The Speckled Band 1 Helen's StoryAt

The Speckled Band
1
Helen's Story
At the time of this story, I was still living at my friend Sherlock Holmes's flat in Baker Street in London. Very early one morning, a young woman, dressed in black,
came to see us. She looked tired and unhappy, and her face was very white. 'I'm afraid! Afraid of death, Mr Holmes!' she cried. 'Please help me! I'm not thirty
yet and look at my grey hair! I'm so afraid!'
Very early one morning, a young woman, dressed in black, came to see us.
2
'Just sit down and tell us your story,' said Holmes kindly.
'My name is Helen Stoner,' she began, 'and I live with my stepfather, Dr Grimesby Roylott, near a village in the country. His family was once very rich, but they had no money when my stepfather was born. So he studied to be a doctor, and went out to India. He met and married my mother there, when my sister Julia and I were very young. Our father was dead, you see.'
'Your mother had some money, perhaps?' asked Sherlock Holmes.
'Oh yes, mother had a lot of money, so my stepfather wasn't poor any more.'
'Tell me more about him, Miss Stoner,' said Holmes.
'Well, he's a violent man. In India he once got angry with his Indian servant and killed him! He had to go to prison because of that, and then we all came back to England. Mother died in an accident eight years ago. So my stepfather got all her money, but if Julia or I marry, he must pay us £250 every year.'
'And now you live with him in the country,' said Holmes.
'Yes, but he stays at home and never sees anybody, Mr Holmes!' answered Helen Stoner. 'He's more and more violent now, and sometimes has fights with the people from the village. Everybody's afraid of him now, and they run away when they see him. And they're also afraid of his Indian wild animals which
3
The Speckled Band
run freely around the garden. A friend sends them to him from India. And the animals are not the only wild things in the garden; there are also gipsies. My stepfather likes these wild people, and they can come and go where they like. Poor Julia and I had very unhappy lives. We had no servants. They always left because they were afraid of my stepfather, and we had to do all the work in the house. Julia was only thirty when she died, and her hair was already grey, like my hair now.'
'When did she die?' asked Sherlock Holmes.
'She died two years ago, and that's why I'm here. We never met anybody in the country, but sometimes we visited some of my family who live near London. There Julia met a young man who asked to marry her. My stepfather agreed, but soon after this she died.' Miss Stoner put her hand over her eyes and cried for a minute.
Sherlock Holmes was listening with his eyes closed, but now he opened them and looked at Helen Stoner.
'Tell me everything about her death,' he said.
'I can remember it all very well. It was a terrible time!' she answered. 'Our three bedrooms are all downstairs. First there is my stepfather's room. Julia's room is next to his, and my room is next to Julia's. The rooms all have windows on the garden side of the house, and doors which open into the corridor. One evening our stepfather was smoking his strong Indian
4
cigarettes in his room. Julia couldn't sleep because she could smell them in her room, so she came into my room to talk to me. Before she went back to bed, she said to me, "Helen, have you ever heard a whistle in the middle of the night?"
I was surprised. "No," I said.
"It's strange," she said. "Sometimes I hear a whistle, but I don't know where it comes from. Why don't you hear it?"
I laughed and said, "I sleep better than you do." So Julia went to her room, and locked the door after her.' 'Why did you lock your doors?' asked Sherlock
Holmes.
'We were afraid of the wild animals, and the gipsies,'
she answered.
'Please go on,' said Holmes.
'I couldn't sleep that night. It was a very stormy
night, with a lot of wind and rain. Suddenly I heard a woman's scream. It was my sister's voice. I ran into the corridor, and just then I heard a whistle, and a minute later the sound of falling metal. I didn't know what it was. I ran to my sister's door. She opened it and fell to the ground. Her face was white and afraid, and she was crying, "Help me, help me, Helen, I'm ill, I'm dying!" I put my arms around her, and she cried out in a terrible voice: "Helen! Oh my God, Helen! It was the band! The speckled band!" She wanted to say more, but she couldn't. I called my stepfather, who tried to
5
My sister's face was white and afraid, and she was crying.'
help her, but we could do nothing. And so my dear, dear sister died.'
