I climbed up steadily and finally a

I climbed up steadily and finally arrived at the top of the tree. I could feel the fresh wind and survey the view, and the weather was warm and sunny. After I was satisfied to feel a sense of achievement, I tried to climb down quickly because it was time to get back to class. At the middle point of the tree, there was a quite long and thick branch. I stepped on the branch and was trying to step on another one; however, that first branch caught my skirt. I was about to fall down from the tree, but that branch didn’t let me go down. At that moment, I was really scared and very shy because my underwear was being exposed to some of my friends and strangers. Immediately, I asked one of my friends to help me, but she couldn’t stop laughing. Additionally, nobody was moving or asking anybody else to help me. I thought, “What an embarrassing thing I am showing now! How can I get back to class?” I was crying and somehow laughing at the same time. I was just kind of broken at that moment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมปีนขึ้นเรื่อย ๆ และสุดท้าย มาที่ด้านบนของต้นไม้ ฉันสามารถรู้สึกลมสด และสำรวจมุมมอง และสภาพอากาศอบอุ่น และแสงแดด หลังจากที่ผมพอจะรู้สึกความรู้สึกสำเร็จ ผมพยายามที่จะปีนลงได้อย่างรวดเร็วเนื่องจากเป็นเวลาที่จะกลับไปเรียน ที่จุดตรงกลางของต้นไม้ เป็นสาขาค่อนข้างยาว และหนา ผมเหยียบสาขา และพยายามเหยียบอีกหนึ่ง อย่างไรก็ตาม สาขาแรกจับกระโปรงของฉัน ผมจะร่วงหล่นลงจากต้นไม้ แต่สาขาที่ไม่ได้ให้ฉันลงไป ขณะที่การ ผมขี้อายมาก และกลัวจริง ๆ เพราะกางเกงในของฉันได้สัมผัสกับของเพื่อน ๆ และคนแปลกหน้า ทันที ถามเพื่อนจะช่วยให้ฉัน แต่เธอไม่สามารถหยุดหัวเราะ นอกจากนี้ ไม่มีใครถูกย้าย หรือถามใครอื่นจะช่วยให้ฉัน ฉันคิดว่า "สิ่งน่าอายสิ่งฉันปรากฏอยู่ขณะนี้ ฉันได้กลับไปเรียน" ฉันร้องไห้ และหัวเราะในเวลาเดียวกันอย่างใด ผมเพียงแค่ชนิดของเสียที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมปีนขึ้นไปอย่างต่อเนื่องและในที่สุดก็มาถึงที่ด้านบนของต้นไม้ ฉันรู้สึกว่าลมสดและสำรวจมุมมองและสภาพอากาศที่อบอุ่นและมีแดด หลังจากที่ผมพอใจที่จะรู้สึกรู้สึกของความสำเร็จผมพยายามที่จะปีนขึ้นลงอย่างรวดเร็วเพราะมันเป็นเวลาที่จะได้รับกลับไปเรียน ที่จุดกลางของต้นไม้ที่มีสาขาค่อนข้างยาวและหนา ฉันก้าวบนกิ่งไม้และพยายามที่จะก้าวในอีกหนึ่ง; แต่ที่สาขาแรกจับกระโปรงของฉัน ผมกำลังจะล้มลงมาจากต้นไม้ แต่สาขาที่ไม่ได้แจ้งให้เราลงไป ในขณะที่ฉันกลัวจริงๆขี้อายมากเพราะชุดชั้นในของฉันคือการสัมผัสกับบางส่วนของเพื่อนและคนแปลกหน้าของฉัน ทันทีที่ผมถามเพื่อนคนหนึ่งของฉันที่จะช่วยฉัน แต่เธอไม่สามารถหยุดหัวเราะ นอกจากนี้ไม่มีใครได้รับการย้ายหรือถามคนอื่นจะช่วยให้ฉัน ผมคิดว่า "อะไรสิ่งที่น่าอายฉันกำลังแสดงให้เห็นในขณะนี้! ฉันจะได้รับกลับไปเรียน? "ฉันร้องไห้และหัวเราะอย่างใดในเวลาเดียวกัน ฉันเสียเพียงแค่ชนิดของในขณะนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมปีนขึ้นไปอย่างต่อเนื่อง และในที่สุดก็มาถึงที่ด้านบนของต้นไม้ ผมรู้สึกได้ว่า สำรวจดูสดชื่นและลมและสภาพอากาศที่อบอุ่นและแดด หลังจากที่ผมพอใจที่จะรู้สึกว่ามันดี ผมพยายามปีนลงมาอย่างรวดเร็ว เพราะมันถึงเวลาที่จะกลับไปเรียน ที่จุดตรงกลางของต้นไม้ มีสาขาที่ค่อนข้างยาว และหนา ผมเหยียบบนกิ่ง พยายามเหยียบอีก อย่างไรก็ตาม ที่สาขาแรกจับกระโปรงของฉัน ฉันกำลังจะร่วงลงมาจากต้นไม้ แต่ที่สาขาไม่ปล่อยฉันลง ในตอนนั้น ผมกลัวมาก ขี้อาย เพราะชุดชั้นในของฉันถูกเปิดเผยบางส่วนของเพื่อนและคนแปลกหน้า ทันที ฉันถามเพื่อนของฉันช่วยฉัน แต่เธอหยุดหัวเราะไม่ได้ นอกจากนี้ ไม่มีใครขยับหรือขอให้ใครมาช่วยฉัน ฉันคิดว่า " อะไรที่น่าอายที่ผมแสดงแล้ว ! ฉันสามารถกลับไปเรียน ? " ฉันร้องไห้แล้วหัวเราะ ในเวลาเดียวกัน ฉันแค่เสียตอนนั้นเลย