injury. The comprehensive Copen-hag

injury. The comprehensive Copen-
hagen Stroke Study reported that
neurological recovery and functional
recovery reach a plateau within 6 to
20 weeks after the occurrence of the
lesion.
7
This report might imply that
once motor function has reached a
plateau, no further changes can oc-
cur unless there is a massive change
in the level of activity. This notion is
consistent with the fact that all par-
ticipants in the present study
showed the same amounts of im-
provements in physical parameters
irrespective of age or time since in-
jury. Consequently, it seems likely
that this kind of intervention will
have an effect on most people who
have had a stroke.
Because all participants were in the
chronic stage at the beginning of the
intervention and because there was a
substantial difference in the amounts
of physical training that they re-
ceived before the intervention,
(ranging from 0 to 7 hours per
week), the previous rehabilitative
training did not relate to aerobic ca-
pacity at the beginning of the inter-
vention or to improvements after the
intervention. These findings indicate
that an individual’s potential for im-
provement is not related to a prior
intervention. Most of the partici-
pants reported that training received
before the intervention did not in-
volve sweating or being out of
breath because it was less intense
than the intervention. Training inten-
sity seems to play a crucial role in an
individual reaching full potential for
functional recovery. Another impor-
tant aspect is the magnitude of the
total training volume over the course
of a training week. In addition, the
elements of the training protocol are
factors that determine outcome.
Time-Wise Progression of
Improvements
The time course for treadmill speed
improvements revealed a gradual de-
crease in the rate at which speed
increased during the intervention.
Therefore, speed was still increasing
during the final weeks of the inter-
vention, albeit to a lesser extent than
during the initial weeks. These find-
ings indicate that longer training pe-
riods of high-intensity BWSTT, PRST,
and AE may lead to further improve-
ments in physiological capacity. The
other intervention elements also
showed this tendency. Most of the
initial progression appeared to be at-
tributable to gradual adaptation to
the exercises and determination of
the appropriate level of intensity.
Later, when the rate of progression
decreased, further progression likely
was attributable to real physiological
changes.
The walking speed on the 6MWT
increased approximately linearly
throughout the intervention, indicat-
ing that if the duration of the inter-
vention had been longer, then there
might have been further
improvement.
Because there is good evidence in
the literature for speed-dependent
BWSTT, 2 of the 3 sessions in the
present study were speed depen-
dent. In one session, the goal was to
reach the highest speed possible; in
the other session, the goal was qual-
ity of movement rather than speed,
so the speed was to be slightly above
the most recent 6MWT speed. Dur-
ing the entire intervention, partici-
pants maintained a treadmill speed
that was substantially higher than
the 6MWT speed; therefore, the
6MWT speed could serve as a param-
eter for setting the treadmill speed in
BWSTT sessions.
It was possible to combine the inter-
ventions and sustain a high level of
intensity for a 12-week period with-
out any negative side effects. All par-
ticipants but 1 were motivated dur-
ing the entire intervention and were
able to endure the intensity.
A limitation of the present study was
the lack of a control group. How-
ever, as previously shown,
7
func-
tional and neurological performance
reaches a steady state within the first
6 months after injury. Because the
average time since injury was more
than 2 years in the present study, it is
highly unlikely that the observed
gains in ambulation and cardiovascu-
lar health could be ascribed to a nat-
ural course of recovery. However,
the results of the present study
should be tested in a future random-
ized controlled trial.
Conclusion
A high dose of intensive physical
training for participants with stroke
in the chronic stage (a combination
of BWSTT, PRST, and AE 5 times per
week for 1.5 hours per session for 12
weeks) increased walking speed on
the 6MWT by 62%, regardless of
chronicity, age, or level of function-
ing. Weekly testing of the walking
speed revealed an almost linear pro-
gression during the entire interven-
tion, indicating that an undetected
and dormant plateau of recovery af-
ter stroke was reached for this group
of participants. Further studies
should investigate the duration of in-
tervention needed to reach the full
potential of recovery of gait.
