A literacy student from the northea

A literacy student from the northeast was discussing, in her culture circle, a codification representing a man who created a clay vase with his own hands. The discussion involved the “reading” of a series of codifications, which in fact are representations of concrete reality, which is culture.
The concept of culture had already been apprehended by the group through the effort of comprehension, which characterizes the reading of the world or the word. The woman’s memories of her previous experience and her sensory understanding of the process by which the man worked the clay to create the vase told her that the making of the vase was the sort of work with which he made a living. Just as the vase was only an object, it was the product of his work, which, once sold, made his and his family’s lives viable.
Now, going beyond the sensory experience, the woman took a fundamental step: She reached the ability to generalize, which characterizes “school experience.” Creating a vase through transformative work over clay was no longer only a means of survival but was also a means of creating culture, of creating culture, of creating art. For this reason, by revisiting her previous reading of the world, of the day-to-day activities in the world, that northeastern literacy student, proud and secure, said, “I create culture. I do this.”
I have also had the opportunity to witness a similar experience from the point of view of the intelligence of people’s behavior. I have referred to this fact before in my writing, but there is no harm in bringing it up again.
I found myself on the island of Sao Tome, in the Guinea Gulf off the western coast of Africa. I was with local educators, taking part in the first development program for literacy teachers.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรียนรู้จากถูกอภิปราย ในวงการของเธอวัฒนธรรม กฎเกณฑ์ที่เป็นตัวแทนของคนที่สร้างแจกันดินเหนียว ด้วยมือของเขาเอง การอภิปรายที่เกี่ยวข้องกับการ "อ่าน" ชุดของ codifications ซึ่งเป็นตัวแทนของความจริงคอนกรีต ซึ่งเป็นวัฒนธรรมในความเป็นจริง แนวคิดของวัฒนธรรมแล้วมีการเข้าใจ โดยคณะผ่านความพยายามทำความเข้าใจ ซึ่งแสดงลักษณะการอ่านของโลกหรือคำ ประสบการณ์ความทรงจำของผู้หญิงของเธอก่อนหน้านี้ และเธอเข้าใจความรู้สึกของกระบวนการซึ่งคนทำงานดินเหนียวสร้างแจกันบอกเธอว่า การทำแจกัน การเรียงลำดับของการทำงานกับที่เขาทำอยู่ เพียงเป็นแจกัน วัตถุเท่านั้น มันเป็นผลิตภัณฑ์งานของเขา ซึ่ง เมื่อขาย ทำของเขาและชีวิตครอบครัวของเขาทำงานได้ ตอนนี้ ไปนอกเหนือจากประสบการณ์ทางประสาทสัมผัส ผู้หญิงเอาขั้นพื้นฐาน: เธอถึงความสามารถในการทั่วไป ซึ่งแสดงลักษณะ "โรงเรียนประสบการณ์" สร้างแจกันผ่านการทำงานที่เปลี่ยนแปลงผ่านดินเป็นเพียงวิธีการอยู่รอดอีกต่อไป แต่ก็ยังหมายถึงการสร้างกิจกรรมทางวัฒนธรรม การสร้างวัฒนธรรม การสร้างศิลปะ สำหรับเหตุผลนี้ โดยดูของเธอก่อนหน้านี้อ่านของโลก กิจกรรมประจำวันในโลก ที่นักเรียนรู้อีสาน ภูมิใจ และ ปลอดภัย กล่าวว่า "ฉันสร้างวัฒนธรรม ฉันทำ" ผมก็มีโอกาสที่จะสัมผัสประสบการณ์คล้ายกันจากมุมมองของสติปัญญาของพฤติกรรมของประชาชน ฉันมีการอ้างอิงข้อเท็จจริงนี้ก่อนในการเขียนของฉัน แต่มีไม่อันตรายในการนำขึ้นอีกครั้ง พบตัวเองจากการเกาะของเซาตูเม ในอ่าวกินีของแอฟริกาฝั่งตะวันตก มีนักการศึกษาในพื้นที่ การมีส่วนร่วมในการพัฒนาโปรแกรมแรกสำหรับครูความรู้ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักเรียนอ่านออกเขียนได้จากภาคตะวันออกเฉียงเหนือกำลังถกในแวดวงวัฒนธรรมของเธอประมวลเป็นตัวแทนของผู้ชายคนหนึ่งที่สร้างแจกันดินด้วยมือของเขาเอง การอภิปรายที่เกี่ยวข้องกับ "การอ่าน" ของชุดของ codifications ซึ่งในความเป็นจริงเป็นตัวแทนของความเป็นจริงที่เป็นรูปธรรมซึ่งเป็นวัฒนธรรมก.
