Walkie-talkies, as they were called

Walkie-talkies, as they were called, were first developed for military use during World War II and eventually spread to public and commercial use after the war. They typically look like a telephone handset with an antenna sticking out the top with a built in speaker that can be heard by the user and anyone in close proximity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Walkie-talkies พวกเขาถูกเรียก ก่อน พัฒนาสำหรับใช้ทางการทหารในระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง และแพร่กระจายไปใช้เชิงพาณิชย์ และสาธารณะในที่สุดหลังจากสงคราม พวกเขาดูเช่นโทรศัพท์แบบ มีเสาอากาศติดออกด้านบนกับลำโพงในที่สามารถได้ยินจากผู้ใช้และคนใกล้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิทยุสื่อสารที่พวกเขาเรียกว่าได้รับการพัฒนาเป็นครั้งแรกสำหรับการใช้งานทางทหารในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองและการแพร่กระจายในที่สุดก็จะใช้ที่สาธารณะและเชิงพาณิชย์หลังสงคราม พวกเขามักจะมีลักษณะเหมือนเครื่องโทรศัพท์ที่มีเสาอากาศโผล่ออกมาด้านบนที่มีการสร้างขึ้นในลำโพงที่สามารถได้ยินโดยผู้ใช้และทุกคนในบริเวณใกล้เคียง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Walkie Talkies พวกเขาถูกเรียกว่า ถูกพัฒนาขึ้นครั้งแรกเพื่อใช้ทหารในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง และแพร่กระจายในที่สุดเพื่อใช้สาธารณะและเชิงพาณิชย์หลังจากสงคราม พวกเขามักจะดูเหมือนทางโทรศัพท์มือถือที่มีเสาอากาศยื่นออกมาด้านบนที่มีสร้างขึ้นในลำโพงที่สามารถได้ยินโดยผู้ใช้และทุกคนในบริเวณใกล้เคียง .