'Are you sure about the whistle and the sound of falling metal?' asked Holmes.
'I think so,' answered Helen. 'But it was a very wild, stormy night. Perhaps I made a mistake. The police couldn't understand why my sister died. Her door was locked and nobody could get into her room. They didn't find any poison in her body. And what was "the speckled band"? Gipsies wear something like that round their necks. I think she died because she was so afraid, but I don't know what she was afraid of. Perhaps it was the gipsies. What do you think, Mr Holmes?'
6
Holmes thought for a minute. 'Hmm,' he said. 'That is a difficult question. But please go on.'
'That was two years ago,' Helen Stoner said. 'I have been very lonely without my sister, but a month ago a dear friend asked me to marry him. My stepfather has
agreed, and so we're going to marry soon. But two days ago I had to move to my sister's old bedroom, because some men are mending my bedroom wall, and
last night I heard that whistle again! I ran out of the
house immediately and came to London to ask for your help. Please help me, Mr Holmes! I don't want to die like Julia!'
'We must move fast,' said Holmes. 'If we go to your house today, can we look at these rooms? But your stepfather must not know.'
'He's in London today, so he won't see you. Oh thank you, Mr Holmes, I feel better already

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วงออกน้ำตาล 1 เรื่องราวของเฮเลนในเรื่องนี้ ผมยังนั่งเล่นที่เพื่อนเชอร์ล็อกโฮลมส์ของแบนในถนนเบเกอร์ในกรุงลอนดอน มากหนึ่งเช้า สาว แต่งชุดดำมาให้เรา เธอดูเหนื่อย และไม่มีความสุข และใบหน้าของเธอขาวมาก ' ฉันกลัว กลัวตาย โฮลมส์นาย!' เธอร้อง "ช่วยฉัน ฉันไม่สามสิบดู ได้ และที่ผมสีเทา ฉันกลัว!'