I. History:Sunflower (Helianthus an

I. History:
Sunflower (Helianthus annuus L.) is one of the few crop species that originated in North America (most originated in the fertile crescent, Asia or South or Central America). It was probably a "camp follower" of several of the western native American tribes who domesticated the crop (possibly 1000 BC) and then carried it eastward and southward of North America. The first Europeans observed sunflower cultivated in many places from southern Canada to Mexico.
Sunflower was probably first introduced to Europe through Spain, and spread through Europe as a curiosity until it reached Russia where it was readily adapted. Selection for high oil in Russia began in 1860 and was largely responsible for increasing oil content from 28% to almost 50%. The high-oil lines from Russia were reintroduced into the U.S. after World War II, which rekindled interest in the crop. However, it was the discovery of the male-sterile and restorer gene system that made hybrids feasible and increased commercial interest in the crop. Production of sunflowers subsequently rose dramatically in the Great Plains states as marketers found new niches for the seeds as an oil crop, a birdseed crop, and as a human snack food. Production in these regions in the 1980s has declined mostly because of low prices, but also due to disease, insect and bird problems. Sunflower acreage is now moving westward into dryer regions; however, 85% of the North American sunflower seed is still produced in North and South Dakota and Minnesota.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

I. ประวัติ:
ทานตะวัน (Helianthus annuus L.) เป็นหนึ่งในชนิดพืชน้อยที่เป็นต้นกำเนิดในทวีปอเมริกาเหนือ (ส่วนใหญ่มาในเครสอุดม เอเชีย หรือใต้ หรืออเมริกากลาง) มันคงเป็น "ค่ายผู้ติดตาม" ของหลายชนเผ่าอเมริกันพื้นเมืองตะวันตก ที่ domesticated พืช (อาจจะ 1000 BC) แล้ว ทำ eastward และ southward ของอเมริกาเหนือ ชาวยุโรปแรกสังเกตดอกทานตะวันที่ปลูกในหลายสถานที่จากใต้แคนาดาเม็กซิโก
ทานตะวันเป็นครั้งแรกคงนำไปยุโรปผ่านทางประเทศสเปน และแพร่กระจายผ่านยุโรปเป็นความอยากรู้จนมาถึงรัสเซียซึ่งก็ดัดแปลงพร้อมด้วย เลือกน้ำมันสูงในรัสเซียเริ่มต้นใน 1860 และรับผิดชอบส่วนใหญ่สำหรับการเพิ่มปริมาณน้ำมันจาก 28% เป็นเกือบ 50% บรรทัดสูงน้ำมันจากรัสเซียถูกผลิตใหม่ในในสหรัฐอเมริกาหลังสงครามโลก ซึ่ง rekindled สนใจในพืชผล อย่างไรก็ตาม มันเป็นการค้นพบของเพศชายกอซและ restorer ยีนที่ทำลูกผสมเป็นไปได้ และเพิ่มดอกเบี้ยเชิงพาณิชย์ในการตัด ผลิตทานตะวันกุหลาบต่อมาอย่างมากในที่ราบใหญ่อเมริกาเป็นตลาดพบใหม่ตรงไหนสำหรับเมล็ด พืชน้ำมัน พืชนึง และขนมขบเคี้ยวมนุษย์อาหาร การผลิตในภูมิภาคนี้ในทศวรรษ 1980 ปฏิเสธส่วนใหญ่เนื่องจากราคาต่ำ แต่เนื่องจากโรค แมลงและนก ทานตะวัน acreage คือตอนนี้ย้ายทางตะวันตกของในภูมิภาคเป่า อย่างไรก็ตาม ยังมีผลิต 85% ของเมล็ดดอกทานตะวันอเมริกาเหนือในนอร์ท และเซาท์ดาโคตา และรัฐมินนิโซตา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

