Organic agriculture is the most dyn

Organic agriculture is the most dynamic and
rapidly growing sector of the global food industry
(Ellis, Panyakul, Vildozo, & Kasterine, 2006). The
yields from organic agriculture are not less than
from conventional agriculture (Ramesh, Singh, &
Subba, 2005). Badgley et al. (2006) showed organic
food can fulfill the demands for food and sustain the
environment. Thailand is predominantly an
agricultural-based country with a favorable climate
and well-developed agricultural processing facilities,
being among the top ten agricultural exporters in the
world. In Thailand, production of organic crops is
undertaken mainly by smallholders, farmers groups,
or large agro-enterprises using organized groups of
contract farmers (Chouichom and Yamao, 2010). An
estimation by Ratanawaraha, Ellis, Panyakul, and
Rauschellbach (2009) indicated that certified
organic production increased from 2,147 ha in 2001
to 22,550 ha in 2006, equivalent to 0.11 percent of
the country’s total agricultural area (21 million ha),
representing an increase of over 950 percent over
the 2001 area. However, Northeast Thailand (NET),
also known as Isarn, is located in a sub tropical area
with a total population of about 21 million and a
territory of 160,000 km2 comprising one third of the
Kingdom of Thailand in terms of the population and
the territory. The majority of the population in NET
is resource-poor farmers undertaking for subsistence
farming with an average land size of 15 rai (2.4
hectares), mostly growing rice under rainfed
conditions. The Northeast region has the biggest
area and population, but a moderately low supply of
vegetables. The Northeastern plateau drains via a
number of smaller rivers into the Mekong River on
the Lao PDR border. The area has features of typical
rainfed agriculture with inadequate water during the
hot and dry seasons. Vegetables are grown as crops
after rice, with limited use of modern technology.
Important vegetables for fresh markets include
chilies (Capsicum spp.), multiple onions (Allium
cepa), shallots (Allium cepa var. aggregatum) andlong cucumbers (Cucumis sativus) but accessibility
to vegetables in low income groups is limited to
gardening and gathering indigenous vegetables from
forests. The production of organic vegetable is
increasing in Northeastern Thailand daily, but in
many cases, farmers are not satisfied with their
productivity and concepts of organic vegetables
production are also not clear to some of them.
Organic vegetables are a promising option now due
to the low external input cost for cultivation such as
low fertilizer and low pesticide amounts by
increasing the efficient use of farm resources
(Ramesh, Singh, & Subba, 2005). Many “alternative”
approaches have been developed to achieve more
sustainable agricultural practice. Well known
approaches are: integrated pest management,
integrated crop management, low-input agriculture,
permaculture, biodynamic farming, precision
agriculture, and organic farming (Gold, 1994).
Among these approaches, sustainability can be
considered in relation to organic farming as a sector
growing rapidly in many countries (Rigby &
Caceres, 2001). However, there are many factors
related to better cultivation of organic vegetables.
Mahamud (2005) showed that knowledge is a factor
for organic rice cultivation. From the above
discussion it is clear that knowledge is an important
factor in organic vegetable cultivation and a farmers’
attitude and skill also depend on knowledge. Thus, it
is important to know the level of knowledge,
attitude and skill of the farmers with regard to
organic vegetable cultivation because organic
vegetables cultivation imposes clear rules and
regulations to maintain the standards or quality
(Food and Agriculture Organization, 1998).