มากหนึ่งเช้า หญิงสาว แต่งชุดดำ มาให้เรา2"เพียงแค่นั่งลง และบอกเรื่องราวของคุณ กล่าวว่า โฮลมส์กรุณา"ชื่อของฉันคือ เฮเลนสโตเนอร์ เธอเริ่ม, ' และฉันอยู่กับฉันพ่อ ดร. Grimesby Roylott ใกล้หมู่บ้านในประเทศ ครอบครัวคือเมื่อรวยมาก แต่พวกเขาไม่มีเงินเมื่อพ่อของฉันเกิด ดังนั้นเขาเรียนเป็น แพทย์ และไปอินเดีย เขาได้พบ และแต่งงานแม่ของฉัน เมื่อจูเลียน้องสาวของฉันและตอนเด็ก ๆ มาก คุณพระบิดาของเราก็ตาย มองเห็น ''แม่มีเงินบางอย่าง บางที ' ขอเชอร์ล็อกโฮลมส์' โอ้ ใช่ แม่มีเงิน จำนวนมากดังนั้นพ่อของฉันไม่ดีอีก ''บอกฉันเพิ่มเติมเกี่ยวกับเขา นางสาวสโตเนอร์ กล่าวว่า โฮลมส์' ดี เขาเป็นคนที่มีความรุนแรง ในอินเดีย เขาครั้งเดียวแค่โกรธกับเจ้าอินเดีย และฆ่าเขา เขาต้องไปติดคุกเนื่องจากการที่ แล้ว เราทั้งหมดกลับมาอังกฤษ แม่เสียชีวิตในอุบัติเหตุเมื่อ 8 ปีที่ผ่านมา พ่อของฉันมีเงินทั้งหมดของเธอ แต่ถ้าจูเลียหรือฉันแต่งงานกับ เขาต้องจ่ายเรา £250 ทุกปี.''และตอน นี้คุณอยู่กับเขาในประเทศ กล่าวว่า โฮลมส์' ใช่ แต่เขาอยู่ที่บ้าน และไม่เคยเห็นใคร โฮลมส์นาย!' ตอบโตเนอร์เฮเลน ' เขาจะรุนแรงมากขึ้น และบางครั้งมีการต่อสู้กับผู้คนจากหมู่บ้าน ทุกคนกลัวเขาขณะนี้ และพวกเขาวิ่งหนีเมื่อพวกเขาเห็นเขา และพวกเขากำลังยังกลัวสัตว์ป่าของอินเดียซึ่ง3 วงออกน้ำตาลทำงานได้อย่างอิสระรอบสวน เพื่อนส่งไปจากอินเดีย และสัตว์ไม่ใช่สิ่งเฉพาะป่าสวน นอกจากนี้ยังมี gipsies พ่อของฉันชอบคนป่าเหล่านี้ และพวกเขาสามารถ มาที่พวกเขาชอบ จูเลียไม่ดีและผมมีความสุขมากชีวิต เราข้าราชการไม่ได้ เหลือพวกเขาเสมอ เพราะพวกเขากลัวพ่อของฉัน และเราได้ทำงานทั้งหมดในบ้าน จูเลียได้เพียงสามสิบเมื่อตาย และผมของเธอได้แล้วสีเทา เหมือนผมตอนนี้ ''เมื่อไม่เธอตาย ' ขอเชอร์ล็อกโฮลมส์' ตายเมื่อสองปีที่ผ่านมา และที่ว่าทำไมผมที่นี่ เราไม่เคยพบใครในประเทศ แต่บางครั้งเราเข้าเยี่ยมชมบางครอบครัวที่อาศัยอยู่ใกล้กับลอนดอน มีจูเลียได้พบชายหนุ่มที่ต้องแต่งงานกับเธอ ตกลงพ่อของฉัน แต่หลังจากนี้ ตาย.' นางสาวสโตเนอร์ใส่มือของเธอผ่านดวงตาของเธอ และร้องในหนึ่งนาทีเชอร์ล็อกโฮลมส์ฟัง ด้วยตาของเขาปิด แต่ตอนนี้เขาเปิดออก และมองเฮเลนสโตเนอร์'บอกฉันทุกอย่างเกี่ยวกับการตายของเธอ เขากล่าวว่า' ฉันสามารถจำดีทั้งหมดได้ มันเป็นเวลาที่น่ากลัว!' เธอตอบ ' เราสามห้องนอนอยู่ชั้นล่างทั้งหมด ครั้งแรก เป็นห้องของพ่อของฉัน ห้องพักของจูเลียอยู่ติดกับเขา และห้องที่อยู่ติดกับของจูเลีย ห้องพักทั้งหมดมี windows ทางด้านสวนในบ้าน และประตูซึ่งเปิดเป็นทางการ พ่อของเราตอนเย็นหนึ่งถูกสูบบุหรี่อินเดียของเขาแข็งแรง4บุหรี่ในห้องพัก จูเลียไม่สามารถนอนหลับได้เนื่องจากเธอได้กลิ่นนั้นในห้องของเธอ เพื่อเธอมาถึงห้องของฉันพูดกับฉัน ก่อนที่เธอไปนอน เธอบอกให้ฉัน "เฮเลน คุณเคยได้ยินนกหวีดกลางดึก"ผมประหลาดใจ ว่า "ไม่"ก็แปลก เธอกล่าว "บางครั้งผมได้ยินเสียงนกหวีด แต่ไม่ทราบก็ ทำไมไม่คุณได้ยินมัน"ฉันหัวเราะ และกล่าว ว่า "ฉันนอนดีกว่าคุณ" จูเลียเดินไปที่ห้องของเธอ และล็อคประตูหลังจากเธอ ' 'ทำไมไม่คุณล็อคประตูของคุณ "ถามเชอร์ล็อกโฮลมส์'เรากลัวสัตว์ป่า และ gipsies,'เธอตอบ'โปรดไป กล่าวว่า โฮลมส์' ฉันไม่นอนคืนนี้ มีพายุมากกลางคืน มีลมและฝน ทันใดนั้นผมได้ยินผู้หญิงร้อง มันเป็นเสียงของน้อง ผมวิ่งมาทางเดิน และเพียงแล้ว ฉันได้ยินนกหวีด และนาทีต่อมาเสียงของโลหะลดลง ฉันไม่รู้ว่าสิ่งที่มันเป็น ฉันวิ่งไปที่ประตูของน้อง เธอเปิด และตกลงไปพื้นดิน ใบหน้าของเธอคือสีขาว และกลัว และเธอได้ ร้องไห้ "ช่วยฉัน ช่วย เฮเลน ผมไม่ ฉันกำลังตาย" ฉันใส่แขนรอบเธอ และเธอร้องในเสียงที่น่ากลัว: "เฮเลน โอ้ พระเจ้า เฮเลน ก็วง หมายเหตุวง" เธออยากพูดมาก แต่เธอไม่ ผมเรียกว่าพ่อของฉัน ที่พยายาม5 ใบหน้าของน้องสาวของฉันเป็นสีขาว และกลัว และเธอได้ร้องไห้ "ช่วยให้เธอ แต่เราสามารถทำอะไร และเพื่อ ให้น้องรัก รักตาย.''คุณแน่ใจเกี่ยวกับนกหวีดเสียงของโลหะลดลงหรือไม่' ถามโฮลมส์'ฉันคิดอย่างนั้น ตอบเฮเลน ' แต่มันคืนมากป่า พายุ บางทีฉันทำผิด ตำรวจไม่สามารถเข้าใจเหตุผลการเสียชีวิตของน้อง ประตูของเธอถูกล็อค และไม่มีใครสามารถเข้าห้องของเธอ พวกเขาไม่พบพิษใด ๆ ในร่างกายของเธอ และสิ่งที่เป็น "วงเหตุ" หรือไม่ Gipsies สวมใส่ได้อย่างเช่นที่รอบคอของพวกเขา ผมคิดว่า เธอเสียชีวิต เพราะเธอกลัว แต่ไม่รู้ว่าเธอกลัว บางทีก็ gipsies สิ่งที่คุณคิดว่า นายโฮลมส์?'6โฮลมส์คิดเป็นนาที 'อืมม เขากล่าว ' นั่นคือคำถามที่ยากขึ้น แต่กรุณาไป 'สโตเนอร์เฮเลนกล่าวว่า 'ที่ถูกสองปี ' ฉันเคยเหงามากไม่ มีน้องสาวของฉัน แต่เดือนที่ผ่านมาเพื่อนรักขอฉันแต่งงานกับเขา พ่อของฉันได้ตกลง และดัง นั้นเรากำลังจะแต่งงานเร็ว ๆ นี้ แต่สองวันที่ผ่านมาผมจะไปห้องนอนเก่าของน้องสาวของฉัน เพราะบางคนมี mending ผนังห้องนอนของฉัน และเมื่อคืนผมได้ยินนกหวีดดังอีก ฉันวิ่งออกมาจากการบ้านทันทีและมายังลอนดอนเพื่อขอความช่วยเหลือของคุณ กรุณาช่วยฉัน นายโฮลมส์ ไม่อยากตายเช่นจูเลีย!''