I. ประวัติ:
ทานตะวัน (Helianthus annuus L. ) เป็นหนึ่งในไม่กี่สายพันธุ์พืชที่มีถิ่นกำเนิดในทวีปอเมริกาเหนือ (ส่วนใหญ่เกิดขึ้นในเสี้ยวอุดมสมบูรณ์หรือเอเชียใต้หรืออเมริกากลาง) มันอาจจะเป็น "ค่ายสาวก" ของหลายชนเผ่าพื้นเมืองอเมริกันตะวันตกที่โดดเด่นของพืช (อาจ พ.ศ. 1000) และจากนั้นก็นำมันไปทางทิศตะวันออกและทิศใต้ของทวีปอเมริกาเหนือ ยุโรปครั้งแรกที่สังเกตดอกทานตะวันที่ปลูกในหลายสถานที่จากทางใต้ของแคนาดาไปยังเม็กซิโก
ทานตะวันอาจจะเป็นครั้งแรกไปยังยุโรปผ่านสเปนและแพร่กระจายไปทั่วยุโรปเป็นความอยากรู้จนกว่าจะถึงรัสเซียที่ได้รับการปรับตัวได้อย่างง่ายดาย การเลือกน้ำมันที่สูงในรัสเซียเริ่มในปี 1860 และส่วนใหญ่เป็นผู้รับผิดชอบในการเพิ่มปริมาณน้ำมันจาก 28% เกือบ 50% สายสูงน้ำมันจากรัสเซียได้รับการแนะนำในสหรัฐอเมริกาหลังสงครามโลกครั้งที่สองซึ่งตาลุกความสนใจในการเพาะปลูก แต่ก็คือการค้นพบยีนของระบบชายเป็นหมันและเดิมที่ทำให้ลูกผสมเป็นไปได้และดอกเบี้ยที่เพิ่มขึ้นในเชิงพาณิชย์ในการเพาะปลูก การผลิตของดอกทานตะวันก็เพิ่มขึ้นอย่างมากในรัฐ Great Plains เป็นนักการตลาดพบช่องใหม่สำหรับเมล็ดพันธุ์ที่เป็นพืชน้ำมันพืชเล็กน้อยและเป็นขนมขบเคี้ยวของมนุษย์ การผลิตในภูมิภาคนี้ในช่วงปี 1980 ที่มีการปรับตัวลดลงส่วนใหญ่เป็นเพราะราคาต่ำ แต่ยังเกิดจากโรคแมลงและนกปัญหา ดอกทานตะวันพื้นที่อยู่ในขณะนี้ย้ายไปทางทิศตะวันตกเป็นภูมิภาคเป่า; แต่ 85% ของเมล็ดทานตะวันในทวีปอเมริกาเหนือยังคงผลิตในภาคเหนือและเซาท์ดาโกตาและมินนิโซตา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประวัติผม :
( ดอกทานตะวัน Annuus L . ) เป็นหนึ่งในไม่กี่ชนิดที่ปลูกขึ้นในทวีปอเมริกาเหนือ ( ส่วนใหญ่มาในเสี้ยวอุดมสมบูรณ์เอเชียหรือใต้หรืออเมริกากลาง ) มันอาจเป็นค่าย " ผู้ตาม " ของหลาย ๆของตะวันตกอเมริกันพื้นเมืองเผ่าที่โดดเด่นพืช ( อาจจะ 1 , 000 ปีก่อนคริสตกาล ) และถือมันอยู่ทั้งทางตะวันออกและใต้ของอเมริกาชาวยุโรปชาติแรกที่พบทานตะวันปลูกหลายแห่ง จากภาคใต้ไปแคนาดาเม็กซิโก
ทานตะวันคงครั้งแรกไปยุโรปจากสเปน และแพร่กระจายผ่านยุโรปเป็นอยากรู้อยากเห็นจนไปถึงรัสเซีย ที่ถูกดัดแปลงพร้อม การเลือกใช้น้ำมันสูงในรัสเซียเริ่มในปี 1860 และได้รับส่วนใหญ่รับผิดชอบสำหรับการเพิ่มปริมาณน้ำมันจาก 28% เกือบ 50%น้ำมันสูงเส้นจากรัสเซียถูก reintroduced ในสหรัฐฯหลังสงครามโลกครั้งที่สองซึ่ง rekindled ความสนใจในพืช แต่มันคือการค้นพบของเพศชายที่เป็นหมันและซ่อมแซมระบบที่ทำให้ยีนลูกผสมเป็นไปได้และเพิ่มผลประโยชน์ทางการค้า ในพืชการผลิตกุหลาบดอกทานตะวันต่อมาอย่างมากในที่ดีรัฐในที่ราบเป็นนักการตลาดพบ niches ใหม่สำหรับเมล็ดเป็นน้ํามันพืช , เมล็ดพืชที่ให้นกกินพืชเป็นอาหาร ขนม และมนุษย์ การผลิตในภูมิภาคนี้ในช่วงปี 1980 ได้ลดลงมาก เพราะราคาต่ำ แต่ยังเนื่องจากปัญหาโรค แมลงและนก ตอนนี้ ย้ายไปทางทิศตะวันตก เป็นหน่วยวัดพื้นที่เป็นเอเคอร์ทานตะวันอบภูมิภาค อย่างไรก็ตาม85% ของเมล็ดทานตะวันอเมริกาเหนือจะยังคงผลิตในภาคเหนือและภาคใต้ดาโกต้าและมินนิโซตา .