6. LettersThe priests imparted rudi

6. Letters

The priests imparted rudimentary instruction to the children of the well-to-do in schools attached to the temples, as in the Roman Catholic parishes of our age.130 One high-priest, who was what we should term Minister or Secretary of Education, calls himself Chief of the Royal Stable of Instruction. 131 In the ruins of a school which was apparently part of the Ramesseum a large number of shells has been found, still bearing the lessons of the ancient pedagogue. The teachers function was to produce scribes for the clerical work of the state. To stimulate his pupils he wrote eloquent essays on the advantages of education.Give thy heart to learning, and love her like a mother, says one edifying papyrus, for there is nothing so precious as learning. Behold, says another, there is no profession that is not governed; it is only the learned man who rules himself. It is a misfortune to be a soldier, writes an early bookworm; it is a weariness to till the earth; the only happiness is to turn the heart to books during the daytime and to read during the night.132

Copy-books survive from the days of the Empire with the corrections of the masters still adorning the margins; the abundance of errors would console the modern schoolboy.133 The chief method of instruction was the dictation or copying of texts, which were written upon potsherds or limestone flakes.134 The subjects were largely commercial, for the Egyptians were the first and greatest utilitarians; but the chief topic of pedagogic discourse was virtue, and the chief problem, as ever, was discipline. Do not spend thy time in wishing, or thou wilt come to a bad end, we read in one of the copy-books. Let thy mouth read the book in thy hand; take advice from those who know more than thou dost ”this last is probably one of the oldest phrases in any language. Discipline was vigorous, and based upon the simplest principles. The youth has a back, says a euphemistic manuscript, and attends when he is beaten, . . . for the ears of the young are placed on the back. A pupil writes to his former teacher: Thou didst beat my back, and thy instructions went into my ear. That this animal-training did not always succeed appears from a papyrus in which a teacher laments that his former pupils love books much less than beer.135

Nevertheless, a large number of the temple students were graduated from the hands of the priest to high schools attached to the offices of the state treasury. There, in the first known School of Government, the young scribes were instructed in public administration. On graduating they were apprenticed to officials, who taught them through plenty of work. Perhaps it was a better way of securing and training public servants than our modern selection of them by popularity and subserviency, and the noise of the hustings. In this manner Egypt and Babylonia developed, more or less simultaneously, the earliest school-systems in history;136 not till the nineteenth century of our era was the public instruction of the young to be so well organized again.

In the higher grades the student was allowed to use paper ”one of the main items of Egyptian trade, and one of the permanent gifts of Egypt to the world. The stem of the papyrus plant was cut into strips, other strips were placed crosswise upon these, the sheet was pressed, and paper, the very stuff (and nonsense) of civilization, was made.137 How well they made it may be judged from the fact that manuscripts written by them five thousand years ago are still intact and legible. Sheets were combined into books by gumming the right edge of one sheet to the left edge of the next; in this way rolls were produced which were sometimes forty yards in length; they were seldom longer, for there were no verbose historians in Egypt. Ink, black and indestructible, was made by mixing water with soot and vegetable gums on a wooden palette; the pen was a simple reed, fashioned at the tip into a tiny brush.138

With these modern instruments the Egyptians wrote the most ancient of literatures. Their language had probably come in from Asia; the oldest specimens of it show many Semitic affinities.139 The earliest writing was apparently pictographic” an object was represented by drawing a picture of it: e.g., the word for house (Egyptian per) was indicated by a small rectangle with an opening on one of the long sides. As some ideas were too abstract to be literally pictured, pictography passed into ideography: certain pictures were by custom and convention used to represent not the objects pictured but the ideas suggested by them; so the forepart of a lion meant supremacy (as in the Sphinx), a wasp meant royalty, and a tadpole stood for thousands. As a further development along this line, abstract ideas, which had at first resisted representation, were indicated by picturing objects whose names happened to resemble the spoken words that corresponded to the ideas; so the picture of a lute came to mean not only lute, but good, because the Egyptian word-sound for lute ”nefer”resembled the word-sound for good ” nofer. Queer rebus combinations grew out of these homonyms ”words of like sound but different meanings. Since the verb to be was expressed in the spoken language by the sound khopiru, the scribe, being puzzled to find a picture for so intangible a conception, split the word into parts, kho-pi-ru, expressed these by picturing in succession a sieve (called in the spoken language khau), a mat (pi), and a mouth (ru); use and wont, which sanctify so many absurdities, soon made this strange assortment of characters suggest the idea of being. In this way the Egyptian arrived at the syllable, the syllabic sign, and the syllabary ” i.e., a collection of syllabic signs; and by dividing difficult words into syllables, finding homonyms for these, and drawing in combination the objects suggested by these syllabic sounds, he was able, in the course of time, to make the hieroglyphic signs convey almost any idea.

