The socio-economists were not the o

The socio-economists were not the only group to
be attracted. The second trend was the attraction of
mainstream environmental and resource economists,
particularly in the latter half of the 1990s. The
mainstream economists were there from the beginning,
first of all David Pearce, who had written
papers that were unusual for environmental economists
(Common and Pearce, 1973; Pearce, 1987),
but he more or less withdrew when he became
absorbed in the establishment of the Blueprintprojects
in Britain (Pearce et al., 1989). The
mainstream economists were not central to the
running of the society during most of the 1990s,
arranging the conferences etc. (except for the few
who served as referees for the journal); however,
they became increasingly visible in the journal,
especially when the number of issues was increased
from 1994. This is a consequence of the obvious
fact that the number of mainstream economists is
much larger than the number of economists from
heterodox traditions. Furthermore, the 1990s witnessed
an increasing pressure to publish internationally:
while dpublish or perishT had been well
known at American universities for some time, also
for the social sciences, the publication pressure had
a tremendous effect in Europe, and environmental
economists were, too, looking for publication outlets,
particularly journals where a paper would be
accepted with relative ease. As Ecological Economics
proved to be a successful journal, it was an
obvious choice, as it was difficult to get into the
hard-core economics journals. Paradoxically, the
mainstream economists were also quite numerous
at the ESEE inaugural conference that was arranged
by researchers with a more socio-economic orientation.
This, however, did not prevent David Pearce
from coming under heavy fire from the audience
when he suggested that ecological economics was
just a part of environmental economics.
The establishment of the Beijer Institute also
became an important factor in attracting mainstream
economists to ecological economics, so the story
will be summarized briefly (based on drafts for the
ten-year Anniversary book and AM. and B.-O.
Jansson, personal communication). In 1974 the
Swedish financier Kjell Beijer announced to the
secretary of The Royal Swedish Academy of
Sciences (a self-elective body of academics) that
he was willing to make a substantial donation to the
environmental cause. This resulted in the formation
of the first Beijer Institute, The International
Institute for Energy, Resources and the Human
Environment, which grew successfully and created
branches in different countries. When in 1988, in
the wake of the Brundtland Report, the Swedish
government wanted to strengthen its environmental
efforts, the state-owned Stockholm Environment
Institute was founded, and this institute simply took
over the personnel and tasks from the Beijer
Institute. The Beijer Foundation was willing to
sponsor a second institute, if the Academy could
suggest a new, suitable purpose. One of several
suggestions came from the academy members
Bengt-Owe Jansson and Karl-Gfran M7ler (in
cooperation with AnnMari Jansson and Karl-Erik
Eriksson) and had the provisional title dIntegration
of Ecological and Economic SystemsT. The proposal
emphasized the seriousness of global environmental
problems and the need to analyse the factors
causing them—the economic and social processes
of our society. To meet the challenge of creating the