All authors provided concept/idea/research
design. Mr Jørgensen, Mr Bech-Pedersen, Mr
Zeeman, Dr Andersen, and Dr Scho
̈nberger
provided writing. Mr Jørgensen, Mr Bech-
Pedersen, Mr Zeeman, and Mrs Sørensen
provided data collection. Dr

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บาดเจ็บ Copen-ครอบคลุมศึกษาจังหวะฮาเกนรายงานว่าการกู้คืนระบบประสาท และการทำงานการกู้คืนไปถึงราบสูงภายใน 6สัปดาห์ที่ 20 หลังจากการเกิดขึ้นของการรอยโรค7รายงานนี้อาจนัยว่าเมื่องานของมอเตอร์ได้ถึงที่ราบสูง มีการเปลี่ยนแปลงเพิ่มเติมสามารถ oc-cur เว้นแต่มีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในระดับของกิจกรรม ความคิดนี้คือสอดคล้องกับความจริงที่ทุกตรา -ticipants ในการศึกษาพบยอดเงินเดียวกันของ im-provements พารามิเตอร์ทางกายภาพโดยไม่คำนึงถึงอายุหรือเวลาตั้งแต่ในคณะกรรมการ ดังนั้น มันดูเหมือนว่าแนวโน้มชนิดของการแทรกแซงนี้จะมีผลกระทบต่อคนส่วนใหญ่ที่มีสมองเพราะทุกคนในการเรื้อรังระยะที่จุดเริ่มต้นของการแทรกแซงและเนื่องจากมีการพบความแตกต่างในยอดเงินทางกายภาพการฝึกที่จะ re-ก่อนการแทรกแซง ceived(ตั้งแต่ 0 ถึง 7 ชั่วโมงสัปดาห์), ก่อนหน้ากายภาพฟื้นฟูการฝึกอบรมไม่เกี่ยวแอโรบิก ca-pacity ที่จุดเริ่มต้นของอินเตอร์vention หรือปรับปรุงหลังจากการแทรกแซง ค้นพบเหล่านี้บ่งชี้บุคคลที่ศักยภาพสำหรับ im - ของprovement ไม่เกี่ยวข้องกับการล่วงหน้าแทรกแซง ส่วนใหญ่ของ partici-กางเกงรายงานการฝึกอบรมที่ได้รับก่อนการแทรกแซงได้ไม่ใน-volve เหงื่อออก หรือการออกจากลมหายใจเพราะมันรุนแรงน้อยกว่าการแทรกแซง การฝึกอบรมนวน-เมืองที่ดูเหมือนจะ มีบทบาทสำคัญในการละถึงเต็มศักยภาพการกู้คืนทำงาน อื่นนำ-tant คือ ขนาดของการปริมาณรวมการฝึกอบรมผ่านหลักสูตรของสัปดาห์การฝึกอบรม นอกจากนี้ การองค์ประกอบของโพรโทคอการฝึกอบรมปัจจัยที่กำหนดผลTime-Wise ความก้าวหน้าของการปรับปรุงหลักสูตรเวลาความเร็วของลู่วิ่งเปิดเผยการปรับปรุงเดค่อย ๆ -รอยพับในอัตราความเร็วที่เพิ่มขึ้นในระหว่างการแทรกแซงดังนั้น ความเร็วยังคงเกิดขึ้นในช่วงสัปดาห์สุดท้ายของอินเตอร์vention แม้ว่าจะน้อยกว่าในช่วงสัปดาห์แรกนี้ ค้นหาเหล่านี้-พูดคุยระหว่างระบุว่า ไปฝึกอบรมใน-riods ของความเข้มสูง BWSTT, PRSTและ AE อาจนำไปสู่การปรับ ปรุง-ดังในทางสรีรวิทยา การองค์ประกอบอื่น ๆ แทรกแซงยังแสดงให้เห็นว่าแนวโน้มนี้ ที่สุดของการก้าวหน้าเริ่มต้นปรากฏที่-tributable จะค่อย ๆ ปรับตัวให้ออกกำลังกายและการกำหนดระดับความเข้มเหมาะสมหลังจากนั้น เมื่ออัตราก้าวหน้าลดลง การมีโอกาสก้าวหน้านของจริงทางสรีรวิทยาได้การเปลี่ยนแปลงความเร็วในการเดินบน 