Given the decisions of the boards t

Given the decisions of the boards to this point, we next consider ways to mitigate the effect we expect in H1. If users fixate on total debt as presented on the balance sheet, it could be because of an aggregation problem. In other words, users might want to treat optional renewal periods differently than fixed renewal periods, but fail to realize that the total lease liability on the balance sheet includes optional renewal periods because both items are aggregated together on the face of the balance sheet (and they fail to incorporate fully information contained in the footnotes). If so, then
one way to mitigate the effect we expect in H1 is to disaggregate recognized lease liabilities into lease obligations relating to fixed and optional renewal periods. These disaggregated amounts can be labeled to indicate that the amounts associated with the renewal periods are optional at the lessee’s discretion, consistent with Maines and McDaniel (2000), whose framework suggests that disaggregation and labeling are two important cognitive dimensions that impact how investors weigh information.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราต่อให้ตัดสินใจของบอร์ดนี้ พิจารณาวิธีการบรรเทาผลที่เราคาดหวังใน H1 ถ้าผู้ใช้ fixate ในหนี้ทั้งหมดตามที่แสดงในงบดุล อาจเป็น เพราะปัญหาการรวม ในคำอื่น ๆ ผู้ใช้อาจต้องการรักษารอบระยะเวลาต่ออายุเสริมแตกต่างกว่ารอบระยะเวลาอายุคง แต่ไม่ทราบว่า ความรับผิดตามสัญญาเช่ารวมในงบดุลรวมรอบระยะเวลาต่ออายุไม่จำเป็นเนื่องจากสินค้าทั้งสองจะรวมกันบนใบหน้างบดุล (และจะไม่รวมข้อมูลที่มีอยู่ในเชิงอรรถเต็ม) ถ้าเป็นเช่นนั้น แล้ววิธีหนึ่งที่จะบรรเทาผลที่เราคาดหวังใน H1 จะ disaggregate เช่ารับรู้หนี้สินเป็นภาระผูกพันสัญญาเช่าที่เกี่ยวข้องกับรอบระยะเวลาอายุคงที่ และไม่จำเป็น ยอดเงินเหล่านี้ disaggregated สามารถมีชื่อที่ต้องการระบุว่า ยอดเงินที่เกี่ยวข้องกับรอบระยะเวลาอายุไม่จำเป็นที่พิจารณาของ lessee สอดคล้องกับ Maines และแม็กแดเนียล (2000), กรอบแนะนำ disaggregation และติดฉลากสำคัญรับรู้ขนาดที่ว่านักลงทุนน้ำหนักข้อมูลผลกระทบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ได้รับการตัดสินใจของคณะกรรมการที่จะมาถึงจุดนี้เราต่อไปพิจารณาวิธีการที่จะบรรเทาผลกระทบที่เราคาดหวังใน H1 หากผู้ใช้ fixate หนี้ทั้งหมดตามที่แสดงในงบดุลก็อาจเป็นเพราะปัญหาการรวมตัว ในคำอื่น ๆ ที่ผู้ใช้อาจต้องการที่จะรักษาระยะเวลาการต่ออายุตัวเลือกที่แตกต่างกันกว่าระยะเวลาการต่ออายุคงที่ แต่ล้มเหลวที่จะตระหนักว่าหนี้ตามสัญญาทั้งหมดที่แสดงในงบดุลรวมถึงระยะเวลาการต่ออายุเลือกเพราะทั้งสองรายการจะรวมกันบนใบหน้าของงบดุล (และ พวกเขาล้มเหลวในการรวมข้อมูลอย่างเต็มที่ที่มีอยู่ในเชิงอรรถ) ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้ว
วิธีหนึ่งที่จะบรรเทาผลกระทบที่เราคาดหวังใน H1 คือการกระจายหนี้สินตามสัญญาเช่าได้รับการยอมรับเป็นภาระผูกพันตามสัญญาเช่าที่เกี่ยวข้องกับระยะเวลาการต่ออายุคงที่และตัวเลือก เหล่านี้ในปริมาณที่แยกจะมีป้ายเพื่อบ่งชี้ว่าจำนวนเงินที่เกี่ยวข้องกับระยะเวลาการต่ออายุเป็นตัวเลือกที่ดุลพินิจของผู้เช่าที่สอดคล้องกับ Maines และ McDaniel (2000) ที่มีกรอบแสดงให้เห็นว่าการแบ่งและการติดฉลากเป็นสองมิติองค์ความรู้ที่สำคัญที่ส่งผลกระทบต่อวิธีการที่นักลงทุนชั่งน้ำหนักข้อมูล .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ได้รับการตัดสินใจของคณะกรรมการในจุดนี้เราต่อไปพิจารณาวิธีการที่จะบรรเทาผลที่เราคาดหวังใน H1 . ถ้าผู้ใช้แก้ไขหนี้ทั้งหมดที่แสดงในงบดุล อาจเป็นเพราะปัญหาการรวมกัน ในคำอื่น ๆที่ผู้ใช้อาจต้องการที่จะรักษาระยะเวลาการต่ออายุตัวเลือกแตกต่างกันมากกว่าคงต่ออายุช่วงแต่ล้มเหลวที่จะตระหนักว่าหนี้สินเช่ารวมในงบดุลรวมถึงระยะเวลาการต่ออายุหรือไม่ เพราะทั้งสองรายการจะรวมกันบนใบหน้าของงบดุล ( และพวกเขาล้มเหลวในการรวมเต็มข้อมูลที่มีอยู่ในเชิงอรรถ ) ถ้าเป็นเช่นนั้น
วิธีหนึ่งที่จะบรรเทาผลที่เราคาดหวังใน H1 คือ disaggregate รับรู้หนี้สินภาระผูกพันที่เกี่ยวข้องกับสัญญาเช่าเป็นสัญญาเช่าระยะเวลาคงที่และการเลือก เหล่านี้ disaggregated จํานวนที่สามารถติดป้ายบ่งชี้ว่าปริมาณที่เกี่ยวข้องกับการต่ออายุระยะเวลาหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับดุลยพินิจของผู้เช่า สอดคล้องกับ เมน และ แม็คแดเนียล ( 2000 )ซึ่งแสดงให้เห็นว่า disaggregation กรอบและการติดฉลากเป็นสองมิติ ที่สำคัญการรับรู้ผลกระทบว่านักลงทุนชั่งน้ำหนักข้อมูล