I. Rbpke / Ecological Economics 55 (2005) 262–290 271
basis for a more sustainable system, including a fair
distribution between generations and countries, a
transdisciplinary systems approach was suggested as
being absolutely necessary. In 1990 it was decided
to support this proposal and to establish the second
Beijer Institute with the name The Beijer International
Institute for Ecological Economics.
Among the members of the first board were Partha
Dasgupta, Herman Daly, Paul Ehrlich, Buzz Holling,
David Pearce, Thomas Zylicz, and the two proposers,
with M7ler as the Director of the Institute. The first
two research programmes were headed by Charles
Perrings (the economy of biodiversity) and Bob
Costanza (the interaction between complex ecological
and economic systems). In 1991 Carl Folke became
deputy director of the institute. Bengt-Owe Jansson
had suggested including Daly on the board, as he was
very impressed by Daly’s approach and wanted him to
influence the development of the institute. However,
among mainstream environmental and resource economists
like Dasgupta and M7ler, Daly was an
outsider, and historically he had sided against
Dasgupta and M7ler in the 1970’s debate on the
limits to growth. Dasgupta chaired the board, and
some of his decisions made Daly so angry that he bgot
disgusted with the whole thingQ and finally decided to
resign (Daly, Personal communication). Looking
back, there was some inconsistency in B-O. Jansson’s
aims: on the one hand, he wanted to promote
cooperation with powerful mainstream economists,
as the environmentalist cause could be strengthened
enormously by support from such influential persons
(cf. the concluding section in Rbpke, 2004), and on
the other hand, he would like to see Daly’s perspective
influence the work, and, in several respects, Daly’s
ideas are basically at odds with mainstream neoclassical
thinking. As the combination did not
succeed, the Beijer Institute concentrated on cooperation
between ecologists and mainstream economists,
and the transdisciplinary work had a strong emphasis
on modelling the interrelationships between ecological
and economic systems. This cooperation was
and is facilitated by the common language of
modelling and common understandings regarding
scientific methods and criteria for what counts as
scientific work.
The transdisciplinary cooperation between ecologists
and mainstream economists was also facilitated
by the changes that occurred in environmental
economics during the 1990s. Whereas the dominant
topics from the mid-1970s and throughout the
1980s had been valuation and economic instruments,
the Brundtland Report sparked an interest in
the sustainability concept and a revival of some
earlier contributions that could be useful in the new
debate (e.g. Ciriacy-Wantrup’s dsafe minimum standardT
approach (1952); see Pearce, 2002 on the
changes in environmental economics). The discussions
that were the background of ecological
economics came to be reflected in the development
of environmental economics; therefore, some considered
ecological economics to be a special branch
of environmental economics—the branch dealing
with the relations between the economy and the
ecosystems and with a focus on the life-support
systems. This way of seeing things became all the
more tempting, as ecological economics turned out
to be a success: the membership rose quickly, the
conferences had many participants, and the journal
