Lethal and sub-lethal effects of sa

Lethal and sub-lethal effects of salinity on osmotic challenge
In this study lethal and sub-lethal effect of salini-ty on the osmotic change was determined by ob-serving variations of body weight of exposed fish to different salinity concentrations (Figure 5). At 12ppt, a gradual and slow decrease of weight was noticed up to 12h of exposure and within 24h body weight got back to its original state. On the other hand, at lethal concentrations of a sudden decrease of average weight (body fluid reduced up to 19%) of fish were recorded at the beginning hours of exposure. Then the weight decreased gradually and got back to its original state (Fig-ure 5a, b).
The stress response of a freshwater Java barb to different salinity concentrations was evaluated using the levels of biochemical and hematologi-cal parameters of blood and behavior as indica-tors. Aquaculture urges for more accurate infor-mation on stress control, in order to be assured of good health status of fish, especially those trans-ferred to a new environment. Environmental sa-linity fluctuation can act a stressor and leads to give information on behavioral and physiological responses.
Behavioral endpoints serve as valuable tools to distinguish and evaluate effects of exposure to environmental stressors, and fish behavioral al-terations can provide important indices for eco-system assessment (Kane et al., 2005). Through-out the study period fish exhibited low behavioral stress responses when exposed to sub-lethal con-centration of salinity (12ppt). Impatience or agi-tated activeness or erratic movements were ob-served when exposed to lethal concentrations (14ppt and 16ppt). From the beginning up to 3 hours of the lethal salinity exposure fish showed frequent movement from surface to bottom, ag-gression and sometime showed jumping activity. In addition, fish expressed highly increased oper-cular movements accompanied by excessive se-cretion of mucus which indicating respiratory distress of fish. Lawson and Anetekhai (2011) and Aysel and Ayhan (2010) also noted similar behavioral stress responses after exposing fish in higher salinities.
The osmotic gradient between the plasma and the environment is reduced in freshwater fishes when exposed to increase salinity. Kilambi and Zdinak (1980) stated decreasing survival rates with in-creasing salinity is characteristics of freshwater stenohaline fish, and it has been postulated that this is due to increasing osmotic pressures at

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตาย และตายย่อยผลของความเค็มในการออสโมติกท้าทายในการศึกษานี้ ตาย และตายย่อยผลของไทก็ออกเดินทางในการเปลี่ยนแปลงการออสโมติกถูกกำหนด โดยรูปแบบให้บริการ ob ของน้ำหนักร่างกายของปลาสัมผัสที่ความเข้มข้นความเค็มแตกต่างกัน (รูป 5) ที่ 12ppt ช้า และค่อย ๆ ลดลงน้ำหนักก็สังเกตเห็นถึง 12 ชม. ของการสัมผัส และภาย ใน 24 ชั่วโมงน้ำหนักได้กลับไปเป็นสถานะเดิม บนมืออื่น ๆ ที่ตายความเข้มข้นของน้ำหนักเฉลี่ยลดลงอย่างฉับพลัน (เหลวในร่างกายลดลงถึง 19%) ของปลามีบันทึกเวลาเริ่มต้นของการสัมผัส แล้วน้ำหนักค่อย ๆ ลดลง และได้กลับไปเป็นสถานะเดิม (รูปน้อง ๆ 5a, b)การตอบสนองความเครียดของปลาตะเพียนเป็นปลาน้ำจืดความเค็มแตกต่างความเข้มข้นได้ถูกประเมินโดยใช้ระดับของชีวเคมี และ hematologi cal พารามิเตอร์ของเลือดและลักษณะการทำงานเป็น indica แปรปรวน สัตว์น้ำสแจ้งสำหรับไดรเวอร์ข้อมูลถูกต้องมากขึ้นในการควบคุมความเครียด