CHAPTER 2He leads me into a small,

CHAPTER 2

He leads me into a small, intimate restaurant.
“This place will have to do,” Christian grumbles. “We don’t have much time.”
The restaurant looks fine to me. Wooden chairs, linen tablecloths, and walls the same color as Christian’s playroom—deep blood red—with small gilt mirrors randomly placed, white candles, and small vases of white roses. Ella Fitzgerald croons softly in the background about this thing called love. It’s very romantic.
The waiter leads us to a table for two in a small alcove, and I sit, apprehensive and wondering what he’s going to say.
“We don’t have long,” Christian says to the waiter as we sit. “So we’ll each have sirloin steak cooked medium, béarnaise sauce if you have it, fries, and green vegetables, whatever the chef has; and bring me the wine list.”
“Certainly, sir.” The waiter, taken aback by Christian’s cool, calm efficiency, scuttles off. Christian places his Blackberry on the table. Jeez, don’t I get a choice?
“And if I don’t like steak?”
He sighs. “Don’t start, Anastasia.”
“I am not a child, Christian.”
“Well, stop acting like one.”
It’s as if he’s slapped me. I blink at him. So this is how it will be, an agitated, fraught conversation, albeit in a very romantic setting but certainly no hearts and flowers.
“I’m a child because I don’t like steak?” I mutter trying to conceal my hurt.
“For deliberately making me jealous. It’s a childish thing to do. Have you no regard for your friend’s feelings, leading him on like that?” Christian presses his lips together in a thin line and scowls as the waiter returns with the wine list.
I blush—I hadn’t thought of that. Poor José—I certainly don’t want to encourage him. Suddenly, I’m mortified. Christian has a point; it was a thoughtless thing to do. He glances at the wine list.
“Would you like to choose the wine?” he asks, raising his eyebrows at me expectantly, arrogance personified. He knows I know nothing about wine.
“You choose,” I answer, sullen but chastened.
“Two glasses of the Barossa Valley Shiraz, please.”
“Er . . . we only sell that wine by the bottle, sir.”
“A bottle then,” Christian snaps.
“Sir.” He retreats, subdued, and I don’t blame him. I frown at Fifty. What’s eating him? Oh, me probably, and somewhere in the depths of my psyche, my inner goddess rises sleepily, stretches, and smiles. She’s been asleep for a while.
“You’re very grumpy.”
He gazes at me impassively. “I wonder why that is?”
“Well, it’s good to set the right tone for an intimate and honest discussion about the future, wouldn’t you say?” I smile at him sweetly.
His mouth presses into a hard line, but then, almost reluctantly, his lips lift, and I know he’s trying to stifle his smile.
“I’m sorry,” he says.
“Apology accepted, and I’m pleased to inform you I haven’t decided to become a vegetarian since we last ate.”
“Since that was the last time you ate, I think that’s a moot point.”
“There’s that word again, moot.”
“Moot,” he mouths and his eyes soften with humor. He runs his hand through his hair, and he’s serious again. “Ana, the last time we spoke, you left me. I’m a little nervous. I’ve told you I want you back, and you’ve said . . . nothing.” His gaze is intense and expectant while his candor is totally disarming. What the hell do I say to this?
“I’ve missed you . . . really missed you, Christian. The past few days have been . . . difficult.” I swallow, and a lump in my throat swells as I recall my desperate anguish since I left him.
This last week has been the worst in my life, the pain almost indescribable. Nothing has come close. But reality hits home, winding me.
“Nothing’s changed. I can’t be what you want me to be.” I squeeze the words out past the lump in my throat.
“You are what I want you to be,” he says, his soft voice emphatic.
“No, Christian, I’m not.”
“You’re upset because of what happened last time. I behaved stupidly, and you . . . So did you. Why didn’t you safe word, Anastasia?” His tone changes, becoming accusatory.
What? Whoa—change of direction. I flush, blinking at him.
“Answer me.”
“I don’t know. I was overwhelmed. I was trying to be what you wanted me to be, trying to deal with the pain, and it went out of my mind. You know . . . I forgot,” I whisper ashamed, and I shrug apologetically.
Jeez, perhaps we could have avoided all this heartache.
“You forgot!” he gasps with horror, grabbing the sides of the table and glaring at me. I wither under his stare.
Shit! He’s furious again. My inner goddess glares at me, too. See, you brought all this on yourself!
“How can I trust you?” he says, his voice low. “Ever?”
The waiter arrives with our wine as we sit staring at each other, blue eyes to gray. Both of us filled with unspoken recriminations, while the waiter removes the cork with an unnecessary flourish and pours a little wine into Christian’s glass. Automatically Christian reaches out and takes a sip.
“That’s fine.” His voice is curt.
Gingerly the waiter fills our glasses, placing the bottle on the table before beating a hasty retreat. Christian has not taken his eyes off me the whole time. I am the first to crack, breaking eye contact, picking up my glass and taking a large gulp. I barely taste it.
“I’m sorry,” I whisper, suddenly feeling stupid. I left because I thought we were incompatible, but he’s saying I could have stopped him?
“Sorry for what?” he says alarmed.
“Not using the safe word.”
He closes his eyes, as if in relief.
“We might have avoided all this suffering,” he mutters.
“You look fine.” More than fine. You look like you.
“Appearances can be deceptive,” he says quietly. “I’m anything but fine. I feel like the sun has set and not risen for five days, Ana. I’m in perpetual night here.”
I’m winded by his admission. Oh my, like me.
“You said you’d never leave, yet the going gets tough and you’re out the door.”
“When did I say I’d never leave?”
“In your sleep. It was the most comforting thing I’d heard in so long, Anastasia. It made me relax.”
My heart constricts and I reach for my wine.
“You said you loved me,” he whispers. “Is that now in the past tense?” His voice is low, laced with anxiety.
“No, Christian, it’s not.”
He gazes at me, and he looks so vulnerable as he exhales. “Good,” he murmurs.
I’m shocked by his admission. He’s had a change of heart. When I told him I loved him before, he was horrified. The waiter is back. Briskly he places our plates in front of us and scuttles away.
Holy hell. Food.
“Eat,” Christian commands.