แนวคิดของวัฒนธรรมได้รับการจับโดยกลุ่มผ่านความพยายามของความเข้าใจซึ่งเป็นลักษณะเฉพาะของการอ่านของโลก หรือคำว่า ความทรงจำของผู้หญิงของประสบการณ์ที่ผ่านมาของเธอและความเข้าใจทางประสาทสัมผัสของเธอกระบวนการที่คนทำงานดินเพื่อสร้างแจกันบอกเธอว่าทำแจกันคือการจัดเรียงของการทำงานกับที่เขาทำมีชีวิต เช่นเดียวกับการปักแจกันเป็นเพียงวัตถุก็เป็นผลผลิตของการทำงานของเขาซึ่งขายครั้งเดียวที่ทำของเขาและชีวิตครอบครัวของเขาทำงานได้.
ตอนนี้จะเกินประสบการณ์ทางประสาทสัมผัสที่ผู้หญิงคนนั้นเอาขั้นตอนพื้นฐาน: เธอถึงความสามารถในการ เจเนอรัลซึ่งเป็นลักษณะเฉพาะของ "ประสบการณ์ที่โรงเรียน." การสร้างแจกันผ่านการทำงานของกระแสมากกว่าดินก็ไม่ได้เป็นเพียงหมายถึงการอยู่รอด แต่ก็ยังมีวิธีการในการสร้างวัฒนธรรมของการสร้างวัฒนธรรมของการสร้างงานศิลปะ ด้วยเหตุนี้โดย revisiting อ่านก่อน ๆ ของเธอของโลกในกิจกรรมวันต่อวันในโลกความรู้ว่านักเรียนภาคตะวันออกเฉียงเหนือภาคภูมิใจและมีความปลอดภัยกล่าวว่า "ผมสร้างวัฒนธรรม ฉันทำเช่นนี้. "
ฉันยังมีโอกาสที่จะเป็นพยานประสบการณ์ที่คล้ายกันจากมุมมองของหน่วยสืบราชการลับของพฤติกรรมของผู้คนที่ ฉันได้อ้างถึงความจริงข้อนี้มาก่อนในการเขียนของฉัน แต่ไม่มีอันตรายในการนำมันขึ้นมาอีกครั้ง.
ฉันพบว่าตัวเองอยู่บนเกาะ Sao Tome ในอ่าวกินีนอกชายฝั่งตะวันตกของทวีปแอฟริกา ผมก็อยู่กับการศึกษาในท้องถิ่นมีส่วนร่วมในการพัฒนาโปรแกรมแรกสำหรับครูผู้สอนความรู้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรียนความรู้จากภาคตะวันออกเฉียงเหนือมีการอภิปรายในแวดวงวัฒนธรรม มีการประมวลของคนที่สร้างดินเผาแจกัน ด้วยมือของเขาเอง การสนทนาที่เกี่ยวข้องกับการ " อ่าน " ชุด codifications ซึ่งในความเป็นจริงเป็นตัวแทนของความเป็นจริงคอนกรีตซึ่งมีวัฒนธรรมแนวคิดของวัฒนธรรม ได้ถูกควบคุมตัวโดยกลุ่มผ่านความพยายามของความเข้าใจ ซึ่งลักษณะการอ่านของโลกหรือคำ ของผู้หญิงในความทรงจำประสบการณ์และความรู้สึกของเธอ ความเข้าใจในกระบวนการ ซึ่งคนที่ทำงานดินสร้างแจกันบอกเธอว่าทำแจกันเป็นประเภทของงานที่เขาทำให้ชีวิตเธอ แค่เป็นแจกันเป็นเพียงวัตถุ มันเป็นผลิตภัณฑ์ของการทำงานของเขา ซึ่งเมื่อขาย ทำให้เขาและครอบครัวของเขาอาศัยอยู่ที่ทำงานได้ตอนนี้ไปอยู่นอกเหนือประสบการณ์ทางประสาทสัมผัส , ผู้หญิงเอาขั้นตอนพื้นฐาน : เธอถึงความสามารถในการอนุมานซึ่ง characterizes " ประสบการณ์ในโรงเรียน " สร้างผ่านการทำงานมากกว่าแจกันดินก็ไม่เพียง แต่หมายถึงการอยู่รอด แต่ก็เป็นวิธีการของการสร้างวัฒนธรรม การสร้างวัฒนธรรมของการสร้างศิลปะ ด้วยเหตุผลนี้ โดย revisiting ของเธออ่านเดิมของโลก ของกิจกรรมวันต่อวัน ใน โลก ที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ การรู้หนังสือนักเรียน ความภาคภูมิใจ และการกล่าวว่า " ผมสร้างวัฒนธรรม ฉันทำแบบนี้ "ฉันยังมีโอกาสที่จะเป็นพยาน เป็นประสบการณ์ที่คล้ายคลึงกันจากจุดของมุมมองของความฉลาดของพฤติกรรมของคน ผมได้อ้างถึงความจริงนี้ก่อนในการเขียนของฉัน แต่ไม่มีอันตรายในที่พูดขึ้นมาอีกครั้งฉันพบว่าตัวเองอยู่บนเกาะ Sao Tome , ในกินีอ่าวไทยนอกชายฝั่งตะวันตกของแอฟริกา ผมกับนักการศึกษาในท้องถิ่น มีส่วนร่วมในการพัฒนาโปรแกรมแรกสำหรับครูส่งเสริมการอ่าน