6MWT การเพิ่มขึ้นประมาณเชิงเส้นตลอดทั้งการแทรกแซง indicat-ing ว่าถ้าระยะเวลาของอินเตอร์ -vention ได้อีกต่อไป แล้วมีอาจมีการเพิ่มเติมปรับปรุงเนื่องจากมีหลักฐานในวรรณคดีสำหรับความเร็วBWSTT, 2 3 ครั้งในการปัจจุบันการศึกษาได้เร็ว depen-บุ๋ม ในหนึ่งเซสชั่น เป้าหมายคือการถึงความเร็วสูงสุดที่เป็นไปได้ ในเซสชันอื่น เป้าหมายเป็น qual-หนักของการเคลื่อนไหวมากกว่าที่เป็นความเร็วดังนั้นความเร็วจะ เป็นเล็กน้อยข้างต้นความเร็ว 6MWT ล่าสุด ในช่วงวาเลนไทน์-การแทรกแซงทั้ง ing partici-กางเกงที่รักษาความเร็วของลู่วิ่งคือสูงกว่าความเร็ว 6MWT ดังนั้น การอาจจะความเร็ว 6MWT เป็นพารามิเตอร์-eter สำหรับการตั้งค่าความเร็วของลู่วิ่งในเซสชัน BWSTTสามารถรวมอินเตอร์-ventions และรักษาระดับสูงความเข้มเป็นระยะเวลา 12 สัปดาห์-ออกใด ๆ ผลกระทบด้านลบ ทุกตรา-ticipants แต่ 1 มีแรงจูงใจในช่วงวาเลนไทน์-การแทรกแซงทั้ง ing และอดทนความเข้มแก้ไขข้อจำกัดของการศึกษาการขาดของกลุ่มควบคุม วิธี-เคย ดังที่แสดงไว้ก่อนหน้านี้7func-หากคุณและประสิทธิภาพของระบบประสาทถึงความมั่นคงของรัฐภายในครั้งแรก6 เดือนหลังบาดเจ็บ เนื่องจากการเวลาโดยเฉลี่ยตั้งแต่บาดเจ็บเพิ่มเติมกว่า 2 ปีในการศึกษาปัจจุบัน มันเป็นไม่น่าสูงที่การสังเกตกำไรใน ambulation และ cardiovascu-สุขภาพลาร์สามารถกำหนด nat-หลักสูตรที่เบอร์ลินของการกู้คืน อย่างไรก็ตามผลของการศึกษาควรจะทดสอบในอนาคตสุ่ม-ized ทดลองควบคุมสรุปทางกายภาพอย่างเข้มข้นในปริมาณสูงการฝึกอบรมสำหรับผู้ที่มีโรคหลอดเลือดสมองในระยะเรื้อรัง (การรวมกันBWSTT, PRST และ AE 5 ครั้งต่อสัปดาห์สำหรับคอร์ส 12 ชั่วโมง 1.5ความเร็วเดินสัปดาห์) ที่เพิ่มขึ้นบน6MWT 62% คำนึงทั้ง chronicity อายุ หรือระดับของฟังก์ชันไอเอ็นจี การทดสอบรายสัปดาห์ของการเดินความเร็วในการเปิดเผยการเชิงเส้นเกือบ pro-gression ระหว่าง interven - ทั้งหมดทางการค้า เพื่อระบุว่า การตรวจไม่พบราบสูงเฉย ๆ ของการกู้คืนและ af -จังหวะเธอก็มาถึงสำหรับกลุ่มนี้ผู้เข้าร่วม การศึกษาต่อเนื่องควรตรวจสอบระยะเวลาในtervention ไปเต็มศักยภาพของการกู้คืนของการเดินผู้เขียนมีแนวความคิด/การวิจัยการออกแบบ นาย Jørgensen นายเล่น-Pedersen นายZeeman ดร.แอนเดอร์เซ็น และดร. Scho ̈nbergerให้เขียน นาย Jørgensen นายเล่น-Pedersen นาย Zeeman และนาง Sørensenให้รวบรวมข้อมูล Dr

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเสียหาย ครอบคลุม Copen-
ศึกษา Hagen โรคหลอดเลือดสมองรายงานว่า
การกู้คืนระบบประสาทและการทำงาน
การกู้คืนถึงที่ราบสูงภายใน 6 กับ
20 สัปดาห์หลังจากการเกิดขึ้นของ
แผล.