เราต้องย้ายอย่างรวดเร็ว กล่าวว่า โฮลมส์ ' ถ้าเราไปที่บ้านของคุณวันนี้ เรามีความในห้องนี้ แต่ไม่ต้องรู้ว่าพ่อของคุณ '' กำลังในลอนดอนปัจจุบัน ดังนั้นเขาจะเห็นคุณ โอ้ ขอบคุณคุณ นายโฮลมส์ ฉันรู้สึกดีขึ้นแล้ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วงจุดด่างดำ
1
เรื่องราวของเฮเลนในช่วงเวลาของเรื่องนี้ที่ผมยังมีชีวิตอยู่ที่เพื่อนของฉัน Sherlock Holmes ของแบนในถนนเบเกอร์ในกรุงลอนดอน มากในช่วงต้นเช้าวันหนึ่งหญิงสาวในชุดสีดำมาดูเรา เธอดูเหนื่อยและไม่มีความสุขและใบหน้าของเธอเป็นสีขาวมาก 'ฉันเกรงว่า! กลัวความตายนายโฮล์มส์ ' เธอร้องไห้. 'โปรดช่วยฉัน! ฉันไม่สามสิบและยังมองไปที่ผมสีเทาของฉัน! ฉันกลัวมาก! 'ต้นมากในเช้าวันหนึ่งหญิงสาวในชุดสีดำมาดูเรา. 2' แค่นั่งลงและบอกเล่าเรื่องราวของคุณกล่าวว่าโฮล์มส์กรุณา. 'ชื่อของฉันคือเฮเลนสโตเนอร์' เธอ เริ่ม 'และฉันอยู่กับพ่อเลี้ยงของฉันดร Grimesby Roylott ใกล้หมู่บ้านในประเทศ ครอบครัวของเขาครั้งหนึ่งเคยเป็นที่อุดมไปด้วยมาก แต่พวกเขาไม่มีเงินเมื่อพ่อเลี้ยงของฉันเกิด ดังนั้นเขาศึกษาจะเป็นหมอและก็ออกไปยังประเทศอินเดีย เขาได้พบและแต่งงานกับแม่ของฉันมีเมื่อน้องสาวของจูเลียของฉันและฉันยังเด็กมาก พ่อของเราตายไปแล้วคุณจะเห็น. '' คุณแม่มีเงินบางส่วนอาจ? ' ถาม Sherlock Holmes. 'โอ้ใช่แม่มีเงินเป็นจำนวนมากเพื่อให้พ่อเลี้ยงของฉันไม่ได้ไม่ดีใด ๆ เพิ่มเติม.' 'บอกฉันเพิ่มเติมเกี่ยวกับเขามิสสโตเนอร์' กล่าวว่าโฮล์มส์. 'ดีเขาเป็นคนที่มีความรุนแรง ในประเทศอินเดียครั้งหนึ่งเขาเคยโกรธกับคนรับใช้ของเขาและอินเดียฆ่าเขา! เขาต้องไปเข้าคุกเพราะการที่แล้วที่เราทุกคนกลับมาถึงอังกฤษ แม่เสียชีวิตในอุบัติเหตุแปดปีที่ผ่าน ดังนั้นพ่อเลี้ยงของฉันมีเงินทั้งหมดของเธอ แต่ถ้าจูเลียหรือฉันแต่งงานกับเขาจะต้องจ่ายเงินให้เรา 250 £ทุกปี. '' และตอนนี้คุณอยู่กับเขาในประเทศที่กล่าวว่าโฮล์มส์. ใช่ แต่เขาอยู่ที่บ้านและไม่เคย เห็นใครนายโฮล์มส์ ' ตอบเฮเลนสโตเนอร์ 'เขาเป็นมากขึ้นและมีความรุนแรงมากขึ้นในขณะนี้และบางครั้งมีการต่อสู้กับผู้คนจากหมู่บ้าน ทุกคนกลัวของเขาในขณะนี้และพวกเขาวิ่งหนีไปเมื่อพวกเขาเห็นเขา และพวกเขายังกลัวของสัตว์ป่าเขาที่อินเดีย3 วง Speckled