had many subscribers (see Section 7). As the field
appealed to a much broader group than environmental
economics, the following was higher. As the concept
of ecological economics became successful, it became
an interesting concept to appropriate and define—just
as the concept of sustainability, on a much larger
scale, became a subject of controversy. It is worthwhile
capturing the ownership of such a concept, as
the definition impacts on real politics and on power in
academia. This was Daly’s worry in relation to the
dominance of mainstream economists at the Beijer
Institute: bI felt it was a kind of take-over—here is
something called ecological economics, it is beginning
to get a little following, it might get in the way
some day, let’s just take it overQ.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นักเศรษฐศาสตร์สังคมไม่ได้เป็นแค่กลุ่มที่สามารถดึงดูด แนวโน้มที่สองคือ สถานที่ท่องเที่ยวของกับสิ่งแวดล้อมและนักเศรษฐศาสตร์ทรัพยากรโดยเฉพาะอย่างยิ่งในครึ่งหลังของปี 1990 ที่นักเศรษฐศาสตร์ที่สำคัญมาจากการเริ่มต้นครั้งแรกของทั้งหมด David Pearce ที่ได้เขียนเอกสารที่ผิดปกติสำหรับนักเศรษฐศาสตร์สิ่งแวดล้อม(ทั่วไป และ Pearce, 1973 Pearce, 1987),แต่เขาน้อยต้องถอนตัวออกกลายเป็นดูดซึมในการก่อตั้งของ Blueprintprojectsในสหราชอาณาจักร (Pearce et al., 1989) ที่นักเศรษฐศาสตร์สำคัญไม่ศูนย์กลางการทำงานของสังคมในช่วงของปี 1990จัดประชุมฯลฯ (ยกเว้นกับผู้ให้บริการเป็นประเภทสมุดรายวัน); อย่างไรก็ตามพวกเขาก็ปรากฏขึ้นในสมุดรายวันโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อจำนวนของปัญหาที่เพิ่มขึ้นจากปี 1994 นี้เป็นผลมาจากการเห็นได้ชัดความจริงที่หมายของนักเศรษฐศาสตร์ที่สำคัญขนาดใหญ่กว่าหมายเลขของนักเศรษฐศาสตร์จากประเพณีนอกรีต นอกจากนี้ ปี 1990 เห็นความดันเพิ่มขึ้นเพื่อเผยแพร่ในระดับนานาชาติ:ในขณะที่ dpublish หรือ perishT ได้ดีรู้จักกันในมหาวิทยาลัยอเมริกันในเวลา ยังในสังคมวิทยา ดันพิมพ์ได้มีผลอย่างมาก ใน ยุโรป และสิ่งแวดล้อมนักเศรษฐศาสตร์ได้ เกินไป มองหาร้านพิมพ์โดยเฉพาะสมุดรายวันที่เป็นกระดาษจะยอมรับอย่างง่ายดายญาติ เป็นเศรษฐกิจระบบนิเวศพิสูจน์ให้ รายที่ประสบความสำเร็จ มีการเลือกที่ชัดเจน เป็นมันเป็นเรื่องที่ยากจะได้รับในการสมุดรายวันของคนติดเหล้างอมเศรษฐศาสตร์ Paradoxically การนักเศรษฐศาสตร์ที่สำคัญยังมีค่อนข้างมากมายในการประชุมคณะ ESEE ที่ถูกจัดโดยนักวิจัยมีแนวขึ้นสังคมเศรษฐกิจนี้ อย่างไรก็ตาม ก็ไม่ป้องกัน David Pearceจากที่มาจากผู้ชมภายใต้ไฟหนักเมื่อเขาแนะนำว่า เศรษฐศาสตร์ระบบนิเวศคือเพียงส่วนหนึ่งของเศรษฐศาสตร์สิ่งแวดล้อมการจัดตั้ง สถาบัน Beijer ยังกลายเป็นปัจจัยสำคัญในการดึงดูดกับนักเศรษฐศาสตร์เศรษฐศาสตร์ระบบนิเวศ ดังนั้นในเรื่องจะสรุปสั้น ๆ (ตามแบบร่างสำหรับการหนังสือครบรอบสิบปีและน. และบีโอJansson สื่อสาร) ทั้งนักการเงินแห่งสวีเดน Kjell Beijer ประกาศให้การเลขานุการของเดอะรอยัลสวีดิชสถาบันวิทยาศาสตร์ (self-elective ร่างกายของนักวิชาการ) ที่เขายินดีที่จะบริจาคพบกับการสาเหตุด้านสิ่งแวดล้อม ส่งผลให้การก่อตัวสถาบันแรก Beijer นานาชาติเดอะสถาบันพลังงาน ทรัพยากร และมนุษย์สิ่งแวดล้อม ซึ่งเติบโตประสบความสำเร็จ และสร้างสาขาในต่างประเทศ ในปี 1988 ในปลุกของรายงาน Brundtland สวีเดนรัฐบาลต้องการสร้างความเข้มแข็งของสิ่งแวดล้อมความพยายาม สภาพแวดล้อมที่รัฐสต็อกโฮล์มสถาบันก่อตั้ง และสถาบันนี้ก็ได้บุคลากรและงานจากการ Beijerสถาบัน มูลนิธิ Beijer มีความยินดีสปอนเซอร์สถาบันสอง ถ้าสถาบันสามารถแนะนำวัตถุประสงค์ใหม่ เหมาะสม หนึ่งในหลาย ๆคำแนะนำมาจากสถาบันสมาชิกค้างชำระ Bengt Jansson และคาร์ล Gfran M7ler (ความร่วมมือกับ AnnMari Jansson และ Erik คาร์ลวงการเกม) และมี dIntegration สำรองชื่อของระบบนิเวศ และเศรษฐกิจ SystemsT ข้อเสนอการเน้นความจริงจังของโลกสิ่งแวดล้อมปัญหาและจำเป็นต้องวิเคราะห์ปัจจัยสาเหตุคือกระบวนการทางเศรษฐกิจ และสังคมของสังคม