Knowledge of organic vegetables is also needed for
the future because of the growing demands placed
on food production from the increasing population
and climate change. The objective of the study was
to assess the knowledge, attitude and practice
toward organic vegetable cultivation by the farmers
of Ban Sam Oang and Ban Sawang villages, Hoi
Toei subdistrict, Samsung district, Khon Kaenprovince, Northeastern Thailand.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เกษตรอินทรีย์เป็นแบบไดนามิกมากที่สุด และภาคอุตสาหกรรมอาหารทั่วโลกเติบโตอย่างรวดเร็ว(Ellis, Panyakul, Vildozo, & Kasterine, 2006) ที่ผลผลิตจากเกษตรอินทรีย์ไม่น้อยกว่าจากเกษตรทั่วไป (Ramesh สิงห์ และSubba, 2005) Badgley et al. (2006) พบว่าอินทรีย์อาหารสามารถตอบสนองความต้องการอาหาร และรักษาสภาพแวดล้อม ประเทศไทยเป็นส่วนใหญ่มีเกษตรตามประเทศสภาพอากาศและประมวลผลทางการเกษตรพัฒนาห้องพักสิ่งอำนวยความ สะดวกอยู่ในหมู่ผู้ส่งออกของเกษตรสิบอันดับในการเวิลด์ ในประเทศไทย การผลิตพืชอินทรีย์คือดำเนินการ โดย smallholders กลุ่มเกษตรกรหรือเกษตรองค์กรขนาดใหญ่ที่ใช้กลุ่มของเกษตรกรสัญญา (Chouichom และ Yamao, 2010) มีประเมิน โดย Ratanawaraha เอลลิส Panyakul และระบุ Rauschellbach (2009) ที่ได้รับการรับรองผลิตเกษตรอินทรีย์เพิ่มขึ้นจาก 2,147 ฮา ในปีค.ศ. 2001การ 22,550 ฮา ใน 2006 เทียบเท่ากับร้อยละ 0.11พื้นที่การเกษตรของประเทศทั้งหมด (21 ล้านฮา),แสดงการเพิ่มขึ้นร้อยละ 950 กว่ากว่าตั้งปี 2001 อย่างไรก็ตาม อุดร (NET),หรือที่เรียกว่า อีสาน ตั้งอยู่ในพื้นที่เขตร้อนย่อยมีประชากรประมาณ 21 ล้านคนและดินแดน 160,000 km2 ประกอบด้วยหนึ่งในสามของการราชอาณาจักรของไทยในแง่ของประชากร และอาณาเขต ส่วนใหญ่ของประชากรใน NETกำลังคนทรัพยากรจนเกษตรกรในชีพเลี้ยง ด้วยขนาดที่ดินเฉลี่ย 15 ไร่ (2.4เฮกเตอร์), ส่วนใหญ่ปลูกข้าวภายใต้ rainfedเงื่อนไขการ ภาคอีสานได้ไปที่ตั้ง และประชากร แต่การผลิตค่อนข้างต่ำผัก ราบสูงตะวันออกเฉียงเหนือท่อระบายน้ำผ่านจำนวนแม่น้ำขนาดเล็กในแม่น้ำโขงบนเขตแดนลาว พื้นที่มีลักษณะของทั่วไปเกษตร rainfed น้ำไม่เพียงพอในระหว่างการฤดูร้อน และแห้ง ปลูกเป็นพืชผักหลังจากข้าว จำกัดการใช้เทคโนโลยีที่ทันสมัยผักในตลาดสดที่สำคัญได้แก่หลายหัวหอม (ต้น พริก (พริกหวานโอ)cepa), หอมแดง (ต้น cepa เพียง aggregatum) andlong แตงกวา (Cucumis sativus) แต่ถึงผักในกลุ่มรายได้ต่ำสุดคือจำกัดสวน และรวบรวมผักพื้นเมืองจากป่า ผลิตผักอินทรีย์เพิ่มขึ้นในภาคอีสานทุกวัน แต่หลายกรณี เกษตรกรไม่พอใจกับการประสิทธิภาพและแนวคิดของผักอินทรีย์ผลิตได้ยังไม่ชัดเจนไปผักอินทรีย์เป็นตัวกำหนดการเลือกขณะนี้ครบกำหนดรับสัญญาณภายนอกต่ำต้นทุนการเพาะปลูกเช่นปุ๋ยต่ำสุดและจำนวนต่ำสุดที่แมลงโดยเพิ่มการใช้งานฟาร์ม(Ramesh สิงห์ & Subba, 2005) ใน "ทางเลือก"แนวทางที่ได้รับการพัฒนาให้มากขึ้นฝึกปฏิบัติทางการเกษตรอย่างยั่งยืน รู้จักกันดีมีวิธี: บูรณาการจัดการศัตรูพืชการจัดการพืชรวม อินพุตต่ำเกษตรpermaculture, biodynamic นา ความแม่นยำเกษตร และอินทรีย์ (ทอง 1994)ได้อย่างยั่งยืนในแนวทางเหล่านี้พิจารณาเกี่ยวกับเกษตรอินทรีย์เป็นเซกเตอร์เติบโตอย่างรวดเร็วในหลายประเทศ (Rigby &โรง 2001) อย่างไรก็ตาม มีหลายปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการปลูกผักอินทรีย์ดีกว่าMahamud (2005) พบว่า ความรู้เป็นปัจจัยสำหรับการเพาะปลูกข้าวอินทรีย์ จากข้างบนสนทนาเป็นที่ชัดเจนว่าความรู้ที่มีความสำคัญปัจจัยในการปลูกผักอินทรีย์ของเกษตรกรทัศนคติและทักษะยังขึ้นอยู่กับความรู้ ดังนั้น จึงจะต้องรู้ระดับของความรู้ทัศนคติและทักษะของเกษตรกรกับประสงค์โดยการเพาะปลูกผักเกษตรอินทรีย์เนื่องจากเกษตรอินทรีย์ปลูกผักเก็บล้างกฎ และระเบียบเพื่อรักษามาตรฐานหรือคุณภาพ(อาหารและองค์กรเกษตร 1998)ความรู้ของผักอินทรีย์ยังจำเป็นสำหรับอนาคตเนื่องจากความต้องการเติบโตอยู่ในการผลิตอาหารจากประชากรเพิ่มขึ้นและการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ วัตถุประสงค์ของการศึกษาได้การประเมินความรู้ ทัศนคติ และการปฏิบัติไปปลูกผักอินทรีย์โดยเกษตรกรของบ้าน Sam Oang และบ้านสว่างหมู่บ้าน ฮอยอันแขวงคลองเตย ภาคอีสานเขต ขอนแก่น Kaenprovince ซัมซุง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เกษตรอินทรีย์เป็นแบบไดนามิกมากที่สุด และเติบโตอย่างรวดเร็วในภาคของอุตสาหกรรม