Deep down I know I’m hungry, but right now, my stomach is in knots. Sitting across from the only man I have ever loved and debating our uncertain future does not promote a healthy appetite. I look dubiously at my food.
“So help me God, Anastasia, if you don’t eat, I will take you across my knee here in this restaurant, and it will have nothing to do with my sexual gratification. Eat!”
Jeez, keep your hair on, Grey. My subconscious stares at me over her half-moon specs. She is wholeheartedly in agreement with Fifty Shades.
“Okay, I’ll eat. Stow your twitching palm, please.”
He doesn’t smile but continues to glare at me. Reluctantly I lift my knife and fork and slice into my steak. Oh, it’s mouthwateringly good. I am hungry, really hungry. I chew and he visibly relaxes.
We eat our supper in silence. The music’s changed. A soft-voiced woman sings in the background, her words echoing my thoughts.
I glance at Fifty. He’s eating and watching me. Hunger, longing, anxiety combined in one hot look.
“Do you know who’s singing?” I try for some normal conversation.
Christian pauses and listens. “No . . . but she’s good, whoever she is.”
“I like her, too.”
Finally he smiles his private enigmatic smile. What’s he planning?
“What?” I ask.
He shakes his head. “Eat up,” he says mildly.
I have eaten half the food on my plate. I cannot eat any more. How can I negotiate this?
“I can’t manage any more. Have I eaten enough for Sir?”
He stares at me impassively, not answering, then glances at his watch.
“I am really full,” I add, taking a sip of the delicious wine.
“We have to go shortly. Taylor’s here, and you have to be up for work in the morning.”
“So do you.”
“I function on a lot less sleep than you do, Anastasia. At least you’ve eaten something.”
“Aren’t we going back via Charlie Tango?”
“No, I thought I might have a drink. Taylor will collect us. Besides, this way I have you in the car all to myself for a few hours, at least. What can we do but talk?”
Oh, that’s his plan.
Christian summons the waiter to ask for the check, then picks up his Blackberry and makes a call.
“We’re at Le Picotin, South West Third Avenue.” He hangs up.
Jeez, he’s curt over the phone.
“You’re very brusque with Taylor, in fact, with most people.”
“I just get to the point quickly, Anastasia.”
“You haven’t gotten to the point this evening. Nothing’s changed, Christian.”
“I have a proposition for you.”
“This started with a proposition.”
“A different proposition.”
The waiter returns, and Christian hands over his credit card without checking the bill. He gazes at me speculatively while the waiter swipes his card. Christian’s phone buzzes once, and he peers at it.
He has a proposition? What now? A couple of scenarios run through my mind: kidnap, working for him. No, nothing makes sense. Christian finishes paying.
“Come. Taylor’s outside.”
We stand and he takes my hand.
“I don’t want to lose you, Anastasia.” He kisses my knuckles tenderly, and the touch of his lips on my skin resonates throughout my body.
Outside the Audi is waiting. Christian opens my door. Climbing in, I sink into the plush leather. He heads to the driver’s side, Taylor steps out of the car and they talk briefly. This isn’t their usual protocol. I’m curious. What are they talking about? Moments later, they both climb in, and I glance at Chr

CHAPTER 2

He leads me into a small, intimate restaurant.
“This place will have to do,” Christian grumbles. “We don’t have much time.”
The restaurant looks fine to me. Wooden chairs, linen tablecloths, and walls the same color as Christian’s playroom—deep blood red—with small gilt mirrors randomly placed, white candles, and small vases of white roses. Ella Fitzgerald croons softly in the background about this thing called love. It’s very romantic.
The waiter leads us to a table for two in a small alcove, and I sit, apprehensive and wondering what he’s going to say.
“We don’t have long,” Christian says to the waiter as we sit. “So we’ll each have sirloin steak cooked medium, béarnaise sauce if you have it, fries, and green vegetables, whatever the chef has; and bring me the wine list.”
“Certainly, sir.” The waiter, taken aback by Christian’s cool, calm efficiency, scuttles off. Christian places his Blackberry on the table. Jeez, don’t I get a choice?
“And if I don’t like steak?”
He sighs. “Don’t start, Anastasia.”
“I am not a child, Christian.”
“Well, stop acting like one.”
It’s as if he’s slapped me. I blink at him. So this is how it will be, an agitated, fraught conversation, albeit in a very romantic setting but certainly no hearts and flowers.
“I’m a child because I don’t like steak?” I mutter trying to conceal my hurt.
“For deliberately making me jealous. It’s a childish thing to do. Have you no regard for your friend’s feelings, leading him on like that?” Christian presses his lips together in a thin line and scowls as the waiter returns with the wine list.
I blush—I hadn’t thought of that. Poor José—I certainly don’t want to encourage him. Suddenly, I’m mortified. Christian has a point; it was a thoughtless thing to do. He glances at the wine list.
“Would you like to choose the wine?” he asks, raising his eyebrows at me expectantly, arrogance personified. He knows I know nothing about wine.
“You choose,” I answer, sullen but chastened.
“Two glasses of the Barossa Valley Shiraz, please.”
“Er . . . we only sell that wine by the bottle, sir.”
“A bottle then,” Christian snaps.
“Sir.” He retreats, subdued, and I don’t blame him. I frown at Fifty. What’s eating him? Oh, me probably, and somewhere in the depths of my psyche, my inner goddess rises sleepily, stretches, and smiles. She’s been asleep for a while.
“You’re very grumpy.”
He gazes at me impassively. “I wonder why that is?”
“Well, it’s good to set the right tone for an intimate and honest discussion about the future, wouldn’t you say?” I smile at him sweetly.
His mouth presses into a hard line, but then, almost reluctantly, his lips lift, and I know he’s trying to stifle his smile.
“I’m sorry,” he says.
“Apology accepted, and I’m pleased to inform you I haven’t decided to become a vegetarian since we last ate.”
“Since that was the last time you ate, I think that’s a moot point.”
“There’s that word again, moot.”
“Moot,” he mouths and his eyes soften with humor. He runs his hand through his hair, and he’s serious again. “Ana, the last time we spoke, you left me. I’m a little nervous. I’ve told you I want you back, and you’ve said . . . nothing.” His gaze is intense and expectant while his candor is totally disarming. What the hell do I say to this?