เพื่อตอบสนองความท้าทายในการสร้างการI. Rbpke / ระบบนิเวศเศรษฐศาสตร์ 55 (2005) 262-290 271ข้อมูลพื้นฐานสำหรับระบบที่ยั่งยืนมากขึ้น รวมถึงเป็นธรรมกระจายสินค้าระหว่างประเทศ และรุ่นวิธีระบบ transdisciplinary แนะนำเป็นจำเป็นอย่างยิ่ง ในปี 1990 เป็นการตัดสินใจเพื่อสนับสนุนข้อเสนอนี้ และจัดตั้งที่สองสถาบัน beijer ด้วยชื่อเดอะ Beijer นานาชาติสถาบันเศรษฐกิจระบบนิเวศสมาชิกคณะแรกได้ ParthaDasgupta เฮอร์แมน Daly, Paul Ehrlich, Buzz โฮลลิ่งDavid Pearce, Thomas Zylicz และ proposers สองมี M7ler เป็นผู้อำนวยการสถาบัน ครั้งแรกโครงการวิจัยที่สองมีหัว โดยชาร์ลส์Perrings (เศรษฐกิจของความหลากหลายทางชีวภาพ) และบ๊อบCostanza (การโต้ตอบระหว่างระบบนิเวศเชิงกระบบเศรษฐกิจ) ในปีพ.ศ. 2534 เป็น Carl Folkeรองผู้อำนวยการสถาบัน Jansson ค้างชำระ Bengtแนะนำรวมถึง Daly บนกระดาน เขาเป็นมากประทับใจวิธีการของ Daly และอยากให้เขามีอิทธิพลต่อการพัฒนาสถาบัน อย่างไรก็ตามนักเศรษฐศาสตร์ทรัพยากรและสิ่งแวดล้อมกับเช่น Dasgupta และ M7ler, Daly ถูกผิดบุคคลภายนอก และประวัติเขามีหน้ากับDasgupta และ M7ler ในการอภิปราย 115 ในการจำกัดการเจริญเติบโต Dasgupta ประเทศคณะกรรมการ และของเขาตัดสินใจทำ Daly จึงโกรธที่เขา bgotdisgusted กับ thingQ ทั้งหมด และสุดท้ายว่าสมควรที่จะเลิกเล่น (Daly สื่อสาร) มองกลับ มีบางอย่างไม่สอดคล้องในบีโอ ของ Janssonจุดมุ่งหมาย: คง จะต้องส่งเสริมความร่วมมือกับนักเศรษฐศาสตร์หลักมีประสิทธิภาพเป็นนักที่ สาเหตุอาจแข็งแรงขึ้นโดยการสนับสนุนจากบุคคลดังกล่าวมีอิทธิพลมหาศาล(cf. ส่วนสรุปใน Rbpke, 2004), และในมืออื่น ๆ ที่เขาต้องการดูมุมมองของ Dalyมีอิทธิพลต่อการทำงาน และ หลาย ประการ Daly ของความคิดเห็นพื้น at odds with กับฟื้นฟูคลาสสิกคิด เป็นชุดที่ไม่ประสบความสำเร็จ สถาบัน Beijer เข้มข้นในความร่วมมือระหว่าง ecologists และนักเศรษฐศาสตร์หลักและงาน transdisciplinary เน้นรัดกุมในแบบจำลอง interrelationships ระหว่างระบบนิเวศและระบบเศรษฐกิจ ความร่วมมือนี้ได้ประกอบ ด้วยภาษาทั่วไปเปลี่ยนความเข้าใจทั่วไป และสร้างแบบจำลองเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์วิธีการและเงื่อนไขสำหรับสิ่งที่นับเป็นงานทางวิทยาศาสตร์ความร่วมมือ transdisciplinary ระหว่าง ecologistsและนักเศรษฐศาสตร์ที่สำคัญยังได้อำนวยความสะดวกจากการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในสิ่งแวดล้อมเศรษฐกิจในช่วงปี 1990 ในขณะหลักหัวข้อในกลางทศวรรษ 1970 และตลอดการทศวรรษที่ 1980 ได้ประเมินและเครื่องมือทางเศรษฐกิจรายงาน Brundtland จุดประกายความสนใจในแนวคิดการพัฒนาอย่างยั่งยืนและฟื้นฟูบางส่วนผลงานก่อนหน้านี้ที่อาจมีประโยชน์ในใหม่อภิปราย (เช่น Ciriacy Wantrup dsafe ต่ำสุด standardTวิธีการ (1952); ดู Pearce, 2002การเปลี่ยนแปลงในเศรษฐศาสตร์สิ่งแวดล้อม) การสนทนาที่มีพื้นหลังของระบบนิเวศเศรษฐศาสตร์มามีผลในการพัฒนาเศรษฐศาสตร์สิ่งแวดล้อม ดังนั้น บางคนถือระบบนิเวศเศรษฐศาสตร์เป็น สาขาพิเศษเศรษฐศาสตร์สิ่งแวดล้อมโดยจัดการสาขากับความสัมพันธ์ระหว่างเศรษฐกิจและระบบนิเวศ และเน้นช่วยชีวิตระบบ วิธีนี้เห็นสิ่งที่เป็นทั้งหมดดึงดูด ระบบนิเวศเป็นเศรษฐศาสตร์เพิ่มเติมเปิดออกความสำเร็จ: โรสเป็นสมาชิกได้อย่างรวดเร็ว การสัมมนามีผู้เข้าร่วมจำนวนมาก และสมุดรายวันมีสมาชิกมากมาย (ดูมาตรา ๗) เป็นฟิลด์อุทธรณ์การมากกลุ่มกว้างกว่าสิ่งแวดล้อมเศรษฐศาสตร์ ต่อไปนี้ได้สูงขึ้น เป็นแนวคิดเศรษฐกิจระบบนิเวศก็ประสบความสำเร็จ มันกลายเป็นแนวคิดให้เหมาะสม และกำหนด — เพียงเป็นแนวคิดของการพัฒนาอย่างยั่งยืน บนขนาดใหญ่เครื่องชั่งน้ำหนัก กลายเป็นเรื่องถกเถียง ก็คุ้มค่าจับเจ้าของเช่นแนวคิด เป็นคำนิยามการส่งผลกระทบต่อการเมืองจริง และพลังในacademia นี่คือความกังวลของ Daly การครอบงำของนักเศรษฐศาสตร์ที่สำคัญในการ Beijerสถาบัน: bI รู้สึกมันเป็นมากกว่าใช้ — นี่คือสิ่งที่เรียกว่าระบบนิเวศเศรษฐศาสตร์ มันเป็นต้นรับต่อน้อย อาจได้รับแบบวัน เราเพียงแค่ใช้มัน overQ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักเศรษฐศาสตร์-สังคมไม่ได้เป็นกลุ่มเดียวที่จะดึงดูด
