My parents could never afford to he

My parents could never afford to help me out financially, but I was stuck in the middle bracket where the government assumed they would subsidise my studies, so I didn’t receive anything but the bare minimum loans from my LEA, and nothing from my parents while I was at Uni. When they downsized late last year they lent me money to clear some of my bank debt (accumulated while at Uni, but not the student loan itself) so I wasn’t incurring ridiculous interest. But I’m paying them back – estimates suggest it will take me 6 years.

Do I feel their generation owes my generation something? Perhaps. But that’s not my parents fault, so I do feel bad accepting money from them. My Mum is ill and my Dad is the sole earner. Some recognition of the imbalance between generations would be nice from the government, but that’s clearly not going to come anytime soon.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พ่อแม่ของฉันไม่สามารถที่จะช่วยให้ฉันออกทางการเงิน แต่ผมติดอยู่ในวงเล็บกลางที่รัฐบาลคิดว่าพวกเขาจะอุดหนุนการศึกษาของฉันดังนั้นฉันไม่ได้รับอะไร แต่เงินกู้ยืมขั้นต่ำเปลือยจาก LEA ของฉันและไม่มีอะไรจากพ่อแม่ของฉัน ในขณะที่ผมอยู่ที่ Uni เมื่อพวกเขาลดปลายปีสุดท้ายที่พวกเขาให้ผมยืมเงินเพื่อล้างบางส่วนของหนี้ธนาคารของฉัน (สะสมในขณะที่ใน Uni แต่ไม่เงินกู้นักเรียนเอง) ดังนั้นผมจึงไม่ได้เกิดขึ้นดอกเบี้ยไร้สาระ แต่ฉันจ่ายเงินให้พวกเขากลับ - ประมาณการบอกว่ามันจะพาฉัน 6 ปีที่ฉันรู้สึกว่ารุ่นของพวกเขาเป็นหนี้สิ่งที่รุ่นของฉันได้อย่างไร บางที แต่นั่นไม่ใช่ความผิดของพ่อแม่ของฉันดังนั้นฉันรู้สึกไม่ดีรับเงินจากพวกเขา แม่ของฉันป่วยและพ่อของฉันคือผู้มีรายได้ แต่เพียงผู้เดียว รับรู้บางส่วนของความไม่สมดุลระหว่างรุ่นจะดีจากรัฐบาล แต่ที่ชัดเจนไม่ได้จะมาในเร็ว ๆ นี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พ่อแม่ของฉันอาจจะไม่ได้ช่วยให้ฉันออกทางการเงิน , แต่ฉันก็ติดอยู่ในกลางวงเล็บที่รัฐบาลคิดว่าจะอุดหนุนการศึกษาของฉันดังนั้นฉันไม่ได้รับอะไรแต่ขั้นต่ำเปลือยเงินกู้จากทุ่งหญ้าของฉัน ไม่มีอะไรจากพ่อแม่ของฉันในขณะที่ผมอยู่ยูนิ . เมื่อพวกเขา downsized ปลายปีที่พวกเขาให้ฉันยืมเงินให้ชัดเจน บางส่วนของหนี้ธนาคารของฉัน ( สะสมในขณะที่ยูนิแต่ไม่ใช่นักศึกษาเงินกู้เอง ) จึงไม่ก่อให้เกิดประโยชน์ไร้สาระ แต่ผมจ่ายพวกเขากลับมาและประมาณการว่าคงใช้เวลา 6 ปี

ผมรู้สึกว่ารุ่นของพวกเขาเป็นหนี้อะไรรุ่นของฉัน บางที แต่นั่นไม่ใช่ความผิดของพ่อแม่ ดังนั้นผมจึงรู้สึกไม่ดี ยอมรับเงินจากพวกเขา แม่ป่วยและพ่อคือ รายได้ แต่เพียงผู้เดียวการยอมรับของความไม่สมดุลระหว่างรุ่นน่าจะดีจากรัฐบาล แต่ก็ไม่ใช่จะมาเร็วๆ นี้
.