Only one step remained ” to invent letters. The sign for a house meant at first the word for house ” per; then it meant the sound per, or p-r with any vowel in between, as a syllable in any word. Then the picture was shortened, and used to represent the sound po, pa, pu, pe or pi in any word; and since vowels were never written, this was equivalent to having a character for P. By a like development the sign for a hand (Egyptian dot) came to mean do, da, etc., finally D; the sign for mouth (ro or ru) came to mean R; the sign for snake (zt) became Z; the sign for lake (shy) became Sh. . . . The result was an alphabet of twenty-four consonants, which passed with Egyptian and Phoenician trade to all quarters of the Mediterranean, and came down, via Greece and Rome, as one of the most precious parts of our Oriental heritage.140 Hieroglyphics are as old as the earliest dynasties; alphabetic characters appear first in inscriptions left by the Egyptians in the mines of the Sinai peninsula, variously dated at 2500 and 1500 B.C.141*

Whether wisely or not, the Egyptians never adopted a completely alphabetic writing; like modern stenographers they mingled pictographs, ideographs and syllabic signs with their letters to the very end of their civilization. This has made it difficult for scholars to read Egyptian, but it is quite conceivable that such a medley of longhand and shorthand facilitated the business of writing for those Egyptians who could spare the time to learn it. Since English speech is no honorable guide to English spelling, it is probably as difficult for a contemporary lad to learn the devious ways of English orthography as it was for the Egyptian scribe to memorize by use the five hundred hieroglyphs, their secondary syllabic meanings, and their tertiary alphabetic uses. In the course of time a more rapid and sketchy form of writing was developed for manuscripts, as distinguished from the careful sacred carvings of the monuments. Since this corruption of hieroglyphic was first made by the priests and the temple scribes, it was called by the Greeks hieratic; but it soon passed into common use for public, commercial and private documents. A still more abbreviated and careless form of this script was developed by the common people, and therefore came to be known as demotic. On the monuments, however, the Egyptian insisted on having his lordly and lovely hieroglyphic ”perhaps the most picturesque form of writing ever made.

6. Letters

The priests imparted rudimentary instruction to the children of the well-to-do in schools attached to the temples, as in the Roman Catholic parishes of our age.130 One high-priest, who was what we should term Minister or Secretary of Education, calls himself Chief of the Royal Stable of Instruction. 131 In the ruins of a school which was apparently part of the Ramesseum a large number of shells has been found, still bearing the lessons of the ancient pedagogue. The teachers function was to produce scribes for the clerical work of the state. To stimulate his pupils he wrote eloquent essays on the advantages of education.Give thy heart to learning, and love her like a mother, says one edifying papyrus, for there is nothing so precious as learning. Behold, says another, there is no profession that is not governed; it is only the learned man who rules himself. It is a misfortune to be a soldier, writes an early bookworm; it is a weariness to till the earth; the only happiness is to turn the heart to books during the daytime and to read during the night.132

Copy-books survive from the days of the Empire with the corrections of the masters still adorning the margins; the abundance of errors would console the modern schoolboy.133 The chief method of instruction was the dictation or copying of texts, which were written upon potsherds or limestone flakes.134 The subjects were largely commercial, for the Egyptians were the first and greatest utilitarians; but the chief topic of pedagogic discourse was virtue, and the chief problem, as ever, was discipline. Do not spend thy time in wishing, or thou wilt come to a bad end, we read in one of the copy-books. Let thy mouth read the book in thy hand; take advice from those who know more than thou dost ”this last is probably one of the oldest phrases in any language. Discipline was vigorous, and based upon the simplest principles. The youth has a back, says a euphemistic manuscript, and attends when he is beaten, . . . for the ears of the young are placed on the back. A pupil writes to his former teacher: Thou didst beat my back, and thy instructions went into my ear. That this animal-training did not always succeed appears from a papyrus in which a teacher laments that his former pupils love books much less than beer.135

Nevertheless, a large number of the temple students were graduated from the hands of the priest to high schools attached to the offices of the state treasury. There, in the first known School of Government, the young scribes were instructed in public administration. On graduating they were apprenticed to officials, who taught them through plenty of work. Perhaps it was a better way of securing and training public servants than our modern selection of them by popularity and subserviency, and the noise of the hustings. In this manner Egypt and Babylonia developed, more or less simultaneously, the earliest school-systems in history;136 not till the nineteenth century of our era was the public instruction of the young to be so well organized again.

In the higher grades the student was allowed to use paper ”one of the main items of Egyptian trade, and one of the permanent gifts of Egypt to the world. The stem of the papyrus plant was cut into strips, other strips were placed crosswise upon these, the sheet was pressed, and paper, the very stuff (and nonsense) of civilization, was made.137 How well they made it may be judged from the fact that manuscripts written by them five thousand years ago are still intact and legible. Sheets were combined into books by gumming the right edge of one sheet to the left edge of the next; in this way rolls were produced which were sometimes forty yards in length; they were seldom longer, for there were no verbose historians in Egypt. Ink, black and indestructible, was made by mixing water with soot and vegetable gums on a wooden palette; the pen was a simple reed, fashioned at the tip into a tiny brush.138

With these modern instruments the Egyptians wrote the most ancient of literatures. Their language had probably come in from Asia; the oldest specimens of it show many Semitic affinities.139 The earliest writing was apparently pictographic” an object was represented by drawing a picture of it: e.g., the word for house (Egyptian per) was indicated by a small rectangle with an opening on one of the long sides. As some ideas were too abstract to be literally pictured, pictography passed into ideography: certain pictures were by custom and convention used to represent not the objects pictured but the ideas suggested by them; so the forepart of a lion meant supremacy (as in the Sphinx), a wasp meant royalty, and a tadpole stood for thousands. As a further development along this line, abstract ideas, which had at first resisted representation, were indicated by picturing objects whose names happened to resemble the spoken words that corresponded to the ideas; so the picture of a lute came to mean not only lute, but good, because the Egyptian word-sound for lute ”nefer”resembled the word-sound for good ” nofer. Queer rebus combinations grew out of these homonyms ”words of like sound but different meanings. Since the verb to be was expressed in the spoken language by the sound khopiru, the scribe, being puzzled to find a picture for so intangible a conception, split the word into parts, kho-pi-ru, expressed these by picturing in succession a sieve (called in the spoken language khau), a mat (pi), and a mouth (ru); use and wont, which sanctify so many absurdities, soon made this strange assortment of characters suggest the idea of being. In this way the Egyptian arrived at the syllable, the syllabic sign, and the syllabary ” i.e., a collection of syllabic signs; and by dividing difficult words into syllables, finding homonyms for these, and drawing in combination the objects suggested by these syllabic sounds, he was able, in the course of time, to make the hieroglyphic signs convey almost any idea.