แนวโน้มที่สองเป็นที่ดึงดูดความสนใจของสิ่งแวดล้อมและนักเศรษฐศาสตร์ทรัพยากรที่สำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงครึ่งหลังของปี1990 นักเศรษฐศาสตร์กระแสหลักอยู่ที่นั่นจากจุดเริ่มต้นครั้งแรกของทุกเดวิดเพียร์ซผู้เขียนเอกสารที่มีความผิดปกติสำหรับนักเศรษฐศาสตร์สิ่งแวดล้อม(ทั่วไปและเพียร์ซ, 1973; เพียร์ซ, 1987) แต่เขาถอนตัวออกมากหรือน้อยเมื่อเขากลายเป็นดูดซึมในสถานประกอบการของ Blueprintprojects ในสหราชอาณาจักร (เพียร์ซ et al., 1989) นักเศรษฐศาสตร์กระแสหลักไม่ได้หัวใจสำคัญที่ทำให้การทำงานของสังคมมากที่สุดในช่วงปี 1990, การจัดประชุมและอื่น ๆ (ยกเว้นในไม่กี่คนที่ทำหน้าที่เป็นผู้ตัดสินในการบันทึก); แต่พวกเขากลายเป็นที่มองเห็นได้มากขึ้นเรื่อย ๆ ในวารสาร, โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อจำนวนของปัญหาเพิ่มขึ้นจากปี 1994 ซึ่งเป็นผลมาจากการที่เห็นได้ชัดความจริงที่ว่าจำนวนของนักเศรษฐศาสตร์กระแสหลักที่มีขนาดใหญ่กว่าจำนวนของนักเศรษฐศาสตร์จากประเพณีศาสนา นอกจากนี้ปี 1990 ร่วมเป็นสักขีพยานความดันที่เพิ่มขึ้นเพื่อเผยแพร่ในระดับนานาชาติ: ในขณะที่ dpublish หรือ perishT ได้รับการที่ดีที่รู้จักกันที่มหาวิทยาลัยอเมริกันบางครั้งยังสำหรับสังคมศาสตร์ดันสิ่งพิมพ์มีผลกระทบอย่างมากในยุโรปและสิ่งแวดล้อมนักเศรษฐศาสตร์มีมากเกินไปมองหาร้านค้าที่ตีพิมพ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งวารสารที่กระดาษจะได้รับการยอมรับอย่างง่ายดายญาติ ในฐานะที่เป็นระบบนิเวศเศรษฐศาสตร์พิสูจน์แล้วว่าเป็นวารสารที่ประสบความสำเร็จมันเป็นทางเลือกที่ชัดเจนราวกับว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะได้รับในทางเศรษฐศาสตร์ฮาร์ดคอวารสาร ขัดแย้งที่นักเศรษฐศาสตร์กระแสหลักก็ยังค่อนข้างจำนวนมากในที่ประชุมเกี่ยวกับการสถาปนาESee ที่จัดโดยนักวิจัยด้วยการวางมากขึ้นทางเศรษฐกิจและสังคม. นี้ แต่ไม่ได้ป้องกันเดวิดเพียร์ซมาจากไฟใต้หนักจากผู้ชมเมื่อเขาชี้ให้เห็นว่าเศรษฐกิจของระบบนิเวศเป็นเพียงส่วนหนึ่งของเศรษฐกิจสิ่งแวดล้อม. การจัดตั้งสถาบัน Beijer ยังกลายเป็นปัจจัยที่สำคัญในการดึงดูดหลักเศรษฐศาสตร์เศรษฐศาสตร์ของระบบนิเวศดังนั้นเรื่องที่จะสรุปสั้นๆ (ขึ้นอยู่กับร่างสำหรับสิบปีหนังสือครบรอบและAM. และ B . โอ. Jansson, การสื่อสารส่วนบุคคล) ในปี 1974 เงินทุนสวีเดน Kjell Beijer ประกาศกับเลขานุการของสวีเดนRoyal Academy of Sciences (ร่างกายวิชาตนเองของนักวิชาการ) ที่เขายินดีที่จะทำให้การบริจาคที่สำคัญที่จะก่อให้เกิดสิ่งแวดล้อม เรื่องนี้ทำให้เกิดการก่อตัวแรก Beijer สถาบันนานาชาติสถาบันพลังงาน, ทรัพยากรมนุษย์และสิ่งแวดล้อมซึ่งขยายตัวที่ประสบความสำเร็จและสร้างสาขาในประเทศที่แตกต่างกัน เมื่อในปี 1988 ในการปลุกของBrundtland รายงานสวีเดนรัฐบาลต้องการที่จะเสริมสร้างความแข็งแกร่งด้านสิ่งแวดล้อมความพยายามของรัฐที่เป็นเจ้าของสตอกโฮล์มสิ่งแวดล้อมสถาบันก่อตั้งขึ้นและสถาบันนี้ก็เอามากกว่าบุคลากรและงานจากBeijer สถาบัน มูลนิธิ Beijer ก็เต็มใจที่จะสนับสนุนสถาบันที่สองถ้าสถาบันการศึกษาจะแนะนำใหม่วัตถุประสงค์ที่เหมาะสม หนึ่งในหลาย ๆข้อเสนอแนะมาจากสถาบันการศึกษาสมาชิกเบนท์-หนี้ Jansson และคาร์ล Gfran M7ler (ในความร่วมมือกับAnnMari Jansson และคาร์ลเอริคEriksson) และมีชื่อชั่วคราว dIntegration ของระบบนิเวศและเศรษฐกิจ SystemsT ข้อเสนอที่เน้นความรุนแรงของสิ่งแวดล้อมโลกปัญหาและความจำเป็นที่จะต้องวิเคราะห์ปัจจัยที่ทำให้พวกเขา-กระบวนการทางเศรษฐกิจและสังคมของสังคมของเรา เพื่อตอบสนองความท้าทายของการสร้างที่I. Rbpke / นิเวศวิทยาเศรษฐศาสตร์ 55 (2005) 262-290 271 พื้นฐานสำหรับระบบที่ยั่งยืนมากขึ้นรวมทั้งการยุติธรรมการกระจายระหว่างรุ่นและประเทศซึ่งเป็นวิธีการที่ระบบtransdisciplinary ได้รับการแนะนำในฐานะที่เป็นสิ่งจำเป็นอย่างยิ่ง ในปี 1990 มันก็ตัดสินใจที่จะสนับสนุนข้อเสนอนี้และเพื่อสร้างที่สองBeijer สถาบันที่มีชื่อนานาชาติ Beijer สถาบันเศรษฐศาสตร์นิเวศวิทยา. ในหมู่สมาชิกของคณะกรรมการครั้งแรกเป็น Partha Dasgupta