ทำงานได้อย่างอิสระรอบสวน เพื่อนส่งพวกเขาไปเขามาจากประเทศอินเดีย และสัตว์ที่มีไม่ใช่สิ่งเดียวในป่าสวน; นอกจากนี้ยังมี gipsies พ่อเลี้ยงของฉันชอบคนป่าเหล่านี้และพวกเขาสามารถมาและไปที่พวกเขาต้องการ แย่จูเลียและผมก็มีความสุขมากในชีวิต เรามีคนรับใช้ไม่ได้ พวกเขามักจะเหลือเพราะพวกเขากลัวพ่อเลี้ยงของฉันและเราต้องทำทุกอย่างในบ้าน จูเลียเป็นเพียงสามสิบเมื่อเธอตายและผมของเธอเป็นสีเทาอยู่แล้วเช่นเดียวกับผมในขณะนี้. '' เมื่อเธอไม่ตาย? ' ถาม Sherlock Holmes. 'เธอเสียชีวิตเมื่อสองปีที่ผ่านมาและที่ว่าทำไมฉันอยู่ที่นี่ เราไม่เคยพบใครในประเทศ แต่บางครั้งที่เราไปเยือนบางส่วนของครอบครัวที่อาศัยอยู่ใกล้ลอนดอน มีจูเลียได้พบกับชายหนุ่มคนหนึ่งถามว่าจะแต่งงานกับเธอ พ่อเลี้ยงของฉันที่ตกลงกัน แต่ไม่นานหลังจากที่เธอเสียชีวิต. นางสาวสโตเนอร์ใส่มือของเธอมากกว่าดวงตาของเธอและร้องไห้นาที. เชอร์ล็อกโฮล์มส์ได้ฟังด้วยดวงตาของเขาปิด แต่ตอนนี้เขาเปิดให้พวกเขาและมองไปที่เฮเลนสโตเนอร์. 'บอกฉันทุกอย่างที่เกี่ยวกับการตายของเธอ "เขากล่าว." ผมจำได้ มันทั้งหมดเป็นอย่างดี มันเป็นช่วงเวลาที่น่ากลัว! เธอตอบ 'สามห้องนอนของเรามีทุกชั้นล่าง ครั้งแรกที่มีห้องพักพ่อเลี้ยงของฉัน ห้องจูเลียอยู่ถัดไปของเขาและห้องของฉันอยู่ติดกับจูเลีย ห้องพักทั้งหมดมีหน้าต่างด้านข้างสวนของบ้านและประตูที่เปิดเข้าไปในทางเดิน เย็นวันหนึ่งพ่อเลี้ยงของเราได้รับการสูบบุหรี่ของอินเดียที่แข็งแกร่ง4 สูบบุหรี่ในห้องของเขา จูเลียนอนไม่หลับเพราะเธอได้กลิ่นพวกเขาในห้องของเธอเพื่อให้เธอเข้ามาในห้องของฉันที่จะพูดคุยกับผม ก่อนที่เธอจะเดินกลับไปที่เตียงเธอบอกกับผมว่า "เฮเลนคุณเคยได้ยินเสียงนกหวีดในช่วงกลางของคืนหรือไม่" ฉันรู้สึกประหลาดใจ "ไม่" ผมพูดว่า. "มันแปลก ๆ " เธอกล่าว "บางครั้งผมได้ยินเสียงนกหวีด แต่ผมไม่ทราบว่าที่มาจาก. ทำไมคุณไม่ได้ยินเสียงหรือไม่" ฉันหัวเราะและกล่าวว่า "ผมนอนหลับดีขึ้นกว่าที่คุณทำ." ดังนั้นจูเลียเดินไปที่ห้องของเธอและล็อคประตูหลังจากที่เธอ. ทำไมคุณไม่ล็อคประตูของคุณ? ถามเชอร์ล็อกโฮล์มส์. "เรากลัวของสัตว์ป่าและ gipsies ว่า 'เธอตอบ.' โปรดไปที่ 'กล่าวว่าโฮล์มส์.' ฉันไม่สามารถนอนหลับได้ในคืนนั้น มันเป็นพายุมากกลางคืนที่มีจำนวนมากของลมและฝน ทันใดนั้นได้ยินเสียงกรีดร้องผมของผู้หญิงคนหนึ่ง