดูยากในนรก. น้ำแข็งที่ถูกผูกไว้เป็น เรื่องครอบครัว หรือมากกว่าเรื่องราวของครอบครัวหนึ่งที่ถูกฉีกออกจากการล่วงละเมิดทางอารมณ์และความไม่ซื่อสัตย์ในขณะที่อีกดึงกันที่จะจัดการกับการเจ็บป่วยที่รุนแรงในการจัดอันดับของ. นอกจากนี้ยังเป็นเรื่องที่รอดชีวิตมะเร็งกับทุกข้อปลีกย่อยทางการแพทย์และการค้นหาจิตวิญญาณที่แสดงให้เห็น. ส่วนใหญ่ ของทั้งหมด แต่น้ำแข็งที่ถูกผูกไว้เป็นเรื่องของคนธรรมดาทำสิ่งที่พิเศษภายใต้บางส่วนของสภาวะที่ยากลำบากมากที่สุดในโลก. นีลเซ่นแรกที่เข้ามาความสนใจของโลกในช่วงฤดูร้อนของปี 1999 เมื่อเธอดำเนินการตรวจชิ้นเนื้อในตัวเอง (โดยใช้น้ำแข็ง เธอเป็นยาชาเท่านั้น) และพบว่าเธอกำลังทุกข์ทรมานจากการลุกลามของมะเร็งเต้านม. สถานการณ์ได้อย่างแน่นอนอย่างมาก นีลเซ่นเป็นแพทย์เฉพาะภายใน 600 ไมล์ติดอยู่บนน้ำแข็งในช่วงกลางของฤดูหนาวขั้วโลกที่มีน้อยในทางของอุปกรณ์ทางการแพทย์ที่ทันสมัย การเชื่อมโยง แต่เพียงผู้เดียวของเธอกับโลกภายนอกผ่านเข้ามาทาง e-mail และที่ทำงานเฉพาะเมื่อดาวเทียมสื่อสารผ่านขั้วโลก. แม้จะมีการร้องขอของนีลเซ่นที่ประชาสัมพันธ์หลีกเลี่ยงนายจ้างของเธอ, ผู้รับเหมาช่วงให้กับมูลนิธิวิทยาศาสตร์แห่งชาติได้รับการครอบงำโดยความสนใจของสื่อมวลชน ใน "หมอขั้วโลกใต้." แม้ว่า NSF ไม่ปล่อยชื่อของเธอผู้สื่อข่าวเต็มไปอย่างรวดเร็วในช่องว่างจากข้อมูลที่ได้รับการปล่อยตัว. ของคนในครอบครัวและเพื่อน ๆ ของนีลเซ่นได้รับเร็ว ๆ นี้ฝ่ายระดมขอสัมภาษณ์กลับมาอยู่ในประเทศสหรัฐอเมริกา อดีตสามีของเธอซึ่งเธอได้ผ่านการหย่าร้างขมบอกกับผู้สื่อข่าวว่านีลเซ่นเป็นแม่ที่ไม่ดีที่ทิ้งลูก ๆ ของเธอและอาจจะทำให้สิ่งที่ทั้งได้รับความสนใจ. ในขณะที่ด้านล่างของโลก, นีลเซ่นของ ราคาต่อรองไม่ได้ดูดีโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ภายใต้สถานการณ์ที่ดีที่สุดของผู้หญิงที่มีชนิดและระยะของเธอในการเป็นมะเร็งเต้านมมีโอกาส 50/50 ของการอยู่รอด และ Amundsen-Scott สถานีขั้วโลกใต้แทบจะไม่ให้ที่ดีที่สุดของสถานการณ์. ในอุณหภูมิที่เย็นพอที่จะจับเป็นก้อนน้ำมันเครื่องบิน 41 คนที่อาศัยและทำงานอยู่ในความมืดภายนอกตลอดภายใต้โดมขั้วโลกออกแบบมาเพื่อบ้านของพนักงาน 17. ในฐานะที่เป็นแพทย์, มันเป็นงานของนีลเซ่นเพื่อให้นักวิทยาศาสตร์และทีมงานก่อสร้างในสถานที่ที่มีสุขภาพดีจนบุคลากรสดและวัสดุสิ้นเปลืองที่จะประสบความสำเร็จกับการมาถึงของฤดูใบไม้ผลิแอนตาร์กติก. ในฐานะที่เป็นโรคมะเร็งของนีลเซ่นก้าวหน้าแม้ว่าแพทย์มากขึ้นกลายเป็นผู้ป่วย