7
รายงานนี้อาจบ่งบอกว่า
ครั้งหนึ่งเคยทำงานของมอเตอร์ได้ถึง
ที่ราบสูงไม่มีการเปลี่ยนแปลงเพิ่มเติมสามารถ oc-
CUR จนกว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่
ในระดับของกิจกรรม ความคิดนี้เป็น
ความสอดคล้องกับความเป็นจริงที่ว่าทุกมารดา
ticipants ในการศึกษาครั้งนี้
แสดงให้เห็นว่าจำนวนเงินเดียวกันของ im-
provements ในพารามิเตอร์ทางกายภาพ
ไม่คำนึงถึงอายุหรือเวลาตั้งแต่ห
คณะลูกขุน ดังนั้นมันดูเหมือน
ว่าจะมีการแทรกแซงนี้จะ
มีผลกระทบต่อคนส่วนใหญ่ที่
มีจังหวะ.
เพราะผู้เข้าร่วมทั้งหมดอยู่ใน
ขั้นตอนเรื้อรังที่จุดเริ่มต้นของ
การแทรกแซงและการเพราะมี
ความแตกต่างอย่างมากในจำนวนเงิน
ของการฝึกอบรมทางกายภาพ ว่าพวกเขาอีกครั้ง
ceived ก่อนที่จะแทรกแซง
(ตั้งแต่ 0 ถึง 7 ชั่วโมงต่อ
สัปดาห์) ที่ก่อนหน้าฟื้นฟู
การฝึกอบรมไม่ได้เกี่ยวข้องกับแอโรบิก CA-
pacity ที่จุดเริ่มต้นของระหว่าง
จำเป็นต้องป้องกันหรือการปรับปรุงหลังจากที่
การแทรกแซง การค้นพบนี้แสดงให้เห็น
ว่าศักยภาพของแต่ละบุคคลสำหรับญ
provement ไม่เกี่ยวข้องกับก่อน
การแทรกแซง ส่วนใหญ่ของผู้มีส่วนร่วม
กางเกงรายงานว่าการฝึกอบรมได้รับ
ก่อนที่จะแทรกแซงไม่ได้ห
เหงื่อออก Volve หรือถูกออกจาก
ลมหายใจเพราะมันรุนแรงน้อย
กว่าการแทรกแซง การฝึกอบรมเปลือง
Sity ดูเหมือนว่าจะมีบทบาทสำคัญในการให้
บุคคลถึงศักยภาพอย่างเต็มที่สำหรับการ
กู้คืนการทำงาน คัญอีก
ด้าน tant คือขนาดของ
ปริมาณการฝึกอบรมรวมกว่าหลักสูตร
ของสัปดาห์การฝึกอบรม นอกจากนี้
องค์ประกอบของโปรโตคอลการฝึกอบรมที่มี
ปัจจัยที่เป็นตัวกำหนดผล.
เวลาปรีชาญาณความคืบหน้าของ
การปรับปรุง
เวลาที่แน่นอนสำหรับความเร็วลู่วิ่ง
ปรับปรุงเปิดเผย de- ค่อยเป็นค่อยไป
รอยพับในอัตราที่ความเร็ว
เพิ่มขึ้นในช่วงการแทรกแซง.
ดังนั้นความเร็วก็ยังคง ที่เพิ่มขึ้น
ในช่วงสัปดาห์สุดท้ายของระหว่าง
vention แม้ว่าในระดับที่น้อยกว่า
ในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมาเริ่มต้น เหล่านี้ find-
Ings แสดงให้เห็นว่าการฝึกอบรมอีกต่อไป pe-
riods ของความเข้มสูง BWSTT, prst,
และ AE อาจนำไปสู่การปรับปรุงเพิ่มเติม
ments ในความสามารถทางสรีรวิทยา
องค์ประกอบแทรกแซงอื่น ๆ นอกจากนี้ยัง
แสดงให้เห็นแนวโน้มนี้ ที่สุดของ
ความก้าวหน้าครั้งแรกที่ดูเหมือนจะเป็น AT-
tributable ที่จะปรับตัวค่อยเป็นค่อยไปเพื่อ
การออกกำลังกายและการกำหนด
ระดับที่เหมาะสมของความเข้ม.
ต่อมาเมื่ออัตราก้าวหน้า
ลดลงความก้าวหน้าต่อไปน่าจะ
เป็นส่วนที่เป็นทางสรีรวิทยาจริง
การเปลี่ยนแปลง.
ความเร็วในการเดินบน 6MWT
เพิ่มขึ้นประมาณเส้นตรง
ตลอดแทรกแซง indicat-
ไอเอ็นจีว่าถ้าระยะเวลาของการระหว่าง
vention ได้รับอีกต่อไปแล้วมี
อาจจะได้รับต่อไป
ปรับปรุง.