Only one step remained ” to invent letters. The sign for a house meant at first the word for house ” per; then it meant the sound per, or p-r with any vowel in between, as a syllable in any word. Then the picture was shortened, and used to represent the sound po, pa, pu, pe or pi in any word; and since vowels were never written, this was equivalent to having a character for P. By a like development the sign for a hand (Egyptian dot) came to mean do, da, etc., finally D; the sign for mouth (ro or ru) came to mean R; the sign for snake (zt) became Z; the sign for lake (shy) became Sh. . . . The result was an alphabet of twenty-four consonants, which passed with Egyptian and Phoenician trade to all quarters of the Mediterranean, and came down, via Greece and Rome, as one of the most precious parts of our Oriental heritage.140 Hieroglyphics are as old as the earliest dynasties; alphabetic characters appear first in inscriptions left by the Egyptians in the mines of the Sinai peninsula, variously dated at 2500 and 1500 B.C.141*

Whether wisely or not, the Egyptians never adopted a completely alphabetic writing; like modern stenographers they mingled pictographs, ideographs and syllabic signs with their letters to the very end of their civilization. This has made it difficult for scholars to read Egyptian, but it is quite conceivable that such a medley of longhand and shorthand facilitated the business of writing for those Egyptians who could spare the time to learn it. Since English speech is no honorable guide to English spelling, it is probably as difficult for a contemporary lad to learn the devious ways of English orthography as it was for the Egyptian scribe to memorize by use the five hundred hieroglyphs, their secondary syllabic meanings, and their tertiary alphabetic uses. In the course of time a more rapid and sketchy form of writing was developed for manuscripts, as distinguished from the careful sacred carvings of the monuments. Since this corruption of hieroglyphic was first made by the priests and the temple scribes, it was called by the Greeks hieratic; but it soon passed into common use for public, commercial and private documents. A still more abbreviated and careless form of this script was developed by the common people, and therefore came to be known as demotic. On the monuments, however, the Egyptian insisted on having his lordly and lovely hieroglyphic ”perhaps the most picturesque form of writing ever made.