เพราะมันเป็นเย็นเกินไปที่จุดที่จะลงจอดเครื่องบินที่ขั้วโลก, มาตรฐาน NSF จัดให้มียาเสพติดต้านมะเร็งและอุปกรณ์ทางการแพทย์อื่น ๆ airdropped. ในระดับที่มีขนาดใหญ่, นีลเซ่นได้รับการรักษาตัวเองหลังจากนั้นขณะที่ต่อเนื่องในการดูแลอื่น ๆ "Polies "กับการบาดเจ็บ เธอไม่ แต่มีความอุดมสมบูรณ์ของความช่วยเหลือการบริหารยาเคมีบำบัดรายสัปดาห์ของเธอการประชุม. ต่อไปนี้ทิศทางจากเนื้องอก stateside, ช่างเชื่อมและมนุษย์การบำรุงรักษาฐานเรียนรู้ที่จะจัดการกับเกลือ ช่างอุปกรณ์หนักผสมยาเสพติดร้ายแรงอาจเกิดขึ้นและตรวจสอบหยด IV อื่น ๆ ที่สถานีวีดิโอการประชุมและการทำงานเพื่อให้การติดต่อสื่อสารสายเปิดเพื่อให้แพทย์ 9,000 ห่างออกไปอาจจะให้คำแนะนำหากสิ่งที่ผิดพลาดไป. ตามเวลาที่อากาศยามชาติ LC-130 ทำที่หนาวเย็นที่เคยลงจอดที่ขั้วโลกมีอุณหภูมิ โฉบรอบ 60 องศาด้านล่างเป็นศูนย์ในวันที่ 16 ตุลาคมนีลเซ่นจะต้องมีการดำเนินการกับระนาบ เมื่อเธออยู่ในอเมริกา NSF ลื่นในอดีตของเธอรอผู้สื่อข่าวและเธอถูกนำโดยตรงกับโรงพยาบาลมหาวิทยาลัยอินดีแอนา มีเธอมี lumpectomy (ต่อมาเธอถูกบังคับให้มีป่วยมะเร็งเต้านมเต็ม) และเคมีบำบัดมากขึ้น. ด้านหลังของเธอในขั้วโลกเธอออกจากเพื่อนสนิทของเธอได้เคยทำกลุ่มเธอถูกต้องเรียกวีรบุรุษที่ทันสมัยวัน. แต่น่าเสียดายที่น้ำแข็ง ผูกบัญชีของนีลเซ่นทดสอบมีคุณภาพเร่งรีบและมือสมัครเล่นเกือบไป มันอ่านในสถานที่เช่นนั้นผลิตภัณฑ์ของสำนักพิมพ์โต๊ะเครื่องแป้ง. แพทย์ที่ดีจะไม่เสมอตัวละครขี้สงสารทั้งทิ้งชีวิตเก่าของเธอในโรงฆ่าสัตว์และมุ่งหน้าไปยังขั้วโลกในขณะที่พ่อของเธอเป็นที่ดูเหมือนจะสวรรคต แม้ตอนนี้กว่า 15 เดือนหลังจากการอพยพฉุกเฉินของนีลเซ่นจากขั้วโลกเธอยังไม่ได้รับสามารถที่จะจัดให้มีการชุมนุมที่มีสามเด็กวัยรุ่นของเธอ. แต่นำมาเป็นทั้งน้ำแข็งที่ถูกผูกไว้เป็นอ่านที่คุ้มค่า รายละเอียดของชีวิตที่ขอบของการพัฒนามนุษย์ที่มีความน่าสนใจและขั้นตอนของความโกรธภาวะซึมเศร้าและความเจ็บปวดผ่านนีลเซ่นผ่านแหวนจริงแม้จะเป็นผู้อ่านที่ยังไม่ได้เผชิญหน้ากับความป่วยไข้หรือรับเหินห่างจากคนที่คุณรัก. เมื่อถึงจุดหนึ่ง นีลเซ่นเขียนว่าทวีปแอนตาร์กติกาเป็น "ชนวนว่างเปล่าที่คุณสามารถเขียนจิตวิญญาณของคุณ." ในน้ำแข็งที่ถูกผูกไว้, นีลเซ่นปราชัยจิตวิญญาณของเธอ - หูดแอบแฝงและ