เฮอร์แมนเดลีพอลเอห์ริก, กระซิบกระซาบ Holling, เดวิดเพียร์ซ โทมัส Zylicz และทั้งสอง proposers, กับ M7ler เป็นผู้อำนวยการของสถาบัน เป็นครั้งแรกที่สองโปรแกรมการวิจัยนำโดยชาร์ลส์Perrings (เศรษฐกิจของความหลากหลายทางชีวภาพ) และบ๊อบCostanza (ทำงานร่วมกันระหว่างระบบนิเวศที่ซับซ้อนระบบและเศรษฐกิจ) ในปี 1991 คาร์ล Folke กลายเป็นรองผู้อำนวยการสถาบัน เบนท์-เป็นหนี้ Jansson ได้แนะนำรวมทั้งเดลีบนกระดานในขณะที่เขาประทับใจมากโดยวิธีการดาลี่และอยากให้เขามีอิทธิพลต่อการพัฒนาของสถาบัน แต่ในหมู่หลักด้านสิ่งแวดล้อมและนักเศรษฐศาสตร์ทรัพยากรเช่นDasgupta และ M7ler, เดลีเป็นคนนอกและในอดีตเขาเคยเข้าข้างกับDasgupta และ M7ler ในการอภิปรายปี 1970 ในข้อจำกัด ต่อการเจริญเติบโต Dasgupta เป็นประธานคณะกรรมการและบางส่วนของการตัดสินใจของเขาทำให้ดาลี่โกรธเพื่อที่เขาbgot เบื่อหน่ายกับทั้ง thingQ และในที่สุดก็ตัดสินใจที่จะลาออกจากตำแหน่ง(เดลีการสื่อสารส่วนบุคคล) มองกลับมามีความไม่สอดคล้องกันในบาง BO Jansson ของจุดมุ่งหมาย: บนมือข้างหนึ่งเขาต้องการที่จะส่งเสริมความร่วมมือกับนักเศรษฐศาสตร์กระแสหลักที่มีประสิทธิภาพเป็นสาเหตุสิ่งแวดล้อมอาจจะมีความเข้มแข็งอย่างมากโดยการสนับสนุนจากบุคคลที่มีอิทธิพลดังกล่าว(cf ส่วนสุดท้ายใน Rbpke, 2004) และในทางกลับกันเขาต้องการที่จะเห็นมุมมองของดาลี่ที่มีอิทธิพลต่อการทำงานและในหลายประการดาลี่คิดมีพื้นที่ขัดแย้งกับนีโอคลาสสิหลักความคิด รวมกันไม่ได้ประสบความสำเร็จที่ Beijer สถาบันจดจ่ออยู่กับความร่วมมือระหว่างนิเวศวิทยาและนักเศรษฐศาสตร์กระแสหลักและการทำงานtransdisciplinary มีความสำคัญอย่างมากในการสร้างแบบจำลองความสัมพันธ์ระหว่างระบบนิเวศระบบและเศรษฐกิจ ความร่วมมือครั้งนี้เป็นและมีการอำนวยความสะดวกโดยการใช้ภาษาที่พบบ่อยของการสร้างแบบจำลองและความเข้าใจร่วมกันเกี่ยวกับวิธีการทางวิทยาศาสตร์และเกณฑ์สำหรับสิ่งที่นับว่าเป็นงานทางวิทยาศาสตร์. ความร่วมมือระหว่าง transdisciplinary นิเวศน์วิทยาและนักเศรษฐศาสตร์กระแสหลักก็ยังได้รับการอำนวยความสะดวกจากการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในด้านสิ่งแวดล้อมเศรษฐกิจในช่วงปี1990 ในขณะที่ที่โดดเด่นหัวข้อจากช่วงกลางปี ​​1970 และตลอดปี1980 ที่ได้รับการประเมินค่าและเครื่องมือทางเศรษฐกิจรายงานBrundtland จุดประกายความสนใจในแนวคิดการพัฒนาอย่างยั่งยืนและการฟื้นตัวของบางผลงานก่อนหน้านี้ว่าอาจจะมีประโยชน์ในใหม่การอภิปราย(เช่น Ciriacy-Wantrup ของ dsafe ขั้นต่ำ standardT วิธีการ (1952) ดูเพียร์ซ 2002 ในการเปลี่ยนแปลงในทางเศรษฐศาสตร์สิ่งแวดล้อม) การอภิปรายที่มีพื้นหลังของระบบนิเวศเศรษฐกิจก็จะสะท้อนให้เห็นในการพัฒนาเศรษฐกิจสิ่งแวดล้อม ดังนั้นบางคนคิดว่าเศรษฐกิจระบบนิเวศจะเป็นสาขาพิเศษของเศรษฐศาสตร์สิ่งแวดล้อมสาขาที่เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ระหว่างเศรษฐกิจและระบบนิเวศและมีความสำคัญกับชีวิตการสนับสนุนระบบ วิธีการเห็นสิ่งนี้กลายเป็นทั้งหมดที่ดึงดูดมากขึ้นในขณะที่เศรษฐกิจของระบบนิเวศเปิดออกจะประสบความสำเร็จ: สมาชิกเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในการประชุมมีผู้เข้าร่วมจำนวนมากและวารสารมีสมาชิกจำนวนมาก(ดูมาตรา 7) ในฐานะที่เป็นสนามยื่นอุทธรณ์ไปยังกลุ่มที่กว้างกว่าด้านสิ่งแวดล้อมเศรษฐกิจต่อไปสูง ในฐานะที่เป็นแนวคิดของเศรษฐกิจระบบนิเวศก็ประสบความสำเร็จมันก็กลายเป็นแนวคิดที่น่าสนใจที่เหมาะสมและกำหนดเพียงแค่เป็นแนวคิดของการพัฒนาอย่างยั่งยืนในที่มีขนาดใหญ่มากขนาดกลายเป็นเรื่องของการทะเลาะวิวาท มันคุ้มค่าที่จับเป็นเจ้าของแนวคิดดังกล่าวในขณะที่ผลกระทบต่อการเมืองความหมายที่แท้จริงและพลังงานในภาคการศึกษา นี่คือความกังวลดาลี่ในความสัมพันธ์กับการปกครองของนักเศรษฐศาสตร์กระแสหลักที่ Beijer สถาบัน: BI รู้สึกว่ามันเป็นชนิดของการใช้เวลากว่าที่นี่เป็นสิ่งที่เรียกว่านิเวศเศรษฐศาสตร์ก็เป็นจุดเริ่มต้นที่จะได้รับต่อไปเพียงเล็กน้อยก็อาจจะได้รับในทางบางวันขอเพียงแค่เอามัน overQ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และสังคมนักเศรษฐศาสตร์ไม่เพียงกลุ่ม