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

6. ตัวอักษรปุโรหิต imparted rudimentary สอนเด็ก ๆ ของ well-to-do ในโรงเรียนกับวัด ใน parishes โรมันคาทอลิกของหนึ่งปุโรหิต เจ้าอะไรเราควรระยะรัฐมนตรี หรือเลขานุการงานการศึกษา เรียกตัวเอง ของเรา age.130 หัวหน้าของที่มั่นคงของราโชวาท 131 ในซากปรักหักพังของโรงเรียนซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของ Ramesseum จำนวนเปลือกหอยขนาดใหญ่เห็นได้ชัด พบ ยังคง แบกบท pedagogue โบราณ ครู s ฟังก์ชันการ ผลิตภาพสำหรับงานเสมียนของรัฐได้ เพื่อกระตุ้นนักเรียนของเขา เขาเขียนเรียง eloquent บนข้อดีของการศึกษา ให้หัวใจพระองค์เรียนรู้ และรักเธอเหมือนแม่ กล่าวว่า พาไพรัส edifying หนึ่ง สำหรับไม่มีสิ่งใดที่ล้ำค่าเพื่อเป็นการเรียนรู้ เถิด กล่าวว่า อื่นมีอาชีพไม่เป็นไม่ไป เพียงเรียนรู้คนกฎตัวเองได้ เป็นเรื่องให้ ทหาร เขียน bookworm เป็นต้น จึงภายไปจนถึงโลก ความสุขเท่านั้นคือ การเปิดห้องสมุดในช่วงเวลากลางวัน และอ่านในระหว่างการ night.132สำเนาสมุดบัญชีที่อยู่รอดจากวันของจักรวรรดิมีการแก้ไขแบบยังคง adorning ขอบ ข้อผิดพลาดมากมายที่จะคอนโซล schoolboy.133 ทันสมัยที่ถูกวิธีหัวหน้าสอนการเขียนหรือคัดลอกข้อความ ซึ่งเขียนขึ้นเมื่อ potsherds หรือหินปูน flakes.134 มีเรื่องพาณิชย์ส่วนใหญ่ ในอียิปต์ถูก utilitarians แรก และมากที่สุด แต่หัวข้อสำคัญของวาทกรรม pedagogic คุณธรรม และปัญหาหัวหน้า เช่นเคย มีระเบียบวินัย ใช้เวลาพระองค์ประสงค์ หรือพระองค์ทูลมาท้ายดี เราอ่านในหนังสือสำเนาอย่างใดอย่างหนึ่ง ให้ปากเจ้าอ่านหนังสือในมือพระองค์ ใช้คำแนะนำจากผู้รู้มากกว่าพระองค์เพคะ "นี้สุดท้ายอาจเป็นหนึ่งวลีเก่าแก่ที่สุดในภาษาใด ๆ วินัยคึกคัก และตามหลักการที่ง่ายที่สุด เยาวชนมีความ ฉบับ euphemistic กล่าวว่า และเน้นเมื่อเขาถูกตี,...สำหรับหูของหนุ่มสาวที่อยู่ด้านหลัง นักเรียนเขียนครูเดิม: พระองค์ didst ชนะหลัง และคำแนะนำเจ้าเดินเข้าไปในหูของฉัน ปรากฏว่า สัตว์ฝึกได้ไม่เสมอได้สำเร็จจากกระดาษพาไพรัสที่ครู laments ที่ นักเรียนของเขาอดีตรักหนังสือมากน้อยกว่า beer.135อย่างไรก็ตาม จำนวนนักเรียนวัดได้ศึกษาจากมือของปุโรหิตสูงโรงเรียนกับสำนักงานคลังรัฐ มี ในแรกรู้จักโรงเรียนของรัฐบาล ภาพสาวถูกสั่งในราชการ ในการจบการศึกษา จะถูก apprenticed การเจ้าหน้าที่ ที่สอนให้พวกเขาผ่านงานมากมาย บางทีมันเป็นวิธีที่ดีกว่าการรักษาความปลอดภัยและการฝึกอบรมประชาชนข้าราชการกว่าเราเลือกที่ทันสมัยของพวกเขาโดยความนิยม และ subserviency และเสียงรบกวนของการ hustings ในลักษณะนี้ อียิปต์และบาบิโลเนีย พัฒนา น้อยพร้อม โรงเรียนระบบแรกสุดในประวัติศาสตร์ 136 ถึงศตวรรษของยุคเราไม่ถูกสอนสาธารณะของหนุ่มสาวให้ดีจัดอีกในเกรดสูงกว่า นักเรียนที่ได้รับอนุญาตให้ใช้กระดาษ "หนึ่งของรายการหลักของค้าอียิปต์ และเป็นหนึ่งของขวัญถาวรอียิปต์เพื่อโลก ต้นกำเนิดของพืชกระดาษพาไพรัสที่ตัดเป็นแถบ แถบอื่น ๆ ถูกวางขวางตามนี้ กดแผ่น และ กระดาษ มากสิ่ง (และเหลวไหล) ของอารยธรรม เป็นวิธีที่ดีที่พวกเขาทำ made.137 อาจตัดสินจากต้นฉบับที่เขียน โดยพวกเขาห้าหมื่นปียังคงสภาพสมบูรณ์ และสามารถเข้าใจความจริง แผ่นที่รวมเป็นเล่ม โดยขอบด้านขวาของแผ่นงานหนึ่งไปยังขอบซ้ายของหน้า gumming วิธีนี้ ม้วนผลิตซึ่งบางครั้งสี่สิบหลาความยาว พวกเขาไม่ใคร่ยาว สำหรับมีนักประวัติศาสตร์ไม่ verbose ในอียิปต์ ทำ โดยผสมน้ำฟุ้งและเหงือกผักบนแผ่นไม้ หมึก ทำลาย และสีดำ ปากกาถูกกกง่าย แบบที่แนะนำที่เป็น brush.138 เล็ก ๆด้วยเครื่องมือทันสมัยเหล่านี้ คนอียิปต์เขียนโบราณมากที่สุดของ literatures ภาษาของพวกเขาก็คงมาจากเอเชีย ไว้เป็นตัวอย่างที่เก่าแก่ที่สุดของมันแสดง affinities.139 