“I’ve missed you . . . really missed you, Christian. The past few days have been . . . difficult.” I swallow, and a lump in my throat swells as I recall my desperate anguish since I left him.
This last week has been the worst in my life, the pain almost indescribable. Nothing has come close. But reality hits home, winding me.
“Nothing’s changed. I can’t be what you want me to be.” I squeeze the words out past the lump in my throat.
“You are what I want you to be,” he says, his soft voice emphatic.
“No, Christian, I’m not.”
“You’re upset because of what happened last time. I behaved stupidly, and you . . . So did you. Why didn’t you safe word, Anastasia?” His tone changes, becoming accusatory.
What? Whoa—change of direction. I flush, blinking at him.
“Answer me.”
“I don’t know. I was overwhelmed. I was trying to be what you wanted me to be, trying to deal with the pain, and it went out of my mind. You know . . . I forgot,” I whisper ashamed, and I shrug apologetically.
Jeez, perhaps we could have avoided all this heartache.
“You forgot!” he gasps with horror, grabbing the sides of the table and glaring at me. I wither under his stare.
Shit! He’s furious again. My inner goddess glares at me, too. See, you brought all this on yourself!
“How can I trust you?” he says, his voice low. “Ever?”
The waiter arrives with our wine as we sit staring at each other, blue eyes to gray. Both of us filled with unspoken recriminations, while the waiter removes the cork with an unnecessary flourish and pours a little wine into Christian’s glass. Automatically Christian reaches out and takes a sip.
“That’s fine.” His voice is curt.
Gingerly the waiter fills our glasses, placing the bottle on the table before beating a hasty retreat. Christian has not taken his eyes off me the whole time. I am the first to crack, breaking eye contact, picking up my glass and taking a large gulp. I barely taste it.
“I’m sorry,” I whisper, suddenly feeling stupid. I left because I thought we were incompatible, but he’s saying I could have stopped him?
“Sorry for what?” he says alarmed.
“Not using the safe word.”
He closes his eyes, as if in relief.
“We might have avoided all this suffering,” he mutters.
“You look fine.” More than fine. You look like you.
“Appearances can be deceptive,” he says quietly. “I’m anything but fine. I feel like the sun has set and not risen for five days, Ana. I’m in perpetual night here.”
I’m winded by his admission. Oh my, like me.
“You said you’d never leave, yet the going gets tough and you’re out the door.”
“When did I say I’d never leave?”
“In your sleep. It was the most comforting thing I’d heard in so long, Anastasia. It made me relax.”
My heart constricts and I reach for my wine.
“You said you loved me,” he whispers. “Is that now in the past tense?” His voice is low, laced with anxiety.
“No, Christian, it’s not.”
He gazes at me, and he looks so vulnerable as he exhales. “Good,” he murmurs.
I’m shocked by his admission. He’s had a change of heart. When I told him I loved him before, he was horrified. The waiter is back. Briskly he places our plates in front of us and scuttles away.
Holy hell. Food.
“Eat,” Christian commands.
Deep down I know I’m hungry, but right now, my stomach is in knots. Sitting across from the only man I have ever loved and debating our uncertain future does not promote a healthy appetite. I look dubiously at my food.
“So help me God, Anastasia, if you don’t eat, I will take you across my knee here in this restaurant, and it will have nothing to do with my sexual gratification. Eat!”
Jeez, keep your hair on, Grey. My subconscious stares at me over her half-moon specs. She is wholeheartedly in agreement with Fifty Shades.
“Okay, I’ll eat. Stow your twitching palm, please.”
He doesn’t smile but continues to glare at me. Reluctantly I lift my knife and fork and slice into my steak. Oh, it’s mouthwateringly good. I am hungry, really hungry. I chew and he visibly relaxes.
We eat our supper in silence. The music’s changed. A soft-voiced woman sings in the background, her words echoing my thoughts.
I glance at Fifty. He’s eating and watching me. Hunger, longing, anxiety combined in one hot look.
“Do you know who’s singing?” I try for some normal conversation.
Christian pauses and listens. “No . . . but she’s good, whoever she is.”
“I like her, too.”
Finally he smiles his private enigmatic smile. What’s he planning?
“What?” I ask.
He shakes his head. “Eat up,” he says mildly.
I have eaten half the food on my plate. I cannot eat any more. How can I negotiate this?
“I can’t manage any more. Have I eaten enough for Sir?”
He stares at me impassively, not answering, then glances at his watch.
“I am really full,” I add, taking a sip of the delicious wine.
“We have to go shortly. Taylor’s here, and you have to be up for work in the morning.”
“So do you.”
“I function on a lot less sleep than you do, Anastasia. At least you’ve eaten something.”
“Aren’t we going back via Charlie Tango?”
“No, I thought I might have a drink. Taylor will collect us. Besides, this way I have you in the car all to myself for a few hours, at least. What can we do but talk?”
Oh, that’s his plan.
Christian summons the waiter to ask for the check, then picks up his Blackberry and makes a call.
“We’re at Le Picotin, South West Third Avenue.” He hangs up.
Jeez, he’s curt over the phone.
“You’re very brusque with Taylor, in fact, with most people.”
“I just get to the point quickly, Anastasia.”
“You haven’t gotten to the point this evening. Nothing’s changed, Christian.”
“I have a proposition for you.”
“This started with a proposition.”
“A different proposition.”
The waiter returns, and Christian hands over his credit card without checking the bill. He gazes at me speculatively while the waiter swipes his card. Christian’s phone buzzes once, and he peers at it.
He has a proposition? What now? A couple of scenarios run through my mind: kidnap, working for him. No, nothing makes sense. Christian finishes paying.
“Come. Taylor’s outside.”
We stand and he takes my hand.
“I don’t want to lose you, Anastasia.” He kisses my knuckles tenderly, and the touch of his lips on my skin resonates throughout my body.