สนใจ . แนวโน้มที่สองเป็นแหล่งท่องเที่ยวหลักของ

โดยเฉพาะนักเศรษฐศาสตร์สิ่งแวดล้อมและทรัพยากร , ในช่วงครึ่งหลังของทศวรรษ 1990
หลักนักเศรษฐศาสตร์อยู่ที่นั่นตั้งแต่แรก
ก่อนอื่นเดวิด Pearce , ผู้ที่ได้เขียนบทความที่เป็นปกติ

( นักเศรษฐศาสตร์สิ่งแวดล้อมทั่วไป และ เพียร์ซ , 1973 ; Pearce , 1987 )
,แต่เขามากกว่าหรือน้อยกว่าถอนตัวเมื่อเขากลายเป็น
ดูดซึมในสถานประกอบการของ blueprintprojects
ในอังกฤษ ( เพียร์ซ et al . , 1989 ) นักเศรษฐศาสตร์กระแสหลักไม่ได้

วิ่งกลางของสังคมที่สุดในช่วงทศวรรษ 1990
จัดประชุมฯลฯ ( ยกเว้นไม่กี่
ที่ทำหน้าที่เป็นผู้ตัดสินในวารสาร ) ; อย่างไรก็ตาม , พวกเขากลายเป็นมองเห็นได้มากขึ้น

ในวารสารโดยเฉพาะเมื่อจำนวนของปัญหาเพิ่มขึ้น
จาก 1994 นี่คือผลของชัดเจน
ความจริงที่ว่าจํานวนของนักเศรษฐศาสตร์กระแสหลักคือ
ขนาดใหญ่กว่าจำนวนของนักเศรษฐศาสตร์จาก
ประเพณีซึ่งไม่เห็นด้วยกับความคิดความเชื่อทางศาสนา . นอกจากนี้ ปี 1990 เห็น
เพิ่มความดันเพื่อเผยแพร่ในระดับสากล :
ในขณะที่ dpublish หรือ perisht ได้ถูกดี
รู้จักที่มหาวิทยาลัยอเมริกันบางครั้งก็
สำหรับการวิจัยทางสังคมศาสตร์ , สิ่งพิมพ์ความดันมี
ผลอย่างมากในยุโรป และนักเศรษฐศาสตร์สิ่งแวดล้อม
อยู่เหมือนกัน กำลังมองหาสิ่งพิมพ์โดยเฉพาะวารสารที่ร้าน