เซมิติกมากมายแรกสุดเขียนเห็นได้ชัด pictographic"วัตถุถูกแสดง โดยการวาดรูปของมัน: เช่น คำบ้าน (อียิปต์ต่อ) ถูกตามรูปสี่เหลี่ยมขนาดเล็กด้วยการเปิดหนึ่งด้านยาว เป็นความคิดบางอย่างได้นามธรรมเกินไปจะเป็นอักษรภาพ pictography ผ่านเข้าสู่ ideography: บางภาพได้ โดยการกำหนดเองและการประชุมที่ใช้แทนความคิดแนะนำพวกเขา แต่ไม่วัตถุภาพ forepart สิงห์หมาย มไหศวรรย์ (ในสฟิงค์), wasp หมายถึง ได้รับสิทธิ และลูกอ๊อดที่อยู่ในหลักพัน เป็นการพัฒนาเพิ่มเติมตามรายการนี้ ความคิดนามธรรม ซึ่งมีที่แสดง resisted แรก ถูกบ่งชี้ โดย picturing วัตถุชื่อเกิดขึ้นคล้ายคำพูดที่ corresponded ความคิด ดังนั้น ภาพของลูทมาหมายถึง ไม่ ลูท แต่ที่ดี เพราะคำเสียงอียิปต์สำหรับลูท "nefer" คล้ายกับเสียงคำดี "nofer ชุด rebus แปลก ๆ ที่เกิดขึ้นจากนี้ homonyms "คำเช่นความหมายที่แตกต่างกัน แต่เสียง เนื่องจากกริยาจะถูกแสดงในภาษาที่พูด โดยเสียง khopiru สไครบ์ กำลังพิศวงเพื่อค้นหารูปภาพไม่มีตัวตนดังนั้นการคิด คำแบ่งส่วน คอปิ-ru แสดงโดย picturing ทยอยตะแกรงที่ (เรียกว่าใน khau ภาษาพูด), พรม (ปี่), และ เป็นปาก (ru); ใช้และเคยชิน ที่ sanctify ไร้สาระมาก เร็วทำแปลกจัดประเภทนี้ตัวแนะนำความคิดในการ วิธีนี้ ที่อียิปต์ถึงพยางค์ เข้าสู่ระบบ syllabic และพยางค์ "เช่น คอลเลกชันของป้าย syllabic โดยแบ่งคำยากพยางค์ หา homonyms เหล่านี้ และวัตถุรูปวาดในชุดแนะนำนี้เสียง syllabic เขา ในหลักสูตรของเวลา ต้อง hieroglyphic สัญญาณถ่ายทอดทุกความคิดขั้นตอนเดียวเท่านั้นที่ยังคง "เพื่อ สร้างตัวอักษร เครื่องหมายสำหรับบ้านตั้งใจ ในตอนแรกคำบ้าน "ต่อ แล้ว หมายความว่า เสียงต่อ หรือ p-r กับสระใด ๆ ในระหว่าง เป็นตัวสะกดในคำ รูปภาพถูกตัดให้สั้นลง แล้วใช้แทนเสียงปอ ป่า pu, pe หรือปี่ในคำ และเนื่องจากไม่เคยเขียน สระนี้ก็เท่ากับมีอักขระสำหรับพี ด้วยเช่นการ พัฒนาเครื่องมือ (จุดอียิปต์) สำหรับมาหมายโด ดา ฯลฯ ในที่สุด D เครื่องหมายสำหรับปาก (ro หรือ ru) มาหมายความว่า R Z กลายเป็นเครื่องหมายสำหรับงู (zt) เครื่องหมายสำหรับเล (อาย) กลายเป็น ดี... ผลเป็นตัวอักษรของพยัญชนะ ยี่สิบสี่ ที่ผ่านกับการค้าที่อียิปต์ และฟินิเชียไปไตรมาสทั้งหมดของ มาลง กรีซและโรม เป็นส่วนสุดของ heritage.140 ของโอเรียนเต็ล Hieroglyphics เก่าราชวงศ์เก่า อักษรปรากฏครั้งแรกในจารึกจากอียิปต์ในเหมืองแร่ของคาบสมุทรไซนาย เพิ่มลงใน B.C.141* 2500 และ 1500ว่าอย่างชาญฉลาด หรือ ไม่ อียิปต์ไม่เคยนำมาใช้เขียนตัวอักษรทั้งหมด เช่น stenographers ทันสมัย พวกเขาสำราญ pictographs ชนิด และอาการ syllabic ด้วยตัวอักษรของพวกเขาจะสุดทางของอารยธรรมของพวกเขา นี้ได้ทำให้มันยากสำหรับนักวิชาการอ่านอียิปต์ แต่ก็ค่อนข้างหลากหลายที่เช่น medley เป็น longhand และย่ออำนวยความสะดวกธุรกิจเขียนสำหรับคนเหล่านั้นที่สามารถเจียดเวลาไปเรียนมัน เนื่องจากเสียงภาษาอังกฤษ แนะนำการสะกดภาษาอังกฤษไม่น่าเลื่อมใส ได้คงเป็นการยากสำหรับลาดร่วมสมัยเพื่อเรียนรู้วิธีการคดเคี้ยวของอังกฤษ orthography แนะนำสไครบ์อียิปต์ท่องจำ โดยใช้ hieroglyphs ห้าร้อย ความหมาย syllabic รอง และตติยตัวอักษรใช้ ในหลักสูตรของเวลา มากขึ้นอย่างรวดเร็ว และกิ๊กแบบที่เขียนถูกพัฒนาขึ้นสำหรับเป็น as distinguished from แกะสลักศักดิ์สิทธิ์ระวังของอนุสาวรีย์ ตั้งแต่ก่อนทำความเสียหายนี้ของ hieroglyphic ปุโรหิตและพวกธรรมาจารย์วัด มีเรียก โดยกรีก hieratic แต่มันผ่านเข้ามาในเอกสาร พาณิชย์ และเอกชนทั่วไปใช้เร็ว ๆ นี้ แบบย่อยังคงเพิ่ม ความสะเพร่าของสคริปต์นี้ถูกพัฒนา โดยบุคคลทั่วไป แล้วจึง มาเรียก demotic บนอนุสาวรีย์ ไร อียิปต์ที่ยืนยัน hieroglyphic โรงแรม และน่ารักของเขาต้องมี "บางทีมากแบบเขียนที่เคยทำ

