Kantian ethics is based upon the te

Kantian ethics is based upon the teachings of the philosopher, Immanuel Kant (1724–1804). According to Kant, the concept of “motive” is the most important factor in determining what is ethical. More specifically, Kant argued that a moral action is one that is performed out of a “sense of duty.”

For Kant, a moral action is not based upon feelings or pity. Nor is it is not based on the possibility of reward. Instead, a moral action is one based on a sense of “This is what I ought to do.”

To use an example, with Kantian ethics helping an old lady across the street because you feel pity for her is NOT a moral act. Likewise, helping an old lady because your coworker will think highly of you is NOT a moral act. However, helping an old lady because you have a sense of duty to help the elderly IS a moral act.

Because motive is the most important factor in Kantian ethics, it is possible for an action to have negative consequences while still being a moral act. For example, if acting out of a sense of duty you attempt to save a drowning child, but in the process you accidentally drown the child, your action is still considered a moral one.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จริยธรรมของ Kantian ได้ยึดตามคำสอนของปรัชญา จิตวิทยา (1724 – 1804) ตามจิตวิทยา แนวคิดของ "แรงจูงใจ" เป็นปัจจัยสำคัญในการกำหนดจริยธรรมคือ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง จิตวิทยาโต้เถียงว่า การกระทำทางศีลธรรมเป็นสิ่งหนึ่งที่ทำจากความรู้สึกหนึ่ง"หน้าที่" สำหรับจิตวิทยา การกระทำทางศีลธรรมไม่ได้ขึ้นกับความรู้สึกหรือความสงสาร หรือ ไม่ขึ้นอยู่กับความเป็นไปได้ของรางวัล แทน เป็นการกระทำทางศีลธรรมตามความรู้สึกของ "นี้เป็นสิ่งที่ควรจะทำ" การใช้ตัวอย่าง กับช่วยอันข้ามถนน เพราะคุณรู้สึกสงสารเธอไม่ได้เป็นการกระทำทางศีลธรรมจริยธรรมของ Kantian ทำนองเดียวกัน ช่วยเหลือหญิงชราเนื่องจากคุณจะคิดว่า สูงคุณไม่การกระทำทางศีลธรรม อย่างไรก็ตาม ช่วยเหลืออันเนื่องจากคุณมีความรู้สึกของหน้าที่ที่จะช่วยให้เป็นผู้สูงอายุการกระทำทางศีลธรรม เพราะแรงจูงใจเป็นปัจจัยที่สำคัญในจริยธรรมของ Kantian เป็นไปได้สำหรับการดำเนินการ มีผลกระทบเชิงลบในขณะที่ยังคง ถูกการกระทำทางศีลธรรม เช่น ถ้าทำจากความรู้สึกของหน้าที่คุณพยายามที่จะบันทึกเด็กจมน้ำ แต่ในกระบวนการ คุณบังเอิญจมน้ำตายเด็ก การกระทำของคุณก็ยังถือว่าเป็นหนึ่งศีลธรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จริยธรรมคานต์จะขึ้นอยู่กับคำสอนของนักปรัชญา, จิตวิทยา (1724-1804) ตามที่คานท์แนวคิดของ "แรงจูงใจ" เป็นปัจจัยที่สำคัญที่สุดในการพิจารณาสิ่งที่เป็นจริยธรรม โดยเฉพาะอย่างยิ่ง Kant ถกเถียงกันอยู่ว่าการกระทำทางศีลธรรมเป็นสิ่งหนึ่งที่จะดำเนินการออกมาจาก "ความรู้สึกของหน้าที่." สำหรับคานท์การกระทำทางศีลธรรมไม่ได้ขึ้นอยู่กับความรู้สึกหรือความสงสาร ไม่เป็นมันไม่ได้อยู่บนพื้นฐานของความเป็นไปได้ของรางวัล แต่การกระทำทางศีลธรรมเป็นหนึ่งขึ้นอยู่กับความรู้สึกของ "นี่คือสิ่งที่ฉันควรจะทำ." ในการใช้งานตัวอย่างเช่นมีจริยธรรมคานต์ช่วยหญิงชราข้ามถนนเพราะคุณรู้สึกสงสารเธอไม่ได้เป็นการกระทำทางศีลธรรม ในทำนองเดียวกันการช่วยหญิงชราเพราะเพื่อนร่วมงานของคุณจะคิดว่าสูงของคุณไม่ใช่การกระทำทางศีลธรรม อย่างไรก็ตามการให้ความช่วยเหลือหญิงชราเพราะคุณมีความรู้สึกของการปฏิบัติหน้าที่ที่จะช่วยให้ผู้สูงอายุคือการกระทำทางศีลธรรม. เพราะแรงจูงใจเป็นปัจจัยที่สำคัญที่สุดในจริยธรรมคานต์ก็เป็นไปได้สำหรับการดำเนินการที่จะมีผลกระทบเชิงลบขณะที่ยังเป็นการกระทำทางศีลธรรม ตัวอย่างเช่นถ้าทำหน้าที่ออกจากความรู้สึกของหน้าที่คุณพยายามที่จะบันทึกเด็กจมน้ำ แต่ในกระบวนการที่คุณตั้งใจจมน้ำเด็ก, การกระทำของคุณก็ยังถือว่าเป็นคุณธรรมอย่างใดอย่างหนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จริยศาสตร์ของคานท์จะขึ้นอยู่กับคำสอนของนักปรัชญาอิมมานูเอิล คานท์ ( 1903 – 1804 ) ตามแนวคิดของ Kant , " แรงจูงใจ " เป็นปัจจัยที่สำคัญที่สุดในการกำหนดสิ่งที่เป็นจริยธรรม มากขึ้นโดยเฉพาะการกระทำที่คานท์แย้งว่าจริยธรรมเป็นเรื่องหนึ่งที่ทำออกมาจาก " ความรู้สึกของหน้าที่ "สำหรับ Kant , การกระทำทางศีลธรรมไม่ได้ขึ้นอยู่กับความรู้สึก หรือสงสาร ไม่ มันไม่ได้อยู่บนพื้นฐานของความเป็นไปได้ของการให้รางวัล แทน การกระทำทางศีลธรรมเป็นหนึ่งขึ้นอยู่กับความรู้สึกของ " นี่คือสิ่งที่ฉันควรจะทำ”การใช้ตัวอย่างกับคานท์จริยธรรมช่วยคนแก่ข้ามถนน เพราะรู้สึกสงสารเค้าไม่ใช่การกระทำทางศีลธรรม อนึ่ง ช่วยหญิงชราเพราะเพื่อนร่วมงานของคุณจะคิดว่าคุณไม่ใช่การกระทำทางศีลธรรม แต่ช่วยหญิงชรา เพราะท่านมีสำนึกในหน้าที่ที่จะช่วยให้ผู้สูงอายุเป็นหน้าที่ทางศีลธรรมเพราะแรงจูงใจ เป็นปัจจัยที่สำคัญที่สุดในจริยศาสตร์คานต์ เป็นไปได้สำหรับการกระทำที่ได้ผลลบ ขณะที่ยังคงมีการกระทำทางศีลธรรม ตัวอย่างเช่น ถ้าทำออกมาจากความรู้สึกของหน้าที่คุณพยายามที่จะบันทึกของเด็กที่จมน้ำ แต่ในกระบวนการที่คุณบังเอิญจมน้ำเด็ก การกระทำก็ยังถือว่าเป็นคุณธรรมอย่างหนึ่ง