อาหารระดับโลก ( เอลลิส panyakul vildozo & , , kasterine , 2006 )
ผลผลิตจากการเกษตรอินทรีย์ไม่น้อยกว่า
จากการเกษตรแบบดั้งเดิม ( ราเมซ , ซิงห์ , &
Subba , 2005 ) Badgley et al . ( 2006 ) พบว่าอาหารอินทรีย์สามารถตอบสนองความต้องการสำหรับอาหาร

และรักษาสิ่งแวดล้อม ประเทศไทยส่วนใหญ่เป็น
จากการเกษตร ประเทศที่มีบรรยากาศที่ดีและมีการพัฒนาเครื่องประมวลผล

เป็นเกษตรในด้านบนสิบการเกษตรส่งออกใน
โลก ในประเทศไทย การผลิตพืชอินทรีย์
ดำเนินการส่วนใหญ่โดยชาวสวน กลุ่มเกษตรกร องค์กรเกษตรขนาดใหญ่ หรือใช้จัด

สัญญา ( chouichom กลุ่มของเกษตรกร และ yamao , 2010 ) การประมาณค่าด้วย
ratanawaraha เอลลิสpanyakul และ
rauschellbach ( 2552 ) พบว่า การผลิตได้รับการรับรองเกษตรอินทรีย์
เพิ่มขึ้นจาก 1626 ฮาในปี 2001
เพื่อ 22550 ฮาในปี 2549 เท่ากับ 0.11 เปอร์เซ็นต์ของพื้นที่การเกษตรของประเทศทั้งหมด

( 21 ล้านไร่ ) คิดเป็นเพิ่มขึ้นมากกว่า 950 ล้านคนทั่วโลก
2001 พื้นที่ อย่างไรก็ตาม ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ( สุทธิ ) ,
เรียกว่า อีสาน ตั้งอยู่ในบริเวณ
ย่อยเขตร้อนมีประชากรทั้งหมดประมาณ 21 ล้านบาท และเป็นดินแดนที่ 160 , 000 ตารางกิโลเมตร ประกอบด้วยหนึ่ง
3
ราชอาณาจักรไทยในแง่ของประชากรและ
ดินแดน ส่วนใหญ่ของประชากรในสุทธิเป็นทรัพยากรสำหรับเกษตรกรที่ยากจนเรียน

ฟาร์มยังชีพด้วยที่ดิน ขนาดเฉลี่ย 15 ไร่ ( 2.4
ไร่ ) ปลูกข้าวนาน้ำฝน
ส่วนใหญ่ภายใต้เงื่อนไขภาคตะวันออกเฉียงเหนือ มีพื้นที่และประชากรที่ใหญ่ที่สุด
,
แต่ค่อนข้างต่ำอุปทานของผัก ที่ราบสูงภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ระบายผ่านทางหมายเลขของแม่น้ำขนาดเล็ก

