Sustainability needs to be ensured

Sustainability needs to be ensured in all sectors of economy and at all levels of development action. It would require far-reaching changes in both national and global policies.

At the national level, new balances must be struck between the efficiency of competitive markets, the legal and regulatory framework that only government can provide, the investments to enhance the capabilities of all and the provision if social safety nets for those with unequal access to the markets. Balances between the compulsions of today and the needs of tomorrow, between private initiative and public action, between individual greed and social compassion are sorely needed for this purpose.

The essence and test of sustainable human development strategies must be to ensure a sustainable livelihood for all. These strategies --especially at the national level-- will thus have to focus on three core themes: poverty reduction, employment creation and social integration --in short, participation.

At the global level, sustainable human development requires no less than a new global ethic. Universalism in the recognition of life claims and concern for common survival must lead to policies for a more equitable world order, based on fundamental global reforms, some of which will be discussed in chapter4 . The concept of sustainability is greatly endangered in a world that is one-fourth rich and three-fourths poor, that is half democratic and half authoritarian, where poor nations are being denied equal access to global economic opportunities. where the income disparity between the richest 20% and the poorest 20% of the world's population jas double over the past three decades, where one-fourth og humanity is unable to meet its basic human needs and where the rich nations are comsuming four-fifths of humanity's natural capital without being obliged to pay for it. The concept of one world and one planet simply cannot emerge from an unequal world. Nor can shared responsibility for the health of the global commons be created without some measure of shared global prosperity. Global sustainability with out global justice will always remain an elusive goal.

If this challenge is not met --and met decisively-- human security will be at risk all over the world, an issue taken up in chapter2.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความยั่งยืนต้องการจะมั่นใจได้ในทุกภาคส่วน และทุกระดับของพัฒนาการเศรษฐกิจ มันจะต้องมีการเปลี่ยนแปลงในนโยบายแห่งชาติ และสากลผับยอดดุลใหม่ต้องหลงระหว่างประสิทธิภาพของตลาดแข่งขัน กรอบกฎหมาย และข้อบังคับที่ให้รัฐบาลเท่านั้น ลงทุนเพื่อเพิ่มความสามารถของทั้งหมดและสำรองถ้าสังคมปลอดภัยสุทธิที่เข้าไม่ถึงตลาดระดับชาติ ดุลระหว่าง compulsions ของวันนี้และวันพรุ่งนี้ ระหว่างความคิดริเริ่มส่วนตัวและการดำเนินการสาธารณะ ระหว่างสังคมเมตตาและความโลภละความ sorely จำเป็นสำหรับวัตถุประสงค์นี้สาระสำคัญและทดสอบกลยุทธ์การพัฒนามนุษย์ที่ยั่งยืนต้องให้ดำรงชีวิตอย่างยั่งยืนทั้งหมด กลยุทธ์เหล่านี้ — โดยเฉพาะอย่างยิ่งในระดับชาติ - จึงจะเน้นธีมหลักสาม: ลดความยากจน สร้างจ้างงาน และสังคม รวม — ในระยะสั้น การมีส่วนร่วมในระดับสากล การพัฒนามนุษย์ที่ยั่งยืนต้องไม่น้อยกว่าเป็นจริยธรรมสากลใหม่ อ้างลัทธิในการรับรู้ของชีวิต และเพื่อความอยู่รอดร่วมกันที่เกี่ยวข้องต้องทำนโยบายเป็นธรรมมากขึ้นโลกใบ ตามพื้นฐานสากลการปฏิรูป ซึ่งจะกล่าวถึงใน chapter4 แนวคิดของความยั่งยืนเป็นใกล้สูญพันธุ์ในโลกที่หนึ่งส่วนสี่ริชและ fourths สามคนจน ที่ประชาชาติประชาธิปไตย และครึ่ง ประเทศ ดีครึ่งหนึ่งจะถูกปฏิเสธเข้าถึงโอกาสทางเศรษฐกิจทั่วโลก อย่างมาก ที่ disparity รายได้ระหว่างรวยที่สุด 20% และ 20% จนที่สุดของโลกประชากรโรงแรมสองทศวรรษผ่านมา 3 มนุษยชาติออกหนึ่งส่วนสี่ไม่สามารถตอบสนองความต้องการมนุษย์เป็นพื้นฐาน และประเทศร่ำรวยมี comsuming 4 fifths ทุนธรรมชาติของมนุษย์โดยไม่ได้ obliged จะจ่ายสำหรับมัน แนวคิดของโลกที่หนึ่งและโลกที่หนึ่งเพียงไม่เกิดจากการไม่ ไม่สามารถรับผิดชอบสุขภาพของประชาโลกร่วมสร้าง โดยไม่มีเจริญร่วมโลกวัดบาง ความยั่งยืนทั่วโลกพร้อมออกความยุติธรรมสากลเสมอจะยังคง เป้าหมายเข้าใจยากถ้าความท้าทายนี้ไม่ พบ - และได้พบรากฐาน - จะเป็นรักษาความปลอดภัยบุคคลเสี่ยงทั่วโลก ปัญหาถ่ายขึ้นใน chapter2

