ในยุคกลาง ชาวอาหรับได้คิดค้นและพัฒน

ในยุคกลาง ชาวอาหรับได้คิดค้นและพัฒนาเทคนิคในการกลั่นน้ำหอม และพบดอกกุหลาบจำนวนมากในพื้นที่เพาะปลูกขนาดใหญ่ของอาณาจักรเปอร์เซีย เพื่อที่จะนำมาสกัดเป็นน้ำหอม นอกจากนี้ชาวอาหรับยังได้ค้นพบส่วนผสมตัวใหม่ในการทำน้ำหอมอีกด้วยนั่นก็คือ สารที่ได้จากตัวชะมด หรือ กลิ่นของชะมด และได้นำไปผสมกับปูนขาว จากนั้นพวกเขาก็นำปูนขาวที่ผสมกลิ่นชะมดไปใช้สร้างสุเหร่าและพระราชวัง ซึ่งทำให้สุเหร่าและพระราชวังที่สร้างขึ้นมีกลิ่นหอมไปทั่วทั้งเมือง
"การดมกลิ่นและผลิตน้ำหอม" เริ่มตั้งแต่ในยุคสมัย โสโปเตเมียและอียิปต์โบราณ (Mesopotamia, Egypt) ซึ่งได้รับการพัฒนาต่อในยุคของโรมันและเปอร์เซีย (Romans, Persians)
นักเคมีจากเปอร์เซียอิบันไน ได้แนะนำกระบวกการแบบโบราณของการแยกน้ำมันจากดอกไม้โดยการกลั่น ซึ่งเป็นขั้นตอนที่ใช้กันมากที่สุดจนถึงทุกวันนี้ เวลาที่ทำการกลั่นจะได้น้ำหอมที่มีส่วนของน้ำมันหอมละเหยที่รุนแรงเข้มข้น ซึ่งส่วนมากจะเริ่มจากดอกกุหลาบกัน การกลั่นจะแตกต่างกันตามเทคโนโลยีกันไปด้วย
จากนั้นนํ้าหอม ก็พัฒนาไปเรื่อยๆ จนกระทั่งในต้นศตวรรษที่ 19 ได้มีนักเคมีได้ทำการสังเคราะห์นํ้าหอมจาก สารเคมีจนได้กลิ่นต่าง ๆ มากมายหลายพันกลิ่น จนกระทั่งนํ้าหอมได้กระจายไปทั่ว จนเป็นอุตสาหกรรมขนาดใหญ่อย่างที่เห็นในปัจจุบัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในยุคกลางชาวอาหรับได้คิดค้นและพัฒนาเทคนิคในการกลั่นน้ำหอมและพบดอกกุหลาบจำนวนมากในพื้นที่เพาะปลูกขนาดใหญ่ของอาณาจักรเปอร์เซียเพื่อที่จะนำมาสกัดเป็นน้ำหอมนอกจากนี้ชาวอาหรับยังได้ค้นพบส่วนผสมตัวใหม่ในการทำน้ำหอมอีกด้วยนั่นก็คือสารที่ได้จากตัวชะมดหรือกลิ่นของชะมดและได้นำไปผสมกับปูนขาวจากนั้นพวกเขาก็นำปูนขาวที่ผสมกลิ่นชะมดไปใช้สร้างสุเหร่าและพระราชวังซึ่งทำให้สุเหร่าและพระราชวังที่สร้างขึ้นมีกลิ่นหอมไปทั่วทั้งเมือง "การดมกลิ่นและผลิตน้ำหอม" เริ่มตั้งแต่ในยุคสมัยซึ่งได้รับการพัฒนาต่อในยุคของโรมันและเปอร์เซียโสโปเตเมียและอียิปต์โบราณ (โสโปเตเมีย อียิปต์) (โรม กระทั่งเปอร์เซีย)นักเคมีจากเปอร์เซียอิบันไนได้แนะนำกระบวกการแบบโบราณของการแยกน้ำมันจากดอกไม้โดยการกลั่นซึ่งเป็นขั้นตอนที่ใช้กันมากที่สุดจนถึงทุกวันนี้เวลาที่ทำการกลั่นจะได้น้ำหอมที่มีส่วนของน้ำมันหอมละเหยที่รุนแรงเข้มข้นซึ่งส่วนมากจะเริ่มจากดอกกุหลาบกันการกลั่นจะแตกต่างกันตามเทคโนโลยีกันไปด้วย จากนั้นนํ้าหอมก็พัฒนาไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งในต้นศตวรรษที่ 19 ได้มีนักเคมีได้ทำการสังเคราะห์นํ้าหอมจากสารเคมีจนได้กลิ่นต่างๆ มากมายหลายพันกลิ่นจนกระทั่งนํ้าหอมได้กระจายไปทั่วจนเป็นอุตสาหกรรมขนาดใหญ่อย่างที่เห็นในปัจจุบัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในยุคกลางชาวอาหรับได้คิดค้นและ พัฒนาเทคนิคในการกลั่นน้ำหอมและพบดอกกุหลาบจำนวนมากในพื้นที่เพาะปลูกขนาดใหญ่ของอาณาจักรเปอร์เซียเพื่อที่จะนำมาสกัดเป็นน้ำหอมนอกจากนี้ชาวอาหรับยังได้ค้นพบส่วนผสมตัวใหม่ในการ ทำน้ำหอมอีกด้วยนั่นก็คือสาร ที่ได้จากตัวชะมดหรือกลิ่นของชะมดและได้นำไปผสมกับปูนขาวจากนั้นพวกเขาก็นำปูนขาวที่ผสมกลิ่นชะมดไปใช้สร้างสุเหร่าและพระราชวังซึ่งทำให้สุเหร่าและพระราชวังที่สร้างขึ้นมี กลิ่นหอมไปทั่วทั้งเมือง
"การดมกลิ่นและผลิตน้ำหอม" เริ่มตั้งแต่ในยุคสมัยโสโปเต เมียและอียิปต์โบราณ (โสโปเตเมียอียิปต์) ซึ่งได้รับการพัฒนาต่อในยุค ของโรมันและเปอร์เซีย (โรมันเปอร์เซีย)
นักเคมีจากเปอร์เซียอิบันไนได้ แนะนำกระบวกการแบบโบราณของการแยกน้ำมันจากดอกไม้โดยการกลั่นซึ่งเป็นขั้นตอนที่ใช้กันมากที่สุดจนถึงทุกวันนี้เวลาที่ทำการกลั่นจะได้น้ำหอมที่มีส่วนของน้ำมันหอมละเหยที่ รุนแรงเข้มข้นซึ่งส่วนมากจะเริ่มจากเนชั่คุณดอกกุหลาบกันหัวเรื่อง: การกลั่นจะแตกต่างกันตามเทคโนโลยีกันไปด้วย
จากเนชั่นั้นนํ้าหอมตั้งขึ้นก็พัฒนาไปมาเรื่อย ๆ จนกระทั่งในห้างหุ้นส่วนจำกัดคุณต้นศตวรรษที่ 19 ได้มีนักเคมีได้ทำการสังเคราะห์นํ้า หอมจากสารเคมีจน ได้กลิ่นต่าง ๆ มากมายหลายพันกลิ่น จนกระทั่งนํ้าหอมได้กระจายไปทั่วจนเป็นอุตสาหกรรมขนาดใหญ่อย่างที่เห็นในปัจจุบัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในยุคกลางชาวอาหรับได้คิดค้นและพัฒนาเทคนิคในการกลั่นน้ำหอมและพบดอกกุหลาบจำนวนมากในพื้นที่เพาะปลูกขนาดใหญ่ของอาณาจักรเปอร์เซียเพื่อที่จะนำมาสกัดเป็นน้ำหอมนอกจากนี้ชาวอาหรับยังได้ค้นพบส่วนผสมตัวใหม่ในการทำน้ำหอมอีกด้วยนั่นก็คือสารที่ได้จากตัวชะมดค็อค กลิ่นของชะมดและได้นำไปผสมกับปูนขาวจากนั้นพวกเขาก็นำปูนขาวที่ผสมกลิ่นชะมดไปใช้สร้างสุเหร่าและพระราชวังซึ่งทำให้สุเหร่าและพระราชวังที่สร้างขึ้นมีกลิ่นหอมไปทั่วทั้งเมือง" การดมกลิ่นและผลิตน้ำหอม " เริ่มตั้งแต่ในยุคสมัยโสโปเตเมียและอียิปต์โบราณ ( Mesopotamia , อียิปต์ ) ซึ่งได้รับการพัฒนาต่อในยุคของโรมันและเปอร์เซีย ( โรมัน เปอร์เซีย )นักเคมีจากเปอร์เซียอิบันไนได้แนะนำกระบวกการแบบโบราณของการแยกน้ำมันจากดอกไม้โดยการกลั่นซึ่งเป็นขั้นตอนที่ใช้กันมากที่สุดจนถึงทุกวันนี้เวลาที่ทำการกลั่นจะได้น้ำหอมที่มีส่วนของน้ำมันหอมละเหยที่รุนแรงเข้มข้นซึ่งส่วนมากจะเริ่มจากดอกกุหลาบกันการกลั่นจะแต กต่างกันตามเทคโนโลยีกันไปด้วยจากนั้นนํ้าหอมก็พัฒนาไปเรื่อยๆจนกระทั่งในต้นศตวรรษที่ 19 ได้มีนักเคมีได้ทำการสังเคราะห์นํ้าหอมจากสารเคมีจนได้กลิ่นต่างจะมากมายหลายพันกลิ่นจนกระทั่งนํ้าหอมได้กระจายไปทั่วจนเป็นอุตสาหกรรมขนาดใหญ่อย่างที่เห็นในปัจจุบัน