Exposure to environmental allergens

Exposure to environmental allergens has been analyzed in numerous studies over the past few decades. It seems likely that the level of exposure to allergens such as house-dust mites and cat dander affects a person’s risk for the development of IgE antibodies against these allergens. There is, however, more recent evidence to suggest that exposure to house-dust mites early in life is unlikely to be an important risk factor for the onset of asthma. Several prospective birth-cohort studies have found no association between increased levels of exposure to house-dust mites early in life and various phenotypes of childhood asthma. Furthermore, intervention studies have failed to find convincing evidence of a reduction in the risk of asthma among children 1 to 8 years of age after the implementation of allergen- and food-avoidance strategies.Some studies have found that exposure to pets early in life actually decreases the risk of asthma, but consistency among studies is lacking. Indoor exposure to allergens may, however, contribute to the persistence of symptoms among children with allergic asthma.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การสัมผัสกับสารก่อภูมิแพ้สิ่งแวดล้อมได้รับการวิเคราะห์ในการศึกษาจำนวนมากในช่วงไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมา มันดูเหมือนว่าระดับของการสัมผัสกับสารก่อภูมิแพ้เช่นไรฝุ่นบ้านและโกรธแมวส่งผลกระทบต่อความเสี่ยงของบุคคลสำหรับการพัฒนาของแอนติบอดีต่อสารก่อภูมิแพ้อีจีเหล่านี้ มี แต่หลักฐานล่าสุดที่บ่งการสัมผัสกับตัวไรฝุ่นบ้านว่าในช่วงต้นชีวิตไม่น่าจะเป็นปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญสำหรับการโจมตีของโรคหอบหืด ที่คาดหวังหลายการศึกษาเกิดการศึกษาได้พบว่าไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างระดับที่เพิ่มขึ้นของการสัมผัสกับตัวไรฝุ่นบ้านในช่วงต้นชีวิตและ phenotypes ต่างๆของโรคหอบหืดในวัยเด็ก ยิ่งไปกว่านั้นการศึกษาการแทรกแซงได้ล้มเหลวในการหาหลักฐานที่น่าเชื่อถือของการลดความเสี่ยงของโรคหอบหืดในเด็ก 1-8 ปีหลังจากการดำเนินการของสารก่อภูมิแพ้และอาหารการหลีกเลี่ยงการศึกษา strategies.some ได้พบว่าการสัมผัสกับสัตว์เลี้ยงในช่วงต้นชีวิตจริงลดลง ความเสี่ยงของการเป็นโรคหอบหืด แต่ความสอดคล้องระหว่างการศึกษาจะขาด การเปิดรับแสงในร่มต่อสารก่อภูมิแพ้อาจอย่างไรก็ตามนำไปสู่​​การคงอยู่ของอาการในเด็กที่มีโรคหอบหืดภูมิแพ้.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิเคราะห์สัมผัสกับสารก่อภูมิแพ้สิ่งแวดล้อมในการศึกษามากมายผ่านมาหลายทศวรรษ มันดูเหมือนมีแนวโน้มว่า ระดับของการสัมผัสกับสารก่อภูมิแพ้เช่นฝุ่นบ้านและแมว dander ส่งผลกระทบต่อความเสี่ยงของบุคคลในการพัฒนาแอนตี้ IgE ต่อสารก่อภูมิแพ้เหล่านี้ มี แต่ หลักฐานล่าสุดแนะนำสัมผัสบ้านฝุ่นในช่วงชีวิตที่ไม่น่าจะเป็นปัจจัยเสี่ยงสำคัญของโรคหอบหืด หลายการศึกษา cohort เกิดอนาคตได้พบไม่เพิ่มระดับของการสัมผัสกับบ้านฝุ่นในช่วงชีวิตและฟีต่าง ๆ ของเด็กโรคหอบหืด นอกจากนี้ จัดการศึกษาได้ล้มเหลวในการค้นหาหลักฐานน่าเชื่อถือลดความเสี่ยงของโรคหอบหืดในเด็กปี 1-8 หลังจากการดำเนินงานของกลยุทธ์หลีก allergen - และอาหารเลี่ยงบางการศึกษาพบว่า สัมผัสกับสัตว์เลี้ยงในช่วงชีวิตจริงลดความเสี่ยงของโรคหอบหืด แต่ขาดการศึกษาที่สอดคล้องกัน ภายในสัมผัสกับสารก่อภูมิแพ้ อย่างไรก็ตาม อาจ การคงอยู่ของอาการในเด็กโรคหอบหืดแพ้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การรับสารก่อ ภูมิแพ้ ด้านสิ่งแวดล้อมได้ผ่านการวิเคราะห์ในการศึกษาจำนวนมากในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมา เป็นไปได้ว่าอาจเป็นไปได้ว่าระดับของการรับสารก่อ ภูมิแพ้ ได้เช่นความโกรธแมวและ ภายในบ้าน บ้าน - ฝุ่นส่งผลกระทบต่อความเสี่ยงของบุคคลที่จะพัฒนาในเมื่อเส้นเลือด ige กับสารก่อ ภูมิแพ้ เหล่านี้ แต่ถึงอย่างไรก็ตามยังมีมีหลักฐานเพิ่มมากขึ้นเมื่อไม่นานมานี้เพื่อขอแนะนำให้ความเสี่ยงที่จะหมัดไรบ้าน - ฝุ่นในช่วงเช้าตรู่ชีวิตจึงไม่น่าจะเป็นปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญที่สุดสำหรับการเริ่มต้นของโรคหอบหืด การศึกษาเกิด - กลุ่มคนสูงอายุในอนาคตมากมายที่พบไม่มีการเชื่อมโยงระหว่างระดับเพิ่มขึ้นจากการสัมผัสกับหมัดไรบ้าน - ฝุ่นในช่วงเช้าตรู่และมีชีวิต phenotypes ต่างๆของโรคหอบหืดในวัยเด็ก ยิ่งไปกว่านั้นการแทรกแซงการศึกษาได้ไม่พบหลักฐานอันควรเชื่อได้ว่าก่อนการลดลงของที่อยู่ในความเสี่ยงที่จะเกิดการเกิดโรคหอบหืดในเด็กที่มีอายุระหว่าง 1 - 8 ปีหรือมีอายุมากหลังจากที่การนำไปใช้งานของสาร - และอาหาร - การหลีกเลี่ยงการปรับกลยุทธ์.บางคนมีการศึกษาพบว่าความเสี่ยงในการให้การต้อนรับสัตว์เลี้ยงในช่วงเช้าตรู่อายุการใช้งานจริงๆแล้วจะช่วยลดความเสี่ยงต่อการเกิดโรคหอบหืดแต่ความสอดคล้องในการศึกษายังขาดอยู่. การรับแสงแบบในร่มเพื่อไปยังสารก่อ ภูมิแพ้ อาจอย่างไรก็ตามมีส่วนร่วมในการให้ยังคงอยู่ในอาการของเด็กด้วยโรคหอบหืดอาการแพ้ได้.