and Toivanen, 2005). The financial

and Toivanen, 2005). The financial and investment policies are among the key operational priorities in developing countries to support investment by local firms, especially small and medium-sized enterprises (SMEs), and transnational corporations investing in these countries. In knowledge-based economies, economic growth is increasingly dependent upon innovation whereby access to finance is seen as a critical factor in this process (Bygrave and Timmons, 1992; Freeman and Soete, 1997; Pissarides 1999; Wonglimpiyarat, 2007). Nonetheless, there has been inadequate research with regard to the financial perspective of the innovation systems, especially those based on comparative studies of developing countries.

Several studies of the national innovation system (NIS) in East Asia and Southeast Asia (Wong, 1995, 1999; Intarakumnerd, 2002; Intarakumnerd et al., 2006) have touched on the innovation financing aspect without analyzing each policy initiative at length, especially benchmarking them and articulating ‘better’ practices in terms of efficiency and effectiveness of such policies. Mani (2004) was an exceptional, as it compares selected schemes across several countries including Taiwan, Malaysia, and Singapore. It presents some good examples of innovation financing schemes. However, it did not examine these schemes from the perspective of evolving national innovation system. It did not either meticulously analyze the mechanisms and institutions underlying the successes and failures of such schemes. Since Mani’s report, no comparative research on innovation financing has been undertaken in East and Southeast Asia.

