DeMars follows the partners three s

DeMars follows the partners three steps beyond that circumscribed
notion of the conventional NGO network offered by pluralist scholars.
First, he shows how all color revolutions address and recruit security
actors in the police, military, and intelligence bureaucracies to abandon
the dictator and side with the revolution, either actively or passively.
This observation seriously undermines the flawed premise of pluralist
and globalist theory, as well as some definitions of global governance,
that network actors must believe and advocate common norms, and
maintain visible and mutual ties. Second, for the Serbian case, DeMars
shows that public advocacy by NGOs and diplomats from the United
States, Britain and other EU member states was acknowledged by all
observers as action within the network, but that parallel support
operations by military and intelligence actors from the same governments were ignored. Finally, DeMars follows the partners to delineate
comprehensive responses mounted by Russia, China, Iran and their
allies to neutralize future color revolutions, especially since 2005. These
authoritarian counter-networks are centrally and hierarchically organized, and so do not function as true decentralized networks. However,
they counter the color revolutions comprehensively across all modalities of the network, by mobilizing fake NGOs, anti-democratic
youth movements, UN Security Council vetoes, new regional IGOs,
election monitoring agencies, ideology, and websites.
DeMars argues that the most interesting politics usually happens
outside the normative harmony of the publicly visible network. He shows
that scholars who stop investigating the network when they run out
of homogeneous actors help to conceal the full politics of the
network.
In all these empirical cases, NGOs are revealed as partnering profligately with a heterogeneous array of societal and political partners.
These encounters are where the politics can be found. Some NGOs are
transformed by their encounter with a country or region, and transform it in return. Yet other NGO networks preside over stable situations, contrary to their transformative mandates. The actual effect of a
network is not predictable from the intentions articulated through the
network’s common norms. Instead, the consequences are negotiated and
renegotiated in contentious interactions among partners that often carry
various overt and latent agendas. The most interesting politics is often
revealed by probing both the political and societal partners of NGOs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

DeMars นี้พันธมิตรสามขั้นตอนเกินที่อ้างแนวคิดของเครือข่ายองค์กรพัฒนาเอกชนทั่วไปโดยนักวิชาการ pluralistครั้งแรก เขาแสดงวิธีทุกสีรอบความปลอดภัยผู้สมัครและที่อยู่ในตำรวจ ทหาร และปัญญา bureaucracies สละเผด็จการและด้านการปฏิวัติ การแข็งขัน หรือเฉย ๆสังเกตนี้ทำลายสถานที่ตั้งข้อผิดพลาดของ pluralist อย่างจริงจังและทฤษฎี globalist เป็นบางคำนิยามของการกำกับดูแลสากลที่ต้องเชื่อ และสนับสนุนบรรทัดฐานทั่วไป นักแสดงเครือข่าย และรักษาความสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน และมองเห็นได้ สำหรับกรณีเซอร์เบีย DeMars 2แสดงที่รณรงค์สาธารณะ โดย Ngo และทูตจากสหรัฐอเมริกา สหราชอาณาจักรและประเทศสมาชิก EU อื่น ๆ ถูกยอมรับ โดยทั้งหมดผู้สังเกตการณ์เป็นการกระทำภายในเครือข่าย แต่ที่สนับสนุนขนานการดำเนินงาน โดยนักแสดงทหารและข่าวกรองจากรัฐบาลเดียวกันถูกละเว้น ในที่สุด DeMars ต่อคู่ค้าการ delineateตอบครอบคลุมกำหนด ด้วยอิหร่านรัสเซีย จีน และของพวกเขาพันธมิตรเพื่อต่อต้านการปฏิวัติสี โดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่ 2005 เหล่านี้เครือข่ายคัดค้านเผด็จการต่าง ๆ ใจกลางเมือง และตามลำดับชั้นการจัดระเบียบ และดังนั้น ไม่ได้ทำงานเป็นเครือข่ายแบบกระจายศูนย์ที่แท้จริง อย่างไรก็ตามพวกเขานับปฏิวัติสีครอบคลุมทั้งรังสีทั้งหมดของเครือข่าย โดยฟเวอร์ปลอม Ngo ประชาธิปไตยต้านเคลื่อนไหวเยาวชน มนตรีความไม่ยอมรับ IGOs ภูมิภาคใหม่การเลือกตั้งตรวจสอบหน่วยงาน อุดมการณ์ และเว็บไซต์DeMars ระบุว่า การเมืองน่าสนใจที่สุดมักจะเกิดนอกความสามัคคีกฎเกณฑ์ของเครือข่ายสาธารณะสามารถมองเห็น เขาแสดงที่นักวิชาการที่หยุดการตรวจสอบเครือข่ายเมื่อเรียกใช้ออกนักแสดงเหมือนช่วยอำพรางการเมืองเต็มรูปแบบของการเครือข่ายในทุกกรณีเชิงประจักษ์เหล่านี้ Ngo จะถูกเปิดเผยเป็นการร่วมมือกับพันธมิตรทางการเมือง และสังคมที่หลากหลายแตกต่างกัน profligatelyพบเหล่านี้เป็นที่สามารถพบการเมือง มีบางองค์กรพัฒนาเอกชนเปลี่ยน โดยพวกเขาพบกับประเทศ หรือภูมิภาค และแปลงมันกลับมาใน ยัง เครือข่าย NGO เป็นประธานผ่านสถานการณ์ที่มั่นคง ขัดกับเอกสารที่มีการเปลี่ยนแปลง ผลที่แท้จริงของการเครือข่ายไม่สามารถคาดเดาได้จากความตั้งใจที่ชัดเจนผ่านการบรรทัดฐานทั่วไปของเครือข่าย แทน เจรจาผล และเจรจาต่อรองในการโต้เถียงโต้ตอบระหว่างคู่ค้าที่มักจะมีวาระแจ่มแจ้ง และแฝงต่าง ๆ การเมืองน่าสนใจที่สุดมักจะเป็นเปิดเผย โดยละเอียดทั้งคู่ค้าทางการเมือง และสังคมขององค์กรพัฒนาเอกชน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Demars ดังนี้พันธมิตรสามขั้นตอนเกินกว่าที่ circumscribed
ความคิดของเครือข่ายองค์กรพัฒนาเอกชนทั่วไปที่นำเสนอโดยนักวิชาการพหุ.