เพื่อให้มั่นใจได้ของสถานะสุขภาพที่ดีของปลา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเหล่าทรานส์-ferred สภาพแวดล้อมแบบใหม่ ความผันแปรของสิ่งแวดล้อม sa-linity สามารถทำหน้าที่เป็น stressor และนำไปสู่ให้ข้อมูลเกี่ยวกับการตอบสนองทางสรีรวิทยา และพฤติกรรมพฤติกรรมปลายทางเป็นเครื่องมือสำคัญเพื่อแยกแยะ และประเมินผลของการสัมผัสกับสิ่งแวดล้อม และพฤติกรรมปลาอัล terations สามารถให้ดัชนีที่สำคัญสำหรับการประเมินระบบนิเวศ (Kane et al. 2005) ผ่านออกปลาระยะเวลาการศึกษาการจัดแสดงการตอบสนองความเครียดพฤติกรรมต่ำเมื่อสัมผัสกับ con centration ตายย่อยความเค็ม (ppt ที่ 12) ความอดทนหรือ agi tated ไหวหรือเคลื่อนไหวผิดปกติรับบริการ ob เมื่อสัมผัสกับความเข้มข้นของยุทธภัณฑ์ (ppt ที่ 14 และ 16ppt) จากจุดเริ่มต้น ถึง 3 ชั่วโมงปลาเค็มตายแสงแสดงให้เห็นจากพื้นผิวลงล่าง ag gression ย้ายบ่อย และบางครั้งพบว่ากระโดดกิจกรรม นอกจากนี้ ปลาแสดงเพิ่มสูง oper-cular เคลื่อนไหวพร้อมกับ se cretion มากเกินไปของเมือกซึ่งบ่งบอกภาวะการหายใจของปลา ลอว์สัน และ Anetekhai (2011) และชอบโชว์ และอาย (2010) ยังตั้งข้อสังเกตความเครียดพฤติกรรมคล้ายการตอบสนองหลังจากการเปิดเผยใน salinities ที่สูงขึ้นการไล่ระดับการออสโมติกระหว่างพลาสม่ากับสิ่งแวดล้อมจะลดลงในปลาน้ำจืดเมื่อสัมผัสเพิ่มความเค็ม Kilambi และ Zdinak (1980) ระบุไว้ลดอัตราการอยู่รอด ด้วยความเค็ม creasing ในเป็นลักษณะของปลา stenohaline และมันมีได้ postulated ว่า นี้เนื่องจากแรงดันออสโมติกที่เพิ่มขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลกระทบที่ตายและย่อยตายของความเค็มต่อการออสโมติกท้าทาย
ในการศึกษานี้มีผลทำให้ตายได้และย่อยตาย salini-TY การเปลี่ยนแปลงดันถูกกำหนดโดย OB-การให้บริการรูปแบบของน้ำหนักตัวของปลาสัมผัสกับความเข้มข้นของความเค็มที่แตกต่างกัน (รูปที่ 5) ที่ 12ppt ลดลงทีละน้อยและช้าของน้ำหนักก็สังเกตเห็นถึง 12h จากการสัมผัสและภายใน 24 ชั่วโมงน้ำหนักตัวได้กลับสู่สภาพเดิม บนมืออื่น ๆ ที่ความเข้มข้นของการตายลดลงอย่างฉับพลันของน้ำหนักเฉลี่ย (ของเหลวในร่างกายลดลงถึง 19%) ของปลาที่ถูกบันทึกไว้ที่เวลาเริ่มต้นของการเปิดรับ แล้วน้ำหนักค่อยๆลดลงและกลับสู่สภาพเดิม (5A มะเดื่อ ure b).
การตอบสนองความเครียดของลวดหนามน้ำจืด Java เพื่อความเข้มข้นของความเค็มที่แตกต่างกันได้รับการประเมินโดยใช้ระดับของพารามิเตอร์ทางชีวเคมีและโลหิตวิทยา-Cal ของเลือดและพฤติกรรมที่เป็น indica-Tors เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำขอเรียกร้องให้ถูกต้องมากขึ้นสำหรับอินฟอร์-mation ในการควบคุมความเครียดเพื่อที่จะได้มั่นใจในสถานะสุขภาพที่ดีของปลาโดยเฉพาะอย่างยิ่ง Trans-ferred กับสภาพแวดล้อมใหม่ ความผันผวนของ SA-linity สิ่งแวดล้อมสามารถทำหน้าที่แรงกดดันและนำไปสู่การให้ข้อมูลเกี่ยวกับการตอบสนองพฤติกรรมและสรีรวิทยา.
ปลายทางพฤติกรรมเป็นเครื่องมือที่มีคุณค่าที่จะแยกแยะและประเมินผลกระทบจากการสัมผัสกับความเครียดสิ่งแวดล้อมและปลาพฤติกรรม Al-terations สามารถให้ดัชนีสำคัญสำหรับสิ่งแวดล้อม การประเมินระบบ (เทอรีเคน et al., 2005) ผ่านออกปลาระยะเวลาการศึกษาการจัดแสดงการตอบสนองความเครียดพฤติกรรมต่ำเมื่อสัมผัสกับย่อยตาย Con-centration ความเค็ม (12ppt) ความอดทนหรือ AGI-tated คึกคักหรือเอาแน่เอานอนเคลื่อนไหวถูก OB-ทำหน้าที่เมื่อสัมผัสกับความเข้มข้นตาย (14ppt และ 16ppt) จากจุดเริ่มต้นถึง 3 ชั่วโมงของการเปิดรับความเค็มปลาตายแสดงให้เห็นว่าการเคลื่อนไหวบ่อยจากพื้นผิวลงล่าง AG-gression และบางครั้งแสดงให้เห็นว่ากิจกรรมการกระโดด นอกจากนี้ปลาแสดงเพิ่มขึ้นอย่างมากในการเคลื่อนไหวฮ๊อบ-cular มาพร้อมกับที่มากเกินไป SE-cretion ของเมือกซึ่งแสดงให้เห็นความทุกข์ทางเดินหายใจของปลา ลอว์สันและ Anetekhai (2011) และ Aysel และ Ayhan (2010) ยังตั้งข้อสังเกตการตอบสนองความเครียดพฤติกรรมที่คล้ายกันหลังจากการเปิดเผยปลาในความเค็มสูง.