This paper aims at addressing this shortcoming. It is a result of a joint study of four country teams, namely, Malaysia, Singapore, Taiwan and Thailand during the years 2010-2011. The research project was financed by the International Development Research Center (IDRC) of Canada. These four countries were selected because, though they are located in the same region, East Asia, and considered as Newly Industrializing Economies (NIEs), there are differences in terms of technological learning and, hence, level of economic development. It is interesting to analysis reasons behind these differences. Government’s financing innovation schemes might be one of the reasons.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ก Toivanen, 2005) นโยบายการเงินและการลงทุนในระดับความสำคัญในการดำเนินงานหลักในประเทศกำลังพัฒนาเพื่อสนับสนุนการลงทุน โดยบริษัทท้องถิ่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งวิสาหกิจ ขนาดกลาง และเล็ก (SMEs), และบริษัทข้ามชาติที่ลงทุนในประเทศเหล่านี้ได้ มีมากขึ้นโดยจะเห็นถึงเงินเป็นปัจจัยสำคัญในกระบวนการนี้ (Bygrave และ Timmons, 1992 นวัตกรรมในเศรษฐกิจความรู้ เศรษฐกิจ ฟรีแมนและ Soete, 1997 Pissarides 1999 Wonglimpiyarat, 2007) กระนั้น ได้มีการวิจัยไม่เพียงพอเกี่ยวกับมุมมองทางการเงินของระบบนวัตกรรม โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ตามศึกษาเปรียบเทียบของประเทศกำลังพัฒนาการศึกษาหลายระบบนวัตกรรมแห่งชาติ (นิส) ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (วง 1995, 1999 Intarakumnerd, 2002 Intarakumnerd และ al., 2006) ได้สัมผัสกับนวัตกรรมทางด้านการเงิน โดยวิเคราะห์แต่ละริเริ่มนโยบายยาว โดยเฉพาะอย่างยิ่ง benchmarking นั้น articulating ปฏิบัติ 'ดี' ในแง่ของประสิทธิภาพและประสิทธิผลของนโยบายดังกล่าว มณี (2004) มีการยกเว้น จะเปรียบเทียบแบบแผนการเลือกหลายประเทศได้แก่ไต้หวัน มาเลเซีย และสิงคโปร์ จะนำเสนอตัวอย่างที่ดีของนวัตกรรมทางการเงินแผนงาน อย่างไรก็ตาม มันไม่ได้ไม่สามารถตรวจสอบแผนงานเหล่านี้จากมุมมองของการพัฒนาระบบนวัตกรรมแห่งชาติ มันไม่ทั้งความปราณีวิเคราะห์กลไกและสถาบันต้นแบบความสำเร็จและความล้มเหลวของแผนงานดังกล่าว ตั้งแต่รายงานของมณี ได้รับการดำเนินวิจัยไม่เปรียบเทียบนวัตกรรมทางการเงินในตะวันออกและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เอกสารนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อแก้ปัญหานี้คง ผลของการศึกษาที่ร่วมทีมประเทศสี่ ได้แก่ มาเลเซีย สิงคโปร์ ไต้หวัน และประเทศไทยในช่วงปี 2010-2011 ได้ โครงการวิจัยได้เงินโดยนานาชาติพัฒนาวิจัยศูนย์ (IDRC) ของแคนาดา สี่ประเทศเหล่านี้ถูกเลือก แม้ว่าพวกเขาจะตั้งอยู่ในภูมิภาคเดียวกัน เอเชียตะวันออก และถือเป็นใหม่ Industrializing เศรษฐกิจ (NIEs), มีความแตกต่างในด้านการเรียนรู้เทคโนโลยี และ จึง ระดับของการพัฒนาทางเศรษฐกิจ เป็นที่น่าสนใจวิเคราะห์ประสบความแตกต่างเหล่านี้ แผนงานนวัตกรรมทางการเงินของรัฐบาลอาจเป็นสาเหตุหนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และ Toivanen 2005) นโยบายการเงินและการลงทุนอยู่ในหมู่ผู้จัดลำดับความสำคัญในการดำเนินงานที่สำคัญในการพัฒนาประเทศให้การสนับสนุนการลงทุนจาก บริษัท ท้องถิ่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ประกอบการขนาดกลางและขนาดย่อม (SMEs) และ บริษัท ข้ามชาติการลงทุนในประเทศเหล่านี้ ในประเทศเศรษฐกิจความรู้ตามการเติบโตทางเศรษฐกิจจะเพิ่มขึ้นขึ้นอยู่กับนวัตกรรมโดยการเข้าถึงเงินทุนถูกมองว่าเป็นปัจจัยสำคัญในกระบวนการนี้ (Bygrave และ Timmons 1992; ฟรีแมนและ Soete, 1997; Pissarides 1999; Wonglimpiyarat 2007) อย่างไรก็ตามได้มีการวิจัยไม่เพียงพอเกี่ยวกับมุมมองทางการเงินของระบบนวัตกรรมโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่อยู่บนพื้นฐานของการศึกษาเปรียบเทียบของประเทศกำลังพัฒนา. การศึกษาหลายแห่งของระบบนวัตกรรมแห่งชาติ (NIS) ในเอเชียตะวันออกและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (วงศ์, 1995, 1999 ; Intarakumnerd., 2002; Intarakumnerd et al, 2006) ได้สัมผัสในด้านการจัดหาเงินทุนนวัตกรรมโดยไม่ต้องวิเคราะห์แต่ละความคิดริเริ่มนโยบายที่มีความยาวโดยเฉพาะอย่างยิ่งการเปรียบเทียบพวกเขาและการสื่อสาร 'ดีกว่า' การปฏิบัติในแง่ของประสิทธิภาพและประสิทธิผลของนโยบายดังกล่าว มณี (2004) เป็นพิเศษในขณะที่มันเปรียบเทียบเลือกรูปแบบในหลายประเทศรวมทั้งไต้หวันมาเลเซียและสิงคโปร์ มันเป็นของขวัญบางตัวอย่างที่ดีของรูปแบบการจัดหาเงินทุนนวัตกรรม แต่ก็ไม่ได้ตรวจสอบรูปแบบเหล่านี้จากมุมมองของการพัฒนาระบบนวัตกรรมแห่งชาติ มันไม่ได้อย่างใดอย่างหนึ่งอย่างพิถีพิถันวิเคราะห์กลไกและสถาบันต้นแบบที่ประสบความสำเร็จและความล้มเหลวของแผนดังกล่าว เนื่องจากรายงานมณีไม่มีการวิจัยเปรียบเทียบการจัดหาเงินทุนนวัตกรรมที่ได้รับการดำเนินการในเอเชียตะวันออกและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้. กระดาษนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อที่อยู่ข้อบกพร่องนี้ มันเป็นผลมาจากการศึกษาร่วมกันของสี่ทีมประเทศ ได้แก่ มาเลเซียสิงคโปร์ไต้หวันและไทยในช่วงปี 2010-2011 โครงการวิจัยได้รับการสนับสนุนจากศูนย์วิจัยพัฒนาระหว่างประเทศ (IDRC) ของแคนาดา ทั้งสี่ประเทศที่ได้รับการคัดเลือกเพราะแม้ว่าพวกเขาจะตั้งอยู่ในภูมิภาคเดียวกันในภูมิภาคเอเชียตะวันออกและถือว่าเป็นเศรษฐกิจอุตสาหกรรมใหม่ (NIEs) มีความแตกต่างในแง่ของการเรียนรู้เทคโนโลยีและดังนั้นระดับของการพัฒนาทางเศรษฐกิจ เป็นที่น่าสนใจที่จะวิเคราะห์เหตุผลที่อยู่เบื้องหลังแตกต่างเหล่านี้ การจัดหาเงินทุนของรัฐบาลรูปแบบนวัตกรรมอาจจะเป็นหนึ่งในเหตุผลที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และ toivanen , 2005 ) นโยบายการเงินและการลงทุนอยู่ระหว่างการลําดับความสําคัญในการพัฒนาประเทศที่สำคัญเพื่อสนับสนุนการลงทุนโดย บริษัท ท้องถิ่น ธุรกิจโดยเฉพาะขนาดเล็กและขนาดกลาง ( SMEs ) และ บริษัท ข้ามชาติ การลงทุนในประเทศเหล่านี้ ในเศรษฐกิจฐานความรู้ ,การเติบโตทางเศรษฐกิจจะขึ้นอยู่กับนวัตกรรมโดยการเข้าถึงบริการทางการเงินมากขึ้น เมื่อถูกมองว่าเป็นปัจจัยสําคัญในกระบวนการนี้ ( bygrave และทิมม่อน , 1992 ; ฟรีแมน และ soete , 1997 ; pissarides 1999 ; wonglimpiyarat , 2007 ) กระนั้น , มีไม่เพียงพอ การวิจัยเกี่ยวกับการเงินของนวัตกรรมระบบโดยเฉพาะผู้ที่อยู่ในการศึกษาเปรียบเทียบการพัฒนาประเทศ