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การพัฒนาอย่างยั่งยืนจะต้องมีการทำให้มั่นใจได้ในทุกภาคส่วนของเศรษฐกิจและในทุกระดับของการดำเนินการพัฒนา มันจะต้องมีไกลถึงการเปลี่ยนแปลงในนโยบายทั้งระดับชาติและระดับโลก. ในระดับชาติยอดใหม่จะต้องหลงระหว่างประสิทธิภาพของตลาดที่มีการแข่งขันในกรอบกฎหมายและกฎระเบียบที่มีเพียงรัฐบาลสามารถให้การลงทุนเพื่อเพิ่มความสามารถของทุกคน และการให้ถ้าตาข่ายความปลอดภัยทางสังคมสำหรับผู้ที่มีการเข้าถึงไปยังตลาดที่ไม่เท่าเทียมกัน ยอดคงเหลือระหว่าง compulsions ของวันนี้และความต้องการของวันพรุ่งนี้ระหว่างความคิดริเริ่มส่วนตัวและการกระทำของประชาชนระหว่างความโลภของแต่ละบุคคลและความเห็นอกเห็นใจในสังคมที่มีความจำเป็นอย่างมากเพื่อการนี้. สาระสำคัญและการทดสอบของกลยุทธ์การพัฒนาของมนุษย์อย่างยั่งยืนจะต้องมีเพื่อให้แน่ใจว่าการดำรงชีวิตที่ยั่งยืนสำหรับทุกคน . กลยุทธ์เหล่านี้ --especially ที่ level-- ชาติจึงจะต้องมุ่งเน้นไปที่สามรูปแบบหลัก. การลดความยากจน, การสร้างการจ้างงานและบูรณาการทางสังคม --in สั้น, การมีส่วนร่วมในระดับโลก, การพัฒนามนุษย์อย่างยั่งยืนต้องมีไม่น้อยกว่าใหม่ จริยธรรมทั่วโลก สากลในการรับรู้ของการเรียกร้องชีวิตและความกังวลร่วมกันเพื่อความอยู่รอดต้องนำไปสู่นโยบายในการสั่งซื้อโลกเท่าเทียมกันมากขึ้นบนพื้นฐานของการปฏิรูประดับโลกพื้นฐานบางแห่งซึ่งจะมีการหารือใน Chapter4 แนวคิดของการพัฒนาอย่างยั่งยืนใกล้สูญพันธุ์อย่างมากในโลกที่เป็นหนึ่งในสี่ที่อุดมสมบูรณ์และสามในสี่คนยากจนที่เป็นครึ่งหนึ่งของประชาธิปไตยและเผด็จการครึ่งที่ประเทศที่ยากจนจะถูกปฏิเสธการเข้าถึงเท่ากับโอกาสทางเศรษฐกิจทั่วโลก ที่ความเหลื่อมล้ำรายได้ระหว่างที่ร่ำรวยที่สุด 20% และยากจนที่สุด 20% ของโลกประชากร JAS สองครั้งในช่วงสามทศวรรษที่ผ่านมาซึ่งเป็นหนึ่งในสี่และมนุษย์ไม่สามารถที่จะตอบสนองความต้องการของมนุษย์ขั้นพื้นฐานและการที่ประเทศร่ำรวยจะ comsuming สี่ในห้า ของทุนธรรมชาติของมนุษย์โดยไม่ต้องจ่ายสำหรับมัน แนวคิดของหนึ่งของโลกและดาวเคราะห์ดวงหนึ่งก็ไม่สามารถโผล่ออกมาจากโลกไม่เท่ากัน ไม่สามารถรับผิดชอบร่วมกันเพื่อสุขภาพของคอมมอนส์ทั่วโลกถูกสร้างขึ้นโดยไม่ต้องวัดของความเจริญรุ่งเรืองทั่วโลกร่วมกันบางส่วน การพัฒนาอย่างยั่งยืนทั่วโลกด้วยความยุติธรรมออกทั่วโลกจะยังคงเป็นเป้าหมายที่ยากจะอธิบาย. หากความท้าทายนี้ไม่เป็นไปตาม --and พบกับความมั่นคงของมนุษย์ decisively-- จะเป็นความเสี่ยงทั่วโลก, ปัญหานำขึ้นในบท 2

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความยั่งยืนต้องมั่นใจในทุกภาคส่วนของเศรษฐกิจ และทุกระดับของการพัฒนา มันจะต้องมีการเปลี่ยนแปลงในนโยบายกว้างขวางทั้งระดับชาติและระดับโลก

ในระดับชาติ , ยอดคงเหลือใหม่ต้องหลงระหว่างประสิทธิภาพของตลาดที่แข่งขัน กรอบกฎหมายและนโยบายที่รัฐบาลสามารถให้การลงทุนเพื่อเพิ่มขีดความสามารถและการให้ความปลอดภัยทางสังคมถ้ามุ้งสำหรับผู้ที่มีความสามารถในการเข้าถึงตลาด สมดุลระหว่างแรงผลักดันทางใจของวันนี้ และความต้องการของวันพรุ่งนี้ ระหว่างการริเริ่มส่วนตัวและสาธารณะการกระทำระหว่างบุคคลและความโลภสังคมปฏิบัติธรรมเพื่อวัตถุประสงค์นี้ .

สาระสําคัญและทดสอบกลยุทธ์การพัฒนามนุษย์อย่างยั่งยืนต้องให้วิถีชีวิตที่ยั่งยืนสำหรับทั้งหมด กลยุทธ์เหล่านี้ โดยเฉพาะในระดับประเทศ จึงต้องเน้นหลักสามรูปแบบ : การลดความยากจน , การสร้างการจ้างงานและบูรณาการทางสังคม -- ในระยะสั้นการมีส่วนร่วม

ในระดับโลก การพัฒนามนุษย์ที่ยั่งยืนต้องไม่น้อยกว่าจริยธรรมสากลใหม่universalism ในการรับรู้ของปัญหาชีวิตและอ้างว่าเพื่อความอยู่รอดร่วมกันนำไปสู่นโยบายเพื่อโลกอย่างเป็นธรรมมากขึ้น โดยการปฏิรูปสากลขั้นพื้นฐาน ซึ่งจะกล่าวถึงใน chapter4 . แนวคิดของความยั่งยืนที่ใกล้สูญพันธุ์อย่างมากในโลกที่เป็นหนึ่งสี่สาม fourths รวยและยากจนที่เป็นประชาธิปไตยครึ่งครึ่งและใช้ที่ประเทศยากจนจะถูกปฏิเสธการเข้าถึงเท่ากับโอกาสทางเศรษฐกิจทั่วโลก ที่ไม่เหมือนกันรายได้ระหว่างคนรวยที่สุด 20% และที่จนที่สุด 20% ของประชากรโลกที่ JAS สองครั้งกว่าสามทศวรรษที่ผ่านมา ,ที่ 4 และ มนุษย์ไม่สามารถที่จะตอบสนองความต้องการพื้นฐานของมนุษย์ และที่ประเทศที่อุดมไปด้วยเป็น comsuming สี่ห้าของทุนธรรมชาติของมนุษย์โดยไม่ต้องจ่ายสำหรับมัน แนวคิดหนึ่งของโลกและดวงหนึ่งก็ไม่สามารถออกมาจากโลกที่ต่างกันหรือความรับผิดชอบร่วมกันสำหรับสุขภาพของ Commons โลกถูกสร้างขึ้นโดยบางวัดที่ใช้ร่วมกันทั่วโลก ความเจริญรุ่งเรือง ความยั่งยืนของโลกที่มีความยุติธรรมในโลกเสมอจะยังคงเป็นเป้าหมายเข้าใจยาก

ถ้าท้าทายนี้ไม่เจอ . . . เจอกันแน่ -- ความมั่นคงของมนุษย์จะมีความเสี่ยงทั่วโลก ปัญหาการถ่ายขึ้นในความมุ่งหมาย .