Outside the Audi is waiting. Christian opens my door. Climbing in, I sink into the plush leather. He heads to the driver’s side, Taylor steps out of the car and they talk briefly. This isn’t their usual protocol. I’m curious. What are they talking about? Moments later, they both climb in, and I glance at Chr

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

CHAPTER 2He leads me into a small, intimate restaurant.“This place will have to do,” Christian grumbles. “We don’t have much time.”The restaurant looks fine to me. Wooden chairs, linen tablecloths, and walls the same color as Christian’s playroom—deep blood red—with small gilt mirrors randomly placed, white candles, and small vases of white roses. Ella Fitzgerald croons softly in the background about this thing called love. It’s very romantic.The waiter leads us to a table for two in a small alcove, and I sit, apprehensive and wondering what he’s going to say.“We don’t have long,” Christian says to the waiter as we sit. “So we’ll each have sirloin steak cooked medium, béarnaise sauce if you have it, fries, and green vegetables, whatever the chef has; and bring me the wine list.”“Certainly, sir.” The waiter, taken aback by Christian’s cool, calm efficiency, scuttles off. Christian places his Blackberry on the table. Jeez, don’t I get a choice?“And if I don’t like steak?”He sighs. “Don’t start, Anastasia.”“I am not a child, Christian.”“Well, stop acting like one.”It’s as if he’s slapped me. I blink at him. So this is how it will be, an agitated, fraught conversation, albeit in a very romantic setting but certainly no hearts and flowers.“I’m a child because I don’t like steak?” I mutter trying to conceal my hurt.“For deliberately making me jealous. It’s a childish thing to do. Have you no regard for your friend’s feelings, leading him on like that?” Christian presses his lips together in a thin line and scowls as the waiter returns with the wine list.I blush—I hadn’t thought of that. Poor José—I certainly don’t want to encourage him. Suddenly, I’m mortified. Christian has a point; it was a thoughtless thing to do. He glances at the wine list.“Would you like to choose the wine?” he asks, raising his eyebrows at me expectantly, arrogance personified. He knows I know nothing about wine.“You choose,” I answer, sullen but chastened.“Two glasses of the Barossa Valley Shiraz, please.”“Er . . . we only sell that wine by the bottle, sir.”“A bottle then,” Christian snaps.“Sir.” He retreats, subdued, and I don’t blame him. I frown at Fifty. What’s eating him? Oh, me probably, and somewhere in the depths of my psyche, my inner goddess rises sleepily, stretches, and smiles. She’s been asleep for a while.“You’re very grumpy.”He gazes at me impassively. “I wonder why that is?”“Well, it’s good to set the right tone for an intimate and honest discussion about the future, wouldn’t you say?” I smile at him sweetly.His mouth presses into a hard line, but then, almost reluctantly, his lips lift, and I know he’s trying to stifle his smile.“I’m sorry,” he says.“Apology accepted, and I’m pleased to inform you I haven’t decided to become a vegetarian since we last ate.”“Since that was the last time you ate, I think that’s a moot point.”“There’s that word again, moot.”“Moot,” he mouths and his eyes soften with humor. He runs his hand through his hair, and he’s serious again. “Ana, the last time we spoke, you left me. I’m a little nervous. I’ve told you I want you back, and you’ve said . . . nothing.” His gaze is intense and expectant while his candor is totally disarming. What the hell do I say to this?“I’ve missed you . . . really missed you, Christian. The past few days have been . . . difficult.” I swallow, and a lump in my throat swells as I recall my desperate anguish since I left him.This last week has been the worst in my life, the pain almost indescribable. Nothing has come close. But reality hits home, winding me.“Nothing’s changed. I can’t be what you want me to be.” I squeeze the words out past the lump in my throat.“You are what I want you to be,” he says, his soft voice emphatic.“No, Christian, I’m not.”“You’re upset because of what happened last time. I behaved stupidly, and you . . . So did you. Why didn’t you safe word, Anastasia?” His tone changes, becoming accusatory.What? Whoa—change of direction. I flush, blinking at him.“Answer me.”
“I don’t know. I was overwhelmed. I was trying to be what you wanted me to be, trying to deal with the pain, and it went out of my mind. You know . . . I forgot,” I whisper ashamed, and I shrug apologetically.
Jeez, perhaps we could have avoided all this heartache.
“You forgot!” he gasps with horror, grabbing the sides of the table and glaring at me. I wither under his stare.
Shit! He’s furious again. My inner goddess glares at me, too. See, you brought all this on yourself!
“How can I trust you?” he says, his voice low. “Ever?”
The waiter arrives with our wine as we sit staring at each other, blue eyes to gray. Both of us filled with unspoken recriminations, while the waiter removes the cork with an unnecessary flourish and pours a little wine into Christian’s glass. Automatically Christian reaches out and takes a sip.
“That’s fine.” His voice is curt.
Gingerly the waiter fills our glasses, placing the bottle on the table before beating a hasty retreat. Christian has not taken his eyes off me the whole time. I am the first to crack, breaking eye contact, picking up my glass and taking a large gulp. I barely taste it.
“I’m sorry,” I whisper, suddenly feeling stupid. I left because I thought we were incompatible, but he’s saying I could have stopped him?
“Sorry for what?” he says alarmed.
“Not using the safe word.”
He closes his eyes, as if in relief.
“We might have avoided all this suffering,” he mutters.
“You look fine.” More than fine. You look like you.
“Appearances can be deceptive,” he says quietly. “I’m anything but fine. I feel like the sun has set and not risen for five days, Ana. I’m in perpetual night here.”
I’m winded by his admission. Oh my, like me.
“You said you’d never leave, yet the going gets tough and you’re out the door.”
“When did I say I’d never leave?”
“In your sleep. It was the most comforting thing I’d heard in so long, Anastasia. It made me relax.”
My heart constricts and I reach for my wine.
“You said you loved me,” he whispers. “Is that now in the past tense?” His voice is low, laced with anxiety.
“No, Christian, it’s not.”
He gazes at me, and he looks so vulnerable as he exhales. “Good,” he murmurs.
I’m shocked by his admission. He’s had a change of heart. When I told him I loved him before, he was horrified. The waiter is back. Briskly he places our plates in front of us and scuttles away.
Holy hell. Food.
“Eat,” Christian commands.
Deep down I know I’m hungry, but right now, my stomach is in knots. Sitting across from the only man I have ever loved and debating our uncertain future does not promote a healthy appetite. I look dubiously at my food.
“So help me God, Anastasia, if you don’t eat, I will take you across my knee here in this restaurant, and it will have nothing to do with my sexual gratification. Eat!”