มันเป็นเสียงของน้องสาวของฉัน ฉันวิ่งเข้าไปในทางเดินและเพียงแล้วฉันได้ยินเสียงนกหวีดและนาทีต่อมาเสียงของโลหะลดลง ผมไม่ทราบว่ามันคืออะไร ฉันวิ่งไปที่ประตูน้องสาวของฉัน เธอเปิดมันและล้มลงกับพื้น ใบหน้าของเธอเป็นสีขาวและกลัวและเธอก็ร้องไห้ "ช่วยฉันช่วยฉันเฮเลนฉันป่วยฉันกำลังจะตาย!" ฉันใส่แขนของฉันรอบตัวเธอและเธอก็ร้องออกมาด้วยเสียงที่น่ากลัว "!!!! เฮเลนโอ้พระเจ้าเฮเลนมันเป็นวงดนตรีวงจุดด่างดำ" เธออยากจะพูดมากขึ้น แต่เธอก็ไม่สามารถ ฉันเรียกว่าพ่อเลี้ยงของฉันที่พยายามจะ5 ใบหน้าน้องสาวของฉันเป็นสีขาวและกลัวและเธอก็ร้องไห้. ช่วยเธอ แต่เราไม่สามารถทำอะไร และเพื่อให้ฉันรักน้องสาวที่รักเสียชีวิต. '' คุณแน่ใจเกี่ยวกับการเป่านกหวีดเสียงของโลหะลดลง? โฮล์มส์ถาม. 'ฉันคิดอย่างนั้น' เฮเลนตอบ แต่มันเป็นป่ามากในคืนที่มีพายุ บางทีผมอาจจะทำผิดพลาด ตำรวจไม่เข้าใจว่าทำไมน้องสาวของฉันเสียชีวิต ประตูของเธอถูกขังอยู่และไม่มีใครจะได้รับเข้ามาในห้องของเธอ พวกเขาไม่พบสารพิษในร่างกายของเธอใด ๆ และสิ่งที่เป็น "วงจุดด่างดำ"? Gipsies สวมใส่สิ่งที่ต้องการที่รอบคอของพวกเขา ฉันคิดว่าเธอเสียชีวิตเพราะเธอกลัวมาก แต่ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่เธอกลัว บางทีมันอาจจะเป็น gipsies คุณคิดอย่างไรนายโฮล์มส์ '6 โฮล์มส์คิดว่าสำหรับนาที 'อืม' เขากล่าวว่า 'นั่นเป็นคำถามที่ยาก แต่โปรดไปใน. '' นั่นเป็นเวลาสองปีที่ผ่านมา 'เฮเลนสโตเนอร์กล่าวว่า 'ฉันได้รับโดดเดี่ยวมากโดยไม่ต้องน้องสาวของฉัน แต่เดือนที่ผ่านมาเพื่อนรักถามฉันจะแต่งงานกับเขา พ่อเลี้ยงของฉันได้ตกลงกันและอื่น ๆ ที่เรากำลังจะแต่งงานกับเร็ว ๆ นี้ แต่สองวันที่ผ่านมาผมต้องย้ายไปที่ห้องนอนเก่าของน้องสาวของฉันเพราะผู้ชายบางคนมีการแก้ไขผนังห้องนอนของฉันและคืนที่ผ่านมาผมได้ยินเสียงนกหวีดอีกครั้ง! ฉันวิ่งออกมาจากบ้านทันทีและมาถึงกรุงลอนดอนเพื่อขอความช่วยเหลือของคุณ โปรดช่วยฉันนายโฮล์มส์! ฉันไม่ต้องการที่จะตายเช่นจูเลีย! '' เราจะต้องย้ายอย่างรวดเร็ว 'โฮล์มส์กล่าวว่า ถ้าเราไปที่บ้านของคุณในวันนี้เราสามารถมองไปที่ห้องพักเหล่านี้หรือไม่ แต่พ่อเลี้ยงของคุณจะต้องไม่ทราบ. '' เขาอยู่ในกรุงลอนดอนในวันนี้ดังนั้นเขาจะไม่เห็นคุณ โอ้ขอบคุณคุณนายโฮล์มส์ผมรู้สึกดีขึ้นแล้ว