ครั้งแรกที่เขาแสดงให้เห็นว่าทุกการปฏิวัติสีที่อยู่และรับสมัครรักษาความปลอดภัย
นักแสดงในตำรวจทหารและการปกครองหน่วยสืบราชการลับที่จะละทิ้ง
เผด็จการและด้านข้างด้วย การปฏิวัติอย่างใดอย่างหนึ่งหรืออย่างแข็งขันอดทน.
ข้อสังเกตนี้อย่างจริงจังทำลายหลักฐานข้อบกพร่องของพหุ
ทฤษฎีและโลกาเช่นเดียวกับคำจำกัดความของการกำกับดูแลระดับโลกบางส่วน
ว่านักแสดงต้องเชื่อเครือข่ายและสนับสนุนบรรทัดฐานร่วมกันและ
รักษาความสัมพันธ์ที่มองเห็นและร่วมกัน ประการที่สองสำหรับกรณีที่เซอร์เบีย Demars
แสดงให้เห็นว่าการสนับสนุนของประชาชนโดยองค์กรพัฒนาเอกชนและนักการทูตจากประเทศ
สหรัฐอเมริกา, สหราชอาณาจักรและอื่น ๆ ที่ประเทศสมาชิกสหภาพยุโรปได้รับการยอมรับโดยทั้งหมด
สังเกตการณ์เป็นการกระทำภายในเครือข่าย แต่ที่สนับสนุนขนาน
การดำเนินงานโดยทหารและหน่วยสืบราชการลับนักแสดงจาก รัฐบาลเดียวกันถูกละเลย สุดท้าย Demars ดังนี้คู่ค้าในการวิเคราะห์
การตอบสนองที่ครอบคลุมติดตั้งโดยรัสเซีย, จีน, อิหร่านและพวกเขา
พันธมิตรเพื่อต่อต้านการปฏิวัติสีในอนาคตโดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่ปี 2005 เหล่า
เผด็จการเคาน์เตอร์เครือข่ายส่วนกลางและลำดับชั้นจัดระเบียบและจึงไม่ทำงานเครือข่ายการกระจายอำนาจเป็นจริง . อย่างไรก็ตาม
พวกเขาตอบโต้การปฏิวัติสีกว้างทั่วรังสีทั้งหมดของเครือข่ายโดยการระดมองค์กรพัฒนาเอกชนปลอมต่อต้านประชาธิปไตย
เคลื่อนไหวเยาวชนคณะมนตรีความมั่นคง vetoes ใหม่ในภูมิภาค IGOs,
หน่วยงานตรวจสอบการเลือกตั้งอุดมการณ์และเว็บไซต์.
Demars ระบุว่าที่น่าสนใจที่สุด การเมืองมักจะเกิดขึ้น
นอกสามัคคีเชิงบรรทัดฐานของเครือข่ายที่ปรากฏต่อสาธารณชน เขาแสดงให้เห็น
ว่านักวิชาการที่หยุดการตรวจสอบเครือข่ายเมื่อพวกเขาหมด
ของนักแสดงที่เป็นเนื้อเดียวกันช่วยในการปกปิดการเมืองเต็มรูปแบบของ
เครือข่าย.
ในทุกกรณีเหล่านี้ประจักษ์เอ็นจีโอจะถูกเปิดเผยเป็นพันธมิตรอีลุ่ยฉุยแฉกกับอาร์เรย์ที่แตกต่างกันของคู่ค้าทางสังคมและการเมือง.
การเผชิญหน้าเหล่านี้ เป็นที่ที่สามารถพบได้การเมือง เอ็นจีโอบางคนมี
การเปลี่ยนแปลงโดยการเผชิญหน้าของพวกเขากับประเทศหรือภูมิภาคและแปลงมันในทางกลับกัน แต่เครือข่ายองค์กรพัฒนาเอกชนอื่น ๆ เป็นประธานในสถานการณ์ที่มีความเสถียรตรงกันข้ามกับเอกสารที่กระแสของพวกเขา ผลกระทบที่เกิดขึ้นจริงของ
เครือข่ายไม่สามารถคาดการณ์ได้จากความตั้งใจก้องผ่าน
บรรทัดฐานร่วมกันของเครือข่าย แต่ผลที่ตามมามีการเจรจาและการ
เจรจาในการติดต่อที่ถกเถียงกันระหว่างคู่ค้าที่มักจะพก
วาระการประชุมที่ชัดเจนและแฝงต่างๆ การเมืองที่น่าสนใจที่สุดมักจะถูก
เปิดเผยโดยละเอียดทั้งพันธมิตรทางการเมืองและสังคมขององค์กรพัฒนาเอกชน