Hip hop (stylized as Hip-Hop) is a

Hip hop (stylized as Hip-Hop) is a broad conglomerate of artistic forms that originated within a marginalized subculture in the South Bronx and quickly spread through other parts of New York City such as Harlem among African American and Latino American youth during the late 1970s.[2][3][4][5] It is characterized by four distinct elements, all of which represent the different manifestations of the culture: rap music (oral), turntablism or "DJing" (aural), breaking (physical) and graffiti art (visual). Even while it continues in contemporary history to develop globally in a flourishing myriad of diverse styles, these foundational elements provide stability and coherence to the culture.[2] The term is frequently used mistakenly to refer in a confining fashion to the mere practice of rap music

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

(สุกใสเป็นฮิปฮอป) ฮิปฮอปเป็นหินกรวดมนกว้างของรูปแบบศิลปะที่มาในวัฒนธรรมที่มีในเดอะบร็องซ์ใต้ และแพร่กระจายอย่างรวดเร็วผ่านส่วนอื่น ๆ เช่นไทม์สแควร์นครนิวยอร์กเยาวชนอเมริกาแอฟริกาและลาตินอเมริกันในช่วงปลายทศวรรษที่ 1970[2][3][4][5] มันมีลักษณะแตกต่างกันองค์ประกอบ ซึ่งแสดงถึงลักษณะที่แตกต่างของวัฒนธรรม: แร็พเพลง (ปาก), เทิร์นเทเบิล หรือ "DJing" (ฟัง), ทำลาย (ทางกายภาพ) และรอยขูดขีดเขียนงานศิลปะ (visual) แม้จะยังคงมีอยู่ในประวัติศาสตร์ร่วมสมัยเพื่อพัฒนาทั่วโลกในหลากหลายลักษณะให้เฟื่องฟู องค์ประกอบเหล่านี้ foundational ให้ความมั่นคงและศักยภาพการวัฒนธรรม[2] คำมักใช้แสดงถึงแฟชั่น confining ปฏิบัติเพียงเพลง rap

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฮิปฮอป (เก๋ Hip-Hop) เป็นกลุ่มกว้างของรูปแบบศิลปะที่เกิดขึ้นภายในวัฒนธรรมชายขอบในบรองซ์ใต้และแพร่กระจายอย่างรวดเร็วผ่านส่วนอื่น ๆ ของเมืองนิวยอร์กเช่นฮาร์เล็มในหมู่วัยรุ่นอเมริกันและละตินอเมริกันแอฟริกันในช่วงปลายปี 1970 . [2] [3] [4] [5] มันเป็นเสียงที่สี่องค์ประกอบที่แตกต่างกันซึ่งทั้งหมดนี้เป็นตัวแทนของอาการที่แตกต่างกันของวัฒนธรรม: เพ​​ลงแร็พ (ปาก) turntablism หรือ "ดีเจ" (หู) ทำลาย (ทางกายภาพ ) และศิลปะกราฟฟิตี (ภาพ) แม้ในขณะที่มันยังคงอยู่ในสมัย​​ประวัติศาสตร์ในการพัฒนาทั่วโลกในมากมายเฟื่องฟูของรูปแบบที่มีความหลากหลายองค์ประกอบพื้นฐานเหล่านี้ให้มีเสถียรภาพและการเชื่อมโยงกับวัฒนธรรม. [2] คำที่ใช้บ่อยในการอ้างความผิดพลาดในแฟชั่น confining การปฏิบัติเพียงการเคาะ เพลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฮิปฮอป ( สุกใสเป็น hip hop ) เป็นหินกรวดมนกว้างของรูปแบบศิลปะที่มาในวัฒนธรรมชายขอบในบรองซ์ใต้ได้อย่างรวดเร็วและแพร่กระจายไปส่วนอื่น ๆของเมือง เช่น ฮาร์เล็มนิวยอร์กระหว่างชาวอเมริกันและเยาวชนละตินอเมริกันในช่วงปี 1970 . [ 2 ] [ 3 ] [ 4 ] [ 5 ] มันคือ โดดเด่นด้วย 4 องค์ประกอบซึ่งทั้งหมดแสดงอาการที่แตกต่างกันของวัฒนธรรม : เพลงแร็พ ( ปาก ) เทิร์นเทเบิล หรือ " ดีเจ " ( การฟัง ) , ทำลาย ( ทางกายภาพ ) และภาพวาดศิลปะ ( ทัศนศิลป์ ) แม้ในขณะที่มันยังคงอยู่ในประวัติศาสตร์ร่วมสมัยเพื่อพัฒนาเอเชียเฟื่องฟูมากมายหลากหลายลักษณะ องค์ประกอบพื้นฐานเหล่านี้ให้มีความมั่นคงและความสอดคล้องกับวัฒนธรรม[ 2 ] คำที่ถูกใช้บ่อย ๆเพื่ออ้างอิงใน confining แฟชั่นการปฏิบัติเพียงของเพลงแร็พ