กระดาษจะยอมรับได้อย่างง่ายดายญาติ เป็นนิเวศเศรษฐศาสตร์
พิสูจน์แล้วว่าเป็นนิตยสารที่ประสบความสำเร็จ มันเป็น
เลือกที่ชัดเจน เป็นการยากที่จะเข้า
แก่นเศรษฐศาสตร์วารสาร ขัดแย้งกันนักเศรษฐศาสตร์กระแสหลักยังมากมาย

ที่ค่อนข้าง esee สถาปนาการประชุมที่จัดโดยนักวิจัยกับทิศทางสังคม

นี้มากขึ้น แต่ไม่ได้ป้องกันเดวิด Pearce
มาภายใต้ไฟหนักจากผู้ชม
เมื่อเขาเสนอว่า นิเวศเศรษฐศาสตร์เป็นเพียงส่วนหนึ่งของ

เศรษฐศาสตร์สิ่งแวดล้อม จัดตั้ง ของสถาบันยัง
beijerกลายเป็นปัจจัยสำคัญในการดึงดูดนักเศรษฐศาสตร์กระแสหลัก
เศรษฐศาสตร์นิเวศวิทยา ดังนั้นเรื่อง
จะสรุปสั้น ๆ ( ตามแบบร่างสำหรับสิบปีและ
หนังสือเป็น และ B - O .
แจนสัน , การสื่อสารส่วนบุคคล ) ในปี 1974
นักการเงินสวีเดน Kjell beijer ประกาศ
เลขาธิการราชบัณฑิตยสถานแห่งสวีเดน
วิทยาศาสตร์ ( ร่างกายของตนเองเลือกนักวิชาการ )
เขาก็ยินดีที่จะบริจาคให้เป็นชิ้นเป็นอัน
เพราะสิ่งแวดล้อม นี้ส่งผลในการพัฒนา
ของสถาบัน beijer แรกสถาบันระหว่างประเทศ
สำหรับการใช้พลังงาน ทรัพยากร และสภาพแวดล้อมของมนุษย์

ซึ่งขยายตัวเรียบร้อยแล้ว และสร้างสาขาในประเทศที่แตกต่างกัน เมื่อปี 1988 ใน
ปลุกของรายงาน brundtland รัฐบาลสวีเดน

อยากเสริมสร้างสิ่งแวดล้อมความพยายาม สถาบันสิ่งแวดล้อมสตอกโฮล์ม
รัฐก่อตั้ง สถาบันนี้ก็เอา
มากกว่าบุคลากรและงานจาก beijer
สถาบัน มูลนิธิ beijer เต็มใจ
สนับสนุนสถาบันที่สอง ถ้าโรงเรียนสามารถ
แนะนำวัตถุประสงค์ที่เหมาะสม ใหม่ หนึ่งในข้อเสนอแนะต่าง ๆจากโรงเรียนสมาชิก

มา Bengt เป็นหนี้ แจนสันและคาร์ล gfran m7ler
( ในความร่วมมือกับ annmari แจนสันและคาร์ลเอริก ริคสัน ) และมีชั่วคราว

ชื่อ dintegration ของ systemst ทางนิเวศวิทยาและเศรษฐกิจ ข้อเสนอ
เน้นความรุนแรงของปัญหาสิ่งแวดล้อม
ทั่วโลกและต้องวิเคราะห์ถึงปัจจัยที่ก่อให้เกิดกระบวนการ

ทางด้านเศรษฐกิจและสังคมในสังคมของเรา เพื่อตอบสนองความท้าทายของการสร้าง
.rbpke / เศรษฐศาสตร์เชิงนิเวศน์ 55 ( 2005 ) พื้นฐาน 262 - 290 271
สำหรับระบบที่ยั่งยืนมากขึ้น รวมถึงการกระจายความยุติธรรมระหว่างรุ่นและประเทศ
,
transdisciplinary เป็นวิธีการระบบที่แนะนำ
ถูกไม่จำเป็น ในปี 1990 ก็ตัดสินใจ
สนับสนุนข้อเสนอนี้ และจัดตั้งสถาบัน
beijer ที่สองที่มีชื่อ beijer ระหว่างประเทศ
สถาบันเศรษฐศาสตร์นิเวศวิทยา
ในหมู่สมาชิกของบอร์ดแรก partha
dasgupta , Herman Daly พอล แอร์ลิช บัซวิเคราะห์
เดวิด Pearce , โทมัส zylicz และสอง proposers
กับ m7ler , เป็นผู้อำนวยการของสถาบัน 1
2 การวิจัยโปรแกรมนำโดย ชาร์ล เพอร์ริ่ง
( เศรษฐกิจแห่งความหลากหลายทางชีวภาพ ) และบ๊อบ

ค แทนซา ( ปฏิสัมพันธ์ระหว่างระบบนิเวศที่ซับซ้อน