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

jerri Nielsen พยายามหนีจากมอนสเตอร์ในชีวิตส่วนตัวของเธอเมื่อเธออาสาที่จะทำงานที่สถานีวิจัยขั้วโลกใต้ใน 1998 แล้วเธอเลิกกับ ใน 11 เดือนแอนตาร์กติกคือประสบการณ์การตายที่อยู่ใกล้ดาราต่างประเทศและแนวโน้มใหม่ในชีวิต

ละคร ตามที่มันเป็น ประสบการณ์ที่ไม่ได้แก้ปัญหาส่วนตัว ( ของ ( นี่คือหลังจากทั้งหมดเป็นเรื่องจริงนิยายอาจจะสิ้นสุดที่แตกต่างกัน แต่มันทำให้อดีตแพทย์ห้องฉุกเฉินมุมมองที่มากับผู้ถ่าย ดูยาว ยากในเหว

ปกแข็งเป็นครอบครัวเรื่อง หรือมากกว่าเรื่องราวของครอบครัวหนึ่งจะถูกละเมิดทางอารมณ์และความแตกแยก ในขณะที่อีกคนดึงกันเพื่อจัดการกับโรคร้ายแรงในการจัดอันดับของ .

มันยังมีเรื่องราวของผู้รอดชีวิตมะเร็งกับแพทย์ทั้งหมดข้อปลีกย่อยและจิตวิญญาณค้นหาที่แนะนำ

ส่วนใหญ่ของทั้งหมด แม้ว่า ปกแข็ง เป็นเรื่องราวของคนธรรมดาทำสิ่งที่พิเศษภายใต้เงื่อนไขบางอย่างที่ยากที่สุดบนโลกใบนี้

( ครั้งแรกที่มาถึงโลกของความสนใจในฤดูร้อน 1999เมื่อเธอได้ทำการตัดชิ้นเนื้อในตัว ( ใช้น้ำแข็งเป็นยาชาเฉพาะของเธอ ) และพบว่าเธอกำลังทุกข์ทรมานจากรูปแบบเชิงรุกของมะเร็งเต้านม

สถานการณ์แน่นอน อย่างมาก นีลเส็นเป็นหมอแค่ 600 ไมล์ ติดอยู่ในน้ำแข็งในช่วงกลางของฤดูหนาวขั้วโลกที่มีน้อยในทางของอุปกรณ์ทางการแพทย์ที่ทันสมัยลิงค์เดียวของเธอกับโลกภายนอกผ่านอีเมล์ และทำงานเฉพาะเมื่อดาวเทียมการสื่อสารผ่านเสา

แม้จะ Nielsen ก็ขอให้ประชาสัมพันธ์ได้ นายจ้างเธอ จัดแจงให้มูลนิธิวิทยาศาสตร์แห่งชาติ อยู่ในความสนใจของสื่อในหมอ " ขั้วโลกใต้ " แม้ว่า NSF ไม่ปล่อย ชื่อของเธอนักข่าวได้อย่างรวดเร็วกรอกช่องว่าง จากข้อมูลที่ได้รับการปล่อยตัว .

( ของครอบครัวและเพื่อน ๆได้ฟีลดิงเขื่อนของการสัมภาษณ์ร้องขอกลับในสหรัฐอเมริกา อดีตสามีของเธอ ซึ่งเธอได้ผ่านการหย่าร้างขม บอกนักข่าวว่า นีลเซ่น เป็นแม่ที่ไม่ดีที่ทิ้งลูก และอาจจะถูกสร้างขึ้นทั้งหมดเพื่อเรียกความสนใจ

ขณะที่ที่ด้านล่างของโลก , นีลเส็น 1 ไม่ได้ดูยิ่งดี ภายใต้สถานการณ์ดีที่สุด ผู้หญิงกับชนิดและระยะของโรคมะเร็งเต้านมมี 50 / 50 โอกาสของการอยู่รอด และขั้วใต้สถานี Amundsen สก็อตแทบจะให้สถานการณ์ดีที่สุด