ในแม่น้ำโขงในลาว ชายแดน พื้นที่มีคุณลักษณะของเกษตรทั่วไป

ไม่ได้น้ำในช่วงฤดูร้อน และแห้ง ผักที่ปลูกเป็นพืชหลังนา
กับ
จํากัด ใช้เทคโนโลยีที่ทันสมัยผักที่สำคัญสำหรับตลาดใหม่ ได้แก่ พริก ( พริกหวาน
spp . ) , หัวหอมแบบเลี่ยม
( CEPA ) , หอมแดงหอมหัวใหญ่ var . aggregatum ) andlong แตงกวา ( ต้นแตงกวา ) แต่การเข้าถึง
ผักในกลุ่มรายได้ต่ำจะถูก จำกัด ไปยังสวนและรวบรวมผักพื้นบ้านจาก

ป่า การผลิตผักอินทรีย์จะเพิ่มขึ้นในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

แต่ในแต่ละวันหลายกรณี เกษตรกรไม่พอใจกับผลงานและแนวคิดของผักอินทรีย์

การผลิตยังไม่ชัดเจนกับบางส่วนของพวกเขา .
ผักอินทรีย์เป็นตัวเลือกที่มีแนวโน้มในขณะนี้เนื่องจาก
กับค่าใช้จ่ายต่ำอินพุตภายนอกสำหรับการเพาะปลูก เช่น ปุ๋ย และยาฆ่าแมลงในปริมาณต่ำ

ต่ำโดยการเพิ่มประสิทธิภาพการใช้ทรัพยากรฟาร์ม
( ราเมซ , ซิงห์ , & Subba , 2005 ) หลายทางเลือก " "
วิธีการได้รับการพัฒนาเพื่อให้บรรลุมากขึ้น
ยั่งยืนการเกษตรปฏิบัติ รู้จักกันดี
วิธี การจัดการศัตรูพืชแบบผสมผสาน การจัดการพืชรวมต่ำใส่
Permaculture เกษตร ไร่เกษตรกรรมความแม่นยำสูง , ,
, และเกษตรอินทรีย์ ( ทอง , 1994 ) .
ของวิธีการเหล่านี้ ความยั่งยืน สามารถพิจารณาในความสัมพันธ์กับเกษตรอินทรีย์

เป็นภาคการเติบโตอย่างรวดเร็วในประเทศ ( ริกบี้&
กาเซเรส , 2001 ) อย่างไรก็ตาม , มีหลายปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการปลูกผักดีกว่า

mahamud อินทรีย์ ( 2005 ) พบความรู้ที่เป็นปัจจัย
สำหรับการปลูกข้าวอินทรีย์ จากการสนทนาข้างต้น
มันชัดเจนว่า ความรู้ เป็นปัจจัยในการปลูกผักอินทรีย์ที่สำคัญ

และเกษตรกร ทัศนคติ และทักษะยังขึ้นอยู่กับความรู้ ดังนั้นมัน
เป็นสิ่งสำคัญที่จะทราบระดับความรู้ ทัศนคติ และทักษะของเกษตรกร
3
ปลูกผักอินทรีย์อินทรีย์การปลูกผักเพราะกำหนดหลักเกณฑ์ที่ชัดเจนและ

กฎระเบียบเพื่อรักษามาตรฐานหรือคุณภาพ
( องค์การอาหารและเกษตร , 1998 ) .
ความรู้ของผักอินทรีย์ยังเป็นที่ต้องการสำหรับ
ในอนาคต เพราะความต้องการที่วางไว้
ในการผลิตอาหารจากการเพิ่มประชากร
และสภาพภูมิอากาศเปลี่ยนแปลง วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือ
เพื่อประเมินความรู้ ทัศนคติ และการปฏิบัติเกี่ยวกับการปลูกผักอินทรีย์ด้วย

oang เกษตรกรบ้านแซม และ บ้านสว่าง หมู่บ้าน หอย
เตย ตำบล อำเภอ จังหวัด kaenprovince ซัมซุง , ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ , ประเทศไทย .