ลาดออสโมติกระหว่างพลาสม่าและสิ่งแวดล้อมจะลดลงในปลาน้ำจืดเมื่อสัมผัสเพื่อเพิ่มความเค็ม Kilambi และ Zdinak (1980) ระบุการลดอัตราการรอดตายด้วยใน creasing ความเค็มเป็นลักษณะของปลาน้ำจืด stenohaline และจะได้รับการตั้งสมมติฐานว่านี้เกิดจากการเพิ่มขึ้นของความดันออสโมซิสที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พิษและย่อยผลพิษของความเค็มต่อการท้าทายในการศึกษานี้ได้และย่อยผลพิษของ salini ไทในการเปลี่ยนแปลงการกำหนดโดย OB ให้การเปลี่ยนแปลงของน้ำหนักตัวปลาปริมาณความเค็มแตกต่างกันเปิดรับ ( รูปที่ 5 ) ที่ 12ppt ลดลงทีละน้อย ช้า ของน้ำหนัก สังเกตได้ถึง 12 ของการเปิดรับและภายใน 24 ชั่วโมงน้ำหนักร่างกายกลับสู่สภาพเดิม บนมืออื่น ๆที่ร้ายแรงของการลดลงอย่างรวดเร็วของปริมาณน้ำหนักเฉลี่ย ( ของเหลวในร่างกายลดลงถึง 25% ) ของปลาที่ถูกบันทึกไว้ในช่วงต้นชั่วโมงของแสง แล้วน้ำหนักลดลง และกลับสู่สภาพเดิม ( มะเดื่อ ure 5A , B )การตอบสนองความเครียดของปลา น้ำจืด ปริมาณความเค็มที่แตกต่างกันอาจถูกประเมินโดยใช้ระดับชีวเคมี และ hematologi พารามิเตอร์แคลของเลือดและพฤติกรรมจากทอร์ส . การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำให้ถูกต้องมากขึ้น mation อินในการควบคุมความเครียด เพื่อให้มั่นใจได้ว่าสุขภาพที่ดีของปลา โดยเฉพาะอย่างยิ่งทรานส์ผู้ ferred กับสภาพแวดล้อมใหม่ ในสิ่งแวดล้อม linity ความผันผวนสามารถทำหน้าที่เป็นแรงกระตุ้นและข้อมูลที่จะให้ข้อมูลเกี่ยวกับการตอบสนองทางพฤติกรรมและสรีรวิทยา .พฤติกรรมเหล่านี้เป็นเครื่องมือที่มีคุณค่าที่จะแยกแยะและประเมินผลของการสัมผัสกับปัจจัยสิ่งแวดล้อม และพฤติกรรมของปลาอัล terations สามารถให้ดัชนีที่สำคัญสำหรับการประเมินระบบนิเวศ ( Kane et al . , 2005 ) ตลอดระยะเวลาการตอบสนองพฤติกรรมปลามีความเครียดต่ำ เมื่อถูกย่อย centration ต่อต้านพิษของความเค็ม ( 12ppt ) ความอดทนหรือ AGI tated ความคึกคักเคลื่อนไหวรื่นหรือโอบีเสิร์ฟเมื่อสัมผัสกับความเข้มข้น ( 14ppt ร้ายแรง และ 16ppt ) จากจุดเริ่มต้นถึง 3 ชั่วโมงของการทำให้ปลามีความเค็มเคลื่อนไหวบ่อยจากพื้นผิวด้านล่าง โดย gression และบางครั้งพบกระโดดกิจกรรม นอกจากนี้ ปลาแสดงเพิ่มขึ้นสูง cular Oper การเคลื่อนไหวพร้อมด้วยมากเกินไป เซ cretion เมือกซึ่งแสดงความทุกข์ทางเดินหายใจของปลา ลอว์สัน และ anetekhai ( 2011 ) และ aysel และ ayhan ( 2010 ) ยังตั้งข้อสังเกตการตอบสนองความเครียด พฤติกรรมคล้ายกันหลังจากที่เปิดเผยปลาในระดับความเค็มสูงการไล่ระดับสีระหว่างพลาสมาและสภาพแวดล้อมจะลดลงในปลาเมื่อสัมผัสเพื่อเพิ่มความเค็ม kilambi zdinak ( 1980 ) ที่ระบุไว้และลดอัตราการอยู่รอดใน creasing ความเค็มลักษณะของปลา stenohaline น้ำจืด และมันได้รับการ postulated ว่า นี่คือเนื่องจากการเพิ่มความดันออสโมติกที่