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

6. จดหมายปุโรหิตแก่การเรียนการสอนพื้นฐานให้กับเด็กของดีที่ต้องทำในโรงเรียนที่แนบมากับวัดในขณะที่ตำบลโรมันคาทอลิกage.130 หนึ่งของเรานักบวชสูงซึ่งเป็นสิ่งที่เราควรระยะรัฐมนตรีหรือเลขานุการ การศึกษาเรียกตัวเองว่าหัวหน้า Stable รอยัลการเรียนการสอน ?? 131 ในซากปรักหักพังของโรงเรียนซึ่งเป็นที่เห็นได้ชัดว่าเป็นส่วนหนึ่งของ Ramesseum จำนวนมากของเปลือกหอยที่ได้รับพบว่ายังคงแบกบทเรียนของครูโบราณ ฟังก์ชั่นครู ?? s คือการผลิตกรานสำหรับงานธุรการของรัฐ เพื่อกระตุ้นให้นักเรียนของเขาที่เขาเขียนเรียงความฝีปากกับข้อได้เปรียบของ education.Give ใจของเจ้าที่จะเรียนรู้และรักเธอเหมือนแม่กล่าวว่าหนึ่งสั่งสอนกก ?? สำหรับมีอะไรที่มีค่าเพื่อการเรียนรู้ ?? ดูเถิดกล่าวอีก ?? มีอาชีพที่ไม่ได้ควบคุม; มันเป็นเพียงชายคนที่ได้เรียนรู้ผู้ปกครองตัวเอง มันเป็นความโชคร้ายที่จะเป็นทหารที่เขียนหนอนหนังสือต้น; มันเป็นความเหนื่อยล้าไปจนถึงแผ่นดิน; ความสุขเพียงอย่างเดียวคือ ?? ที่จะเปิดหัวใจกับหนังสือในช่วงเวลากลางวันและการอ่านในช่วง night.132 คัดลอกจากหนังสืออยู่รอดวันของเอ็มไพร์ที่มีการแก้ไขของโทยังประดับประดาขอบ; ความอุดมสมบูรณ์ของข้อผิดพลาดจะปลอบใจ schoolboy.133 ทันสมัยวิธีการเรียนการสอนหัวหน้าเป็นคำสั่งหรือการคัดลอกข้อความที่ถูกเขียนขึ้นเมื่อเศษหม้อหรือหินปูน flakes.134 กลุ่มตัวอย่างเป็นเชิงพาณิชย์ส่วนใหญ่สำหรับชาวอียิปต์เป็นครั้งแรกและยิ่งใหญ่ที่สุด utilitarians; แต่หัวข้อหัวหน้าของวาทกรรมที่สอนเป็นคุณธรรมและปัญหาที่เกิดขึ้นเป็นหัวหน้าเช่นเคยเป็นระเบียบวินัย ?? ไม่ใช้เวลาของท่านที่ประสงค์หรือท่านจะมาถึงจุดจบที่ไม่ดีเราอ่านในหนังสือเล่มหนึ่งของสำเนาที่ ?? ให้ปากของท่านอ่านหนังสืออยู่ในมือของเจ้า ใช้คำแนะนำจากผู้ที่รู้มากกว่าเจ้า "ที่ผ่านมานี้อาจเป็นหนึ่งในวลีที่เก่าแก่ที่สุดในภาษาใด ๆ วินัยเป็นแข็งแรงและอยู่บนพื้นฐานของหลักการที่ง่ายที่สุด ?? เยาวชนที่มีกลับต้นฉบับอ่อนหวานกล่าวว่า ?? และเข้าร่วมเมื่อเขาพ่ายแพ้ . . สำหรับหูของหนุ่มสาวจะถูกวางไว้ที่ด้านหลัง ศิษย์เขียนไปยังอดีตครูของเขา ?? พระองค์ทรงชนะหลังของฉันและคำแนะนำของท่านเข้าไปในหูของฉัน ที่สัตว์การฝึกอบรมนี้ไม่เคยประสบความสำเร็จจะปรากฏขึ้นจากต้นกกที่ครูไม่วายว่านักเรียนเก่าของเขารักหนังสือมากน้อยกว่า beer.135 อย่างไรก็ตามจำนวนมากของวัดที่นักเรียนได้จบการศึกษาจากมือของพระสงฆ์ให้กับโรงเรียนสูง ที่แนบมากับสำนักงานคลังของรัฐที่ มีในครั้งแรกที่โรงเรียนของรัฐบาลกรานหนุ่มได้รับคำสั่งในการบริหารราชการ จบการศึกษาเมื่อวันที่พวกเขาได้รับการฝึกให้เจ้าหน้าที่ผู้สอนให้พวกเขาผ่านความอุดมสมบูรณ์ของการทำงาน บางทีมันอาจจะเป็นวิธีที่ดีกว่าการรักษาความปลอดภัยและการฝึกอบรมข้าราชการกว่าเลือกที่ทันสมัยของเราของพวกเขาโดยความนิยมและ subserviency และเสียง hustings ที่ ในลักษณะอียิปต์และบิพัฒนานี้มากหรือน้อยพร้อมกันเร็วระบบโรงเรียนในประวัติศาสตร์. 136 ไม่ได้จนถึงศตวรรษที่สิบเก้าในยุคของเราคือการเรียนการสอนของประชาชนหนุ่มสาวที่จะได้รับการจัดให้ดีอีกครั้งในเกรดที่สูงขึ้นของนักเรียนได้รับอนุญาตให้ใช้กระดาษ "หนึ่งในรายการหลักของการค้าอียิปต์และหนึ่งในของขวัญที่ถาวรของอียิปต์ไปทั่วโลก ต้นกำเนิดของพืชต้นกกที่ถูกตัดเป็นเส้นแถบอื่น ๆ ที่ถูกวางขวางอยู่บนเหล่านี้แผ่นถูกกดและกระดาษ, สิ่งที่มาก (และเรื่องไร้สาระ) ของอารยธรรมเป็น made.137 วิธีที่ดีที่พวกเขาทำมันอาจจะได้รับการตัดสินจาก ความจริงที่ว่าต้นฉบับที่เขียนโดยพวกเขาห้าพันปีที่ผ่านมาจะยังคงเหมือนเดิมและชัดเจน แผ่นถูกรวมกันเป็นหนังสือโดยทากาวขอบด้านขวาของแผ่นเดียวไปที่ขอบด้านซ้ายของถัดไป ในม้วนด้วยวิธีนี้มีการผลิตซึ่งบางครั้งก็สี่สิบหลายาว; พวกเขาแทบจะไม่ได้อีกต่อไปสำหรับการไม่มีประวัติศาสตร์อย่างละเอียดในอียิปต์ หมึกสีดำและทำลายที่ถูกสร้างขึ้นโดยการผสมน้ำที่มีเขม่าควันและเหงือกผักบนจานไม้; ปากกาเป็นกกง่าย fashioned ที่ปลายเป็น brush.138 เล็ก ๆด้วยเครื่องมือที่ทันสมัยเหล่านี้ชาวอียิปต์เขียนเก่าแก่ที่สุดของวรรณกรรม ภาษาของพวกเขาอาจจะมาจากเอเชีย ตัวอย่างที่เก่าแก่ที่สุดของมันแสดงยิวหลาย affinities.139 เขียนที่เก่าแก่ที่สุดคือวาดเขียนเห็นได้ชัดว่า "วัตถุที่เป็นตัวแทนโดยการวาดภาพของมันเช่นคำว่าบ้าน (อียิปต์ต่อ) ถูกแสดงเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าขนาดเล็กที่มีการเปิดที่หนึ่ง ด้านยาว ในฐานะที่เป็นความคิดบางอย่างเป็นนามธรรมเกินไปที่จะภาพตัวอักษร pictography ผ่านเข้าสู่ ideography: ภาพบางอย่างได้โดยที่กำหนดเองและการประชุมใช้แทนไม่ได้วัตถุในภาพ แต่ความคิดที่เสนอโดยพวกเขา; เพื่อให้ส่วนหน้าของสิงโตหมายถึงอำนาจสูงสุด (ในขณะที่สฟิงซ์) ซึ่งเป็นตัวต่อหมายถึงเจ้านายและลูกกบยืนอยู่เป็นพัน ๆ ในฐานะที่เป็นการพัฒนาต่อไปตามแนวนี้ความคิดนามธรรมซึ่งมีที่ต่อต้านการแสดงครั้งแรกที่ถูกระบุโดย picturing วัตถุที่มีชื่อคล้ายกับที่เกิดขึ้นกับคำพูดที่ตรงกับความคิดนั้น เพื่อให้ภาพของกีตาร์มาจะหมายถึงไม่เพียง แต่พิณ แต่ดีเพราะอียิปต์คำเสียงพิณ "nefer" คล้ายกับคำพูดเสียงดี "nofer แปลกรวมกันทายคำหรือวลีงอกออกมาจาก homonyms เหล่านี้ "คำพูดของเสียงเหมือน แต่ความหมายต่างกัน ตั้งแต่คำกริยาที่จะได้แสดงออกในภาษาพูดโดย khopiru เสียงเลขาถูกงงงวยที่จะหาภาพมาไม่มีตัวตนความคิดแยกคำออกเป็นชิ้นส่วนค้อ-ปี่-RU แสดงเหล่านี้โดยการถ่ายภาพในการสืบทอด ตะแกรง (เรียกในภาษาพูด khau) เสื่อ (ปี่) และปาก (RU); ใช้และเคยชินซึ่งเหลวไหลบริสุทธิ์จำนวนมากดังนั้นในเร็ว ๆ นี้ทำให้การแบ่งประเภทนี้แปลกของตัวละครที่แสดงให้เห็นความคิดของการเป็น ด้วยวิธีนี้อียิปต์มาถึงที่พยางค์ที่พยางค์สัญญาณและพยางค์ "คือคอลเลกชันของสัญญาณพยางค์นั้น และโดยการหารคำยากเข้าไปในพยางค์หา homonyms สำหรับเหล่านี้และการวาดภาพในการรวมกันวัตถุที่แนะนำโดยเสียงพยางค์เหล่านี้เขาก็สามารถในหลักสูตรของเวลาที่จะทำให้สัญญาณอียิปต์ถ่ายทอดเกือบความคิดใด ๆ . เพียงขั้นตอนหนึ่งที่ยังคงอยู่ " การประดิษฐ์ตัวอักษร เข้าสู่ระบบสำหรับบ้านในตอนแรกความหมายคำว่าบ้าน "ต่อ; แล้วมันมีความหมายต่อเสียงหรือราคากับสระในระหว่างที่เป็นพยางค์ในคำใด ๆ จากนั้นภาพที่สั้นลงและใช้แทนเสียง PO, PA, ปู, PE หรือปี่ในคำใด ๆ และตั้งแต่สระไม่เคยเขียนนี้ก็เท่ากับว่าจะมีตัวอักษรสำหรับพีริมการพัฒนาเช่นการเข้าสู่ระบบสำหรับมือ (อียิปต์ dot) มาหมายถึงการทำดา ฯลฯ ในที่สุด D; ป้ายปาก (RO หรือหรุ) เข้ามาจะหมายถึง R; เข้าสู่ระบบสำหรับงู (ZT) กลายเป็น Z; ป้ายทะเลสาบ (ขี้อาย) กลายเป็น Sh . . . ผลที่ได้คือตัวอักษรยี่สิบสี่พยัญชนะที่ผ่านกับการค้าอียิปต์และเซียนการไตรมาสทั้งหมดของทะเลเมดิเตอร์เรเนียนและเสด็จลงมาผ่านทางกรีซและโรมเป็นหนึ่งในชิ้นส่วนที่มีค่าที่สุดของ Hieroglyphics heritage.140 โอเรียนเต็ลของเราจะเป็น เดิมเป็นราชวงศ์ที่เก่าแก่ที่สุด; ตัวหนังสือปรากฏครั้งแรกในจารึกซ้ายโดยชาวอียิปต์ในเหมืองของคาบสมุทรซีนายวันนานัปการที่ 2,500 และ 1,500 BC141 * ไม่ว่าจะเป็นอย่างชาญฉลาดหรือไม่ชาวอียิปต์ไม่เคยนำมาใช้ในการเขียนตัวอักษรสมบูรณ์; เช่นเดียวกับที่พวกเขา stenographers ทันสมัยผสมแผนภูมิ ideographs และสัญญาณพยางค์ที่มีตัวอักษรของพวกเขาให้มากที่สุดของอารยธรรมของพวกเขา นี้ได้ทำให้มันเป็นเรื่องยากสำหรับนักวิชาการที่จะอ่านอียิปต์ แต่มันค่อนข้างเป็นไปได้ว่าการผสมของตัวหนังสือและชวเลขการอำนวยความสะดวกทางธุรกิจของการเขียนสำหรับชาวอียิปต์ผู้ที่จะขอเวลาที่จะเรียนรู้มัน ตั้งแต่การพูดภาษาอังกฤษไม่ได้เป็นคู่มือเกียรติที่จะสะกดคำภาษาอังกฤษก็อาจเป็นเรื่องยากสำหรับเด็กหนุ่มที่ร่วมสมัยที่จะเรียนรู้วิธีที่คดเคี้ยวของอักขรวิธีภาษาอังกฤษว่ามันเป็นอาลักษณ์อียิปต์ในการจดจำจากการใช้ห้าร้อยกราฟฟิคความหมายพยางค์ที่สองของพวกเขาและ ใช้ตัวอักษรของพวกเขาในระดับอุดมศึกษา ในหลักสูตรของเวลาเป็นรูปแบบมากขึ้นอย่างรวดเร็วและสมบูรณ์ของการเขียนได้รับการพัฒนาสำหรับต้นฉบับที่เป็นแตกต่างไปจากความระมัดระวัง ?? แกะสลักศักดิ์สิทธิ์ ?? อนุสาวรีย์ เนื่องจากความเสียหายของอียิปต์นี้ถูกสร้างขึ้นครั้งแรกโดยพระสงฆ์และวัดธรรมาจารมันถูกเรียกโดยชาวกรีก hieratic; แต่มันก็ผ่านไปเร็ว ๆ นี้ในการใช้งานร่วมกันสำหรับประชาชนเอกสารเชิงพาณิชย์และภาคเอกชน ยังคงรูปแบบย่อมากขึ้นและความประมาทของสคริปต์นี้ได้รับการพัฒนาโดยคนทั่วไปและดังนั้นจึงมาเป็นที่รู้จักในฐานะประชาชน เมื่อวันที่อนุเสาวรีย์ แต่อียิปต์ยืนยันว่าเขามีความสง่างามและน่ารักอียิปต์ "อาจจะเป็นรูปแบบที่งดงามที่สุดของการเขียนที่เคยทำ