ในอุณหภูมิเย็นเพียงพอที่จะจับเป็นก้อนเจ็ทเชื้อเพลิง41 คน อาศัยและทำงานอยู่ใน ตลอด ภายนอกความมืดภายใต้ขั้วโดมออกแบบบ้านพนักงาน 17 . เป็นหมอ เป็นปัญหาของงานเพื่อให้นักวิทยาศาสตร์และลูกเรือก่อสร้างสถานที่มีสุขภาพดีจนกว่าบุคลากรสดและวัสดุจะมาถึงกับการมาถึงของฤดูใบไม้ผลิแอนตาร์กติก

เป็นมะเร็ง นีลเซ่นกำลังก้าวหน้า แต่หมอมากขึ้นกลายเป็นผู้ป่วยเพราะมันหนาวมาก ณ จุดที่จอดเครื่องบินที่ขั้วโลก , NSF จัดเป็นมะเร็งต่อสู้ยา และเวชภัณฑ์อื่นๆ airdropped

กับระดับใหญ่ , นีลเส็นถือว่าตัวเองหลังจากนั้น ในขณะที่ต่อเนื่องเพื่อดูแลคนอื่น " polies " กับการบาดเจ็บ เธอ แม้ว่า มีมากมายของช่วยให้เธอรายสัปดาห์

เคมีบำบัดครั้งตามเส้นทางจากประเทศสหรัฐอเมริกาเนื้องอก ช่างเชื่อมและคนที่รักษาฐานเรียนรู้ให้ IVs . อุปกรณ์หนักช่างผสมยาอาจร้ายแรงและตรวจสอบ IV drips . คนอื่น ๆที่สถานีบันทึกภาพการประชุมและทำงานเพื่อให้การสื่อสารสายเปิดดังนั้นแพทย์ , 000 ไมล์สามารถให้คำแนะนำ

ถ้าอะไรผิดพลาดโดยเวลาที่อากาศยามแห่งชาติ lc-130 ทำให้หนาวกว่าที่เคยลงจอดที่เสา กับอุณหภูมิที่โฉบรอบ 60 องศา บน 16 ตุลาคม , นีลเส็นต้องถูกหามไปยังเครื่องบิน เมื่อเธออยู่ในอเมริกา และลื่นของเธอที่ผ่านมารอนักข่าว เธอถูกนำตัวไปโรงพยาบาลมหาวิทยาลัยอินดีแอนา . มีเธอมี lumpectomy ( ต่อมาเธอถูกบังคับให้มีการผ่าตัดที่เต็ม ) และเคมีบำบัดเพิ่มเติม

หลังของเธอบนเสา เธอทิ้งเพื่อนที่เธอเคยทำให้ กลุ่มเธออย่างถูกต้องเรียกวีรบุรุษสมัยใหม่

ขออภัย ปกแข็ง , นีลเส็นเป็นบัญชีของการทรมาน มีวิ่ง และเกือบจะสมัครเล่นคุณภาพมัน อ่านในสถานที่เช่น เป็นผลิตภัณฑ์ของมาน

Publisherหมอดีไม่เสมอตัวละคร สงสารเหมือนกัน ทิ้งชีวิตเก่าของเธอในโรงฆ่าสัตว์และมุ่งหน้าไปยังเสาในขณะที่พ่อของเธอดูเหมือนตอนสิ้นพระชนม์ แม้แต่ตอนนี้ มากกว่า 15 เดือนหลังจากการอพยพฉุกเฉิน นีลเซ่น จาก เสา เธอไม่ได้จัดพบปะกับลูกวัยรุ่นของเธอสาม

แต่ถ่ายทั้งปกแข็งเป็นอ่านที่คุ้มค่ารายละเอียดของชีวิตใน fringes ของการพัฒนามนุษย์เป็นที่น่าสนใจ และขั้นตอนของความโกรธ ซึมเศร้า และความเจ็บปวด นีลเซ่นผ่านแหวนจริง แม้แต่กับผู้อ่านที่ไม่ได้เผชิญเจ็บป่วย terminal หรือเหินห่างจากคนที่รัก

ที่จุดหนึ่ง ( เขียนว่าแอนตาร์กติกาคือ " กระดานชนวนที่ว่างเปล่าที่คุณ สามารถเขียนจิตวิญญาณของคุณ " ในปกแข็ง , นีลเส็น Bares วิญญาณของเธอ -- หูดน้ำแข็งและ

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.