Jeez, keep your hair on, Grey. My subconscious stares at me over her half-moon specs. She is wholeheartedly in agreement with Fifty Shades.
“Okay, I’ll eat. Stow your twitching palm, please.”
He doesn’t smile but continues to glare at me. Reluctantly I lift my knife and fork and slice into my steak. Oh, it’s mouthwateringly good. I am hungry, really hungry. I chew and he visibly relaxes.
We eat our supper in silence. The music’s changed. A soft-voiced woman sings in the background, her words echoing my thoughts.
I glance at Fifty. He’s eating and watching me. Hunger, longing, anxiety combined in one hot look.
“Do you know who’s singing?” I try for some normal conversation.
Christian pauses and listens. “No . . . but she’s good, whoever she is.”
“I like her, too.”
Finally he smiles his private enigmatic smile. What’s he planning?
“What?” I ask.
He shakes his head. “Eat up,” he says mildly.
I have eaten half the food on my plate. I cannot eat any more. How can I negotiate this?
“I can’t manage any more. Have I eaten enough for Sir?”
He stares at me impassively, not answering, then glances at his watch.
“I am really full,” I add, taking a sip of the delicious wine.
“We have to go shortly. Taylor’s here, and you have to be up for work in the morning.”
“So do you.”
“I function on a lot less sleep than you do, Anastasia. At least you’ve eaten something.”
“Aren’t we going back via Charlie Tango?”
“No, I thought I might have a drink. Taylor will collect us. Besides, this way I have you in the car all to myself for a few hours, at least. What can we do but talk?”
Oh, that’s his plan.
Christian summons the waiter to ask for the check, then picks up his Blackberry and makes a call.
“We’re at Le Picotin, South West Third Avenue.” He hangs up.
Jeez, he’s curt over the phone.
“You’re very brusque with Taylor, in fact, with most people.”
“I just get to the point quickly, Anastasia.”
“You haven’t gotten to the point this evening. Nothing’s changed, Christian.”
“I have a proposition for you.”
“This started with a proposition.”
“A different proposition.”
The waiter returns, and Christian hands over his credit card without checking the bill. He gazes at me speculatively while the waiter swipes his card. Christian’s phone buzzes once, and he peers at it.
He has a proposition? What now? A couple of scenarios run through my mind: kidnap, working for him. No, nothing makes sense. Christian finishes paying.
“Come. Taylor’s outside.”
We stand and he takes my hand.
“I don’t want to lose you, Anastasia.” He kisses my knuckles tenderly, and the touch of his lips on my skin resonates throughout my body.
Outside the Audi is waiting. Christian opens my door. Climbing in, I sink into the plush leather. He heads to the driver’s side, Taylor steps out of the car and they talk briefly. This isn’t their usual protocol. I’m curious. What are they talking about? Moments later, they both climb in, and I glance at Chr

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

