From a very early age, we are taugh

From a very early age, we are taught to break apart problems, to fragment the world.
This apparently makes complex tasks and subjects more manageable, but we pay a
hidden, enormous price. We can no longer see the consequences of our actions; we lose
our intrinsic sense of connection to a larger whole. When we then try to "see the big
picture," we try to reassemble the fragments in our minds, to list and organize all the
pieces. But, as physicist David Bohm says, the task is futile—similar to trying to
reassemble the fragments of a broken mirror to see a true reflection. Thus, after a while
we give up trying to see the whole altogether.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จากอายุต้นมากเราจะสอนให้สลายปัญหาที่จะ fragment โลก.
นี้เห็นได้ชัดทำให้งานที่ซับซ้อนและวิชาที่จัดการได้มากขึ้น แต่เราจ่าย
ที่ซ่อนราคามหาศาล เราไม่สามารถมองเห็นผลของการกระทำของเรา เราสูญเสีย
ความรู้สึกที่แท้จริงของเราในการเชื่อมต่อกับทั้งขนาดใหญ่ เมื่อนั้นเราจะพยายามที่จะ "มองเห็นขนาดใหญ่
ภาพ, "เราพยายามที่จะรวมกันอีกครั้งเศษในจิตใจของเราที่จะแสดงรายการและการจัดระเบียบทุก
ชิ้น แต่เป็นนักฟิสิกส์เดวิด Bohm กล่าวว่างานที่ไร้ประโยชน์คล้ายกับพยายามที่จะ
รวมกันอีกครั้งชิ้นส่วนของกระจกแตกจะเห็นภาพสะท้อนที่แท้จริง ดังนั้นหลังจากที่ในขณะ
ที่เราให้ขึ้นพยายามที่จะดูทั้งหมดโดยสิ้นเชิง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จากอายุต้นมาก เราถูกสอนให้แยกปัญหา ที่จะทำให้โลก
นี้เห็นได้ชัดว่าทำให้งานที่ซับซ้อนและวิชาที่ง่าย แต่เราจ่าย
ที่ซ่อนมหาศาลราคา เราไม่สามารถเห็นผลของการกระทำของเรา เราสูญเสีย
ความรู้สึกของเราที่แท้จริงของการเชื่อมต่อกับทั้งขนาดใหญ่ เมื่อเราพยายามที่จะ " ดูภาพใหญ่
" เราพยายามที่จะรวมกันอีกครั้ง เศษในจิตใจของเรารายการและจัดระเบียบทุกชิ้น

แต่ เป็นนักฟิสิกส์ เดวิด บอมบอกว่า งานมันไร้ประโยชน์เหมือนกับพยายาม
reassemble เศษกระจกแตกให้เห็นภาพสะท้อนที่แท้จริง ดังนั้น หลังจากที่ในขณะที่
เรายอมแพ้พยายามที่จะดูทั้งหมดทั้งหมด