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

6 . ตัวอักษร

ปุโรหิต imparted พื้นฐานการเรียนการสอนเพื่อลูกหลานของผู้มีอันจะกินในสังกัดวัด เป็นโรมันคาทอลิกในตำบลของ age.130 ของเราหนึ่งมหาปุโรหิต ผู้ซึ่งเป็นสิ่งที่เราควรเสนาคำ หรือเลขานุการของการศึกษา เรียกตัวเองว่าหัวหน้าของมั่นคงฯ สอนไม่ใช่เล่นไปในซากปรักหักพังของโรงเรียนซึ่งเป็น apparently ส่วนหนึ่งของ ramesseum จํานวนของหอยได้พบยังคงมีบทเรียนของอาจารย์โบราณ ครู คือ จุดเด่นของฟังก์ชันการผลิตอาลักษณ์สำหรับงานธุรการ ของรัฐ เพื่อกระตุ้นให้นักเรียนเขียนเรียงความของเขา เขามีในข้อดีของการศึกษา ให้หัวใจของท่านที่จะเรียนและรักเค้าเหมือนแม่กล่าวว่า หนึ่ง ต้นกก / จำเริญเติบโตขึ้น , มันไม่มีอะไรมีค่ามาก เช่น การเรียนรู้ / เห็นบอกว่าอีก / ไม่มีอาชีพที่ไม่ปกครอง ; มันเป็นเพียงมนุษย์ เรียนที่ปกครองตัวเอง มันเป็นโชคร้ายที่เป็นทหาร เขียนเป็นหนอนหนังสือก่อน มันคือความเหน็ดเหนื่อย ให้โลก ความสุขเพียง / เปิดหัวใจหนังสือตอนกลางวัน และอ่านในช่วงเวลากลางคืน ครับ

หนังสือคัดลอกรอดจากวันของจักรวรรดิที่มีการแก้ไขของเจ้านายยังประดับประดาขอบ ; ความอุดมสมบูรณ์ของข้อผิดพลาดจะคอนโซลที่ทันสมัย schoolboy.133 วิธีสอน คือ การเขียนตามคำบอกของหัวหน้าหรือคัดลอกข้อความที่เขียนไว้บน potsherds หรือหินปูน flakes.134 จำนวนเชิงพาณิชย์ไปสำหรับชาวอียิปต์เป็น utilitarians แรกและยิ่งใหญ่ที่สุด แต่หัวข้อหัวหน้าของอาจารย์วาทกรรมคือคุณธรรม และปัญหาใหญ่ที่เคย คือวินัย / ไม่เสียเวลาของท่าน ที่ต้องการ หรือท่านจะมาสิ้นสุดที่ไม่ดี เราอ่านในสำเนาหนังสือ / ให้ปากของท่านอ่าน หนังสือในมือของเจ้า

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.