บทที่ 2 เขาทำให้ฉันเป็นขนาดเล็ก, ร้านอาหารใกล้ชิด. "สถานที่แห่งนี้จะต้องทำ" คริสเตียน grumbles "เราไม่ได้มีเวลามาก." ร้านอาหารดูดีกับผม เก้าอี้ไม้, ผ้าปูโต๊ะผ้าลินินและผนังสีเดียวกับคริสเตียนเลือดห้องเด็กเล่นลึกสีแดงด้วยกระจกทองขนาดเล็กวางสุ่มเทียนสีขาวและแจกันเล็ก ๆ ของดอกกุหลาบสีขาว Ella Fitzgerald เสียงอ่อนเบา ๆ ในพื้นหลังเกี่ยวกับสิ่งที่เรียกว่ารัก มันเป็นโรแมนติกมาก. บริกรนำเราไปสู่โต๊ะสำหรับสองคนในซุ้มไม้ขนาดเล็กและฉันนั่งวิตกและสงสัยว่าเขาจะบอกว่า. "เราไม่ได้มีความยาว" คริสเตียนกล่าวว่าบริกรในขณะที่เรานั่ง "ดังนั้นเราจะได้แต่ละสเต็กเนื้อสันนอกกลางสุกซอสbéarnaiseถ้าคุณมีมันทอดและผักสีเขียวสิ่งที่เชฟมี; และนำมาให้ฉันรายการไวน์. " "แน่นอนครับ." บริกร, ผงะโดยคริสเตียนเย็นประสิทธิภาพสงบ scuttles ปิด คริสเตียนสถานที่ Blackberry ของเขาบนโต๊ะ Jeez ไม่ฉันจะได้รับเลือกหรือไม่? "และถ้าฉันไม่ชอบสเต็ก?" เขาถอนหายใจ "อย่าเริ่มต้น Anastasia." "ผมไม่ได้เด็กที่นับถือศาสนาคริสต์." "ดีหยุดทำตัวเหมือนหนึ่ง." มันเหมือนกับว่าเขาตบหน้าฉัน ฉันกระพริบตาที่เขา ดังนั้นนี่คือวิธีการที่มันจะเป็นใจ, การสนทนาที่เต็มไปแม้ว่าในการตั้งค่าที่โรแมนติกมาก แต่แน่นอนไม่มีหัวใจและดอกไม้. "ฉันเป็นเด็กเพราะผมไม่ชอบสเต็ก?" ฉันพูดพึมพำพยายามที่จะปกปิดความเจ็บปวดของฉัน"สำหรับจงใจทำให้ฉันอิจฉา มันเป็นสิ่งที่เด็ก ๆ จะทำอย่างไร คุณได้คำนึงถึงความรู้สึกของเพื่อนของคุณไม่มีเขานำบนเช่นนั้น? "คริสเตียนกดริมฝีปากของเขาร่วมกันเป็นเส้นบางและ scowls เป็นบริกรกลับมาพร้อมกับรายการไวน์. ผมอายผมไม่ได้คิดว่า แย่José-แน่นอนฉันไม่ต้องการที่จะสนับสนุนให้เขา ทันใดนั้นฉันเสียใจ คริสเตียนมีจุด; มันเป็นสิ่งที่ไม่มีความคิดที่จะทำ เขาสายตาที่รายการไวน์. "คุณต้องการที่จะเลือกไวน์?" เขาถามเลิกคิ้วของเขาที่ผมลุ้นเย่อหยิ่งเป็นตัวเป็นตน เขารู้ดีว่าฉันรู้อะไรเกี่ยวกับไวน์. "คุณเลือก" ฉันตอบบูดบึ้ง แต่ตีสอน. "สองแก้ว Barossa Valley ชีโปรด." "เอ่อ . . เราเพียง แต่ขายไวน์ที่ขวดครับ. " "ขวดแล้ว" คริสเตียน snaps. "เซอร์." เขาถอย, เงียบ ๆ และผมไม่โทษเขา ผมขมวดคิ้วที่ห้าสิบ มีอะไรกินเขา? โอ้ฉันอาจจะอยู่ที่ไหนสักแห่งและอยู่ในส่วนลึกของจิตใจของฉันเทพีภายในของฉันเพิ่มขึ้นอย่างเหงาหงอยเหยียดและรอยยิ้ม เธอหลับไปได้ในขณะที่. "คุณไม่พอใจมาก." เขาจ้องมาที่ผมไม่ยินดียินร้าย "ผมสงสัยว่าทำไมนั่นคือ" "ดีมันเป็นเรื่องดีที่จะตั้งค่าเสียงที่เหมาะสมสำหรับการอภิปรายอย่างใกล้ชิดและมีความซื่อสัตย์เกี่ยวกับอนาคตของคุณจะไม่พูด?" ฉันยิ้มให้เขาหวาน. ปากของเขากดลงเส้นหนัก แต่ แล้วเกือบไม่เต็มใจยกริมฝีปากของเขาและฉันรู้ว่าเขาพยายามที่จะยับยั้งรอยยิ้มของเขา. "ฉันขอโทษ" เขากล่าว. "ขอโทษยอมรับและฉันยินดีที่จะแจ้งให้ท่านทราบผมยังไม่ได้ตัดสินใจที่จะกลายเป็นมังสวิรัติ ตั้งแต่ครั้งล่าสุดที่เรากิน. " "ตั้งแต่ที่เป็นครั้งสุดท้ายที่คุณกินผมคิดว่าเป็นจุดที่สงสัย." "มีคำว่าเป็นอีกครั้งที่สงสัย." "พิจารณา" เขาปากและดวงตาของเขานุ่มด้วยอารมณ์ขัน เขาวิ่งมือของเขาผ่านผมของเขาและเขาก็จริงจังอีกครั้งหนึ่ง "อานาครั้งสุดท้ายที่เราพูดคุณทิ้งฉัน ฉันตื่นเต้นเล็กน้อย ผมเคยบอกคุณฉันต้องการให้คุณกลับมาและคุณได้กล่าวว่า . . ไม่มีอะไร. "สายตาของเขาคือการที่รุนแรงและคาดหวังในขณะที่น้ำใสใจจริงของเขาโดยสิ้นเชิงโกรธ ฉันนรกจะพูดอะไรกับเรื่องนี้? "ฉันคิดถึงเธอ . . พลาดจริงคุณคริสเตียน ไม่กี่วันที่ผ่านมาได้รับ . . ยาก. "ผมกลืนและก้อนเนื้อในฟูลำคอของฉันเป็นฉันจำความเจ็บปวดหมดหวังของฉันตั้งแต่ฉันทิ้งเขา. นี้เมื่อสัปดาห์ที่แล้วได้รับที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตของฉันเจ็บปวดสุดจะพรรณนาเกือบ ไม่มีอะไรที่ได้มาใกล้ แต่ความเป็นจริงฮิตบ้านคดเคี้ยวฉัน. "ไม่มีอะไรที่เปลี่ยนแปลงไป ฉันไม่สามารถเป็นสิ่งที่คุณต้องการให้ฉันไปเป็น. "ผมบีบออกคำก้อนที่ผ่านมาในลำคอของฉัน. "คุณเป็นสิ่งที่ฉันต้องการให้คุณ" เขากล่าวว่าเสียงนุ่มของเขาหนักแน่น. "ไม่มีคริสเตียนผม 'm ไม่. " "คุณอารมณ์เสียเพราะสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นครั้งสุดท้าย ฉันทำตัวโง่เขลาและคุณ . . ดังนั้นคุณ ทำไมคุณไม่คำปลอดภัย Anastasia? "การเปลี่ยนแปลงเสียงของเขากลายเป็นกล่าวหา. อะไร? การเปลี่ยนแปลงของทิศทาง