เนื่องจากมีหลักฐานที่ดีใน
วรรณกรรมสำหรับความเร็วขึ้นอยู่กับ
BWSTT 2 ใน 3 การประชุมใน
การศึกษาปัจจุบันมีความเร็ว depen-
บุ๋ม หนึ่งในเซสชั่นเป้าหมายคือการ
เข้าถึงความเร็วสูงสุดที่เป็นไปได้ ใน
เซสชั่นอื่น ๆ เป้าหมายคือ qual-
ity ของการเคลื่อนไหวมากกว่าความเร็ว
ดังนั้นความเร็วจะเป็นเล็กน้อยเหนือ
ความเร็ว 6MWT ล่าสุด จอภาพขณะที่
ไอเอ็นจีแทรกแซงทั้งมีส่วนร่วม
กางเกงรักษาความเร็วลู่วิ่ง
ที่ได้รับสูงกว่า
ความเร็ว 6MWT; ดังนั้น
ความเร็ว 6MWT สามารถทำหน้าที่เป็นรามิเตอร์
eter สำหรับการตั้งค่าความเร็วลู่วิ่งไฟฟ้าใน
การประชุม BWSTT.
มันเป็นไปได้ที่จะรวมระหว่าง
ventions และรักษาระดับสูงของ
ความรุนแรงเป็นระยะเวลา 12 สัปดาห์โดยไม่มี
ออกผลข้างเคียงใด ๆ ในเชิงลบ . ทั้งหมดมารดา
ticipants แต่ 1 ถูกกระตุ้นจอภาพขณะที่
ไอเอ็นจีการแทรกแซงทั้งหมดและมีความ
สามารถที่จะทนความรุนแรง.
ข้อ จำกัด ของการศึกษานี้คือ
การขาดการกลุ่มควบคุมที่ อย่างไรก็ตามการ
ที่เคยเป็นก่อนหน้านี้แสดง,
7
ฟังก์ชั่น
การปฏิบัติงานระหว่างประเทศและระบบประสาท
ถึงความมั่นคงของรัฐภายในครั้งแรก
6 เดือนหลังจากได้รับบาดเจ็บ เพราะ
เวลาเฉลี่ยตั้งแต่ได้รับบาดเจ็บได้มากขึ้น
กว่า 2 ปีในการศึกษาปัจจุบันก็คือ
ไม่น่าจะสูงว่าที่สังเกตได้
กำไรในการลุกเดินและ cardiovascu-
สุขภาพ LAR อาจจะกำหนดให้เป็น nat-
แน่นอนของการฟื้นตัวของอูราล อย่างไรก็ตาม
ผลการศึกษาในปัจจุบัน
ควรจะทดสอบในอนาคตสุ่ม
ized controlled trial.
สรุป
ปริมาณเข้มข้นสูงของทางกายภาพ
การฝึกอบรมสำหรับผู้ที่มีโรคหลอดเลือดสมอง
ในระยะเรื้อรัง (รวม
ของ BWSTT, prst และ AE 5 ครั้งต่อ
สัปดาห์ 1.5 ชั่วโมงต่อครั้งเป็นเวลา 12
สัปดาห์) เพิ่มความเร็วในการเดินบน
6MWT 62% โดยไม่คำนึงถึง
chronicity อายุหรือระดับของฟังก์ชั่น
ของไอเอ็นจี การทดสอบรายสัปดาห์ของการเดิน
ความเร็วเปิดเผยโปรเชิงเส้นเกือบ
gression ในระหว่างการแทรกแซงทั้ง
การแสดงให้เห็นว่าการตรวจไม่พบ
ที่ราบสูงและอยู่เฉยๆของ af- กู้คืน
เธอก็มาถึงจังหวะสำหรับกลุ่มนี้
ของผู้เข้าร่วม การศึกษาต่อไป
ควรตรวจสอบระยะเวลาของห
tervention จำเป็นในการเข้าถึงเต็ม
ศักยภาพของการฟื้นตัวของการเดิน.
เขียนทั้งหมดที่มีให้แนวคิดความคิด / วิจัย /
การออกแบบ นายJørgensenนาย Bech-Pedersen นาย
Zeeman ดรเซนและดร Scho
̈nberger
จัดให้มีการเขียน นายJørgensenนาย Bech-
Pedersen นาย Zeeman และนางSørensen
จัดให้มีการเก็บรวบรวมข้อมูล ดร