หลายการศึกษาของระบบนวัตกรรมแห่งชาติ ( NIS ) ในเอเชียตะวันออก และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ( Wong , 1995 , 1999 ; intarakumnerd , 2002 ; intarakumnerd et al . , 2006 ) ได้สัมผัสกับนวัตกรรมทางการเงินโดยไม่ต้องวิเคราะห์แต่ละด้านการริเริ่มนโยบายที่ความยาวโดยเฉพาะการเปรียบเทียบพวกเขาและ articulating ' ดีกว่า ' การปฏิบัติในแง่ของประสิทธิภาพและประสิทธิผลของนโยบายดังกล่าว มณี ( 2547 ) เป็นพิเศษ เพราะเปรียบเทียบเลือกโครงร่างในหลายประเทศรวมทั้งไต้หวัน มาเลเซีย และสิงคโปร์ โดยได้นำเสนอตัวอย่างที่ดีของนวัตกรรมทางการเงินแบบ . อย่างไรก็ตามมันไม่ได้ตรวจสอบแผนการเหล่านี้จากมุมมองของการพัฒนาระบบนวัตกรรมแห่งชาติ มันไม่ได้ให้รายละเอียดการวิเคราะห์กลไกและสถาบันในความสำเร็จและความล้มเหลวของแผนดังกล่าว เนื่องจากรายงานของมานี ไม่เปรียบเทียบกับนวัตกรรมทางการเงิน ได้ดำเนินการในภูมิภาคเอเชียตะวันออกและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

กระดาษนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อแก้ไขข้อบกพร่องนี้มันคือผลของการศึกษาร่วมกันของ 4 ทีม ประเทศ ได้แก่ มาเลเซีย สิงคโปร์ ไต้หวัน และไทย ในช่วงปี 2010-2011 . โครงการวิจัยทุนโดยศูนย์วิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศ ( IDRC ) ของแคนาดา ทั้งสี่ประเทศได้เลือกเพราะว่า แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ในภูมิภาคเดียวกัน เอเชียตะวันออก และถือว่าเป็นประเทศอุตสาหกรรมใหม่ ( คน )มีความแตกต่างในแง่ของการเรียนรู้เทคโนโลยีและดังนั้นระดับของการพัฒนาทางเศรษฐกิจ มันเป็นเรื่องที่น่าสนใจที่จะวิเคราะห์เหตุผลของความแตกต่างเหล่านี้ ของรัฐบาล โครงการสินเชื่อนวัตกรรม อาจเป็นหนึ่งในเหตุผล