Whoa ฉันล้างกระพริบที่เขา. "ตอบฉัน." "ผมไม่ทราบว่า ผมจม ผมพยายามที่จะเป็นสิ่งที่คุณต้องการให้ผมที่จะพยายามที่จะจัดการกับความเจ็บปวดและมันก็ออกมาจากใจของฉัน คุณจะรู้ว่า . . ฉันลืม "ผมกระซิบละอายใจและฉันยักขอโทษ. Jeez บางทีเราอาจจะหลีกเลี่ยงทุกความโศกเศร้านี้. "คุณลืม!" เขาอ้าปากค้างด้วยความกลัว, โลภด้านข้างของตารางและจ้องมองมาที่ฉัน ผมเหี่ยวเฉาภายใต้การจ้องมองของเขา. อึ! เขาโกรธอีกครั้ง เทพธิดาภายในของฉันจ้องมาที่ผมอีกด้วย ดูคุณนำทั้งหมดนี้กับตัวเอง! "ฉันสามารถไว้วางใจคุณได้อย่างไร?" เขาบอกว่าเสียงของเขาต่ำ "นับ" บริกรมาพร้อมกับไวน์ของเราในขณะที่เรานั่งจ้องมองที่แต่ละอื่น ๆ ตาสีฟ้าเป็นสีเทา ทั้งสองของเราเต็มไปด้วยฟ้องกลับไม่ได้พูดในขณะที่บริกรเอาไม้ก๊อกกับอวดที่ไม่จำเป็นและเทไวน์เพียงเล็กน้อยลงไปในแก้วของคริสเตียน โดยอัตโนมัติคริสเตียนเอื้อมมือออกและใช้เวลาจิบ. "นั่นคือดี." เสียงของเขาเป็นห้วง ๆ . ระมัดระวังบริกรเติมแว่นตาของเราวางขวดบนโต๊ะก่อนที่จะตีถอย คริสเตียนไม่ได้เอาตาของเขาออกมาตลอดเวลา ผมเป็นครั้งแรกที่จะแตกทำลายสบตาหยิบขึ้นมาแก้วของฉันและการอึกใหญ่ ผมแทบจะลิ้มรสมัน. "ฉันขอโทษ" ผมกระซิบก็รู้สึกโง่ ผมออกเพราะผมคิดว่าเราเข้ากันไม่ได้ แต่เขาก็บอกว่าฉันจะได้หยุดเขา? "ขอโทษสำหรับสิ่งที่?" เขากล่าวว่าตกใจ. "ไม่ใช้คำที่ปลอดภัย." เขาปิดตาของเขาเช่นถ้าในการบรรเทา. "เราอาจจะมี หลีกเลี่ยงความทุกข์นี้ "เขาพึมพำ. "คุณดูดี." มากกว่าดี คุณมีลักษณะเหมือนคุณ. "ปรากฏสามารถหลอกลวง" เขากล่าวอย่างเงียบ ๆ "ฉันอะไร แต่ที่ดี ฉันรู้สึกเหมือนดวงอาทิตย์ได้มีการกำหนดและไม่ได้เพิ่มขึ้นเป็นเวลาห้าวันนา ผมอยู่ในคืนตลอดที่นี่. " ผมยืดโดยเข้ารับการรักษาของเขา โอ้เช่นฉัน. "คุณบอกว่าคุณไม่เคยปล่อยให้ แต่กำลังได้รับยากและคุณออกไปที่ประตู." "เมื่อไหร่ที่ผมบอกว่าผมไม่เคยออก?" "ในการนอนหลับของคุณ มันเป็นสิ่งที่ปลอบโยนที่สุดที่ฉันเคยได้ยินในระยะยาวดังนั้น Anastasia มันทำให้ฉันรู้สึกผ่อนคลาย. " หัวใจของฉันและฉัน constricts การเข้าถึงสำหรับไวน์ของฉัน. "คุณบอกว่าคุณรักฉัน" เขากระซิบ "นั่นคือตอนนี้อยู่ในอดีตกาล?" เสียงของเขาอยู่ในระดับต่ำเจือด้วยความวิตกกังวล. "ไม่มีคริสเตียนก็ไม่ได้." เขาจ้องมาที่ผมและเขาดูเพื่อให้ความเสี่ยงในขณะที่เขา exhales "ดี" เขาร่าย. ฉันตกใจโดยการรับเข้าของ เขามีการเปลี่ยนแปลงของหัวใจ เมื่อฉันบอกเขาว่าฉันรักเขาก่อนเขาก็ตกใจ บริกรกลับมา เหยงเขาวางจานของเราในหน้าของเราและ scuttles ไป. นรกศักดิ์สิทธิ์ อาหาร. "กิน" คำสั่งที่นับถือศาสนาคริสต์. ลึกลงไปฉันรู้ว่าฉันหิว แต่ตอนนี้ท้องของฉันอยู่ในนอต นั่งอยู่ตรงข้ามกับผู้ชายเพียงคนเดียวที่ฉันเคยรักและโต้วาทีอนาคตที่ไม่แน่นอนของเราไม่ส่งเสริมความอยากอาหารที่ดีต่อสุขภาพ ผมมองที่น่าสงสัยว่าอาหารของฉัน. "ดังนั้นช่วยฉันพระเจ้า Anastasia ถ้าคุณไม่กินผมจะพาคุณข้ามเข่าของฉันที่นี่ในร้านนี้และมันจะมีอะไรจะทำอย่างไรกับความพึงพอใจทางเพศของฉัน กิน! " Jeez ให้ผมของคุณในสีเทา จิตใต้สำนึกของฉันจ้องมองมาที่ฉันมากกว่ารายละเอียดพระจันทร์ครึ่งของเธอ เธอเป็นบริสุทธิ์ใจในข้อตกลงกับห้าสิบเฉด. "เอาล่ะฉันจะกิน เก็บปาล์มกระตุกของคุณโปรด. " เขาไม่ยิ้ม แต่ยังคงจ้องมองมาที่ฉัน ฉันไม่เต็มใจยกมีดและส้อมและหั่นสเต็กของฉัน โอ้มันเป็นสิ่งที่ดี mouthwateringly ฉันหิวหิวจริงๆ ฉันเคี้ยวและเขาอย่างเห็นได้ชัดผ่อนคลาย. เรากินอาหารมื้อเย็นของเราอยู่ในความเงียบ เพลงที่เปลี่ยนแปลงไป ผู้หญิงนุ่มเปล่งเสียงร้องเพลงในพื้นหลังคำพูดของเธอสะท้อนความคิดของฉัน. ฉันเหลือบห้าสิบ เขารับประทานอาหารและดูผม หิว, ความปรารถนา, ความวิตกกังวลร่วมกันในรูปลักษณ์ที่ร้อน one. "คุณรู้ว่าใครร้องเพลง" ฉันพยายามที่สำหรับบางคนการสนทนาปกติ. หยุดคริสเตียนและฟัง "ไม่ . . แต่เธอก็เป็นเรื่องดีที่ใครก็ตามที่เธอเป็น. " "ฉันชอบเธอมากเกินไป." ในที่สุดเขาก็ยิ้มรอยยิ้มลึกลับส่วนตัวของเขา อะไรคือการวางแผนเขา? "คืออะไร?" ผมถาม. เขาจะส่ายหัวของเขา "กินขึ้น" เขากล่าวอย่างอ่อนโยน. ผมได้กินครึ่งอาหารบนจานของฉัน ฉันไม่สามารถกินอาหารใด ๆ เพิ่มเติม ฉันจะสามารถเจรจาต่อรองนี้หรือไม่? "ผมไม่สามารถจัดการใด ๆ เพิ่มเติม ฉันมีกินพอสำหรับเซอร์ " เขาจ้องมองมาที่ฉันไม่ยินดียินร้ายไม่ตอบแล้วสายตาที่นาฬิกาของเขา. "ผมเต็มรูปแบบจริงๆ" ฉันจะเพิ่มการจิบไวน์อร่อย. "เราต้องไปในไม่ช้า เทย์เลอร์ที่นี่และคุณจะต้องได้รับการขึ้นสำหรับการทำงานในตอนเช้า. " "คุณทำเช่นนั้น." "ผมทำงานมากการนอนหลับน้อยกว่าที่คุณทำ Anastasia อย่างน้อยคุณได้กินอะไรบางอย่าง. " "เราไม่ได้จะกลับมาทางชาร์ลี Tango?" "ไม่ฉันคิดว่าฉันอาจจะมีเครื่องดื่ม เทย์เลอร์จะเก็บเรา นอกจากนี้วิธีนี้ฉันมีเธออยู่ในรถทั้งหมดกับตัวเองไม่กี่ชั่วโมงอย่างน้อย เราสามารถทำอะไร แต่พูดคุย? " โอ้ว่าแผนการของเขา. คริสเตียนเรียกบริกรที่จะขอตรวจสอบแล้วหยิบ Blackberry และเขาทำให้สาย. "เราอยู่ที่ Le Picotin ตะวันตกเฉียงใต้ของถนนสายสาม." เขาแฮงค์ ขึ้น. Jeez เขาสั้น ๆ ผ่านทางโทรศัพท์. "คุณมากผลุนผลันกับเทย์เลอร์ในความเป็นจริงกับคนส่วนใหญ่." "ฉันเพิ่งได้รับไปยังจุดได้อย่างรวดเร็ว Anastasia." "คุณยังไม่ได้อากาศไปยังจุดเย็นนี้ . ไม่มีอะไรที่เปลี่ยนแปลงไป, คริสเตียน. " "ผมมีข้อเสนอสำหรับคุณ." "นี้เริ่มต้นด้วยเรื่อง." "ข้อเสนอที่แตกต่างกัน." ผลตอบแทนที่บริกรและมือคริสเตียนกว่าบัตรเครดิตของเขาโดยไม่ตรวจสอบการเรียกเก็บเงิน เขาจ้องมาที่ผมในขณะที่บริกรคร่าว swipes บัตรของเขา โทรศัพท์ของคริสเตียน buzzes ครั้งและเขาคนรอบข้างที่มัน. เขามีข้อเสนอหรือไม่? ตอนนี้คืออะไร? คู่ของสถานการณ์ที่วิ่งผ่านใจของฉัน: ลักพาตัว, ทำงานให้กับเขา ไม่มีอะไรที่ทำให้รู้สึก คริสเตียนเสร็จสิ้นการจ่ายเงิน. "มา นอกเทย์เลอร์. " เรายืนและเขาใช้มือของฉัน. "ผมไม่ต้องการที่จะสูญเสียคุณ Anastasia." เขาจูบนิ้วของฉันละม่อมและสัมผัสของริมฝีปากของเขาบนผิวของฉันสะท้อนไปทั่วร่างกายของฉัน. นอกออดี้กำลังรอ . คริสเตียนเปิดประตูของฉัน ปีนเขาในผมจมลงไปในหนังหรูหรา เขามุ่งหน้าไปด้านคนขับ, เทย์เลอร์ก้าวออกจากรถและพวกเขาพูดคุยสั้น ๆ นี้ไม่ได้เป็นโปรโตคอลปกติของพวกเขา ฉันอยากรู้ สิ่งที่พวกเขากำลังพูดถึง? ครู่ต่อมาพวกเขาทั้งสองปีนขึ้นไปในและฉันเหลือบ Chr

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

บทที่ 2

เขาจะพาฉันเข้าไปในร้านอาหารที่ใกล้ชิดขนาดเล็ก .
" สถานที่นี้จะต้องทำ " คริสเตียนบ่น . " เราไม่มีเวลามากนัก "
ร้านอาหารก็ดูสบายดีนะ ไม้เก้าอี้ , tablecloths ผ้าลินิน และผนังสีเดียวกับคริสเตียนเล่นลึก เลือดสีแดงกับทองกระจกขนาดเล็กวางสุ่มสีขาว เทียน และแจกันเล็ก ๆของดอกกุหลาบสีขาวElla Fitzgerald croons เบา ๆในพื้นหลังเกี่ยวกับสิ่งนี้เรียกว่าความรัก มันโรแมนติกมาก
บริกรนำเราไปสู่โต๊ะสำหรับสองในซุ้มเล็กๆ และฉันนั่งกังวลและสงสัยว่าสิ่งที่เขากำลังจะพูด .
" เราอยู่ได้ไม่นาน " คริสเตียนกล่าวกับบริกรที่เรานั่ง " เราก็จะมีสเต็กเนื้อสันนอกสุกปานกลาง , B é arnaise ซอส ถ้าคุณมี มันฝรั่งทอด และผักสีเขียวอะไรก็ได้ที่เชฟได้ และเอารายชื่อไวน์ "
" แน่นอนครับ " บริกรตะลึงโดยคริสเตียน เย็น สงบ ประสิทธิภาพ วิ่งจู๊ดออกไป คริสเตียนสถานที่ BlackBerry ของเขาบนโต๊ะ พระเจ้า ฉันไม่ได้เป็นคนเลือกหรือ
" และถ้าฉันไม่ชอบสเต๊ก "
. . . . . . " ไม่เริ่ม อนาสเตเชีย "
" ฉันไม่ใช่เด็กคริสเตียน . "
" อืม หยุดเดี๋ยวนี้นะ "
มันเป็นถ้าเขาตบฉันฉันกระพริบตาใส่เขา ดังนั้นนี้เป็นวิธีที่ จะเป็น การติดอ่าง ซึ่งการสนทนา แม้ว่าในการตั้งค่าที่โรแมนติกมาก แต่แน่นอนไม่มีหัวใจและดอกไม้ .
" ฉันเป็นเด็ก เพราะฉันไม่ชอบสเต๊ก " ฉันพูดเบาๆ พยายามที่จะปกปิดฉันเจ็บ .
" จงใจทำให้ฉันอิจฉา มันเป็นสิ่งที่เด็กต้องทำ ไม่คิดเรื่องความรู้สึกของเพื่อนคุณ นำเขาในแบบนั้น

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.